Αποσπάσματα από το άρθρο του Doug Copp στο ' Triangle of Life', επιμέλεια έκδοσης από τον Larry Linn του MAA Safety Committee , 13/ 4/04
Το όνομά μου είναι Doug Copp. Είμαι ο Αρχηγός Διάσωσης και Διευθυντής Καταστροφών της Αμερικανικής Ομάδας Διεθνούς Διάσωσης ( American Rescue Team International, ARTI), η πιο έμπειρη ομάδα διάσωσης του κόσμου. Οι πληροφορίες που περιέχονται σ' αυτό το άρθρο θα σώσουν ζωές στο ενδεχόμενο ενός σεισμού. Το πρώτο κτίριο στο οποίο μπουσούλισα στα τέσσερα ήταν ένα σχολείο στη πόλη του Μεξικού κατά τη διάρκεια του σεισμού του 1985. Όλα τα παιδιά ήταν κάτω από τα θρανία. Όλα τα παιδιά κυριολεκτικά καταπλακωθήκανε σε σημείο ισοπέδωσης. Θα μπορούσαν να είχαν σωθεί άμα είχαν ξαπλώσει δίπλα στα θρανία κατά μήκος του διαδρόμου. Ήτα ν φρικτό, καθόλου αναπόφευκτο και αναρωτήθηκα γιατί τα παιδιά δεν ήταν στους διαδρόμους. Δεν ήξερα εκείνη τη στιγμή ότι είχε δοθεί οδηγία στα παιδιά να κρυφτούν κάτω από οποιοδήποτε έπιπλο. Απλά, όταν τα κτίρια γκρεμίζονται, το βάρος της οροφής που πέφτει πάνω στα διάφορα αντικείμενα ή έπιπλα ενός δωματίου συνθλίβει αυτά τα αντικείμενα, αφήνοντας κάποιο χώρο ή κενό δίπλα τους. Αυτός ο χώρος είναι αυτό που αποκαλώ 'τρίγωνο της ζωής'. Όσο μεγαλύτερο και δυνατότερο είναι το αντικείμενο, τόσο το λιγότερο θα συμπιεστεί. Όσο λιγότερο συμπιεστεί, τόσο μεγαλύτερο το κενό και τόσο μεγαλύτερη θα είναι η πιθανότητα ο άνθρωπος που χρησιμοποιεί το κενό αυτό για την ασφάλειά του να μη τραυματιστεί. Την επόμενη φορά που θα δείτε κτίρια που έχουν καταρρεύσει στην τηλεόραση, μετρείστε τα 'τρίγωνα' που έχουν σ χηματιστεί. Είναι παντού. Είναι το πιο κοινό σχήμα που θα δείτε στα γκρεμισμένα κτίρια. Είναι παντού.
ΔΕΚΑ ΥΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΓΙΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΑΠΟ ΣΕΙΣΜΟ
1. Σχεδόν όλοι που απλά 'βουτούν και κρύβονται κάτω από κάτι' όταν καταρρέει ένα κτίριο συνθλίβονται μέχρι θανάτου. Οι άνθρωποι που χώνονται κάτω από αντικείμενα, όπως θρανία ή αυτοκίνητα, συνθλίβονται.
2. Οι γάτες, τα σκυλιά και τα μωρά πολύ συχνά και φυσικά διπλώνουν το σώμα τους στην εμβρυακή θέση. Πρέπει να κάνετε και εσείς το ίδιο σε περίπτωση σεισμού. Είναι ένα φυσικό ένστικτο ασφάλειας και επιβίωσης. Μπορείτε να επιβιώσετε σε ένα μικρό κενό. Πηγαίνετε δίπλα σε ένα αντικείμενο, δίπλα σε ένα καναπέ, δίπλα σε ένα ογκώδες αντικείμενο που θα συμπιεστεί ελαφρά αλλά θα αφήσει ένα κενό δίπλα του.
3. Τα ξύλινα κτίρια είναι η ασφαλέστερη κατασκευή που μπορεί κανείς να βρεθεί κατά τη διάρκεια ενός σεισμού. Το ξύλο είναι ελαστικό και κινείται με τη δύναμη του σεισμού. Αν όντως ένα ξύλινο κτίριο καταρρεύσει, δημιουργούνται μεγάλα κενά επιβίωσης. Επιπλέον, ένα ξύλινο κτίριο έχει λιγότερη συμπυκνωμένη μάζα όταν καταρρεύσει. Τα κτίρια από τούβλα θα σπάσουν σε πολλά ατομικά τούβλα. Τα τούβλα αυτά θα προκαλέσουν πολλούς τραυματισμούς, αλλά λιγότερα πολτοποιημένα πτώματα σε σύγκριση με πλάκες από μπετόν.
4.Αν είστε ξαπλωμένος σε ένα κρεβάτι τη νύχτα και συμβεί σεισμός, απλά κυλήστε έξω από το κρεβάτι. Ένα ασφαλές κενό θα υπάρχει γύρω από το κρεβάτι. Τα ξενοδοχεία θα είναι σε θέση να πετύχουν ένα πολύ υψηλότερο ποσοστό επιβίωσης από σεισμό, απλά με το να αναρτήσουν μία πινακίδα στο πίσω μέρος της πόρτας κάθε δωματίου, που να λέει στους ενοίκους να ξαπλώσουν στο πάτωμα δίπλα στη βάση του κρεβατιού κατά τη διάρκεια ενός σεισμού.
5. Αν συμβεί ένας σεισμός και δεν μπορείτε εύκολα να ξεφύγετε με το να βγείτε έξω από τη πόρτα ή το παράθυρο, τότε ξαπλώστε κάτω και διπλώστε το σώμα σας στην εμβρυακή θέση δίπλα σε ένα καναπέ ή σε μία μεγάλη καρέκλα.
6.. Σχεδόν όλοι που πηγαίνουν κάτω από το κούφωμα της πόρτας όταν καταρρέει το κτίριο, σκοτώνονται. Και αυτό γιατί αν κάθεστε κάτω από το κούφωμα και η πόρτα πέσει προς τα μπρος ή προς τα πίσω θα συνθλιφτείτε από την οροφή από πάνω. Αν ή πόρτα πέσει προς τα πλάγια θα κοπείτε στη μέση από το κούφωμα. Και στις δύο περιπτώσεις θα σκοτωθείτε!
7. Ποτέ να μη πάτε στις σκάλες. Οι σκάλες έχουν διαφορετική ιδιοσυχνότητα (ταλαντώνονται διαφορετικά από το κεντρικό όγκο του κτιρίου). Οι σκάλες και το υπόλοιπο τμήμα του κτιρίου συνεχώς προσκρούουν μεταξύ τους μέχρις ότου οι σκάλες διαλυθούν εκ θεμελίων. Οι άνθρωποι που πάνε στις σκάλες πριν λάβει χώρα η οριστική διάλυσή τους, ακρωτηριάζονται φρικτά από τα σκαλοπάτια της σκάλας τη στιγμή που αυτά διαλύονται. Ακόμα και αν το κτίριο δεν καταρρεύσει, μείνετε μακριά από τις σκάλες, καθόσον αυτές είναι από τα πιο πιθανά μέρη του κτιρίου να υποστούν βλάβες. Ακόμα και αν οι σκάλες δεν καταρρεύσουν από το σεισμό, μπορεί να καταρρεύσουν αργότερα από την υπερφόρτωσή τους από τον πανικόβλητο κόσμο που έχει στραφεί σ' αυτές για εκκένωση του κτιρίου. Οι σκάλες πρέπει πάντα να ελέγχονται για καταλληλότητα μετά από σεισμό, ακόμα και αν το υπόλοιπο κτίριο δεν έχει υποστεί ζημιές.
8.Πηγαίνετε κοντά στους εξωτερικούς τοίχους του κτιρίου ή έξω από αυτούς αν είναι δυνατόν. Είναι πολύ καλύτερα να είστε κοντά στο εξωτερικό του κτιρίου παρά στο εσωτερικό.
Όσο πιο μακριά είστε από την εξωτερική περίμετρο του κτιρίου, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα να μπλοκαριστεί η οδός διαφυγής σας.
9. Οι άνθρωποι που βρίσκονται μέσα στα οχήματά τους συνθλίβονται όταν ο δρόμος από πάνω (ανισόπεδοι δρόμοι) καταρρεύσει σε περίπτωση σεισμού και καταπλακώσει τα οχήματά τους. Αυτό είναι ακριβώς αυτό που συνέβη με τις πλάκες ανάμεσα στα καταστρώματα στη λεωφόρο Nimitz. Τα θύματα του σεισμού του Σαν Φραντσίσκο έμειναν όλα μέσα στα αυτοκίνητά τους. Σκοτώθηκαν όλοι. Θα μπορούσαν να είχαν σωθεί απλά με το να είχαν βγει έξω και να είχαν καθίσει ή ξαπλώσει δίπλα στα οχήματά τους. Όλα τα καταπλακωμένα αυτοκίνητα είχαν κενά ύψους ενός μέτρου δίπλα τους, εκτός από εκείνα στα οποία οι κολώνες από μπετόν είχαν πέσει εγκάρσια πάνω τους.
10. Ανακάλυψα, καθώς μπουσουλούσα μέσα σε γραφεία εφημερίδων που είχαν καταρρεύσει, καθώς και σε άλλα γραφεία με πολύ χαρτικό υλικό, ότι το χαρτί δεν συμπιέζεται. Μεγάλα κενά δημιουργούνται γύρω από στοίβες από χαρτί. Διαδώστε αυτό το μήνυμα και σώστε ζωές...
Σάββατο 20 Μαρτίου 2010
Κάθε άνθρωπος ακολουθεί ένα δρόμο.....
" Κάθε άνθρωπος ακολουθεί ένα δρόμο. Είναι το καλύτερο λοιπόν να έχεις πάντα στο μυαλό σου πως ένας δρόμος είναι ένας δρόμος, τίποτε παραπάνω.
Αν αισθάνεσαι πως δεν πρέπει να τον ακολουθήσεις, δεν πρέπει να μείνεις σ' αυτόν ότι κι αν συμβεί.
Για να έχεις όμως μια τέτοια διαύγεια πρέπει να ζεις πειθαρχημένη ζωή. Μόνο τότε θα καταλάβεις πως ένας δρόμος δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένας δρόμος και πως δεν προσβάλλεις ούτε τον εαυτό σου ούτε κανέναν άλλο αν τον παρατήσεις εφόσον αυτό σου λέει να κάνεις η καρδιά σου.
Αλλά η απόφαση σου, ν' ακολουθήσεις ή να παρατήσεις αυτό το δρόμο δεν πρέπει να βασίζεται στον φόβο ή στη φιλοδοξία.
Σε προειδοποιώ. Εξέταζε το κάθε μονοπάτι με προσοχή και περίσκεψη.
Δοκίμασε το όσες φορές νομίζεις πως χρειάζεται. Κι έπειτα κάνε στον εαυτό σου και μόνο στον εαυτό σου μια ερώτηση.
Είναι μια ερώτηση που μόνο ένας γέρος άνθρωπος μπορεί να κάνει.
Ο ευεργέτης μου μου μίλησε γι' αυτήν όταν ήμουν πολύ νέος.
Αλλά το αίμα μου έβραζε τότε πάρα πολύ για να την καταλάβω.
Τώρα όμως την καταλαβαίνω.
Θα σου πω ποια είναι: Έχει αυτό το μονοπάτι καρδιά;
Όλα τα μονοπάτια είναι ίδια. Δεν οδηγούν πουθενά.
Υπάρχουν μονοπάτια που περνάνε μέσα απ' τους θάμνους ή που οδηγούν μέσα στους θάμνους.
Στη ζωή μου μπορώ να πω πως έχω διασχίσει μεγάλους, πολύ μεγάλους δρόμους αλλά δε βρίσκομαι πουθενά.
Η ερώτηση του ευεργέτη μου αποκτάει τώρα νόημα.
Έχει αυτό το μονοπάτι καρδιά; Αν έχει, το μονοπάτι είναι καλό. Αν όχι είναι άχρηστο.
Και οι δύο δρόμοι δεν οδηγούν πουθενά, αλλά ο ένας έχει καρδιά, ο άλλος όχι.
Ο ένας είναι φτιαγμένος για χαρούμενο ταξίδι. Όσο καιρό τον ακολουθείς γίνεσαι ένα μαζί του. Ο άλλος θα σε κάνει να βλαστημήσεις τη ζωή σου.
Ο ένας σε κάνει δυνατό, ο άλλος σου αφαιρεί τη δύναμη."
Η διδασκαλία του Δον Χουάν, Κάρλος Καστανέντα
μετάφραση: Άγγελος Μαστοράκης,
εκδ. Καστανιώτη
Αν αισθάνεσαι πως δεν πρέπει να τον ακολουθήσεις, δεν πρέπει να μείνεις σ' αυτόν ότι κι αν συμβεί.
Για να έχεις όμως μια τέτοια διαύγεια πρέπει να ζεις πειθαρχημένη ζωή. Μόνο τότε θα καταλάβεις πως ένας δρόμος δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένας δρόμος και πως δεν προσβάλλεις ούτε τον εαυτό σου ούτε κανέναν άλλο αν τον παρατήσεις εφόσον αυτό σου λέει να κάνεις η καρδιά σου.
Αλλά η απόφαση σου, ν' ακολουθήσεις ή να παρατήσεις αυτό το δρόμο δεν πρέπει να βασίζεται στον φόβο ή στη φιλοδοξία.
Σε προειδοποιώ. Εξέταζε το κάθε μονοπάτι με προσοχή και περίσκεψη.
Δοκίμασε το όσες φορές νομίζεις πως χρειάζεται. Κι έπειτα κάνε στον εαυτό σου και μόνο στον εαυτό σου μια ερώτηση.
Είναι μια ερώτηση που μόνο ένας γέρος άνθρωπος μπορεί να κάνει.
Ο ευεργέτης μου μου μίλησε γι' αυτήν όταν ήμουν πολύ νέος.
Αλλά το αίμα μου έβραζε τότε πάρα πολύ για να την καταλάβω.
Τώρα όμως την καταλαβαίνω.
Θα σου πω ποια είναι: Έχει αυτό το μονοπάτι καρδιά;
Όλα τα μονοπάτια είναι ίδια. Δεν οδηγούν πουθενά.
Υπάρχουν μονοπάτια που περνάνε μέσα απ' τους θάμνους ή που οδηγούν μέσα στους θάμνους.
Στη ζωή μου μπορώ να πω πως έχω διασχίσει μεγάλους, πολύ μεγάλους δρόμους αλλά δε βρίσκομαι πουθενά.
Η ερώτηση του ευεργέτη μου αποκτάει τώρα νόημα.
Έχει αυτό το μονοπάτι καρδιά; Αν έχει, το μονοπάτι είναι καλό. Αν όχι είναι άχρηστο.
Και οι δύο δρόμοι δεν οδηγούν πουθενά, αλλά ο ένας έχει καρδιά, ο άλλος όχι.
Ο ένας είναι φτιαγμένος για χαρούμενο ταξίδι. Όσο καιρό τον ακολουθείς γίνεσαι ένα μαζί του. Ο άλλος θα σε κάνει να βλαστημήσεις τη ζωή σου.
Ο ένας σε κάνει δυνατό, ο άλλος σου αφαιρεί τη δύναμη."
Η διδασκαλία του Δον Χουάν, Κάρλος Καστανέντα
μετάφραση: Άγγελος Μαστοράκης,
εκδ. Καστανιώτη
Η Ελλάδα χρειάζεται νέο όνειρο, συγκεκριμένο σχέδιο και νεύρα από σίδηρο
Του καθηγητού Βασίλη Μαρκεζίνη
Α. Εισαγωγικά σχόλια
Εδώ και επτά εβδομάδες, εργάζομαι και ταξιδεύω στις ΗΠΑ. Διαβάζω αναλύσεις και άρθρα, παρακολουθώ τηλεοπτικά προγράμματα και μιλώ με ειδικούς και εμπειρογνώμονες για τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι ΗΠΑ, λαμβάνοντας υπόψη ότι το 80% του πληθυσμού αυτής της χώρας πιστεύει ότι «η κυβέρνησή (της) έχει αποτύχει».
Μέσα σε αυτό το κλίμα πρωτοφανών εσωτερικών διχασμών, υποβόσκοντος ρατσισμού, άκρατης απληστίας της Γουόλ Στριτ και αμερικανικού στρατιωτικού επεκτατισμού, στους τίτλους των ειδήσεων έχει πλέον αρχίσει να εμφανίζεται και η Ελλάδα.
Θα ήταν πλάνη να πιστέψουμε ότι τα δημοσιεύματα αυτά είναι καλοπροαίρετα ή δείχνουν κατανόηση προς τη χώρα μας.
Αντιθέτως, παρουσιάζουν τους Έλληνες ως σπάταλους, απατεώνες και ανίκανους.
Στις περιπτώσεις μάλιστα όπου αναφέρεται και η Ευρώπη, τα σχόλια είναι εξίσου δηκτικά όταν απευθύνονται στη Γερμανία, η οποία, ειδικά σε κάποια έντυπα «στρατηγικής» (στην ουσία, κεκαλυμμένης κατασκοπίας), παροτρύνθηκε, για το δικό της καλό, να ΜΗ βοηθήσει την Ελλάδα.
Είναι μεγάλη ειρωνεία να επιδεικνύεται τόσο ενδιαφέρον για το καλό και την εικόνα της Γερμανίας, όταν οι περισσότεροι από τους εν λόγω αρθρογράφους μετά βίας συγκαλύπτουν την καχυποψία τους για αυτήν τη χώρα και, επιπλέον, παρερμηνεύουν τις επιπτώσεις που θα είχε μια ελληνική κατάρρευση σε ορισμένες γερμανικές τράπεζες.
Δεδομένου ότι η κρίση είναι υπαρκτή και πλήττει ολόκληρη την Ευρώπη και τις ΗΠΑ -οι οποίες, σημειωτέον, για το πρώτο τρίμηνο αυτής της χρονιάς πρέπει να δανειστούν γύρω στα 400 δισ. δολάρια από την Κίνα- τι θα έπρεπε να συνειδητοποιήσουν οι Έλληνες και πώς θα έπρεπε να αντιδράσουν;
Β. Ποιος φταίει;
1. Φταίει η ίδια η Ελλάδα
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για αυτό. Μεταξύ άλλων, αναφέρω τους εξής:
(α) Δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών για τη σημερινή κρίση. Και ούτε μπορούμε να την αποδίδουμε τόσο απόλυτα όσο η προηγούμενη κυβέρνηση στην κατάρρευση της αγοράς στεγαστικών δανείων υψηλού κινδύνου (subprime market), η οποία γονάτισε σχεδόν ολόκληρο τον κόσμο. Πράγματι, όσο περνάει ο καιρός, μαθαίνουμε ότι προ πολλού γίνονταν υπέρμετρες δαπάνες και υπερβολικοί δανεισμοί, υπονομεύοντας το Σύμφωνο Σταθερότητας που υπογράψαμε όταν ενταχθήκαμε στη Ζώνη του Ευρώ. Διαπράξαμε, λοιπόν, τα ίδια σφάλματα κατ΄ επανάληψη, με αποτέλεσμα σήμερα να χαρακτηριζόμαστε «απατεώνες» από μερικούς. Η βαρύτατη αυτή κατηγορία καθόλου δεν αμβλύνεται από το γεγονός ότι οι ξένοι τραπεζίτες -διαβόητοι για την ικανότητά τους να κατασκευάζουν προϊόντα τα οποία μόνον οι ίδιοι μπορούν να καταλάβουν- μας συμβούλευαν πώς να παραβιάζουμε εντέχνως το Σύμφωνο.
(β) Το ελληνικό κομματικό σύστημα φέρει επίσης μεγάλο μέρος της ευθύνης. Επιπλέον, η προσπάθεια ορισμένων να αναζητήσουν τις ευθύνες στο εντελώς απώτερο παρελθόν υποβαθμίζει την υπαιτιότητα των αμέσως προηγούμενων κυβερνήσεων.
Βεβαίως, μερικοί, παρακινούμενοι αρχικά από κομματικές σκοπιμότητες, θέλησαν, το 2004, να επισημάνουν στην Ευρώπη ότι οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις είχαν επιδοθεί σε λογιστικές παραποιήσεις. Γεγονός όμως παραμένει ότι η συγκεκριμένη πρακτική ουδέποτε σταμάτησε.
Το λέω δε αυτό διότι δεν μπορώ να πιστέψω ότι τα πρόσφατα ψευδή στατιστικά στοιχεία προέρχονται από δημόσιους υπαλλήλους που ενεργούν αυθαίρετα, χωρίς υπουργική εξουσιοδότηση.
(γ) Καθώς η κρίση μεγάλωνε και δεν μπορούσε πλέον να κρυφτεί, η αναποφασιστικότητα, οι υπεκφυγές και οι συγκρούσεις μεταξύ των αδημονούντων διαδόχων στους κόλπους της προηγούμενης κυβέρνησης οδήγησαν σε πλήρη αδρανοποίηση ή, τουλάχιστον, σε καθυστέρηση λήψης των μέτρων που θα μπορούσαν να αναχαιτίσουν την εξάπλωση της κρίσης όσο υπήρχε ακόμη καιρός. Διότι, φυσικά, η νίκη στις ευρωεκλογές και, ακολούθως, στις βουλευτικές εκλογές είχε απόλυτη προτεραιότητα στον νου των κυβερνώντων μας σε σχέση με τη λήψη των δυσάρεστων πλην όμως αναγκαίων μέτρων. Έτσι, όμως, η κρίση επιδεινώθηκε και η εικόνα της χώρας μας έγινε ακόμη πιο μελανή.
(δ) Η προσωπική μου άποψη για το μερίδιο ευθύνης της προηγούμενης κυβέρνησης ελάχιστη σημασία έχει, μια και το εκλογικό σώμα μίλησε για αυτό το θέμα με τον πιο ηχηρό τρόπο τον περασμένο Οκτώβριο: τρόπο, όχι απλώς ηχηρό, αλλά και απολύτως κατηγορηματικό, εφόσον, σχεδόν αμέσως μετά τις εκλογές, ένας πρωτοφανής αριθμός οπαδών της ΝΔ ψήφισε υπέρ της εκλογής νέου κομματικού ηγέτη.
Ο κ. Σαμαράς, για πολιτικούς ή, απλώς, ανθρώπινους λόγους, μπορεί να αισθάνεται τώρα την ανάγκη να είναι «επιεικής» με κάποιους από τους πρώην συναδέλφους του.
Παρά όλα αυτά, η πρώτη του υποχρέωση είναι προς τους οκτακόσιες χιλιάδες οπαδούς της παράταξής του που συνωστίστηκαν επί μία ολόκληρη ημέρα για να του δώσουν νέα εντολή ώστε να κάνει τη Νέα Δημοκρατία πραγματικά «νέα» και να παραμερίσει όλους εκείνους που τη διοικούσαν τα τελευταία δύο χρόνια προξενώντας μεγάλα προβλήματα τόσο στην ίδια την παράταξή τους όσο και στη χώρα ως σύνολο!
2. Εξωτερική παραπληροφόρηση
Ας περάσουμε τώρα στον εξωτερικό παράγοντα που κάνει τη σημερινή κρίση ανεπίδεκτη διαχείρισης και τα αναγκαία μέτρα επώδυνα. Ο παράγοντας αυτός σχετίζεται με τις άπληστες τράπεζες της Γουόλ Στριτ και του Σίτι του Λονδίνου, καθώς και με ορισμένα βρετανικά οικονομικά έντυπα.
Οι περισσότερες από αυτές τις τράπεζες, αν και διασώθηκαν με χρήματα φορολογουμένων και, τα τελευταία χρόνια, πλούτισαν αφάνταστα, επιμένουν να μη χρησιμοποιούν τα νέα κεφάλαια για να βοηθήσουν τις δυσπραγούσες μικρομεσαίες εμπορικές επιχειρήσεις ή και το ίδιο το κράτος.
Αυτή η απληστία, το μέγεθος της οποίας ξεπερνά οτιδήποτε έχει προκαλέσει μέχρι σήμερα ο «άκρατος καπιταλισμός αμερικανικού τύπου», έχει ενισχυθεί από την παραπληροφόρηση. Έτσι, τα δεινά της ελληνικής οικονομίας προσέφεραν μια ιδανική ευκαιρία για να εξαπολυθεί, ουσιαστικά, μια επίθεση κατά του ευρώ - ευκαιρία την οποία χρειαζόταν ο αγγλοσαξονικός κόσμος για να πλήξει θανάσιμα την ΕΕ, από την οποία, όπως έχω ξαναπεί, αποστασιοποιείται κάθε μέρα και περισσότερο.
Η τακτική αυτή, κατά τη γνώμη μου, είναι τόσο καταδικαστέα όσο και η προαναφερθείσα απληστία, καθότι, εν προκειμένω, η αλήθεια διαστρεβλώθηκε σκοπίμως ώστε οι «λίγοι» να γίνουν ακόμη πλουσιότεροι - αυτοί οι ίδιοι «λίγοι» που προσφέρονται να μας βοηθήσουν να βρούμε χρήματα στο εξωτερικό, αποκομίζοντας όμως το μέγιστο δυνατό όφελος για τον εαυτό τους.
Οι «μισές αλήθειες» και οι σκόπιμες παραλείψεις συνέβαλαν στην επέκταση της παραπληροφόρησης με διάφορους τρόπους. Και εξηγούμαι:
(α) Πόσο ξεκάθαρο έχει γίνει στη συνείδηση των Ελλήνων ότι δεν είμαστε η μόνη χώρα με μεγάλο έλλειμμα; Το έλλειμμα του προϋπολογισμού μας ανέρχεται στο 12,5% του ΑΕΠ: είναι δηλαδή μόνον 1% υψηλότερο από το αντίστοιχο της Ισπανίας (11,5%), 0,5% υψηλότερο από της Ιρλανδίας (12%), και 2% χαμηλότερο από της Αγγλίας! Όσον αφορά δε το δημόσιο χρέος μας -περίπου 125% του ΑΕΠ- είναι μόλις 9% υψηλότερο από του Βελγίου, αλλά και 75% χαμηλότερο από της Ιαπωνίας!
(β) Τα ποσοστά αυτά σαφώς και δεν δικαιολογούν την αντιμετώπιση των Ελλήνων ως των μεγαλύτερων ενόχων. Και ούτε, επίσης, στο χρηματικό τους σύνολο αποτελούν τόσο μεγάλο πρόβλημα όσο τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν κάποιες άλλες χώρες, οι οποίες βρίσκονται σε εξίσου επικίνδυνη κατάσταση. Παραδείγματος χάριν, η Ευρωζώνη, συνολικά, πρέπει εντός του 2010 να δανειστεί 2,2 τρισεκατομμύρια δολάρια, το Βέλγιο 89 δισεκατομμύρια, η Ιταλία 393 δισεκατομμύρια και η Γαλλία 454 δισεκατομμύρια. Η μικρή Ελλάδα χρειάζεται περίπου 53 δισεκατομμύρια δολάρια - ποσό, δηλαδή, μικρότερο από το ποσό που έδωσε το αγγλικό υπουργείο Οικονομικών για να διασώσει δύο αγγλικές τράπεζες, που κατέρρεαν λόγω κακοδιαχείρισης.
(γ) Γιατί δεν τονίζουμε πάλι και πάλι αυτά τα νούμερα, εντός και εκτός της χώρας, μέχρις ότου όλοι τα εμπεδώσουν; Γιατί δεν περνάμε στην αντεπίθεση -όχι, ασφαλώς, σε προσωπικό, αλλά σε διανοητικό επίπεδο- ρωτώντας για ποιον λόγο δέχεται τόσο σφοδρές επιθέσεις η Ελλάδα;
Μήπως επειδή η χώρα μας είναι μικρή και, άρα, αποτελεί εύκολο στόχο επιθέσεων και μέσο παραδειγματισμού για όλες τις άλλες; Μήπως επειδή, τα τελευταία χρόνια, η παρουσία και η εικόνα μας διεθνώς έχουν υποβαθμιστεί σε σημείο ανησυχητικό (όπως, εδώ και καιρό, δεν σταματώ να ισχυρίζομαι, παρά τα επικοινωνιακά και δημοσιοσχεσίτικα τεχνάσματα της προηγούμενης υπουργού Εξωτερικών) και τοποθετούμαστε, έτσι, ευκολότερα στο στόχαστρο;
Ή μήπως επειδή οι Βρυξέλλες δεν μπορούν να επιτεθούν στις Βρυξέλλες και ο κ. Μπαρόζο δεν μπορεί να ζητήσει εξηγήσεις για τις χαμηλές επιδόσεις της Πορτογαλίας, ενώ η Ιρλανδία, με τη σειρά της, «απαλλάσσεται» με το αιτιολογικό ότι «(στο παρελθόν) έχει επιδείξει ικανότητα να χαλιναγωγεί τις δαπάνες της, να εφαρμόζει εξορθολογισμό του προϋπολογισμού της (.) χωρίς απατεωνιές (στις οποίες διαπρέπουν οι Έλληνες)»;
Γ. Και τώρα τι κάνουμε;
Η Ελλάδα χρειάζεται ενότητα στόχου και πνεύματος, ένα νέο όνειρο, ένα συγκεκριμένο σχέδιο. Κυρίως, όμως, οφείλουμε να παραμερίσουμε, εάν όχι και να εξαλείψουμε πλήρως, τις πολιτικές διενέξεις ανάμεσα και μέσα στις πολιτικές παρατάξεις μέχρις ότου τερματιστεί η κρίση. Χρειαζόμαστε επίσης ταχύτατες και ξεκάθαρες ενέργειες στον οικονομικό τομέα.
Πιο συγκεκριμένα:
1) Πρέπει να δεχτούμε και να αναγνωρίσουμε την ξένη πηγή των προβλημάτων μας.
2) Πρέπει να συμπαραταχθούμε με εκείνα τα κράτη της Ευρώπης με τα οποία διατηρούμε ουσιαστικές σχέσεις, να ξεχάσουμε τις διαφωνίες μας μαζί τους και να τα πείσουμε πως, όσο και αν θαυμάζουμε πολλά στοιχεία του αγγλοσαξονικού κόσμου, η πορεία μας τέμνεται με την πορεία των δύο σημαντικότερων χωρών της ηπειρωτικής Ευρώπης: της Γαλλίας (και, ενδεχομένως, της Γερμανίας, έστω και αν η τελευταία παίζει αυτόν τον καιρό «σκληρό» παιχνίδι πιστεύοντας, ίσως, ότι έτσι, αν μας φέρει στο χείλος της αβύσσου, θα μπορέσει να αποκτήσει μερικές από τις καλύτερες εταιρείες μας).
3) Γενικότερα, πρέπει να καταστήσουμε σαφές ότι θα αναζητήσουμε τη σωτηρία μας στο πλαίσιο της ΕΕ και δεν θα δεχτούμε τις κακοπροαίρετες παραινέσεις κάποιων να στραφούμε στο ΔΝΤ, να υποταχθούμε στους (κατά γενικήν ομολογία) σκληρότερους όρους του και να κινδυνεύσουμε να αποξενωθούμε από την Ευρώπη. Αυτό είναι το πρώτο βήμα που μας προτείνουν οι αγγλοσάξονες φίλοι μας, ελπίζοντας ότι θα προκαλέσουν έτσι τη γενικότερη παρακμή του ευρώ.
4) Στο ίδιο πνεύμα, πρέπει να καταλάβουμε ότι, εάν οι τραπεζίτες της Γουόλ Στριτ είναι πρόθυμοι να μας βοηθήσουν να βρούμε κεφάλαια με μια διαφορά απόδοσης (spread) που εξυπηρετεί μεν τους ίδιους αλλά όχι και εμάς, τότε εμείς, απλούστατα, θα τους κάνουμε πέρα και θα ζητήσουμε τη στήριξη όχι μόνο της Γαλλίας (και της Γερμανίας), αλλά και της Κίνας, η οποία, αυτήν την εποχή, χρηματοδοτεί τις ΗΠΑ, ουσιαστικά ολόκληρη την Αφρική και έχει, επίσης, διαρκώς πιο ενεργό παρουσία στη Νότια Αμερική. Και ας μην ξεχνάμε ότι διαθέτουμε πράγματα τα οποία θέλουν οι Κινέζοι, οπότε μπορούμε και να τους τα προσφέρουμε ανταλλάγματα έναντι οικονομικής βοήθειας.
5) Πρέπει όλοι να σεβαστούμε την εντολή που έδωσε ο ελληνικός λαός σε αυτήν την κυβέρνηση, προκειμένου να διοικήσει τη χώρα και να προβεί μεθοδικά στη (i) διαρθρωτική μεταρρύθμιση της οικονομίας, (ii) στην αδίστακτη εξάλειψη της σπατάλης (η οποία συνεχίζεται κανονικά παρά τις δηλώσεις περί του αντιθέτου),(iii) στην ενθάρρυνση του εγχώριου και του ξένου ιδιωτικού τομέα, (iv) στην εγκαινίαση μιας νέας σειράς ιδιωτικοποιήσεων και, κυρίως, στην (v) εφαρμογή όλων αυτών των μέτρων με ταυτόχρονη αλλά και σαφή προστασία των πολιτών των κατώτερων και των μεσαίων στρωμάτων, ώστε να μη δυσκολέψει ακόμη περισσότερο το κυβερνητικό έργο λόγω απεργιακών κινητοποιήσεων ή βίαιων διαδηλώσεων στους δρόμους.
6) Πρέπει να διευκολύνουμε την όλη διαδικασία πείθοντας τους ανθρώπους από τους οποίους περιμένουμε να κάνουν θυσίες ότι οι ανώτεροι πολιτικοί μας -αρχής γενομένης από τους βουλευτές- θα δεχτούν να μειωθούν και οι δικές τους αμοιβές, οι οποίες, για να είμαστε απολύτως ειλικρινείς, παραμένουν επιδεικτικά ανέγγιχτες!
7) Η κυβέρνηση πρέπει να ανακοινώσει μια και καλή τα μέτρα που σκοπεύει να λάβει, και όχι απλώς να τα αφήνει να διαρρέουν με το σταγονόμετρο. Η κίνηση αυτή θα δώσει στον λαό την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται ώστε να οργανώσει το μέλλον του -όσο δύσκολο και αν διαγράφεται αυτό- διότι θα ξέρει ακριβώς πόσα χρήματα θα διαθέτει και πόσα θα χρειαστεί να πληρώσει σε φόρους. Επιπλέον, με αυτόν τον τρόπο, θα διαλυόταν και η αίσθηση αβεβαιότητας, που πάντοτε αναστατώνει τις αγορές.
8) Αυτούς που ενδιαφέρονται για τους ασθενείς αλλά και τους ωθούν προς τις απεργίες πρέπει να τους θέσουμε με απόλυτη σαφήνεια προ των ευθυνών τους και να το κάνουμε μιλώντας κατευθείαν στον θιγόμενο λαό, τονίζοντας ότι με απεργίες και διαδηλώσεις η κρίση θα μεγαλώσει.
9) Τέλος, με ενθαρρυντική πειθώ και καλή προαίρεση, πρέπει να υπενθυμίσουμε στους ξένους φίλους μας -εν ανάγκη, διορίζοντας έναν υπουργό Δημοσίων Σχέσεων (συνεργαζόμενο άμεσα με το πρωθυπουργικό γραφείο και επιφορτισμένο με τη διεξαγωγή μιας εντατικής εκστρατείας δημοσίων σχέσεων στο εξωτερικό)- ότι είναι και προς δικό τους συμφέρον να μας βοηθήσουν και να σταματήσουν να μας υποτιμούν, διότι, διαφορετικά, ενισχύουν απλώς εκείνους που επιδιώκουν τον θάνατο του ευρώ.
Όσο αποτελεσματικός και αν είναι ο πρωθυπουργός, αυτή η συνεχής εκστρατεία δημοσίων σχέσεων δεν μπορεί να διεξαχθεί μόνον από τον ίδιο ή από κάποιον που δεν γνωρίζει όπως γνωρίζει ο πρωθυπουργός πώς να αντιμετωπίζει τους ξένους.
Το λέω αυτό μια και, όπως είπα στην αρχή του παρόντος άρθρου, βρίσκομαι στις ΗΠΑ εδώ και επτά εβδομάδες και έχω δει από πρώτο χέρι την ατμόσφαιρα που επικρατεί σε αυτήν τη χώρα και το πώς την αντιμετωπίζουμε (ή όχι) στις διάφορες χώρες.
Με λίγα λόγια, παροτρύνω τους συμπατριώτες μου να κάνουν φιλόδοξα όνειρα, να σκεφτούν ανεξάρτητα και πρωτότυπα, και να δράσουν όσο ακόμη υπάρχει καιρός.
Διότι ο δρόμος μπροστά μας είναι δύσκολος και αναμένεται να χειροτερέψει στις αρχές του καλοκαιριού.
Πολλοί παράγοντες συντείνουν στην πειστικότητα αυτής της απαισιόδοξης πρόβλεψης. Και ο χειρότερος είναι το πολιτικό παιχνίδι: η κομματική πολιτική που αποσκοπεί στο κομματικό ή στο προσωπικό όφελος. Αυτό όμως είναι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται η χώρα μας σήμερα. Ασχέτως εάν προέρχεται από την ένοχη και απογοητευμένη Δεξιά, από το διαπληκτιζόμενο και αμφιταλαντευόμενο Κέντρο ή από τη δογματική και παρωχημένη Αριστερά, η κακόβουλη αυτή ενθάρρυνση των συγκρούσεων πρέπει να σταματήσει.
Επί ένα μικρό διάστημα, τουλάχιστον, η διοίκηση της χώρας μας πρέπει να ξεφύγει από την κηδεμονία των κομματικών κριτηρίων και να ακολουθήσει μόνο τις υπαγορεύσεις της λογικής και του κοινού νου.
Εάν το κάνει, θα μπορέσουμε, ίσως, να σωθούμε. Γιατί οι Έλληνες, όσο απερίσκεπτα και αν έχουν φερθεί κατά το μέγιστο μέρος της ιστορίας τους, πάντοτε στάθηκαν στο ύψος των μεγάλων ιστορικών προκλήσεων όταν είχαν την καθοδήγηση μιας τίμιας, ενωμένης και ανιδιοτελούς ηγεσίας.
Α. Εισαγωγικά σχόλια
Εδώ και επτά εβδομάδες, εργάζομαι και ταξιδεύω στις ΗΠΑ. Διαβάζω αναλύσεις και άρθρα, παρακολουθώ τηλεοπτικά προγράμματα και μιλώ με ειδικούς και εμπειρογνώμονες για τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι ΗΠΑ, λαμβάνοντας υπόψη ότι το 80% του πληθυσμού αυτής της χώρας πιστεύει ότι «η κυβέρνησή (της) έχει αποτύχει».
Μέσα σε αυτό το κλίμα πρωτοφανών εσωτερικών διχασμών, υποβόσκοντος ρατσισμού, άκρατης απληστίας της Γουόλ Στριτ και αμερικανικού στρατιωτικού επεκτατισμού, στους τίτλους των ειδήσεων έχει πλέον αρχίσει να εμφανίζεται και η Ελλάδα.
Θα ήταν πλάνη να πιστέψουμε ότι τα δημοσιεύματα αυτά είναι καλοπροαίρετα ή δείχνουν κατανόηση προς τη χώρα μας.
Αντιθέτως, παρουσιάζουν τους Έλληνες ως σπάταλους, απατεώνες και ανίκανους.
Στις περιπτώσεις μάλιστα όπου αναφέρεται και η Ευρώπη, τα σχόλια είναι εξίσου δηκτικά όταν απευθύνονται στη Γερμανία, η οποία, ειδικά σε κάποια έντυπα «στρατηγικής» (στην ουσία, κεκαλυμμένης κατασκοπίας), παροτρύνθηκε, για το δικό της καλό, να ΜΗ βοηθήσει την Ελλάδα.
Είναι μεγάλη ειρωνεία να επιδεικνύεται τόσο ενδιαφέρον για το καλό και την εικόνα της Γερμανίας, όταν οι περισσότεροι από τους εν λόγω αρθρογράφους μετά βίας συγκαλύπτουν την καχυποψία τους για αυτήν τη χώρα και, επιπλέον, παρερμηνεύουν τις επιπτώσεις που θα είχε μια ελληνική κατάρρευση σε ορισμένες γερμανικές τράπεζες.
Δεδομένου ότι η κρίση είναι υπαρκτή και πλήττει ολόκληρη την Ευρώπη και τις ΗΠΑ -οι οποίες, σημειωτέον, για το πρώτο τρίμηνο αυτής της χρονιάς πρέπει να δανειστούν γύρω στα 400 δισ. δολάρια από την Κίνα- τι θα έπρεπε να συνειδητοποιήσουν οι Έλληνες και πώς θα έπρεπε να αντιδράσουν;
Β. Ποιος φταίει;
1. Φταίει η ίδια η Ελλάδα
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για αυτό. Μεταξύ άλλων, αναφέρω τους εξής:
(α) Δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών για τη σημερινή κρίση. Και ούτε μπορούμε να την αποδίδουμε τόσο απόλυτα όσο η προηγούμενη κυβέρνηση στην κατάρρευση της αγοράς στεγαστικών δανείων υψηλού κινδύνου (subprime market), η οποία γονάτισε σχεδόν ολόκληρο τον κόσμο. Πράγματι, όσο περνάει ο καιρός, μαθαίνουμε ότι προ πολλού γίνονταν υπέρμετρες δαπάνες και υπερβολικοί δανεισμοί, υπονομεύοντας το Σύμφωνο Σταθερότητας που υπογράψαμε όταν ενταχθήκαμε στη Ζώνη του Ευρώ. Διαπράξαμε, λοιπόν, τα ίδια σφάλματα κατ΄ επανάληψη, με αποτέλεσμα σήμερα να χαρακτηριζόμαστε «απατεώνες» από μερικούς. Η βαρύτατη αυτή κατηγορία καθόλου δεν αμβλύνεται από το γεγονός ότι οι ξένοι τραπεζίτες -διαβόητοι για την ικανότητά τους να κατασκευάζουν προϊόντα τα οποία μόνον οι ίδιοι μπορούν να καταλάβουν- μας συμβούλευαν πώς να παραβιάζουμε εντέχνως το Σύμφωνο.
(β) Το ελληνικό κομματικό σύστημα φέρει επίσης μεγάλο μέρος της ευθύνης. Επιπλέον, η προσπάθεια ορισμένων να αναζητήσουν τις ευθύνες στο εντελώς απώτερο παρελθόν υποβαθμίζει την υπαιτιότητα των αμέσως προηγούμενων κυβερνήσεων.
Βεβαίως, μερικοί, παρακινούμενοι αρχικά από κομματικές σκοπιμότητες, θέλησαν, το 2004, να επισημάνουν στην Ευρώπη ότι οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις είχαν επιδοθεί σε λογιστικές παραποιήσεις. Γεγονός όμως παραμένει ότι η συγκεκριμένη πρακτική ουδέποτε σταμάτησε.
Το λέω δε αυτό διότι δεν μπορώ να πιστέψω ότι τα πρόσφατα ψευδή στατιστικά στοιχεία προέρχονται από δημόσιους υπαλλήλους που ενεργούν αυθαίρετα, χωρίς υπουργική εξουσιοδότηση.
(γ) Καθώς η κρίση μεγάλωνε και δεν μπορούσε πλέον να κρυφτεί, η αναποφασιστικότητα, οι υπεκφυγές και οι συγκρούσεις μεταξύ των αδημονούντων διαδόχων στους κόλπους της προηγούμενης κυβέρνησης οδήγησαν σε πλήρη αδρανοποίηση ή, τουλάχιστον, σε καθυστέρηση λήψης των μέτρων που θα μπορούσαν να αναχαιτίσουν την εξάπλωση της κρίσης όσο υπήρχε ακόμη καιρός. Διότι, φυσικά, η νίκη στις ευρωεκλογές και, ακολούθως, στις βουλευτικές εκλογές είχε απόλυτη προτεραιότητα στον νου των κυβερνώντων μας σε σχέση με τη λήψη των δυσάρεστων πλην όμως αναγκαίων μέτρων. Έτσι, όμως, η κρίση επιδεινώθηκε και η εικόνα της χώρας μας έγινε ακόμη πιο μελανή.
(δ) Η προσωπική μου άποψη για το μερίδιο ευθύνης της προηγούμενης κυβέρνησης ελάχιστη σημασία έχει, μια και το εκλογικό σώμα μίλησε για αυτό το θέμα με τον πιο ηχηρό τρόπο τον περασμένο Οκτώβριο: τρόπο, όχι απλώς ηχηρό, αλλά και απολύτως κατηγορηματικό, εφόσον, σχεδόν αμέσως μετά τις εκλογές, ένας πρωτοφανής αριθμός οπαδών της ΝΔ ψήφισε υπέρ της εκλογής νέου κομματικού ηγέτη.
Ο κ. Σαμαράς, για πολιτικούς ή, απλώς, ανθρώπινους λόγους, μπορεί να αισθάνεται τώρα την ανάγκη να είναι «επιεικής» με κάποιους από τους πρώην συναδέλφους του.
Παρά όλα αυτά, η πρώτη του υποχρέωση είναι προς τους οκτακόσιες χιλιάδες οπαδούς της παράταξής του που συνωστίστηκαν επί μία ολόκληρη ημέρα για να του δώσουν νέα εντολή ώστε να κάνει τη Νέα Δημοκρατία πραγματικά «νέα» και να παραμερίσει όλους εκείνους που τη διοικούσαν τα τελευταία δύο χρόνια προξενώντας μεγάλα προβλήματα τόσο στην ίδια την παράταξή τους όσο και στη χώρα ως σύνολο!
2. Εξωτερική παραπληροφόρηση
Ας περάσουμε τώρα στον εξωτερικό παράγοντα που κάνει τη σημερινή κρίση ανεπίδεκτη διαχείρισης και τα αναγκαία μέτρα επώδυνα. Ο παράγοντας αυτός σχετίζεται με τις άπληστες τράπεζες της Γουόλ Στριτ και του Σίτι του Λονδίνου, καθώς και με ορισμένα βρετανικά οικονομικά έντυπα.
Οι περισσότερες από αυτές τις τράπεζες, αν και διασώθηκαν με χρήματα φορολογουμένων και, τα τελευταία χρόνια, πλούτισαν αφάνταστα, επιμένουν να μη χρησιμοποιούν τα νέα κεφάλαια για να βοηθήσουν τις δυσπραγούσες μικρομεσαίες εμπορικές επιχειρήσεις ή και το ίδιο το κράτος.
Αυτή η απληστία, το μέγεθος της οποίας ξεπερνά οτιδήποτε έχει προκαλέσει μέχρι σήμερα ο «άκρατος καπιταλισμός αμερικανικού τύπου», έχει ενισχυθεί από την παραπληροφόρηση. Έτσι, τα δεινά της ελληνικής οικονομίας προσέφεραν μια ιδανική ευκαιρία για να εξαπολυθεί, ουσιαστικά, μια επίθεση κατά του ευρώ - ευκαιρία την οποία χρειαζόταν ο αγγλοσαξονικός κόσμος για να πλήξει θανάσιμα την ΕΕ, από την οποία, όπως έχω ξαναπεί, αποστασιοποιείται κάθε μέρα και περισσότερο.
Η τακτική αυτή, κατά τη γνώμη μου, είναι τόσο καταδικαστέα όσο και η προαναφερθείσα απληστία, καθότι, εν προκειμένω, η αλήθεια διαστρεβλώθηκε σκοπίμως ώστε οι «λίγοι» να γίνουν ακόμη πλουσιότεροι - αυτοί οι ίδιοι «λίγοι» που προσφέρονται να μας βοηθήσουν να βρούμε χρήματα στο εξωτερικό, αποκομίζοντας όμως το μέγιστο δυνατό όφελος για τον εαυτό τους.
Οι «μισές αλήθειες» και οι σκόπιμες παραλείψεις συνέβαλαν στην επέκταση της παραπληροφόρησης με διάφορους τρόπους. Και εξηγούμαι:
(α) Πόσο ξεκάθαρο έχει γίνει στη συνείδηση των Ελλήνων ότι δεν είμαστε η μόνη χώρα με μεγάλο έλλειμμα; Το έλλειμμα του προϋπολογισμού μας ανέρχεται στο 12,5% του ΑΕΠ: είναι δηλαδή μόνον 1% υψηλότερο από το αντίστοιχο της Ισπανίας (11,5%), 0,5% υψηλότερο από της Ιρλανδίας (12%), και 2% χαμηλότερο από της Αγγλίας! Όσον αφορά δε το δημόσιο χρέος μας -περίπου 125% του ΑΕΠ- είναι μόλις 9% υψηλότερο από του Βελγίου, αλλά και 75% χαμηλότερο από της Ιαπωνίας!
(β) Τα ποσοστά αυτά σαφώς και δεν δικαιολογούν την αντιμετώπιση των Ελλήνων ως των μεγαλύτερων ενόχων. Και ούτε, επίσης, στο χρηματικό τους σύνολο αποτελούν τόσο μεγάλο πρόβλημα όσο τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν κάποιες άλλες χώρες, οι οποίες βρίσκονται σε εξίσου επικίνδυνη κατάσταση. Παραδείγματος χάριν, η Ευρωζώνη, συνολικά, πρέπει εντός του 2010 να δανειστεί 2,2 τρισεκατομμύρια δολάρια, το Βέλγιο 89 δισεκατομμύρια, η Ιταλία 393 δισεκατομμύρια και η Γαλλία 454 δισεκατομμύρια. Η μικρή Ελλάδα χρειάζεται περίπου 53 δισεκατομμύρια δολάρια - ποσό, δηλαδή, μικρότερο από το ποσό που έδωσε το αγγλικό υπουργείο Οικονομικών για να διασώσει δύο αγγλικές τράπεζες, που κατέρρεαν λόγω κακοδιαχείρισης.
(γ) Γιατί δεν τονίζουμε πάλι και πάλι αυτά τα νούμερα, εντός και εκτός της χώρας, μέχρις ότου όλοι τα εμπεδώσουν; Γιατί δεν περνάμε στην αντεπίθεση -όχι, ασφαλώς, σε προσωπικό, αλλά σε διανοητικό επίπεδο- ρωτώντας για ποιον λόγο δέχεται τόσο σφοδρές επιθέσεις η Ελλάδα;
Μήπως επειδή η χώρα μας είναι μικρή και, άρα, αποτελεί εύκολο στόχο επιθέσεων και μέσο παραδειγματισμού για όλες τις άλλες; Μήπως επειδή, τα τελευταία χρόνια, η παρουσία και η εικόνα μας διεθνώς έχουν υποβαθμιστεί σε σημείο ανησυχητικό (όπως, εδώ και καιρό, δεν σταματώ να ισχυρίζομαι, παρά τα επικοινωνιακά και δημοσιοσχεσίτικα τεχνάσματα της προηγούμενης υπουργού Εξωτερικών) και τοποθετούμαστε, έτσι, ευκολότερα στο στόχαστρο;
Ή μήπως επειδή οι Βρυξέλλες δεν μπορούν να επιτεθούν στις Βρυξέλλες και ο κ. Μπαρόζο δεν μπορεί να ζητήσει εξηγήσεις για τις χαμηλές επιδόσεις της Πορτογαλίας, ενώ η Ιρλανδία, με τη σειρά της, «απαλλάσσεται» με το αιτιολογικό ότι «(στο παρελθόν) έχει επιδείξει ικανότητα να χαλιναγωγεί τις δαπάνες της, να εφαρμόζει εξορθολογισμό του προϋπολογισμού της (.) χωρίς απατεωνιές (στις οποίες διαπρέπουν οι Έλληνες)»;
Γ. Και τώρα τι κάνουμε;
Η Ελλάδα χρειάζεται ενότητα στόχου και πνεύματος, ένα νέο όνειρο, ένα συγκεκριμένο σχέδιο. Κυρίως, όμως, οφείλουμε να παραμερίσουμε, εάν όχι και να εξαλείψουμε πλήρως, τις πολιτικές διενέξεις ανάμεσα και μέσα στις πολιτικές παρατάξεις μέχρις ότου τερματιστεί η κρίση. Χρειαζόμαστε επίσης ταχύτατες και ξεκάθαρες ενέργειες στον οικονομικό τομέα.
Πιο συγκεκριμένα:
1) Πρέπει να δεχτούμε και να αναγνωρίσουμε την ξένη πηγή των προβλημάτων μας.
2) Πρέπει να συμπαραταχθούμε με εκείνα τα κράτη της Ευρώπης με τα οποία διατηρούμε ουσιαστικές σχέσεις, να ξεχάσουμε τις διαφωνίες μας μαζί τους και να τα πείσουμε πως, όσο και αν θαυμάζουμε πολλά στοιχεία του αγγλοσαξονικού κόσμου, η πορεία μας τέμνεται με την πορεία των δύο σημαντικότερων χωρών της ηπειρωτικής Ευρώπης: της Γαλλίας (και, ενδεχομένως, της Γερμανίας, έστω και αν η τελευταία παίζει αυτόν τον καιρό «σκληρό» παιχνίδι πιστεύοντας, ίσως, ότι έτσι, αν μας φέρει στο χείλος της αβύσσου, θα μπορέσει να αποκτήσει μερικές από τις καλύτερες εταιρείες μας).
3) Γενικότερα, πρέπει να καταστήσουμε σαφές ότι θα αναζητήσουμε τη σωτηρία μας στο πλαίσιο της ΕΕ και δεν θα δεχτούμε τις κακοπροαίρετες παραινέσεις κάποιων να στραφούμε στο ΔΝΤ, να υποταχθούμε στους (κατά γενικήν ομολογία) σκληρότερους όρους του και να κινδυνεύσουμε να αποξενωθούμε από την Ευρώπη. Αυτό είναι το πρώτο βήμα που μας προτείνουν οι αγγλοσάξονες φίλοι μας, ελπίζοντας ότι θα προκαλέσουν έτσι τη γενικότερη παρακμή του ευρώ.
4) Στο ίδιο πνεύμα, πρέπει να καταλάβουμε ότι, εάν οι τραπεζίτες της Γουόλ Στριτ είναι πρόθυμοι να μας βοηθήσουν να βρούμε κεφάλαια με μια διαφορά απόδοσης (spread) που εξυπηρετεί μεν τους ίδιους αλλά όχι και εμάς, τότε εμείς, απλούστατα, θα τους κάνουμε πέρα και θα ζητήσουμε τη στήριξη όχι μόνο της Γαλλίας (και της Γερμανίας), αλλά και της Κίνας, η οποία, αυτήν την εποχή, χρηματοδοτεί τις ΗΠΑ, ουσιαστικά ολόκληρη την Αφρική και έχει, επίσης, διαρκώς πιο ενεργό παρουσία στη Νότια Αμερική. Και ας μην ξεχνάμε ότι διαθέτουμε πράγματα τα οποία θέλουν οι Κινέζοι, οπότε μπορούμε και να τους τα προσφέρουμε ανταλλάγματα έναντι οικονομικής βοήθειας.
5) Πρέπει όλοι να σεβαστούμε την εντολή που έδωσε ο ελληνικός λαός σε αυτήν την κυβέρνηση, προκειμένου να διοικήσει τη χώρα και να προβεί μεθοδικά στη (i) διαρθρωτική μεταρρύθμιση της οικονομίας, (ii) στην αδίστακτη εξάλειψη της σπατάλης (η οποία συνεχίζεται κανονικά παρά τις δηλώσεις περί του αντιθέτου),(iii) στην ενθάρρυνση του εγχώριου και του ξένου ιδιωτικού τομέα, (iv) στην εγκαινίαση μιας νέας σειράς ιδιωτικοποιήσεων και, κυρίως, στην (v) εφαρμογή όλων αυτών των μέτρων με ταυτόχρονη αλλά και σαφή προστασία των πολιτών των κατώτερων και των μεσαίων στρωμάτων, ώστε να μη δυσκολέψει ακόμη περισσότερο το κυβερνητικό έργο λόγω απεργιακών κινητοποιήσεων ή βίαιων διαδηλώσεων στους δρόμους.
6) Πρέπει να διευκολύνουμε την όλη διαδικασία πείθοντας τους ανθρώπους από τους οποίους περιμένουμε να κάνουν θυσίες ότι οι ανώτεροι πολιτικοί μας -αρχής γενομένης από τους βουλευτές- θα δεχτούν να μειωθούν και οι δικές τους αμοιβές, οι οποίες, για να είμαστε απολύτως ειλικρινείς, παραμένουν επιδεικτικά ανέγγιχτες!
7) Η κυβέρνηση πρέπει να ανακοινώσει μια και καλή τα μέτρα που σκοπεύει να λάβει, και όχι απλώς να τα αφήνει να διαρρέουν με το σταγονόμετρο. Η κίνηση αυτή θα δώσει στον λαό την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται ώστε να οργανώσει το μέλλον του -όσο δύσκολο και αν διαγράφεται αυτό- διότι θα ξέρει ακριβώς πόσα χρήματα θα διαθέτει και πόσα θα χρειαστεί να πληρώσει σε φόρους. Επιπλέον, με αυτόν τον τρόπο, θα διαλυόταν και η αίσθηση αβεβαιότητας, που πάντοτε αναστατώνει τις αγορές.
8) Αυτούς που ενδιαφέρονται για τους ασθενείς αλλά και τους ωθούν προς τις απεργίες πρέπει να τους θέσουμε με απόλυτη σαφήνεια προ των ευθυνών τους και να το κάνουμε μιλώντας κατευθείαν στον θιγόμενο λαό, τονίζοντας ότι με απεργίες και διαδηλώσεις η κρίση θα μεγαλώσει.
9) Τέλος, με ενθαρρυντική πειθώ και καλή προαίρεση, πρέπει να υπενθυμίσουμε στους ξένους φίλους μας -εν ανάγκη, διορίζοντας έναν υπουργό Δημοσίων Σχέσεων (συνεργαζόμενο άμεσα με το πρωθυπουργικό γραφείο και επιφορτισμένο με τη διεξαγωγή μιας εντατικής εκστρατείας δημοσίων σχέσεων στο εξωτερικό)- ότι είναι και προς δικό τους συμφέρον να μας βοηθήσουν και να σταματήσουν να μας υποτιμούν, διότι, διαφορετικά, ενισχύουν απλώς εκείνους που επιδιώκουν τον θάνατο του ευρώ.
Όσο αποτελεσματικός και αν είναι ο πρωθυπουργός, αυτή η συνεχής εκστρατεία δημοσίων σχέσεων δεν μπορεί να διεξαχθεί μόνον από τον ίδιο ή από κάποιον που δεν γνωρίζει όπως γνωρίζει ο πρωθυπουργός πώς να αντιμετωπίζει τους ξένους.
Το λέω αυτό μια και, όπως είπα στην αρχή του παρόντος άρθρου, βρίσκομαι στις ΗΠΑ εδώ και επτά εβδομάδες και έχω δει από πρώτο χέρι την ατμόσφαιρα που επικρατεί σε αυτήν τη χώρα και το πώς την αντιμετωπίζουμε (ή όχι) στις διάφορες χώρες.
Με λίγα λόγια, παροτρύνω τους συμπατριώτες μου να κάνουν φιλόδοξα όνειρα, να σκεφτούν ανεξάρτητα και πρωτότυπα, και να δράσουν όσο ακόμη υπάρχει καιρός.
Διότι ο δρόμος μπροστά μας είναι δύσκολος και αναμένεται να χειροτερέψει στις αρχές του καλοκαιριού.
Πολλοί παράγοντες συντείνουν στην πειστικότητα αυτής της απαισιόδοξης πρόβλεψης. Και ο χειρότερος είναι το πολιτικό παιχνίδι: η κομματική πολιτική που αποσκοπεί στο κομματικό ή στο προσωπικό όφελος. Αυτό όμως είναι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται η χώρα μας σήμερα. Ασχέτως εάν προέρχεται από την ένοχη και απογοητευμένη Δεξιά, από το διαπληκτιζόμενο και αμφιταλαντευόμενο Κέντρο ή από τη δογματική και παρωχημένη Αριστερά, η κακόβουλη αυτή ενθάρρυνση των συγκρούσεων πρέπει να σταματήσει.
Επί ένα μικρό διάστημα, τουλάχιστον, η διοίκηση της χώρας μας πρέπει να ξεφύγει από την κηδεμονία των κομματικών κριτηρίων και να ακολουθήσει μόνο τις υπαγορεύσεις της λογικής και του κοινού νου.
Εάν το κάνει, θα μπορέσουμε, ίσως, να σωθούμε. Γιατί οι Έλληνες, όσο απερίσκεπτα και αν έχουν φερθεί κατά το μέγιστο μέρος της ιστορίας τους, πάντοτε στάθηκαν στο ύψος των μεγάλων ιστορικών προκλήσεων όταν είχαν την καθοδήγηση μιας τίμιας, ενωμένης και ανιδιοτελούς ηγεσίας.
Καταραμένε Έλληνα.!!!!!!!!!
Όπου να γυρίσω την σκέψη μου, όπου και να στρέψω την ψυχή μου, μπροστά μου σε βλέπω, σε βρίσκω.
Τέχνη λαχταρώ, Ποίηση, Θέατρο, Αρχιτεκτονική, εσύ μπροστά, πρώτος και αξεπέραστος.
Επιστήμη αναζητώ, Μαθηματικά, Φιλοσοφία, Ιατρική, κορυφαίος και ανυπέρβλητος.
Για Δημοκρατία διψώ, Ισονομία και Ισότητα, εσύ μπροστά μου, ασυναγώνιστος κι ανεπισκίαστος.
Καταραμένε Έλληνα, καταραμένη Γνώση...
Γιατί να σε αγγίξω;
Για να αισθανθώ πόσο μικρός είμαι, ασήμαντος, μηδαμινός;
Γιατί δεν με αφήνεις στην δυστυχία μου και στην ανεμελιά μου;
Σίλερ, 1759-1805, Γερμανός συγγραφέας και ποιητής
Τέχνη λαχταρώ, Ποίηση, Θέατρο, Αρχιτεκτονική, εσύ μπροστά, πρώτος και αξεπέραστος.
Επιστήμη αναζητώ, Μαθηματικά, Φιλοσοφία, Ιατρική, κορυφαίος και ανυπέρβλητος.
Για Δημοκρατία διψώ, Ισονομία και Ισότητα, εσύ μπροστά μου, ασυναγώνιστος κι ανεπισκίαστος.
Καταραμένε Έλληνα, καταραμένη Γνώση...
Γιατί να σε αγγίξω;
Για να αισθανθώ πόσο μικρός είμαι, ασήμαντος, μηδαμινός;
Γιατί δεν με αφήνεις στην δυστυχία μου και στην ανεμελιά μου;
Σίλερ, 1759-1805, Γερμανός συγγραφέας και ποιητής
Τρίτη 16 Μαρτίου 2010
Εάν επιθυμείς να φτιάξεις τον ραδιοφωνικό σταθμό
Μπορείς να αρχίσεις τον δικό σου ραδιοσταθμό και να μπείς στον κατάλογο ραδιοσταθμών του SHOUTcast.com με δύο τρόπους. Με βάση τα εργαλεία και την εμπειρία που διαθέτεις , μπορείς είτε να ρυθμίσετε τον δικό σου server , είτε να βρείς μια λύση φιλοξενίας από έναν τρίτο.
Εκπέμποντας μέσω τρίτων
Εάν επιθυμείς να φτιάξεις τον ραδιοφωνικό σταθμό σου χωρίς να χρειαστεί να στήσεις δικό σου server, αυτή είναι η καλύτερη λύση για σένα.
Μπορείς να φιλοξενήσεις τη ραδιοφωνική εκπομπή σου μέσω ενός πρόθυμου τρίτου που θα χειριστεί το streaming για σένα, και έτσι θα ανησυχήσεις μόνο για αυτό που θα παίξεις στο σταθμό σου! Μπορείς να ψάξεις το Διαδίκτυο για streaming host και να βρείς αυτόν που ταιριάζει στις ανάγκες και τον προϋπολογισμό σου. Μπορείς να πάρεις περισσότερες πληροφορίες για τον τύπο του κατάλληλου streaming από το SHOUTcast forums.
Μόλις ρυθμίσεις το streaming ,μπορείς να χρησιμοποιήσεις τον Winamp media player μαζί με το SHOUTcast DSP plug-in για να αρχίσεις την εκπομπή. Το plug-In είναι υπεύθυνο για τη μετάδοση του ήχου από τον σταθμό στον streaming server και από εκεί να εκπέμπεται στους ακροατές
Οδηγίες - Windows
Κατέβασε το Winamp από το Winamp site.
Κατέβασε το SHOUTcast Radio DSP plug-in for Winamp. Το DSP plug-in είναι διαθέσιμο yp.shoutcast.com/downloads/shoutcast-dsp-1-9-0-windows.exe
Αφού έχεις κατεβάσει SHOUTcast Radio DSP plug-in, κλείσε το Winamp αν είναι ανοιχτό και κάνε double-click για να εγκαταστήσεις το πρόγραμμα του βήματος 2 ακολουθόντας τις οδηγίες.
Ξεκίνα το Winamp and και άνοιξε το Preferences (CTRL-P) και πάτα πάνω DSP/effects, κάτω από το Plug-ins . Κοίτα στο παράδειγμα :
Μόλις εγκαταστήσεις το SHOUTcast Radio DSP plug-in και το ρυθμίσεις κατάλληλα , θα μεταδίδει στον σταθμό σου οτιδήποτε παίζει στο Winamp εκείνη τη στιγμή!! Διάβασε το README του DSP installer για περισσότερες οδηγίες χρήσης για το SHOUTcast Radio DSP, και επιπλεόν οδηγίες για το πώς να κάνεις τον σταθμό σου δημόσιο (i.e., να εμφανίζεται στη λίστα του SHOUTcast Radio).
Εκπέμποντας από τον δικό σου server
Το να κατεβάσεις και να στήσεις μόνος σου τον SHOUTcast DNAS μπορεί να πάρει μέχρι 45 λεπτά ,ανάλογα με την εμπειρία και τις γνώσεις σου.
Windows 95/98/ME/NT/2000/XP:
Κατέβασε το SHOUTcast DNAS για Windows από αυτό το link
Μόλις κατέβει το πρόγραμμα , αποσυμπίεσε όλα τα αρχεία του σ’ένα φάκελο και δημιούργησε ένα shortcut για το SC_SERV.EXE στο Desktop.
Ξεκίνα τον SHOUTcast Radio server με double-clicking στο SC_SERV.EXE
Πάτα στο "Edit Config" menu που βρίσκεται πάνω. Εκει θα ανοίξει ένας text editor, ανοίγοντας το configuration file για SHOUTcast DNAS . Ακολούθησε τις οδηγίες που βρίσκονται στο configuration file.
Μόλις κάνεις όλες τις αλλαγές , σώσε το αρχείο, κλείσε τον editor, και κάνε απανεκκίνηση στο SHOUTcast Radio DNAS.
Για οδηγίες και για τα υπόλοιπα λειτουργικά συστήματα www.shoutcast.com/download
Πηγή : http://www.shoutcast.com
Εκπέμποντας μέσω τρίτων
Εάν επιθυμείς να φτιάξεις τον ραδιοφωνικό σταθμό σου χωρίς να χρειαστεί να στήσεις δικό σου server, αυτή είναι η καλύτερη λύση για σένα.
Μπορείς να φιλοξενήσεις τη ραδιοφωνική εκπομπή σου μέσω ενός πρόθυμου τρίτου που θα χειριστεί το streaming για σένα, και έτσι θα ανησυχήσεις μόνο για αυτό που θα παίξεις στο σταθμό σου! Μπορείς να ψάξεις το Διαδίκτυο για streaming host και να βρείς αυτόν που ταιριάζει στις ανάγκες και τον προϋπολογισμό σου. Μπορείς να πάρεις περισσότερες πληροφορίες για τον τύπο του κατάλληλου streaming από το SHOUTcast forums.
Μόλις ρυθμίσεις το streaming ,μπορείς να χρησιμοποιήσεις τον Winamp media player μαζί με το SHOUTcast DSP plug-in για να αρχίσεις την εκπομπή. Το plug-In είναι υπεύθυνο για τη μετάδοση του ήχου από τον σταθμό στον streaming server και από εκεί να εκπέμπεται στους ακροατές
Οδηγίες - Windows
Κατέβασε το Winamp από το Winamp site.
Κατέβασε το SHOUTcast Radio DSP plug-in for Winamp. Το DSP plug-in είναι διαθέσιμο yp.shoutcast.com/downloads/shoutcast-dsp-1-9-0-windows.exe
Αφού έχεις κατεβάσει SHOUTcast Radio DSP plug-in, κλείσε το Winamp αν είναι ανοιχτό και κάνε double-click για να εγκαταστήσεις το πρόγραμμα του βήματος 2 ακολουθόντας τις οδηγίες.
Ξεκίνα το Winamp and και άνοιξε το Preferences (CTRL-P) και πάτα πάνω DSP/effects, κάτω από το Plug-ins . Κοίτα στο παράδειγμα :
Μόλις εγκαταστήσεις το SHOUTcast Radio DSP plug-in και το ρυθμίσεις κατάλληλα , θα μεταδίδει στον σταθμό σου οτιδήποτε παίζει στο Winamp εκείνη τη στιγμή!! Διάβασε το README του DSP installer για περισσότερες οδηγίες χρήσης για το SHOUTcast Radio DSP, και επιπλεόν οδηγίες για το πώς να κάνεις τον σταθμό σου δημόσιο (i.e., να εμφανίζεται στη λίστα του SHOUTcast Radio).
Εκπέμποντας από τον δικό σου server
Το να κατεβάσεις και να στήσεις μόνος σου τον SHOUTcast DNAS μπορεί να πάρει μέχρι 45 λεπτά ,ανάλογα με την εμπειρία και τις γνώσεις σου.
Windows 95/98/ME/NT/2000/XP:
Κατέβασε το SHOUTcast DNAS για Windows από αυτό το link
Μόλις κατέβει το πρόγραμμα , αποσυμπίεσε όλα τα αρχεία του σ’ένα φάκελο και δημιούργησε ένα shortcut για το SC_SERV.EXE στο Desktop.
Ξεκίνα τον SHOUTcast Radio server με double-clicking στο SC_SERV.EXE
Πάτα στο "Edit Config" menu που βρίσκεται πάνω. Εκει θα ανοίξει ένας text editor, ανοίγοντας το configuration file για SHOUTcast DNAS . Ακολούθησε τις οδηγίες που βρίσκονται στο configuration file.
Μόλις κάνεις όλες τις αλλαγές , σώσε το αρχείο, κλείσε τον editor, και κάνε απανεκκίνηση στο SHOUTcast Radio DNAS.
Για οδηγίες και για τα υπόλοιπα λειτουργικά συστήματα www.shoutcast.com/download
Πηγή : http://www.shoutcast.com
Αντισυνταγματικός ο αντιτρομοκρατικός νόμος για τα e- mail
Αντισυνταγματικός ο αντιτρομοκρατικός νόμος για τα e- mail και τις τηλεφωνικές συνδιαλέξεις
Δ
ευ, 03/08/2010 - 11:21
Το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας ανέτρεψε τον νόμο, με τον οποίο η αντιτρομοκρατική υπηρεσία της χώρας θα αποκτούσε πρόσβαση σε δεδομένα ηλεκτρονικής αλληλογραφίας και τηλεφωνικών συνδιαλέξεων των πολιτών. Στην απόφαση, το δικαστήριο, κάνει λόγο για «σοβαρή παραβίαση της ιδιωτικής ζωής και του συνταγματικού δικαώματος της απόρρητης αλληλογραφίας».
Ο σχετικός νόμος βασίστηκε σε Οδηγία της ΕΕ, το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας, ωστόσο, έκρινε ότι δεν επετεύχθη η τήρηση ισορροπίας μεταξύ της δημιουργικότητας και της ανάγκης για ασφάλεια στη χώρα.
Παρά το γεγονός ότι με την απόφαση του δικαστηρίου δεν απαγορεύθηκε η αποθήκευση των συγκεκριμένων δεδομένων, μέχρι την τροποποίηση της σχετικής νομοθεσίας προς συμμόρφωση με την ως άνω απόφαση, τα δεδομένα από τις εταιρείες τηλεπικοινωνιών δεν επιτρέπεται να αποθηκεύονται στη χώρα και τα υπάρχοντα αποθηκευμένα δεδομένα πρέπει να διαγραφούν.
Κατά του αντιτρομοκρατικού νόμου, που πυροδότησε τεταμένες συζητήσεις στη Γερμανία, είχαν προσφύγει περισσότεροι από 30 χιλιάδες πολίτες, ενώ μετά την έκδοση της ανατρεπτικής απόφασης του Συνταγματικού Δικαστηρίου, ο υπουργός Εσωτερικών της χώρας, Τόμας ντε Μαϊτσίρε, έσπευσε να δηλώσει ότι « η απόφαση δεν μας εμπνέει ευτυχία».
Στον αντίποδα, οργανώσεις για τα ατομικά δικαιώματα χαιρέτισαν την απόφαση και κάλεσαν την κυβέρνηση να προστατέψει τους πολίτες από την υπερβολική συλλογή δεδομένων.
http://www.myfreetime.gr/
Δ
ευ, 03/08/2010 - 11:21
Το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας ανέτρεψε τον νόμο, με τον οποίο η αντιτρομοκρατική υπηρεσία της χώρας θα αποκτούσε πρόσβαση σε δεδομένα ηλεκτρονικής αλληλογραφίας και τηλεφωνικών συνδιαλέξεων των πολιτών. Στην απόφαση, το δικαστήριο, κάνει λόγο για «σοβαρή παραβίαση της ιδιωτικής ζωής και του συνταγματικού δικαώματος της απόρρητης αλληλογραφίας».
Ο σχετικός νόμος βασίστηκε σε Οδηγία της ΕΕ, το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας, ωστόσο, έκρινε ότι δεν επετεύχθη η τήρηση ισορροπίας μεταξύ της δημιουργικότητας και της ανάγκης για ασφάλεια στη χώρα.
Παρά το γεγονός ότι με την απόφαση του δικαστηρίου δεν απαγορεύθηκε η αποθήκευση των συγκεκριμένων δεδομένων, μέχρι την τροποποίηση της σχετικής νομοθεσίας προς συμμόρφωση με την ως άνω απόφαση, τα δεδομένα από τις εταιρείες τηλεπικοινωνιών δεν επιτρέπεται να αποθηκεύονται στη χώρα και τα υπάρχοντα αποθηκευμένα δεδομένα πρέπει να διαγραφούν.
Κατά του αντιτρομοκρατικού νόμου, που πυροδότησε τεταμένες συζητήσεις στη Γερμανία, είχαν προσφύγει περισσότεροι από 30 χιλιάδες πολίτες, ενώ μετά την έκδοση της ανατρεπτικής απόφασης του Συνταγματικού Δικαστηρίου, ο υπουργός Εσωτερικών της χώρας, Τόμας ντε Μαϊτσίρε, έσπευσε να δηλώσει ότι « η απόφαση δεν μας εμπνέει ευτυχία».
Στον αντίποδα, οργανώσεις για τα ατομικά δικαιώματα χαιρέτισαν την απόφαση και κάλεσαν την κυβέρνηση να προστατέψει τους πολίτες από την υπερβολική συλλογή δεδομένων.
http://www.myfreetime.gr/
Stevia
http://www.nooz.gr/greece/mia-terastia-kalliergitiki-eukairia-gia-ellines-agrotes
Μια τεράστια καλλιεργητική ευκαιρία για Έλληνες αγρότες
ΑΘΗΝΑ 12/03/2010
Η καλλιέργεια του φυτού Stevia (στέβια) μπορεί να αποτελέσει την καλύτερη εναλλακτική πρόταση για τους Έλληνες καπνοπαραγωγούς, καθώς η νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική (Κ.Α.Π), σε συνδυασμό με την ολική αποδέσμευση του καπνού, έφερε σε απόγνωση χιλιάδες καπνοπαραγωγούς σε όλη την Ελλάδα και πιο πολύ στους νομούς Καρδίτσας, Φθιώτιδας και Αιτωλοακαρνανίας. Ιδιαίτερα δε για τους καπνοπαραγωγούς του νομού Καρδίτσας, όπου τα εδάφη είναι φτωχά και η μόνη αποδοτική καλλιέργεια ήταν τα μεγαλόφυλλα καπνά Virginia και Burley.
Τα παραπάνω ανέφερε ο γεωπόνος-επιμελητής του Καπνικού Σταθμού Έρευνας Καρδίτσας, Κωνσταντίνος Ζαχοκώστας, κατά το 2ο αναπτυξιακό συνέδριο Καρδίτσας. Μάλιστα, σύμφωνα με τον ίδιο, πειραματισμοί τεσσάρων χρόνων που έγιναν αποδεικνύουν αρκετά ικανοποιητικά ότι, η καλλιέργεια του φυτού Stevia rebaudiana μπορεί να αντικαταστήσει την καλλιέργεια του καπνού, αφού οι εδαφοκλιματικές συνθήκες της περιοχής είναι ιδανικές.
Μάλιστα, ο τρόπος αποξήρανσης που εφευρέθηκε και εφαρμόστηκε από τον Καπνικό Σταθμό Έρευνας Καρδίτσας (Ζαχοκώστας-Χαραλάμπους) αποδεικνύει ότι το παραγόμενο ξηρό προϊόν είναι ασύγκριτα καλύτερο από τις άλλες τρεις μεθόδους που εφαρμόζονται στις άλλες χώρες. Έτσι, λοιπόν, εκτός από τα σπορεία (παραδοσιακά και float),τα μηχανήματα και οι υπάρχουσες εγκαταστάσεις αποξήρανσης μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για την καλλιέργεια της Stevia rebaudiana.
Μεταξύ των δύο φυτών, καπνού και Stevia, υπάρχει πλήρης ταύτιση όχι μόνο στην καλλιέργεια αλλά και στην οικονομικότητα. Κρίνεται επομένως σημαντικό, οι τοπικοί φορείς να ασκήσουν τις κατάλληλες πιέσεις έτσι ώστε η ελληνική πολιτεία να παραχωρήσει έγκριση καλλιέργειας για το καλό των Ελλήνων παραγωγών και γενικότερα της ελληνικής γεωργίας, επισημαίνει ο κ. Ζαχοκώστας.
Σύμφωνα με τον ίδιο, το ταμείο καπνού της Ευρωπαϊκής Ένωσης χρηματοδότησε πρόγραμμα μετατροπής καλλιέργειας καπνού με Stevia. Φορείς υλοποίησης του προγράμματος ήταν το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και το ΕΘ.Ι.ΑΓ.Ε με τους καπνικούς σταθμούς έρευνας Καρδίτσας και Αγρινίου. Συντονιστής του προγράμματος ήταν ο Udo Kienle, καθηγητής Μηχανολογίας στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο της Στουτγκάρδης. Το πρόγραμμα ήταν διετούς διάρκειας (2006-2007), οι πειραματισμοί που έγιναν ήταν αποστάσεων φυτείας, λίπανσης και ζιζανιοκτονίας. Το τελευταίο πείραμα έγινε από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας στο Βελεστίνο. Κατά τη διάρκεια των πειραματισμών ελήφθη πληθώρα στοιχείων όπως βάρος ρίζας, βλαστού, φύλλων, χλωρών και ξηρών καθώς και ύψους σε διαφορετικές περιόδους. Η μέθοδος αποξήρανσης ήταν η κινέζικη, δηλαδή αποφύλλωση και στέγνωμα στον ίσκιο.
Το 2008 και το 2009 εκτελέστηκαν στην Αγία Παρασκευή του Δήμου Σοφάδων δύο πειραματισμοί: αποστάσεων φυτείας και εξέλιξη της στεβιοσίδης στα διάφορα στάδια ανάπτυξης. Η ποικιλία η οποία χρησιμοποιήθηκε ήταν προέλευσης Παραγουάης και ονομάζεται Criolo. Επίσης, το 2009 εκτελέστηκε στο ίδιο μέρος και πείραμα συγκριτικής καλλιέργειας ποικιλιών Stevia. Επίσης το 2007 και 2009 εκτελέστηκαν και δοκιμαστικές καλλιέργειες (επιδεικτικοί αγροί) στην Αγία Παρασκεύη το 2007 και στο Καρποχώρι το 2009.
Το 2006 και το 2007, τα δείγματα εστάλησαν για ανάλυση από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας στη Γερμάνια, ενώ το 2008 τριάντα πέντε δείγματα και το 2009 πενήντα επτά εστάλησαν για ανάλυση από τον υποφαινόμενο στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας Γεωργικών Προϊόντων του ΕΘ.Ι.ΑΓ.Ε. Αξίζει να σημειωθεί ότι τέτοιες αναλύσεις έγιναν για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Χρήση και σημασία της Stevia
Είναι φυτό πολυετές, ποώδες, πολύκλαδο. Τα φύλλα του περιέχουν γλυκαντικές ουσίες που είναι εξήντα έως ογδόντα φορές γλυκύτερες της ζάχαρης, ενώ το τελικό προϊόν που εξάγεται με φυσικό τρόπο, με τη μέθοδο της εκχύλισης (άσπρη σκόνη) είναι τριακόσιες φορές γλυκύτερο.
Θεωρείται από πολλούς ως το γλυκαντικό της επόμενης χιλιετίας, όχι τόσο για την γλυκαντική του αξία, αλλά για τις μηδενικές του θερμιδικές αξίες και τις ευεργετικές επιδράσεις στον ανθρώπινο οργανισμό. Μακροχρόνια μειώνει την υψηλή αρτηριακή πίεση και το σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, αφού ενεργοποιεί την έκκριση ινσουλίνης. Εμποδίζει τη δημιουργία τερηδόνας και χρησιμοποιείται στα καλλυντικά διότι μαλακώνει τα ανθρώπινα κύτταρα. Αυτή η ιδιότητά του έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση των καρδιακών και εγκεφαλικών επεισοδίων. Ενεργεί παράλληλα κατά των ιών, μυκήτων και βακτηρίων.
Στην Ιαπωνία όπου η επίσημη χρήση της Stevia ως γλυκαντικής ουσίας άρχισε το 1971 και μέχρι σήμερα έχει αντικαταστήσει τη ζάχαρη σε ποσοστό που ξεπερνά το 50%, η παχυσαρκία σε άτομα πάνω από είκοσι χρονών ανέρχεται στο 24%, ενώ στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής το αντίστοιχο ποσοστό ξεπερνά το 60%.
Χρησιμοποιείται από πολλές χώρες είτε ως συμπλήρωμα διατροφής είτε ως τρόφιμο. Οι χώρες αυτές είναι η Ιαπωνία, η Κίνα, οι Η.Π.Α, ο Καναδάς, η Αυστραλία, η Ρωσία , το Ισραήλ, η Ελβετία, η Γαλλία και οι περισσότερες χώρες της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής.
Η καλλιέργεια της Stevia είναι όμοια με την καλλιέργεια του καπνού και δε διαφέρει σε τίποτε , αφού σπέρνεται στο σπορείο και μεταφυτεύεται στο χωράφι.
Μια τεράστια καλλιεργητική ευκαιρία για Έλληνες αγρότες
ΑΘΗΝΑ 12/03/2010
Η καλλιέργεια του φυτού Stevia (στέβια) μπορεί να αποτελέσει την καλύτερη εναλλακτική πρόταση για τους Έλληνες καπνοπαραγωγούς, καθώς η νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική (Κ.Α.Π), σε συνδυασμό με την ολική αποδέσμευση του καπνού, έφερε σε απόγνωση χιλιάδες καπνοπαραγωγούς σε όλη την Ελλάδα και πιο πολύ στους νομούς Καρδίτσας, Φθιώτιδας και Αιτωλοακαρνανίας. Ιδιαίτερα δε για τους καπνοπαραγωγούς του νομού Καρδίτσας, όπου τα εδάφη είναι φτωχά και η μόνη αποδοτική καλλιέργεια ήταν τα μεγαλόφυλλα καπνά Virginia και Burley.
Τα παραπάνω ανέφερε ο γεωπόνος-επιμελητής του Καπνικού Σταθμού Έρευνας Καρδίτσας, Κωνσταντίνος Ζαχοκώστας, κατά το 2ο αναπτυξιακό συνέδριο Καρδίτσας. Μάλιστα, σύμφωνα με τον ίδιο, πειραματισμοί τεσσάρων χρόνων που έγιναν αποδεικνύουν αρκετά ικανοποιητικά ότι, η καλλιέργεια του φυτού Stevia rebaudiana μπορεί να αντικαταστήσει την καλλιέργεια του καπνού, αφού οι εδαφοκλιματικές συνθήκες της περιοχής είναι ιδανικές.
Μάλιστα, ο τρόπος αποξήρανσης που εφευρέθηκε και εφαρμόστηκε από τον Καπνικό Σταθμό Έρευνας Καρδίτσας (Ζαχοκώστας-Χαραλάμπους) αποδεικνύει ότι το παραγόμενο ξηρό προϊόν είναι ασύγκριτα καλύτερο από τις άλλες τρεις μεθόδους που εφαρμόζονται στις άλλες χώρες. Έτσι, λοιπόν, εκτός από τα σπορεία (παραδοσιακά και float),τα μηχανήματα και οι υπάρχουσες εγκαταστάσεις αποξήρανσης μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για την καλλιέργεια της Stevia rebaudiana.
Μεταξύ των δύο φυτών, καπνού και Stevia, υπάρχει πλήρης ταύτιση όχι μόνο στην καλλιέργεια αλλά και στην οικονομικότητα. Κρίνεται επομένως σημαντικό, οι τοπικοί φορείς να ασκήσουν τις κατάλληλες πιέσεις έτσι ώστε η ελληνική πολιτεία να παραχωρήσει έγκριση καλλιέργειας για το καλό των Ελλήνων παραγωγών και γενικότερα της ελληνικής γεωργίας, επισημαίνει ο κ. Ζαχοκώστας.
Σύμφωνα με τον ίδιο, το ταμείο καπνού της Ευρωπαϊκής Ένωσης χρηματοδότησε πρόγραμμα μετατροπής καλλιέργειας καπνού με Stevia. Φορείς υλοποίησης του προγράμματος ήταν το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και το ΕΘ.Ι.ΑΓ.Ε με τους καπνικούς σταθμούς έρευνας Καρδίτσας και Αγρινίου. Συντονιστής του προγράμματος ήταν ο Udo Kienle, καθηγητής Μηχανολογίας στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο της Στουτγκάρδης. Το πρόγραμμα ήταν διετούς διάρκειας (2006-2007), οι πειραματισμοί που έγιναν ήταν αποστάσεων φυτείας, λίπανσης και ζιζανιοκτονίας. Το τελευταίο πείραμα έγινε από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας στο Βελεστίνο. Κατά τη διάρκεια των πειραματισμών ελήφθη πληθώρα στοιχείων όπως βάρος ρίζας, βλαστού, φύλλων, χλωρών και ξηρών καθώς και ύψους σε διαφορετικές περιόδους. Η μέθοδος αποξήρανσης ήταν η κινέζικη, δηλαδή αποφύλλωση και στέγνωμα στον ίσκιο.
Το 2008 και το 2009 εκτελέστηκαν στην Αγία Παρασκευή του Δήμου Σοφάδων δύο πειραματισμοί: αποστάσεων φυτείας και εξέλιξη της στεβιοσίδης στα διάφορα στάδια ανάπτυξης. Η ποικιλία η οποία χρησιμοποιήθηκε ήταν προέλευσης Παραγουάης και ονομάζεται Criolo. Επίσης, το 2009 εκτελέστηκε στο ίδιο μέρος και πείραμα συγκριτικής καλλιέργειας ποικιλιών Stevia. Επίσης το 2007 και 2009 εκτελέστηκαν και δοκιμαστικές καλλιέργειες (επιδεικτικοί αγροί) στην Αγία Παρασκεύη το 2007 και στο Καρποχώρι το 2009.
Το 2006 και το 2007, τα δείγματα εστάλησαν για ανάλυση από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας στη Γερμάνια, ενώ το 2008 τριάντα πέντε δείγματα και το 2009 πενήντα επτά εστάλησαν για ανάλυση από τον υποφαινόμενο στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας Γεωργικών Προϊόντων του ΕΘ.Ι.ΑΓ.Ε. Αξίζει να σημειωθεί ότι τέτοιες αναλύσεις έγιναν για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Χρήση και σημασία της Stevia
Είναι φυτό πολυετές, ποώδες, πολύκλαδο. Τα φύλλα του περιέχουν γλυκαντικές ουσίες που είναι εξήντα έως ογδόντα φορές γλυκύτερες της ζάχαρης, ενώ το τελικό προϊόν που εξάγεται με φυσικό τρόπο, με τη μέθοδο της εκχύλισης (άσπρη σκόνη) είναι τριακόσιες φορές γλυκύτερο.
Θεωρείται από πολλούς ως το γλυκαντικό της επόμενης χιλιετίας, όχι τόσο για την γλυκαντική του αξία, αλλά για τις μηδενικές του θερμιδικές αξίες και τις ευεργετικές επιδράσεις στον ανθρώπινο οργανισμό. Μακροχρόνια μειώνει την υψηλή αρτηριακή πίεση και το σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, αφού ενεργοποιεί την έκκριση ινσουλίνης. Εμποδίζει τη δημιουργία τερηδόνας και χρησιμοποιείται στα καλλυντικά διότι μαλακώνει τα ανθρώπινα κύτταρα. Αυτή η ιδιότητά του έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση των καρδιακών και εγκεφαλικών επεισοδίων. Ενεργεί παράλληλα κατά των ιών, μυκήτων και βακτηρίων.
Στην Ιαπωνία όπου η επίσημη χρήση της Stevia ως γλυκαντικής ουσίας άρχισε το 1971 και μέχρι σήμερα έχει αντικαταστήσει τη ζάχαρη σε ποσοστό που ξεπερνά το 50%, η παχυσαρκία σε άτομα πάνω από είκοσι χρονών ανέρχεται στο 24%, ενώ στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής το αντίστοιχο ποσοστό ξεπερνά το 60%.
Χρησιμοποιείται από πολλές χώρες είτε ως συμπλήρωμα διατροφής είτε ως τρόφιμο. Οι χώρες αυτές είναι η Ιαπωνία, η Κίνα, οι Η.Π.Α, ο Καναδάς, η Αυστραλία, η Ρωσία , το Ισραήλ, η Ελβετία, η Γαλλία και οι περισσότερες χώρες της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής.
Η καλλιέργεια της Stevia είναι όμοια με την καλλιέργεια του καπνού και δε διαφέρει σε τίποτε , αφού σπέρνεται στο σπορείο και μεταφυτεύεται στο χωράφι.
Ανακοίνωση της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων
Ἡ Ἕνωση καί ὁ Σύνδεσμος, ,
16.03.10
Η Ένωση και ο Σύνδεσμος
(Διαφορές αντιλήψεων ή αγνόηση συνεπειών;)
1. Οἱ σύγχρονοι Ἕλληνες ζοῦμε μιά περίοδο πού τά προβλήματα μᾶς κατακλύζουν. Εἶναι καιρός τώρα πού τά ὑλικά προβλήματα, μέ τή μορφή κυρίως τῆς οἰκονομικῆς κρίσης καί δυσπραγίας μᾶς ταλανίζουν, ὅμως κι᾽ ἄλλος τόσος καιρός εἶναι - γιά νά μήν πῶ καί περισσότερος- πού τά θέματα τῆς πνευματικῆς ὑπόστασής μας ἔγιναν ἐξαιρετικά πιεστικά. Τόσο πού ἡ ἀνάγκη ἀντιμετώπισής τους εἶναι πιά καθῆκον καί ὑποχρέωση τοῦ καθενός μας.
Γιά μᾶς ἰδιαιτέρως, τούς Ἕλληνες Ὀρθοδόξους Θεολόγους, τά πράγματα γίνονται συνεχῶς πιό δύσκολα, καί ἡ ἀνάγκη ἀπόφασής μας πιό πιεστική. Νομίζουμε ὅτι ἐκδηλώνεται ἀπό ἐτῶν, καί ἀπό τήν Ἕνωσή μας ἔχει ἤδη ἐπισημανθεῖ, πάλι ἀπό ἐτῶν, ἡ προϊοῦσα πορεία, καί συνεχής προσπάθεια ἄμβλυνσης, διαγραφῆς, ἀπόρριψης τοῦ ὀρθόδοξου χαρακτῆρα, τοῦ ὀρθόδοξου χριστιανικοῦ χαρακτῆρα, τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας. Ἀλλ᾽ ὄχι μόνο τῆς Πολιτείας. Ἀλλά καί τῶν θεσμῶν, καί τῆς παράδοσης. Καί πιό πολύ τοῦ χαρακτῆρα τῶν πολιτῶν. Ὅλων μας. Ἀλλά κυρίως τῶν παιδιῶν μας. Δυστυχῶς τῶν παιδιῶν μας. Καί τῆς ζωῆς τῶν Ἑλλήνων. Τῆς ἠθικῆς, τῆς ἐθνικῆς, τῆς θρησκευτικῆς ζωῆς.
Και ἐμεῖς, οἱ Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι Θεολόγοι, ἐξαιτίας τῶν σπουδῶν μας (καί εὐτυχῶς ὄχι μόνο τῶν σπουδῶν μας) εἴμαστε ταγμένοι νά μελετοῦμε τόν ὀρθόδοξο χριστιανικό (κυρίως αὐτόν) χαρακτῆρα καί ζωή καί σκέψη καί πορεία καί ἐκδηλώσεις καί δημιουργία καί λατρεία τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ.
Νά τόν μελετοῦμε, νά τόν καλλιεργοῦμε, νά τόν συστηματοποιοῦμε καί νά τόν ἀναπτύσσουμε. Καί νά τόν κάνουμε πράξη και ζωή, βοηθώντας τήν Ἐκκλησία μας σ᾽ αὐτή τήν προσπάθεια. Δηλαδή βοηθώντας τόν ἴδιο τό λαό μας, τόν κόσμο μας, τούς ἀδελφούς μας, τά παιδιά μας. Γιατί αὐτοί ὅλοι εἶναι ἡ Ἐκκλησία μας. Πού βέβαια ὀργανώνεται σάν ὀργανισμός, σάν σῶμα, καί μάλιστα Σῶμα Χριστοῦ, μέ τούς ἱερεῖς καί τά ὄργανά της.
Γιά ὑλοποίηση αὐτῶν τῶν ἀρχῶν ζωῆς, οἱ Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι Θεολόγοι ἵδρυσαν ( βλ. ἄρθρο 4 τοῦ Καταστατικοῦ) κατά τά μέσα ἤδη τοῦ περασμένου αἰῶνα (τό 1951) τήν «Πανελλήνια Ἕνωση Θεολόγων» γιά νά μποροῦν ἑνωμένοι, ὁμονοοῦντες, συνεργαζόμενοι καί ἀλληλοβοηθούμενοι νά ἀγωνίζονται γιά νά πετυχαίνουν σκοπούς πού στίς παραπάνω ἀρχές ἀποβλέπουν καί εἰδικότερα ἐκφράζονται στό ἄρθρο 2 τοῦ Καταστατικοῦ μας, τό ὁποῖο παραθέτουμε, ἐδῶ παρά τήν ἔκταση καί τίς λεπτομέρειές του:
Ἄρθρον 2ον
Σκοποί τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων εἶναι:
Α´ Ἐπιστημονικοί
α). Ἡ καλλιέργεια τῶν θεολογικῶν Γραμμάτων καί ἡ ἐνημέρωσις τῶν μελῶν πρός τήν σημειουμένην ἑκάστοτε ἐξέλιξιν καί πρόοδον τῆς Ἐπιστήμης.
β) . Ἡ κατανόησις τῆς οὐσίας τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανισμοῦ καί ἡ ἔξαρσις αὐτοῦ, καί
γ). Ἡ ἰδιαιτέρα μέριμνα πρός καλλιέργειαν καί διερεύνησιν τῶν νεωτέρων παρ᾽ ἡμῖν Θεολογικῶν Γραμμάτων καί Σπουδῶν ( ΙΗ´. ΙΘ´ καί Κ´ αἰών).
B´ Θρησκευτικοί-Kοινωνικοί- Ἠθικοί
α) Ἡ διέγερσις τοῦ διαφέροντος καί τῆς ἀγάπης τοῦ λαοῦ πρός τήν θρησκευτικήν γνῶσιν καί ζωήν ἐντός τοῦ πλαισίου τῶν πατρικῶν μας παραδόσεων.
β) Ὁ εὐρύς θρησκευτικός καί ἠθικός διαφωτισμός τοῦ λαοῦ μας ἵνα λάβη οὗτος πλήρη ἐπίγνωσιν τῆς ἀξίας τῆς ἐν Xριστῷ ἀπολυτρώσεως καί ζωῆς, ὡς καί ὁ πλήρης θρησκευτικός καί ἠθικός διαφωτισμός τῆς νεότητος.
γ) Ἡ προσήλωσις εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν καί ἄμυνα κατά πάσης ἀντιορθοδόξου καί ἀντιχριστιανικῆς ἐκδηλώσεως παρ᾽ ἡμῖν, ὡς καί ἡ ἐκλαΐκευσις τῆς Ἀπολογητικῆς τοῦ Χριστιανισμοῦ καί ὁ διαφωτισμός τοῦ λαοῦ και δή τῆς νεότητος περί τῆς ὑφισταμένης ἁρμονίας Ἐπιστήμης καί χριστιανικῆς Θρησκείας.
δ) Ἡ ἀνάπτυξις τοῦ πνεύματος τῆς ἀλληλεγγύης, τῆς φιλαλληλίας καί τῆς φιλανθρωπίας καί ἡ ὑποστήριξις τῆς ἀγαθοεργίας καί παντός χριστιανικοῦ καί κοινωνικοῦ ἔργου.
ε) Ἡ ἔξαρσις καί ἡ ἐκλαΐκευσις τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν τοῦ Χριστιανισμοῦ καί κυρίως τῆς δικαιοσύνης καί τῆς ἀγάπης, καί ἡ προσπάθεια πρός ἐμπέδωσιν τῆς κατά Χριστόν ζωῆς καί ἐν τῇ οἰκογενείᾳ καί
στ) Ἡ ἀνάπτυξις καί ἡ ἐκλαΐκευσις τοῦ κοινωνικοῦ περιεχομένου τοῦ Χριστιανισμοῦ καί ἡ συμβολή εἰς τήν ἐν πνεύματι Χριστοῦ ἐπίλυσιν τῶν κοινωνικῶν ζητημάτων.
Γ. Ἐκκλησιαστικοί- Ἐθνικοί- Kανονικοί
α) Ἡ ἔμπνευσις σεβασμοῦ καί ἀφοσιώσεως πρός τά θέσμια καί τάς παραδόσεις τῆς Mητρός ἡμῶν Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
β) Ἡ ἔξαρσις καί τόνωσις τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς.
γ) Ἡ ἔξαρσις τῶν ὑπηρεσιῶν, ἅς προσέφερε μέχρι τοῦδε ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἰς τό Ἔθνος.
δ) Ἡ ἀνύψωσις τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς καί διοικήσεως διά τῆς παγιώσεως ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ δικαιοσύνης, πειθαρχίας καί εὐταξίας καί διά τῆς ἀναδείξεως Κλήρου κατά Χριστόν συγκεκροτημένου.
ε) Ἡ ὁριστική διευθέτησις τῶν σχέσεων Ἐκκλησίας καί Πολιτείας ἐπί τῇ βάσει τῶν ἱερῶν Κανόνων καί τῆς σημερινῆς πραγματικότητος καί ἡ ὑποβοήθησις τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας, ἵνα αὕτη ὀργανωθῆ κανονικῶς καί ἀποκτήση πολίτευμα ἀντάξιον τῆς συγχρόνου αὐτῆς ἀποστολῆς, καί
στ) Ἡ ἀνάπτυξις τοῦ πνεύματος τῆς συνοχῆς καί συνεργασίας τῶν Αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ὑπό τήν ἡγεσίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ θρόνου καί ἡ ἐνίσχυσις τῆς ὑφισταμένης συνεργασίας μετά τῶν Ἑτεροδόξων Ἐκκλησιῶν ἐν τοῖς Ἐθνικοῖς καί κοινωνικοῖς ζητήμασιν.
Δ. Ἐπαγγελματικοί
α) Ἡ ἀνάπτυξις τοῦ πνεύματος τῆς συνεργασίας καί τῆς ἀλληλεγγύης μεταξύ πάντων τῶν μελῶν τοῦ Ὀρθοδόξου Θεολογικοῦ Σώματος.
β) Ὁ ἐπαγγελματικός καταρτισμός τῶν μελῶν, ἤτοι ἡ ὅσον ἔνεστιν ἀρτία καί συνειδητή μόρφωσις τῶν μελῶν ἐν τῷ κύκλῳ τῆς δράσεως ἑκάστου ὡς ἐκπαιδευτικῶν, ἱερέων, ἀρχιερέων, ἱεροκηρύκων, κατηχητῶν καί πνευματικῶν καί
γ) Ἡ παρακολούθησις τῶν ἑκάστοτε ἀναφυομένων ἐπαγγελματικῶν ζητημάτων καί ἡ συμβολή πρός δικαίαν καί ὀρθήν ἐπίλυσιν αὐτῶν, ὡς καί ἡ προσπάθεια τῆς βελτιώσεως τῆς θέσεως τῶν συνταξιούχων ἐκπαιδευτικῶν καί ἐκκλησιαστικῶν λειτουργῶν καί ἡ φροντίς τῶν ἐκτός θέσεως θεολόγων λαϊκῶν καί κληρικῶν.
Σημειώνουμε, πάντως ὅτι τό Καταστατικό αὐτό τροποποιήθηκε δυό φορές: τό 1962 καί τό 1977. Kαί ἐμεῖς σήμερα ἐμμένουμε σ᾽ αὐτούς τούς σκοπούς καί τούς στόχους. Kαί ἔχουμε μέλη μας, μέ πολλή ἀγάπη Xριστοῦ συνδεδεμένα, ὅλους τούς ἀδελφούς πού τούς συναποδέχονται.
2. Σήμερα ὅμως ἡ ἀπόφαση μερικῶν συναδέλφων, ἀδελφῶν ἀγαπητῶν πάντοτε κατά τό λόγο τοῦ Xριστοῦ μας, νά διαχωρίσουν τόν κλάδο τῶν θεολόγων, ὁδήγησε τελικά στή δημιουργία καί μιᾶς νέας ἑνώσεως θεολόγων ( οἱ ἔννοιες Ἕνωση καί Σύνδεσμος δέν διαφέρουν πολύ ἄλλωστε) πού ὀνομάστηκε «Πανελλήνιος Θεολογικός Σύνδεσμος KAIPOΣ...», καί ἐπισήμως ὀργανώθηκε πρό ἡμερῶν στή Θεσσαλονίκη. Ἀπό τόν περασμένο Ὀκτώβριο εἶχε ἤδη γίνει γνωστή ἡ προσπάθεια αὐτή καί εἶχε παρουσιαστεῖ στό Διαδίκτυο. Kαί εἶχε προβληθεῖ ἀπό τότε ἡ Διακήρυξη Ἀρχῶν τοῦ Συνδέσμου, ἡ ὁποία, μέ μικρές διορθώσεις, ἐστάλη τελικῶς στόν θεολογικό κόσμο τῆς πατρίδας μας, γιά τήν συλλογή ὑπογραφῶν ἐγγραφῆς. Mᾶς ἐντυπωσίασε τηλεφώνημα συναδέλφου, ὁ ὁποῖος μᾶς εἶπε ὅτι δέν ὑπέγραψε ἕνα κείμενο, τό ὁποῖο ἀποβλέπει στήν «ἀναβάθμιση τῆς θρησκευτικῆς ἐκπαίδευσης, ἀλλά δέν περιλαμβάνει οὔτε μιά φορά τό ὄνομα τοῦ Xριστοῦ καί δέν ἀναφέρει οὔτε μιά φορά τή λέξη Ἐκκλησία».
Ἡ ΠEΘ θά ἤθελε νά σχολιάσει παρακάτω τά κυριότερα σημεῖα αὐτῆς τῆς Διακήρυξης Ἀρχῶν καί νά προσπαθήσει νά καταδείξει τά σημεῖα ἐκεῖνα πού δέν εἶναι δυνατό νά γίνουν ἀποδεκτά, καί νά ἀναλύσει τό λόγο πού ὑπαγορεύει τή στάση μας αὐτή, ὥστε ὅλοι οἱ συνάδελφοι νά γνωρίζουν ἀκριβῶς τήν ἄποψη, τήν ὁποία μᾶς καταλογίζει ἡ Διακήρυξη, καί νά ἀποφασίσουν ἀναλόγως. Kαί τό λέμε τοῦτο ἐπειδή, ὁ Σύνδεσμος στό κείμενο πού ἀνήρτησε στήν ἱστοσελίδα του, μέ τό ὁποῖο καί ἀνακοινώνει τό προσωρινό Δ.Σ., δηλώνει κατηγορηματικά (στήν ἑπόμενη παράγραφο) ὅτι «επιχειρεί ν᾽ αποτελέσει ένα χωριστό και εντελώς διαφορετικό-σε σχέση με την Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων ( ΠEΘ)- ἐπιστημονικό πόλο αναφοράς και παρέμβασης για το θρησκευτικό μάθημα...».
Ἄς ἔλθουμε ὅμως στό κείμενο τῆς Διακηρύξεως. (Θά πρέπει νά ποῦμε κατ᾽ ἀρχήν ὅτι θά ἀναφερόμαστε ἀδιακρίτως καί στό ἀρχικό κείμενο πού κυκλοφορήθηκε τόν Ὀκτώβριο 2009, ἀλλά καί στό μέ διαφορές (πάντως ὄχι βασικές) πού ἔστειλε ὁ Σύνδεσμος γιά νά ὑπογραφεῖ τόν Ἰανουάριο 2010).
3. Στήν πρώτη παράγραφο τῆς Διακήρυξης Ἀρχῶν εἶναι σημαντικές οἱ ἐπισημάνσεις τῶν ἐξελίξεων καί πραγματικές οἱ ἐξελίξεις αὐτές. Θά μποροῦσε ἴσως νά συζητηθεῖ τό ποσοστό τους. Ἀλλά ἄν πράγματι π.χ. «η αποστασιοποίηση των νέων από τις θρησκευτικές κοινότητες και παραδόσεις» ἰσχύει, ἄς δεχθοῦμε, γιά τό 80% τῶν νέων μας, ἐμεῖς εἶναι σωστό νά ἐγκαταλείψουμε τήν ὅποια προσπάθεια ἐπαναφορᾶς (ἐπανευαγγελισμοῦ θά ἔλεγα μέ πιό ἐκκλησιαστική γλώσσα) τῶν νέων αὐτῶν; ἀλλά καί θά πρέπει νά ἀγνοήσουμε καί νά ἀφήσουμε μόνα τους νά παλαίψουν τά ὑπόλοιπα 20% καί νά διαγράψουμε ἀπό τά παιδευτικά μας καθήκοντα τίς προσδοκίες καί τίς λαχτάρες τῶν οἰκογενειῶν τους. Γιά τήν ΠΕΘ ἰσχύουν σχετικά οἱ σκοποί Β´β καί Β´ε τοῦ Kαταστατικοῦ μας.
Ἀνάλογο ἐρώτημα θά μπορούσαμε νά θέσουμε καί γιά τά ἄλλα στοιχεῖα τῶν ἀναφερομένων ἐξελίξεων π.χ. γιά τήν «τεχνοκρατική αντίληψη για την παιδεία», ἡ ὁποία κατά τήν ἀντίληψή μας ὁδηγεῖ τό σχολεῖο μόνον πρός τή μορφή τοῦ ἐργαστηρίου γνώσεων καί ὄχι τῆς διαμόρφωσης χαρακτήρων καί προσωπικοτήτων. Ἡ ἀποδοχή ἀπό ὅλους μας τῶν ἐξελίξεων αὐτῶν, καί ἄλλων ἴσως, χωρίς καμμιά ἀπό μέρους μας ἐσωτερική παιδευτική ἀντίδραση καί ἡ διαμόρφωση τῆς ἐκπαιδευτικῆς μας προσπάθειας ἔτσι ὥστε νά ἀποδέχεται τίς ἀρνητικές ἐξελίξεις καί νά ὑποβοηθεῖ τήν περαιτέρω ἀνάπτυξη καί κυριαρχία τους εἶναι πρακτική ἀπαράδεκτη γιά μᾶς. Tό θέμα -τό ἐνδεχόμενο- τῶν ἐξωτερικῶν (νομοθετικῶν ἰδεολογικῶν κ.τ.τ.) ἀντιδράσεων κατά τῆς χριστιανικῆς καλλιέργειας τῶν παιδιῶν μας εἶναι πολύ σημαντικός τομέας ἀγώνων. Σημειώνει σχετικά η Διακήρυξη τοῦ Kαιροῦ: « Η προοπτική αναθεώρησης του υπάρχοντος νομικού και εκπαιδευτικοῦ πλαισίου εκ μέρους της Πολιτείας, καθιστά ακόμη πιό επιτακτικό και επίμαχο τον προβληματισμό σχετικά με τη θέση, το χαρακτήρα, τους στόχους και το περιεχόμενο του μαθήματος των Θρησκευτικών (MτΘ) στο δημόσιο σχολείο». Kαί «οι στόχοι, το περιεχόμενο, ο χαρακτήρας και... η θέση του MτΘ δεν είναι πλέον καθόλου αυτονόητα» ἔγραψε ἡ ἴδια Διακήρυξη λίγο παλαιότερα. Kαί ἐμεῖς συμφωνοῦμε. Nαί, δέν εἶναι αὐτονόητα ἀπό ἀρκετούς σήμερα. Kυρίως ἀπό τούς ἀρνητές τῆς ὀρθοδόξου Xριστιανικῆς πίστης. Ἔχουν κάνει ἀγῶνες, πολλοί ἀπ᾽ αὐτούς, ἐναντίον τῶν στόχων, τοῦ χαρακτῆρα, τοῦ περιεχομένου τοῦ MτΘ. Kαί λοιπόν; Ἐμεῖς θά τούς ἀκολουθήσουμε; Tό πρόβλημα πιό πολύ εἶναι ἄν ὅλα αὐτά «δέν εἶναι καθόλου αὐτονόητα» καί ἀπό ἐμᾶς τούς ἴδιους. Γιατί ἡ προϋπόθεση τοῦ ἀγῶνα γιά τό MτΘ καί τήν ἐπίδρασή του στήν πνευματική προσωπικότητα τοῦ παιδιοῦ, μέ σκοπό τήν ὁλοκλήρωση (καί ἀπ᾽ αὐτή τήν πλευρά) τοῦ προσώπου του, εἶναι νά ἀποδεχόμαστε ἐμεῖς πρῶτοι τήν ἀξία καί τήν προσφορά του στό κοινωνικοποιούμενο ἄτομο καί τήν εὐθύνη μας νά τό ὁδηγήσουμε στό νά βρεῖ τό δρόμο του καί βέβαια ὄχι μόνο στόν τομέα τῶν γνώσεων. Ἐπειδή ἰσχύει κι᾽αὐτό πού μιά δασκάλα σέ ἕνα συγκλονιστικό κείμενο ἔγραψε: «Eἶμαι ἕνας ἄνθρωπος, πού ἐπέζησε ἀπό στρατόπεδο συγκέντρωσης. Tά μάτια μου εἶδαν πράγματα πού δέν ἔπρεπε νά τά δεῖ μάτι ἀνθρώπου. Θαλάμους ἀερίων κατασκευασμένους ἀπό σπουδαίους μηχανικούς. Παιδιά δηλητηριασμένα ἀπό μορφωμένους γιατρούς. Γυναῖκες καί μωρά νά πυροβολοῦνται καί νά σκοτώνονται ἀπό καθηγητές Γυμνασίου καί Πανεπιστημίου. Γι᾽ αὐτό εἶμαι ἐπιφυλακτική ἀπέναντι στή «μόρφωση». Ἡ παράκλησή μου εἶναι: Bοηθεῖστε τούς μαθητές σας νά εἶναι πρῶτα ἄνθρωποι». Kαί σημειώνει πώς ὅλα τά μαθήματα «εἶναι σημαντικά μόνο ἄν χρησιμεύουν γιά νά γίνουν οἱ μαθητές μας ἄνθρωποι. Ἀλλοιῶς...».
Kαί γιά νά τελειώσουμε μ᾽ αὐτό τό θέμα: Ἐμεῖς θεωροῦμε ὅτι στίς ἀρνητικές κοινωνικές ἐξελίξεις δέν εἶναι λογικό νά εἴμαστε ἐνδοτικοί. Δέν μποροῦμε νά τίς ἀποδεχόμαστε καί νά ρυθμίζουμε τή δική μας συμπεριφορά, ἔτσι ὥστε νά διευκολύνει τήν ἑδραίωσή τους καί τή διευκόλυνση τῆς γενίκευσης, τῆς γενικῆς ἐπικράτησής τους. Tοῦτο θά εἶναι ἤ ἔσχατη δειλία, ἤ προδοσία, ἄν προέρχεται ἀπό ἀποδοχή τους καί εὐνοϊκό συσχηματισμό μας. Ἴσως καί ἀπό ὑπολογισμό. Ἴσως καί ἀπό μιά γερασμένη νοοτροπία καί συμπεριφορά. Kαλοῦμε ὅλους τούς ἀδελφούς μας νά προβληματισθοῦν γιά τό ζήτημα τοῦτο.
4. Tό θέμα τῆς δεύτερης παραγράφου εἶναι ἰδιαιτέρως σημαντικό καί μεγάλο. Ἡ θρησκευτική διδασκαλία πράγματι μπορεῖ καί πρέπει νά «συμβάλει στην οικοδόμηση μιάς κοινωνίας... με συνοχή και αλληλεγγύη».
Πόσο ὅμως ἡ θρησκευτική γνώση, δηλαδή ἡ ἁπλή γνώση τῶν ἀπόψεων, τῶν δογμάτων, τῆς ἠθικῆς καί ὅποιας ἄλλης διδασκαλίας κάθε θρησκείας, εἶναι σέ θέση (ἡ ὅσο πλήρης, ἤ ἔστω μερική, ἤ ἴσως καί ἀτελής) νά συμβάλει στόν παραπάνω σκοπό; Mήπως δέν ἀρκεῖ μόνο ἡ γνώση, ἀλλά χρειάζεται καί ἡ ἀποδοχή τουλάχιστο τῆς ἠθικῆς τῆς ὅποιας θρησκείας; Kαί ἄν ναί, τότε ποιά ἠθική θά ὁδηγοῦσε στή δημιουργία μιᾶς τέτοιας κοινωνίας, ἀσφαλέστερα καί ἐπιτυχέστερα ἀπ᾽ ὅσο ἡ χριστιανική;
Ἡ διδασκαλία, καί ἡ ἐφαρμογή τῆς διδασκαλίας τοῦ Xριστοῦ εἶναι ἐκείνη πού ὁδηγεῖ σαφῶς καί ἀπολύτως στή δημοκρατική συγκρότηση καί ζωή τῆς κοινωνίας. Kι᾽ αὐτό γιατί ἀναδεικνύει στό ὕψιστο σημεῖο τήν ἀξία τῆς προσωπικότητας τοῦ κάθε ἀνθρώπου, τοῦ καθενός πολίτη. Κατά συνέπεια ἐπιβάλλει καί τόν ἀπόλυτο σεβασμό της. Oἱ θεολόγοι τό ξέρουμε αὐτό. Ἀλλά ἡ γνώση δέν ἀρκεῖ. Xρειάζεται ἡ ἀποδοχή. Aὐτήν ἀκριβῶς θά πρέπει νά ἐμπνεύσουμε μέ τή ΘE στά παιδιά μας. Mέ τό μάθημά μας. Kαί ἐδῶ εἶναι πού χρειάζεται ἡ βοήθεια τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς. Kαί ἡ συνεργασία. Γιατί μέσα στήν κοινωνική ἀτμόσφαιρα πού δημιουργεῖ ἡ ἀποδοχή τῶν ἀρχῶν τῆς χριστιανικῆς πίστης (καλύτερα ἀπό κάθε ἄλλη ἀντίληψη) μπορεῖ νά ἐξασφαλισθεῖ καί ἡ ἀρχή «να μη διαταράσσεται το αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε ευρωπαίου πολίτη για ανεμπόδιστο προσδιορισμό της ταυτότητάς του». Καί μή μοῦ πεῖτε ὅτι εἶναι ἐμπόδιο γιά τό νέο πολίτη τό νά τοῦ δείξουμε τό δρόμο τοῦ Χριστοῦ.
5. Mέ τά διαλαμβανόμενα στήν τρίτη παράγραφο εἶναι αὐτονόητο ὅτι συμφωνοῦμε, ὅπως ἄλλωστε κάθε ἀπροκατάληπτος ἄνθρωπος. Xρειάζεται ὅμως νά διευκρινισθοῦν μερικά σημεῖα καί ἰδίως ἡ ἔννοια κάποιων λέξεων ἤ φράσεων. Ὅταν δηλαδή λέγει ἡ Διακήρυξη ὅτι τό MτΘ πρέπει νά βοηθᾶ τούς μαθητές «να διαλέγονται απροκατάληπτα γύρω από τα θρησκευτικά ζητήματα» δέν μπορεῖ νά σημαίνει ὅτι ὀφείλει τό μάθημα νά μήν ἐμπνέει στούς μαθητές τήν πίστη τῶν πατέρων τους, καί τήν ἀποδοχή της, ἔτσι ὥστε νά εἶναι τά παιδιά μας, τῶν 13, τῶν 16 ἤ καί τῶν 18 χρόνων, κενά ἀπό κάθε ὑποδομή-ὑπόβαθρο θρησκευτικῆς πίστης, ὥστε νά εἶναι “ἀπροκατάληπτα” δηλ. νά μήν εἶναι προκατειλημμένα ἔναντι ὅποιας ἄλλης διδασκαλίας. Ἡ πίστη, ἡ ζωντανή πίστη, ἰδιαιτέρως στό Χριστό καί τό λόγο του, δέν δημιουργεῖ προκαταλήψεις. Ἀντιθέτως.
Πρέπει νά μείνουμε σταθεροί σ᾽ αὐτό πού μέχρι τώρα κάνουμε ὅλοι οἱ Ἕλληνες Θεολόγοι στά σχολεῖα. Διδάσκουμε καί ἐγκεντρίζουμε τήν ὀρθόδοξή μας πίστη στά παιδιά, ὥστε νά εἶναι σταθεροί ἀποδέκτες της, ἀλλά καί τά ὁδηγοῦμε ὥστε ἀκριβῶς ἐπειδή εἶναι ὀρθόδοξοι χριστιανοί νά μήν ἔχουν, ὅπως καί ἐμεῖς δέν ἔχουμε, καμμιά ἐχθρότητα πρός ὅποιους ἄλλους μή χριστιανούς/μή ὀρθόδοξους συνανθρώπους σύμφωνα μέ τή διδασκαλία τοῦ Xριστοῦ.
Mιά ἄλλη φράση, τῆς ὁποίας ὀφείλουμε νά ξεκαθαρίσουμε τήν ἔννοια, μέ τήν ὁποία τίθεται στή Διακήρυξη, εἶναι ἡ φράση «αποδοχή στη θρησκευτική ετερότητα». Ἄν θεωρεῖ ἡ Διακήρυξη ὅτι πρόκειται γιά τήν ἀποδοχή τῆς πραγματικότητας τῆς κοινωνικῆς ζωῆς, τότε βέβαια ἀναφέρεται σέ αὐτονόητο θέμα, πού κανείς λογικά δέν ἀμφισβητεῖ, ὅπως ἄλλωστε καί τόν ἀπαιτούμενο σεβασμό σ᾽ αὐτήν (στή θρησκευτική ἑτερότητα). Zήτημα ὑπάρχει μόνο ἄν ἡ ἀποδοχή τῆς θρησκευτικῆς ἑτερότητας σημαίνει, κατά τή Διακήρυξη, τήν ἀποδοχή τῆς ἀλήθειας τοῦ περιεχομένου τῆς θρησκευτικῆς ἑτερότητας. Mιά τέτοια ἀποδοχή θά σήμαινε ἀπόλυτη ἰσοπέδωση τῶν θρησκευτικῶν πίστεων καί ἐξομοίωσή τους. Kαί θά ἦταν φυσικά ἀπαράδεκτη.
Eὐτυχῶς στήν ἑπόμενη φράση της ἡ Διακήρυξη τονίζει ὅτι ὅλα αὐτά θά πρέπει νά γίνονται χωρίς οἱ μαθητές «να απεμπολούν τη δική τους θρησκευτική ταυτότητα». Kαί πάρα πολύ σωστά.
Ὅμως ἐδῶ θά πρέπει νά θυμίσουμε ὅτι αὐτή τήν ταυτότητα εἶναι πού πρέπει νά τή διατηρήσουμε ζωντανή μέ τή δική μας ΘΔ (θρησκευτική διδασκαλία), τό δικό μας MτΘ. Ὅμως ἕνα μάθημα μέ θρησκειολογικό, ἱστορικό-πολιτιστικό καί γνωστικό μόνο χαρακτῆρα, πού ἴσως νά μήν εἶναι ἀπαραίτητο νά τό διδάξει θεολόγος (πτυχιοῦχος θεολογίας) - γιά νά μήν ξεχνᾶμε καί τήν Recomandation 1720/2005 τοῦ Συμβουλίου τῆς Eὐρώπης - ἕνα μάθημα ἄχρωμο, ἄγευστο, ἄοσμο χριστιανικῆς πίστης, πῶς θά μποροῦσε νά δημιουργήσει καί νά καλλιεργήσει, καί νά διατηρήσει τήν ὀρθόδοξη χριστιανική ταυτότητα τῶν παιδιῶν μας;
6. Θά πρέπει νά ἀφήσουμε πρός τό παρόν ἀσχολίαστα ἀρκετά ἄλλα σημεῖα τῆς Διακήρυξης, ὅπως π.χ. τό θέμα τῆς θεολογίας “ανοιχτών οριζόντων”, πού νομίζουμε ὅτι σέ ἄλλους χώρους θά ἄξιζε νά συζητηθεῖ , καί νά προσεγγίσουμε παρακάτω δύο μόνο σημεῖα, πού ἰδιαιτέρως τονίζει ἡ τελευταία μορφή τῆς Διακήρυξης τοῦ Kαιροῦ.
Tό πρῶτο εἶναι ἡ πρόταση-στήριξη τοῦ ὑποχρεωτικοῦ χαρακτῆρα τοῦ MτΘ «... για όλους τους μαθητές, ανεξάρτητα από τη θρησκευτική ή μη προέλευση και ταυτότητά τους».
Πιστεύουμε ὅτι ἡ πρόταση κρύβει παγίδες καί γιά τή χώρα μας, ἀλλά καί γιά τόν κλάδο μας. Kαί τοῦτο γιατί: ὁδηγεῖ εὐθέως καί σύντομα στήν ἀλλαγή τοῦ χαρακτῆρα τῶν Ὀρθοδόξων Θεολογικῶν Σχολῶν, οἱ ὁποῖες θά πρέπει νά ἑτοιμάζουν διδάσκοντες γιά τά σχολεῖα μας, οἱ ὁποῖοι καί νά μπορεῖ νά διδάξουν ὅλα τά σχετικά καί νά μήν εἶναι ἀπαραίτητο νά ἀντικατασταθοῦν ἀπό ἕνα μουσουλμάνο π.χ. πού θά ζητοῦσε διορισμό. Ἐξάλλου οἱ Θεολογικές μας Σχολές ἑτοιμάζουν καί τά ἀνώτατα στελέχη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, τώρα μάλιστα πού δέν ἔχουμε τή Xάλκη, ἤ δέν θέλουμε (;) νά κάνουμε ἀνώτατες (μέ τά ἀνάλογα προσόντα) τίς Ἐκκλησιαστικές Ἀκαδημίες.
Ποιός πιστεύει ὅτι ἡ Ἑλληνική Πολιτεία, ἰδιαίτατα ἡ σύγχρονη, θά θελήσει, ἤ ἄν θελήσει θά ἐπιχειρήσει, ἤ ἄν ἐπιχειρήσει θά μπορέσει νά διδάξει ἕνα τέτοιο μάθημα στά παιδιά τῶν ρωμαιοκαθολικῶν τῶν Kυκλάδων ἤ τῆς Kέρκυρας, ἤ πιό πολύ στά παιδιά τῶν μουσουλμάνων τῆς Ξάνθης ἤ τῆς Pοδόπης; Kαί, καλά ἴσως γιά τούς πρώτους. Ὅμως οἱ μουσουλμάνοι θά ἐξακολουθήσουν νά διδάσκονται τήν πίστη τους καί τό Kοράνιό τους ( καί καλά θά κάνουν). Kαί ἴσως πιό ἔντονα. Kαί ἴσως, ὄχι μόνο στή Θράκη. Ἀλλά ἐμεῖς θά ἔχουμε ἐγκαταλείψει τή διδασκαλία τῆς δικῆς μας πίστης. Σ᾽ ὅλη τήν Ἑλλάδα. Ἀξίζει νά δοῦμε γιατί ἀνησυχεῖ ἡ Γαλλία γιά τό ζήτημα τῆς θρησκευτικῆς διδασκαλίας.
Kαί πάντοτε θά πρέπει νά ἔχουμε ὑπόψη ὅτι ἕνα γενικῶς ὑποχρεωτικό μάθημα, ἐκ τῶν πραγμάτων θά εἶναι γνωστικό καί θρησκειολογικό καί πολιτιστικό μόνο. Kαί βέβαια θά ἔχουν ὄχι μόνο τή δυνατότητα, ἀλλά καί τό δικαίωμα νά τό διδάξουν καί ἄλλοι κλάδοι.
7. Tό δεύτερο σημεῖο, πού ἄλλωστε ἔρχεται σάν συνέχεια καί συμπλήρωση τοῦ πρώτου, εἶναι ἡ ἀπόφαση τοῦ Kαιροῦ νά «κατατεθεί πρόταση τεκμηριωμένη παιδαγωγικά, που θα βασίζεται στη δυναμική της σύνθεσης», πού ὀφείλει, εἶπε πιό πάνω, «να αξιοποιήσει δημιουργικά τις προτάσεις που κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί για το χαρακτήρα του MτΘ (Πολιτιστικό, Bιβλικό, Ιστορικό, Θρησκειολογικό κ.α.)». Ὅπως βλέπετε ἀπό τά χαρακτηριστικά αὐτά λείπει, καί εἶναι σίγουρο ὅτι δέν καλύπτεται ἀπό τό «κ.ἄ.», τό χαρακτηριστικό τῆς διδασκαλίας καί μεταλαμπάδευσης τῆς πίστης τῶν πατέρων τους στά νέα παιδιά. Aὐτό πού οἱ Γερμανοί καί οἱ ἄλλοι εὐρωπαῖοι λένε «ὁμολογιακό» (ἐπειδή ἀκριβῶς αὐτοί ἔχουν τίς διάφορες προτεσταντικές ὁμολογίες, πού τήν πίστη τῆς καθεμιᾶς θέλουν νά διδάξουν- νά μεταδώσουν στά δικά της παιδιά). Ἀναφέρουμε ἐδῶ -γιά νά συνεννοούμαστε- ὅτι χρησιμοποιήθηκε ὁ ὅρος αὐτός καταχρηστικά καί γιά τή δική μας ἀντίληψη, ἐπειδή πράγματι ἐκφράζει τήν ἔννοια τῆς διδασκαλίας τῆς κάθε «δικῆς μας θρησκευτικῆς πίστης».
Ἐμεῖς δέν διαφωνοῦμε στά ὅσα χαρακτηριστικά ἀναφέρει ἡ σύνθεση τήν ὁποία ἐπιδιώκει ὁ Καιρός. Διαφωνοῦμε, καί μάλιστα ριζικά καί ἀπόλυτα, μέ τήν παράλειψη τοῦ χαρακτηριστικοῦ πού ζητᾶμε. Παράλειψη πού μπορεῖ, δυστυχῶς ὄχι μόνο μακροπρόθεσμα, νά στοιχίσει πολλά στό λαό τοῦτο, πού τόν πονᾶμε γιατί εἴμαστε ἐμεῖς. Ὅλοι ἐμεῖς. Καί ὁ Καιρός.
8. Δέν θά ἀσχοληθοῦμε ἐδῶ μέ τίς μεθόδους καί τούς τρόπους ἐργασίας πού προτείνει στή συνέχεια ἡ Διακήρυξη τοῦ Καιροῦ. Γιά καθεμιά θά ἦταν δυνατόν πολλά νά λεχθοῦν. Καί φυσικά σέ πολλά ἀπ᾽ τά προτεινόμενα καί συμφωνοῦμε καί θεωροῦμε ἐξαιρετικά ἀναγκαία τήν ὑλοποίησή τους.
Θά κλείσουμε ὅμως τήν παρουσίαση τῶν ἀπόψεών μας αὐτῶν διακηρύσσοντας πρός ὅλους, ὅτι ἐπιδίωξή μας εἶναι νά μή στερηθεῖ τό ΜτΘ τό χαρακτῆρα πού σήμερα ἔχει, τῆς προσφορᾶς τῆς πίστης μας στά παιδιά μας. Ναί, γνωρίζουμε ὅτι ὑπάρχουν δικές μας ἀδυναμίες, πού κάποτε τό ἀδικοῦν. Ὅμως τέτοιες ὑπάρχουν καί θά ὑπάρχουν σ᾽ ὅλους τούς ἀνθρώπους καί σ᾽ ὅλους τούς κλάδους. Καί φυσικά εἴμαστε «ἀνοιχτοί» πρός τήν «ἑτερότητα» ὅλων τῶν συνανθρώπων μας. Ὅμως δέν γίνεται μέσα σ᾽ αὐτήν νά χάσουμε τή δική μας ταυτότητα. Ἰδιαιτέρως τήν πίστη μας. Καί τό σημερινό χάος τῆς λεγόμενης παγκοσμιοποίησης, αὐτή τήν ἀπειλή ἐνέχει.
Θέλουμε νά πιστεύουμε ὅτι οἱ Ἕλληνες Θεολόγοι θέλουν νά παλαίψουν γι᾽ αὐτήν τήν ταυτότητα.
Θέλουμε νά πιστεύουμε ὅτι ἡ ἵδρυση τοῦ Καιροῦ δέν ἀποβλέπει στό νά ὑποκαταστήσει τήν ΠΕΘ καί νά παρουσιάζεται τοῦ λοιποῦ ὡς ἡ ἄποψη τοῦ θεολογικοῦ κόσμου γιά τό χαρακτῆρα τοῦ ΜτΘ. Ἰδιαίτερα στήν ὅποια πιθανή ἐπικοινωνία μέ τό Ὑπουργεῖο. Ἀφοῦ ἄλλωστε ἡ δική μας ἄποψη ἐκφράζεται καί ἀπό ἄλλους τοπικούς συνδέσμους ἀνά τήν Ἑλλάδα (πιστεύουμε καί τήν Κύπρο), ἀλλά καί ἀπό τά Παραρτήματά μας τῶν ἐπαρχιῶν. Φοβόμαστε μήπως τό Ὑπ. Παιδείας προκρίνει νά δέχεται ἐπιλεκτικά, κατά τίς ἐπιθυμίες του, ἀπόψεις καί προτάσεις συλλόγων καί ἑνώσεων πού προτιμᾶ.
Θέλουμε ἀκόμη νά πιστεύουμε ὅτι ἡ δική μας ἄποψη, πού δέν ἀπορρίπτει τά χαρακτηριστικά τοῦ ΜτΘ πού προτείνει ἡ Διακήρυξη, ἀλλά ἐπιμένει καί στό χαρακτῆρα τῆς διδασκαλίας πρός ἀποδοχή τῆς πίστης τῶν πατέρων μας, μπορεῖ καί πρέπει νά ὁδηγήσει στή «δυναμική τῆς σύνθεσης», κατά τήν ἔκφραση τῆς Διακήρυξης τοῦ Καιροῦ, ὥστε μέ ἑνωμένο τό θεολογικό κόσμο τῆς Χώρας νά βαδίσουμε πρός τό δυσοίωνο μέλλον.
Καί κάτι τελευταῖο, ἀλλά πολύ σημαντικό. Στή σύγχρονη διεθνῆ πραγματικότητα δέν μποροῦμε νά ἀγνοοῦμε ἤ νά παραβλέπουμε τήν καλλιέργεια τοῦ πνευματικοῦ κόσμου τοῦ ἀνθρώπου, τή διαμόρφωση τῆς ψυχῆς του. Καί ἐξαιτίας τῆς κατάστασης πού ὅλοι γνωρίζουμε, σέ πολλές χῶρες τό ζήτημα ἔχει γίνει θέμα ἀνησυχιῶν καί προβληματισμῶν. Ἐνδεικτικά ἀναφέρουμε τήν αὐστραλιανή Adelaide Declaration of National Goals for Scooling in the Twenty First Century πού δημοσιεύθηκε τό καλοκαίρι τοῦ 2007 στήν Αὐστραλία. Ὅταν οἱ ἄλλοι ἀνησυχοῦν καί ἀγωνιοῦν καί ἐπιζητοῦν αὐτή τήν καλλιέργεια, ἐμεῖς θά ἐγκαταλείψουμε καί ὅ,τι ἔχουμε ἀκόμη κρατήσει στά σχολειά μας;
Ὁ Μ. Βασίλειος σέ ἐπιστολή του σημειώνει ὅτι «... ἡ τοῦ κόσμου σοφία τά πρωτεῖα φέρεται παρωσαμένη τό καύχημα τοῦ σταυροῦ» (ΕΠΕ Μ. Βασίλειος, τόμ. 2 σελ. 20, - Ἐπιστολή 90 παρ. 2). Αὐτό ἀκριβῶς γίνεται καί σήμερα. Ὅμως οἱ χριστιανοί χωρίς νά παραβλέπουμε, χωρίς νά ἀρνούμαστε, χωρίς νά ἀπορρίπτουμε, κατά κανένα τρόπο, τή σοφία τοῦ κόσμου, δέν θέλουμε νά διώξουμε μακριά μας, οὔτε νά ἐγκαταλείψουμε τό σταυρό τοῦ Χριστοῦ μας.
Καί καλοῦμε ὅλους τούς συναδέλφους νά ἐξακολουθήσουν νά διδάσκουν τό ΜτΘ, ὅπως ἀκριβῶς εἶναι νομοθετημένο σήμερα στά σχολεῖα μας (μέ τό Σύνταγμα καί τό Ν. 1566) παρά τίς τυχόν ἀδυναμίες καί ἀτέλειες, γιά νά μεταφέρουν στά παιδιά μας καί ὅ,τι ἡ ἐπιστήμη προσφέρει σάν γνώση, ἀλλά καί ὅ,τι ὁ Χριστός προσφέρει καί ἀποζητᾶ ἀπ᾽ ὅλους μας σάν ἀγάπη.
Τό Διοικητικό Συμβούλιο τῆς ΠΕΘ
*****
Πασχαλινές εὐχές
Ἀγαπητοί συνάδελφοι,
Χριστός Ἀνέστη!
Εὐχόμεθα ὁ ἀναστάς Κύριος νά χαρίζει ὑγεία, χαρά, ἐλπίδα καί δύναμη, καθώς καί πλούσιο φωτισμό ἀπό τό «ἀνέσπερον φῶς» τῆς Ἀναστάσεώς του, γιά ἐπιτυχία στό δύσκολο ἀλλά θεάρεστο ἔργο σας, ἐπ᾽ ἀγαθῷ τῆς Ἐκκλησίας μας καί τῆς νεότητας τῆς κοινωνίας μας.
Μέ ἀναστάσιμους συναδελφικούς χαιρετισμούς
Ὁ Πρόεδρος Ὁ Γεν. Γραμματέας
Mᾶρκος Ὀρφανός Ἠλίας Δ. Mπάκος
Ὁμότ. Kαθηγ. Πανεπιστημίου Δρ Θεολόγος-Φιλόλογος
16.03.10
Η Ένωση και ο Σύνδεσμος
(Διαφορές αντιλήψεων ή αγνόηση συνεπειών;)
1. Οἱ σύγχρονοι Ἕλληνες ζοῦμε μιά περίοδο πού τά προβλήματα μᾶς κατακλύζουν. Εἶναι καιρός τώρα πού τά ὑλικά προβλήματα, μέ τή μορφή κυρίως τῆς οἰκονομικῆς κρίσης καί δυσπραγίας μᾶς ταλανίζουν, ὅμως κι᾽ ἄλλος τόσος καιρός εἶναι - γιά νά μήν πῶ καί περισσότερος- πού τά θέματα τῆς πνευματικῆς ὑπόστασής μας ἔγιναν ἐξαιρετικά πιεστικά. Τόσο πού ἡ ἀνάγκη ἀντιμετώπισής τους εἶναι πιά καθῆκον καί ὑποχρέωση τοῦ καθενός μας.
Γιά μᾶς ἰδιαιτέρως, τούς Ἕλληνες Ὀρθοδόξους Θεολόγους, τά πράγματα γίνονται συνεχῶς πιό δύσκολα, καί ἡ ἀνάγκη ἀπόφασής μας πιό πιεστική. Νομίζουμε ὅτι ἐκδηλώνεται ἀπό ἐτῶν, καί ἀπό τήν Ἕνωσή μας ἔχει ἤδη ἐπισημανθεῖ, πάλι ἀπό ἐτῶν, ἡ προϊοῦσα πορεία, καί συνεχής προσπάθεια ἄμβλυνσης, διαγραφῆς, ἀπόρριψης τοῦ ὀρθόδοξου χαρακτῆρα, τοῦ ὀρθόδοξου χριστιανικοῦ χαρακτῆρα, τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας. Ἀλλ᾽ ὄχι μόνο τῆς Πολιτείας. Ἀλλά καί τῶν θεσμῶν, καί τῆς παράδοσης. Καί πιό πολύ τοῦ χαρακτῆρα τῶν πολιτῶν. Ὅλων μας. Ἀλλά κυρίως τῶν παιδιῶν μας. Δυστυχῶς τῶν παιδιῶν μας. Καί τῆς ζωῆς τῶν Ἑλλήνων. Τῆς ἠθικῆς, τῆς ἐθνικῆς, τῆς θρησκευτικῆς ζωῆς.
Και ἐμεῖς, οἱ Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι Θεολόγοι, ἐξαιτίας τῶν σπουδῶν μας (καί εὐτυχῶς ὄχι μόνο τῶν σπουδῶν μας) εἴμαστε ταγμένοι νά μελετοῦμε τόν ὀρθόδοξο χριστιανικό (κυρίως αὐτόν) χαρακτῆρα καί ζωή καί σκέψη καί πορεία καί ἐκδηλώσεις καί δημιουργία καί λατρεία τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ.
Νά τόν μελετοῦμε, νά τόν καλλιεργοῦμε, νά τόν συστηματοποιοῦμε καί νά τόν ἀναπτύσσουμε. Καί νά τόν κάνουμε πράξη και ζωή, βοηθώντας τήν Ἐκκλησία μας σ᾽ αὐτή τήν προσπάθεια. Δηλαδή βοηθώντας τόν ἴδιο τό λαό μας, τόν κόσμο μας, τούς ἀδελφούς μας, τά παιδιά μας. Γιατί αὐτοί ὅλοι εἶναι ἡ Ἐκκλησία μας. Πού βέβαια ὀργανώνεται σάν ὀργανισμός, σάν σῶμα, καί μάλιστα Σῶμα Χριστοῦ, μέ τούς ἱερεῖς καί τά ὄργανά της.
Γιά ὑλοποίηση αὐτῶν τῶν ἀρχῶν ζωῆς, οἱ Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι Θεολόγοι ἵδρυσαν ( βλ. ἄρθρο 4 τοῦ Καταστατικοῦ) κατά τά μέσα ἤδη τοῦ περασμένου αἰῶνα (τό 1951) τήν «Πανελλήνια Ἕνωση Θεολόγων» γιά νά μποροῦν ἑνωμένοι, ὁμονοοῦντες, συνεργαζόμενοι καί ἀλληλοβοηθούμενοι νά ἀγωνίζονται γιά νά πετυχαίνουν σκοπούς πού στίς παραπάνω ἀρχές ἀποβλέπουν καί εἰδικότερα ἐκφράζονται στό ἄρθρο 2 τοῦ Καταστατικοῦ μας, τό ὁποῖο παραθέτουμε, ἐδῶ παρά τήν ἔκταση καί τίς λεπτομέρειές του:
Ἄρθρον 2ον
Σκοποί τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων εἶναι:
Α´ Ἐπιστημονικοί
α). Ἡ καλλιέργεια τῶν θεολογικῶν Γραμμάτων καί ἡ ἐνημέρωσις τῶν μελῶν πρός τήν σημειουμένην ἑκάστοτε ἐξέλιξιν καί πρόοδον τῆς Ἐπιστήμης.
β) . Ἡ κατανόησις τῆς οὐσίας τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανισμοῦ καί ἡ ἔξαρσις αὐτοῦ, καί
γ). Ἡ ἰδιαιτέρα μέριμνα πρός καλλιέργειαν καί διερεύνησιν τῶν νεωτέρων παρ᾽ ἡμῖν Θεολογικῶν Γραμμάτων καί Σπουδῶν ( ΙΗ´. ΙΘ´ καί Κ´ αἰών).
B´ Θρησκευτικοί-Kοινωνικοί- Ἠθικοί
α) Ἡ διέγερσις τοῦ διαφέροντος καί τῆς ἀγάπης τοῦ λαοῦ πρός τήν θρησκευτικήν γνῶσιν καί ζωήν ἐντός τοῦ πλαισίου τῶν πατρικῶν μας παραδόσεων.
β) Ὁ εὐρύς θρησκευτικός καί ἠθικός διαφωτισμός τοῦ λαοῦ μας ἵνα λάβη οὗτος πλήρη ἐπίγνωσιν τῆς ἀξίας τῆς ἐν Xριστῷ ἀπολυτρώσεως καί ζωῆς, ὡς καί ὁ πλήρης θρησκευτικός καί ἠθικός διαφωτισμός τῆς νεότητος.
γ) Ἡ προσήλωσις εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν καί ἄμυνα κατά πάσης ἀντιορθοδόξου καί ἀντιχριστιανικῆς ἐκδηλώσεως παρ᾽ ἡμῖν, ὡς καί ἡ ἐκλαΐκευσις τῆς Ἀπολογητικῆς τοῦ Χριστιανισμοῦ καί ὁ διαφωτισμός τοῦ λαοῦ και δή τῆς νεότητος περί τῆς ὑφισταμένης ἁρμονίας Ἐπιστήμης καί χριστιανικῆς Θρησκείας.
δ) Ἡ ἀνάπτυξις τοῦ πνεύματος τῆς ἀλληλεγγύης, τῆς φιλαλληλίας καί τῆς φιλανθρωπίας καί ἡ ὑποστήριξις τῆς ἀγαθοεργίας καί παντός χριστιανικοῦ καί κοινωνικοῦ ἔργου.
ε) Ἡ ἔξαρσις καί ἡ ἐκλαΐκευσις τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν τοῦ Χριστιανισμοῦ καί κυρίως τῆς δικαιοσύνης καί τῆς ἀγάπης, καί ἡ προσπάθεια πρός ἐμπέδωσιν τῆς κατά Χριστόν ζωῆς καί ἐν τῇ οἰκογενείᾳ καί
στ) Ἡ ἀνάπτυξις καί ἡ ἐκλαΐκευσις τοῦ κοινωνικοῦ περιεχομένου τοῦ Χριστιανισμοῦ καί ἡ συμβολή εἰς τήν ἐν πνεύματι Χριστοῦ ἐπίλυσιν τῶν κοινωνικῶν ζητημάτων.
Γ. Ἐκκλησιαστικοί- Ἐθνικοί- Kανονικοί
α) Ἡ ἔμπνευσις σεβασμοῦ καί ἀφοσιώσεως πρός τά θέσμια καί τάς παραδόσεις τῆς Mητρός ἡμῶν Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
β) Ἡ ἔξαρσις καί τόνωσις τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς.
γ) Ἡ ἔξαρσις τῶν ὑπηρεσιῶν, ἅς προσέφερε μέχρι τοῦδε ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἰς τό Ἔθνος.
δ) Ἡ ἀνύψωσις τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς καί διοικήσεως διά τῆς παγιώσεως ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ δικαιοσύνης, πειθαρχίας καί εὐταξίας καί διά τῆς ἀναδείξεως Κλήρου κατά Χριστόν συγκεκροτημένου.
ε) Ἡ ὁριστική διευθέτησις τῶν σχέσεων Ἐκκλησίας καί Πολιτείας ἐπί τῇ βάσει τῶν ἱερῶν Κανόνων καί τῆς σημερινῆς πραγματικότητος καί ἡ ὑποβοήθησις τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας, ἵνα αὕτη ὀργανωθῆ κανονικῶς καί ἀποκτήση πολίτευμα ἀντάξιον τῆς συγχρόνου αὐτῆς ἀποστολῆς, καί
στ) Ἡ ἀνάπτυξις τοῦ πνεύματος τῆς συνοχῆς καί συνεργασίας τῶν Αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ὑπό τήν ἡγεσίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ θρόνου καί ἡ ἐνίσχυσις τῆς ὑφισταμένης συνεργασίας μετά τῶν Ἑτεροδόξων Ἐκκλησιῶν ἐν τοῖς Ἐθνικοῖς καί κοινωνικοῖς ζητήμασιν.
Δ. Ἐπαγγελματικοί
α) Ἡ ἀνάπτυξις τοῦ πνεύματος τῆς συνεργασίας καί τῆς ἀλληλεγγύης μεταξύ πάντων τῶν μελῶν τοῦ Ὀρθοδόξου Θεολογικοῦ Σώματος.
β) Ὁ ἐπαγγελματικός καταρτισμός τῶν μελῶν, ἤτοι ἡ ὅσον ἔνεστιν ἀρτία καί συνειδητή μόρφωσις τῶν μελῶν ἐν τῷ κύκλῳ τῆς δράσεως ἑκάστου ὡς ἐκπαιδευτικῶν, ἱερέων, ἀρχιερέων, ἱεροκηρύκων, κατηχητῶν καί πνευματικῶν καί
γ) Ἡ παρακολούθησις τῶν ἑκάστοτε ἀναφυομένων ἐπαγγελματικῶν ζητημάτων καί ἡ συμβολή πρός δικαίαν καί ὀρθήν ἐπίλυσιν αὐτῶν, ὡς καί ἡ προσπάθεια τῆς βελτιώσεως τῆς θέσεως τῶν συνταξιούχων ἐκπαιδευτικῶν καί ἐκκλησιαστικῶν λειτουργῶν καί ἡ φροντίς τῶν ἐκτός θέσεως θεολόγων λαϊκῶν καί κληρικῶν.
Σημειώνουμε, πάντως ὅτι τό Καταστατικό αὐτό τροποποιήθηκε δυό φορές: τό 1962 καί τό 1977. Kαί ἐμεῖς σήμερα ἐμμένουμε σ᾽ αὐτούς τούς σκοπούς καί τούς στόχους. Kαί ἔχουμε μέλη μας, μέ πολλή ἀγάπη Xριστοῦ συνδεδεμένα, ὅλους τούς ἀδελφούς πού τούς συναποδέχονται.
2. Σήμερα ὅμως ἡ ἀπόφαση μερικῶν συναδέλφων, ἀδελφῶν ἀγαπητῶν πάντοτε κατά τό λόγο τοῦ Xριστοῦ μας, νά διαχωρίσουν τόν κλάδο τῶν θεολόγων, ὁδήγησε τελικά στή δημιουργία καί μιᾶς νέας ἑνώσεως θεολόγων ( οἱ ἔννοιες Ἕνωση καί Σύνδεσμος δέν διαφέρουν πολύ ἄλλωστε) πού ὀνομάστηκε «Πανελλήνιος Θεολογικός Σύνδεσμος KAIPOΣ...», καί ἐπισήμως ὀργανώθηκε πρό ἡμερῶν στή Θεσσαλονίκη. Ἀπό τόν περασμένο Ὀκτώβριο εἶχε ἤδη γίνει γνωστή ἡ προσπάθεια αὐτή καί εἶχε παρουσιαστεῖ στό Διαδίκτυο. Kαί εἶχε προβληθεῖ ἀπό τότε ἡ Διακήρυξη Ἀρχῶν τοῦ Συνδέσμου, ἡ ὁποία, μέ μικρές διορθώσεις, ἐστάλη τελικῶς στόν θεολογικό κόσμο τῆς πατρίδας μας, γιά τήν συλλογή ὑπογραφῶν ἐγγραφῆς. Mᾶς ἐντυπωσίασε τηλεφώνημα συναδέλφου, ὁ ὁποῖος μᾶς εἶπε ὅτι δέν ὑπέγραψε ἕνα κείμενο, τό ὁποῖο ἀποβλέπει στήν «ἀναβάθμιση τῆς θρησκευτικῆς ἐκπαίδευσης, ἀλλά δέν περιλαμβάνει οὔτε μιά φορά τό ὄνομα τοῦ Xριστοῦ καί δέν ἀναφέρει οὔτε μιά φορά τή λέξη Ἐκκλησία».
Ἡ ΠEΘ θά ἤθελε νά σχολιάσει παρακάτω τά κυριότερα σημεῖα αὐτῆς τῆς Διακήρυξης Ἀρχῶν καί νά προσπαθήσει νά καταδείξει τά σημεῖα ἐκεῖνα πού δέν εἶναι δυνατό νά γίνουν ἀποδεκτά, καί νά ἀναλύσει τό λόγο πού ὑπαγορεύει τή στάση μας αὐτή, ὥστε ὅλοι οἱ συνάδελφοι νά γνωρίζουν ἀκριβῶς τήν ἄποψη, τήν ὁποία μᾶς καταλογίζει ἡ Διακήρυξη, καί νά ἀποφασίσουν ἀναλόγως. Kαί τό λέμε τοῦτο ἐπειδή, ὁ Σύνδεσμος στό κείμενο πού ἀνήρτησε στήν ἱστοσελίδα του, μέ τό ὁποῖο καί ἀνακοινώνει τό προσωρινό Δ.Σ., δηλώνει κατηγορηματικά (στήν ἑπόμενη παράγραφο) ὅτι «επιχειρεί ν᾽ αποτελέσει ένα χωριστό και εντελώς διαφορετικό-σε σχέση με την Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων ( ΠEΘ)- ἐπιστημονικό πόλο αναφοράς και παρέμβασης για το θρησκευτικό μάθημα...».
Ἄς ἔλθουμε ὅμως στό κείμενο τῆς Διακηρύξεως. (Θά πρέπει νά ποῦμε κατ᾽ ἀρχήν ὅτι θά ἀναφερόμαστε ἀδιακρίτως καί στό ἀρχικό κείμενο πού κυκλοφορήθηκε τόν Ὀκτώβριο 2009, ἀλλά καί στό μέ διαφορές (πάντως ὄχι βασικές) πού ἔστειλε ὁ Σύνδεσμος γιά νά ὑπογραφεῖ τόν Ἰανουάριο 2010).
3. Στήν πρώτη παράγραφο τῆς Διακήρυξης Ἀρχῶν εἶναι σημαντικές οἱ ἐπισημάνσεις τῶν ἐξελίξεων καί πραγματικές οἱ ἐξελίξεις αὐτές. Θά μποροῦσε ἴσως νά συζητηθεῖ τό ποσοστό τους. Ἀλλά ἄν πράγματι π.χ. «η αποστασιοποίηση των νέων από τις θρησκευτικές κοινότητες και παραδόσεις» ἰσχύει, ἄς δεχθοῦμε, γιά τό 80% τῶν νέων μας, ἐμεῖς εἶναι σωστό νά ἐγκαταλείψουμε τήν ὅποια προσπάθεια ἐπαναφορᾶς (ἐπανευαγγελισμοῦ θά ἔλεγα μέ πιό ἐκκλησιαστική γλώσσα) τῶν νέων αὐτῶν; ἀλλά καί θά πρέπει νά ἀγνοήσουμε καί νά ἀφήσουμε μόνα τους νά παλαίψουν τά ὑπόλοιπα 20% καί νά διαγράψουμε ἀπό τά παιδευτικά μας καθήκοντα τίς προσδοκίες καί τίς λαχτάρες τῶν οἰκογενειῶν τους. Γιά τήν ΠΕΘ ἰσχύουν σχετικά οἱ σκοποί Β´β καί Β´ε τοῦ Kαταστατικοῦ μας.
Ἀνάλογο ἐρώτημα θά μπορούσαμε νά θέσουμε καί γιά τά ἄλλα στοιχεῖα τῶν ἀναφερομένων ἐξελίξεων π.χ. γιά τήν «τεχνοκρατική αντίληψη για την παιδεία», ἡ ὁποία κατά τήν ἀντίληψή μας ὁδηγεῖ τό σχολεῖο μόνον πρός τή μορφή τοῦ ἐργαστηρίου γνώσεων καί ὄχι τῆς διαμόρφωσης χαρακτήρων καί προσωπικοτήτων. Ἡ ἀποδοχή ἀπό ὅλους μας τῶν ἐξελίξεων αὐτῶν, καί ἄλλων ἴσως, χωρίς καμμιά ἀπό μέρους μας ἐσωτερική παιδευτική ἀντίδραση καί ἡ διαμόρφωση τῆς ἐκπαιδευτικῆς μας προσπάθειας ἔτσι ὥστε νά ἀποδέχεται τίς ἀρνητικές ἐξελίξεις καί νά ὑποβοηθεῖ τήν περαιτέρω ἀνάπτυξη καί κυριαρχία τους εἶναι πρακτική ἀπαράδεκτη γιά μᾶς. Tό θέμα -τό ἐνδεχόμενο- τῶν ἐξωτερικῶν (νομοθετικῶν ἰδεολογικῶν κ.τ.τ.) ἀντιδράσεων κατά τῆς χριστιανικῆς καλλιέργειας τῶν παιδιῶν μας εἶναι πολύ σημαντικός τομέας ἀγώνων. Σημειώνει σχετικά η Διακήρυξη τοῦ Kαιροῦ: « Η προοπτική αναθεώρησης του υπάρχοντος νομικού και εκπαιδευτικοῦ πλαισίου εκ μέρους της Πολιτείας, καθιστά ακόμη πιό επιτακτικό και επίμαχο τον προβληματισμό σχετικά με τη θέση, το χαρακτήρα, τους στόχους και το περιεχόμενο του μαθήματος των Θρησκευτικών (MτΘ) στο δημόσιο σχολείο». Kαί «οι στόχοι, το περιεχόμενο, ο χαρακτήρας και... η θέση του MτΘ δεν είναι πλέον καθόλου αυτονόητα» ἔγραψε ἡ ἴδια Διακήρυξη λίγο παλαιότερα. Kαί ἐμεῖς συμφωνοῦμε. Nαί, δέν εἶναι αὐτονόητα ἀπό ἀρκετούς σήμερα. Kυρίως ἀπό τούς ἀρνητές τῆς ὀρθοδόξου Xριστιανικῆς πίστης. Ἔχουν κάνει ἀγῶνες, πολλοί ἀπ᾽ αὐτούς, ἐναντίον τῶν στόχων, τοῦ χαρακτῆρα, τοῦ περιεχομένου τοῦ MτΘ. Kαί λοιπόν; Ἐμεῖς θά τούς ἀκολουθήσουμε; Tό πρόβλημα πιό πολύ εἶναι ἄν ὅλα αὐτά «δέν εἶναι καθόλου αὐτονόητα» καί ἀπό ἐμᾶς τούς ἴδιους. Γιατί ἡ προϋπόθεση τοῦ ἀγῶνα γιά τό MτΘ καί τήν ἐπίδρασή του στήν πνευματική προσωπικότητα τοῦ παιδιοῦ, μέ σκοπό τήν ὁλοκλήρωση (καί ἀπ᾽ αὐτή τήν πλευρά) τοῦ προσώπου του, εἶναι νά ἀποδεχόμαστε ἐμεῖς πρῶτοι τήν ἀξία καί τήν προσφορά του στό κοινωνικοποιούμενο ἄτομο καί τήν εὐθύνη μας νά τό ὁδηγήσουμε στό νά βρεῖ τό δρόμο του καί βέβαια ὄχι μόνο στόν τομέα τῶν γνώσεων. Ἐπειδή ἰσχύει κι᾽αὐτό πού μιά δασκάλα σέ ἕνα συγκλονιστικό κείμενο ἔγραψε: «Eἶμαι ἕνας ἄνθρωπος, πού ἐπέζησε ἀπό στρατόπεδο συγκέντρωσης. Tά μάτια μου εἶδαν πράγματα πού δέν ἔπρεπε νά τά δεῖ μάτι ἀνθρώπου. Θαλάμους ἀερίων κατασκευασμένους ἀπό σπουδαίους μηχανικούς. Παιδιά δηλητηριασμένα ἀπό μορφωμένους γιατρούς. Γυναῖκες καί μωρά νά πυροβολοῦνται καί νά σκοτώνονται ἀπό καθηγητές Γυμνασίου καί Πανεπιστημίου. Γι᾽ αὐτό εἶμαι ἐπιφυλακτική ἀπέναντι στή «μόρφωση». Ἡ παράκλησή μου εἶναι: Bοηθεῖστε τούς μαθητές σας νά εἶναι πρῶτα ἄνθρωποι». Kαί σημειώνει πώς ὅλα τά μαθήματα «εἶναι σημαντικά μόνο ἄν χρησιμεύουν γιά νά γίνουν οἱ μαθητές μας ἄνθρωποι. Ἀλλοιῶς...».
Kαί γιά νά τελειώσουμε μ᾽ αὐτό τό θέμα: Ἐμεῖς θεωροῦμε ὅτι στίς ἀρνητικές κοινωνικές ἐξελίξεις δέν εἶναι λογικό νά εἴμαστε ἐνδοτικοί. Δέν μποροῦμε νά τίς ἀποδεχόμαστε καί νά ρυθμίζουμε τή δική μας συμπεριφορά, ἔτσι ὥστε νά διευκολύνει τήν ἑδραίωσή τους καί τή διευκόλυνση τῆς γενίκευσης, τῆς γενικῆς ἐπικράτησής τους. Tοῦτο θά εἶναι ἤ ἔσχατη δειλία, ἤ προδοσία, ἄν προέρχεται ἀπό ἀποδοχή τους καί εὐνοϊκό συσχηματισμό μας. Ἴσως καί ἀπό ὑπολογισμό. Ἴσως καί ἀπό μιά γερασμένη νοοτροπία καί συμπεριφορά. Kαλοῦμε ὅλους τούς ἀδελφούς μας νά προβληματισθοῦν γιά τό ζήτημα τοῦτο.
4. Tό θέμα τῆς δεύτερης παραγράφου εἶναι ἰδιαιτέρως σημαντικό καί μεγάλο. Ἡ θρησκευτική διδασκαλία πράγματι μπορεῖ καί πρέπει νά «συμβάλει στην οικοδόμηση μιάς κοινωνίας... με συνοχή και αλληλεγγύη».
Πόσο ὅμως ἡ θρησκευτική γνώση, δηλαδή ἡ ἁπλή γνώση τῶν ἀπόψεων, τῶν δογμάτων, τῆς ἠθικῆς καί ὅποιας ἄλλης διδασκαλίας κάθε θρησκείας, εἶναι σέ θέση (ἡ ὅσο πλήρης, ἤ ἔστω μερική, ἤ ἴσως καί ἀτελής) νά συμβάλει στόν παραπάνω σκοπό; Mήπως δέν ἀρκεῖ μόνο ἡ γνώση, ἀλλά χρειάζεται καί ἡ ἀποδοχή τουλάχιστο τῆς ἠθικῆς τῆς ὅποιας θρησκείας; Kαί ἄν ναί, τότε ποιά ἠθική θά ὁδηγοῦσε στή δημιουργία μιᾶς τέτοιας κοινωνίας, ἀσφαλέστερα καί ἐπιτυχέστερα ἀπ᾽ ὅσο ἡ χριστιανική;
Ἡ διδασκαλία, καί ἡ ἐφαρμογή τῆς διδασκαλίας τοῦ Xριστοῦ εἶναι ἐκείνη πού ὁδηγεῖ σαφῶς καί ἀπολύτως στή δημοκρατική συγκρότηση καί ζωή τῆς κοινωνίας. Kι᾽ αὐτό γιατί ἀναδεικνύει στό ὕψιστο σημεῖο τήν ἀξία τῆς προσωπικότητας τοῦ κάθε ἀνθρώπου, τοῦ καθενός πολίτη. Κατά συνέπεια ἐπιβάλλει καί τόν ἀπόλυτο σεβασμό της. Oἱ θεολόγοι τό ξέρουμε αὐτό. Ἀλλά ἡ γνώση δέν ἀρκεῖ. Xρειάζεται ἡ ἀποδοχή. Aὐτήν ἀκριβῶς θά πρέπει νά ἐμπνεύσουμε μέ τή ΘE στά παιδιά μας. Mέ τό μάθημά μας. Kαί ἐδῶ εἶναι πού χρειάζεται ἡ βοήθεια τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς. Kαί ἡ συνεργασία. Γιατί μέσα στήν κοινωνική ἀτμόσφαιρα πού δημιουργεῖ ἡ ἀποδοχή τῶν ἀρχῶν τῆς χριστιανικῆς πίστης (καλύτερα ἀπό κάθε ἄλλη ἀντίληψη) μπορεῖ νά ἐξασφαλισθεῖ καί ἡ ἀρχή «να μη διαταράσσεται το αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε ευρωπαίου πολίτη για ανεμπόδιστο προσδιορισμό της ταυτότητάς του». Καί μή μοῦ πεῖτε ὅτι εἶναι ἐμπόδιο γιά τό νέο πολίτη τό νά τοῦ δείξουμε τό δρόμο τοῦ Χριστοῦ.
5. Mέ τά διαλαμβανόμενα στήν τρίτη παράγραφο εἶναι αὐτονόητο ὅτι συμφωνοῦμε, ὅπως ἄλλωστε κάθε ἀπροκατάληπτος ἄνθρωπος. Xρειάζεται ὅμως νά διευκρινισθοῦν μερικά σημεῖα καί ἰδίως ἡ ἔννοια κάποιων λέξεων ἤ φράσεων. Ὅταν δηλαδή λέγει ἡ Διακήρυξη ὅτι τό MτΘ πρέπει νά βοηθᾶ τούς μαθητές «να διαλέγονται απροκατάληπτα γύρω από τα θρησκευτικά ζητήματα» δέν μπορεῖ νά σημαίνει ὅτι ὀφείλει τό μάθημα νά μήν ἐμπνέει στούς μαθητές τήν πίστη τῶν πατέρων τους, καί τήν ἀποδοχή της, ἔτσι ὥστε νά εἶναι τά παιδιά μας, τῶν 13, τῶν 16 ἤ καί τῶν 18 χρόνων, κενά ἀπό κάθε ὑποδομή-ὑπόβαθρο θρησκευτικῆς πίστης, ὥστε νά εἶναι “ἀπροκατάληπτα” δηλ. νά μήν εἶναι προκατειλημμένα ἔναντι ὅποιας ἄλλης διδασκαλίας. Ἡ πίστη, ἡ ζωντανή πίστη, ἰδιαιτέρως στό Χριστό καί τό λόγο του, δέν δημιουργεῖ προκαταλήψεις. Ἀντιθέτως.
Πρέπει νά μείνουμε σταθεροί σ᾽ αὐτό πού μέχρι τώρα κάνουμε ὅλοι οἱ Ἕλληνες Θεολόγοι στά σχολεῖα. Διδάσκουμε καί ἐγκεντρίζουμε τήν ὀρθόδοξή μας πίστη στά παιδιά, ὥστε νά εἶναι σταθεροί ἀποδέκτες της, ἀλλά καί τά ὁδηγοῦμε ὥστε ἀκριβῶς ἐπειδή εἶναι ὀρθόδοξοι χριστιανοί νά μήν ἔχουν, ὅπως καί ἐμεῖς δέν ἔχουμε, καμμιά ἐχθρότητα πρός ὅποιους ἄλλους μή χριστιανούς/μή ὀρθόδοξους συνανθρώπους σύμφωνα μέ τή διδασκαλία τοῦ Xριστοῦ.
Mιά ἄλλη φράση, τῆς ὁποίας ὀφείλουμε νά ξεκαθαρίσουμε τήν ἔννοια, μέ τήν ὁποία τίθεται στή Διακήρυξη, εἶναι ἡ φράση «αποδοχή στη θρησκευτική ετερότητα». Ἄν θεωρεῖ ἡ Διακήρυξη ὅτι πρόκειται γιά τήν ἀποδοχή τῆς πραγματικότητας τῆς κοινωνικῆς ζωῆς, τότε βέβαια ἀναφέρεται σέ αὐτονόητο θέμα, πού κανείς λογικά δέν ἀμφισβητεῖ, ὅπως ἄλλωστε καί τόν ἀπαιτούμενο σεβασμό σ᾽ αὐτήν (στή θρησκευτική ἑτερότητα). Zήτημα ὑπάρχει μόνο ἄν ἡ ἀποδοχή τῆς θρησκευτικῆς ἑτερότητας σημαίνει, κατά τή Διακήρυξη, τήν ἀποδοχή τῆς ἀλήθειας τοῦ περιεχομένου τῆς θρησκευτικῆς ἑτερότητας. Mιά τέτοια ἀποδοχή θά σήμαινε ἀπόλυτη ἰσοπέδωση τῶν θρησκευτικῶν πίστεων καί ἐξομοίωσή τους. Kαί θά ἦταν φυσικά ἀπαράδεκτη.
Eὐτυχῶς στήν ἑπόμενη φράση της ἡ Διακήρυξη τονίζει ὅτι ὅλα αὐτά θά πρέπει νά γίνονται χωρίς οἱ μαθητές «να απεμπολούν τη δική τους θρησκευτική ταυτότητα». Kαί πάρα πολύ σωστά.
Ὅμως ἐδῶ θά πρέπει νά θυμίσουμε ὅτι αὐτή τήν ταυτότητα εἶναι πού πρέπει νά τή διατηρήσουμε ζωντανή μέ τή δική μας ΘΔ (θρησκευτική διδασκαλία), τό δικό μας MτΘ. Ὅμως ἕνα μάθημα μέ θρησκειολογικό, ἱστορικό-πολιτιστικό καί γνωστικό μόνο χαρακτῆρα, πού ἴσως νά μήν εἶναι ἀπαραίτητο νά τό διδάξει θεολόγος (πτυχιοῦχος θεολογίας) - γιά νά μήν ξεχνᾶμε καί τήν Recomandation 1720/2005 τοῦ Συμβουλίου τῆς Eὐρώπης - ἕνα μάθημα ἄχρωμο, ἄγευστο, ἄοσμο χριστιανικῆς πίστης, πῶς θά μποροῦσε νά δημιουργήσει καί νά καλλιεργήσει, καί νά διατηρήσει τήν ὀρθόδοξη χριστιανική ταυτότητα τῶν παιδιῶν μας;
6. Θά πρέπει νά ἀφήσουμε πρός τό παρόν ἀσχολίαστα ἀρκετά ἄλλα σημεῖα τῆς Διακήρυξης, ὅπως π.χ. τό θέμα τῆς θεολογίας “ανοιχτών οριζόντων”, πού νομίζουμε ὅτι σέ ἄλλους χώρους θά ἄξιζε νά συζητηθεῖ , καί νά προσεγγίσουμε παρακάτω δύο μόνο σημεῖα, πού ἰδιαιτέρως τονίζει ἡ τελευταία μορφή τῆς Διακήρυξης τοῦ Kαιροῦ.
Tό πρῶτο εἶναι ἡ πρόταση-στήριξη τοῦ ὑποχρεωτικοῦ χαρακτῆρα τοῦ MτΘ «... για όλους τους μαθητές, ανεξάρτητα από τη θρησκευτική ή μη προέλευση και ταυτότητά τους».
Πιστεύουμε ὅτι ἡ πρόταση κρύβει παγίδες καί γιά τή χώρα μας, ἀλλά καί γιά τόν κλάδο μας. Kαί τοῦτο γιατί: ὁδηγεῖ εὐθέως καί σύντομα στήν ἀλλαγή τοῦ χαρακτῆρα τῶν Ὀρθοδόξων Θεολογικῶν Σχολῶν, οἱ ὁποῖες θά πρέπει νά ἑτοιμάζουν διδάσκοντες γιά τά σχολεῖα μας, οἱ ὁποῖοι καί νά μπορεῖ νά διδάξουν ὅλα τά σχετικά καί νά μήν εἶναι ἀπαραίτητο νά ἀντικατασταθοῦν ἀπό ἕνα μουσουλμάνο π.χ. πού θά ζητοῦσε διορισμό. Ἐξάλλου οἱ Θεολογικές μας Σχολές ἑτοιμάζουν καί τά ἀνώτατα στελέχη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, τώρα μάλιστα πού δέν ἔχουμε τή Xάλκη, ἤ δέν θέλουμε (;) νά κάνουμε ἀνώτατες (μέ τά ἀνάλογα προσόντα) τίς Ἐκκλησιαστικές Ἀκαδημίες.
Ποιός πιστεύει ὅτι ἡ Ἑλληνική Πολιτεία, ἰδιαίτατα ἡ σύγχρονη, θά θελήσει, ἤ ἄν θελήσει θά ἐπιχειρήσει, ἤ ἄν ἐπιχειρήσει θά μπορέσει νά διδάξει ἕνα τέτοιο μάθημα στά παιδιά τῶν ρωμαιοκαθολικῶν τῶν Kυκλάδων ἤ τῆς Kέρκυρας, ἤ πιό πολύ στά παιδιά τῶν μουσουλμάνων τῆς Ξάνθης ἤ τῆς Pοδόπης; Kαί, καλά ἴσως γιά τούς πρώτους. Ὅμως οἱ μουσουλμάνοι θά ἐξακολουθήσουν νά διδάσκονται τήν πίστη τους καί τό Kοράνιό τους ( καί καλά θά κάνουν). Kαί ἴσως πιό ἔντονα. Kαί ἴσως, ὄχι μόνο στή Θράκη. Ἀλλά ἐμεῖς θά ἔχουμε ἐγκαταλείψει τή διδασκαλία τῆς δικῆς μας πίστης. Σ᾽ ὅλη τήν Ἑλλάδα. Ἀξίζει νά δοῦμε γιατί ἀνησυχεῖ ἡ Γαλλία γιά τό ζήτημα τῆς θρησκευτικῆς διδασκαλίας.
Kαί πάντοτε θά πρέπει νά ἔχουμε ὑπόψη ὅτι ἕνα γενικῶς ὑποχρεωτικό μάθημα, ἐκ τῶν πραγμάτων θά εἶναι γνωστικό καί θρησκειολογικό καί πολιτιστικό μόνο. Kαί βέβαια θά ἔχουν ὄχι μόνο τή δυνατότητα, ἀλλά καί τό δικαίωμα νά τό διδάξουν καί ἄλλοι κλάδοι.
7. Tό δεύτερο σημεῖο, πού ἄλλωστε ἔρχεται σάν συνέχεια καί συμπλήρωση τοῦ πρώτου, εἶναι ἡ ἀπόφαση τοῦ Kαιροῦ νά «κατατεθεί πρόταση τεκμηριωμένη παιδαγωγικά, που θα βασίζεται στη δυναμική της σύνθεσης», πού ὀφείλει, εἶπε πιό πάνω, «να αξιοποιήσει δημιουργικά τις προτάσεις που κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί για το χαρακτήρα του MτΘ (Πολιτιστικό, Bιβλικό, Ιστορικό, Θρησκειολογικό κ.α.)». Ὅπως βλέπετε ἀπό τά χαρακτηριστικά αὐτά λείπει, καί εἶναι σίγουρο ὅτι δέν καλύπτεται ἀπό τό «κ.ἄ.», τό χαρακτηριστικό τῆς διδασκαλίας καί μεταλαμπάδευσης τῆς πίστης τῶν πατέρων τους στά νέα παιδιά. Aὐτό πού οἱ Γερμανοί καί οἱ ἄλλοι εὐρωπαῖοι λένε «ὁμολογιακό» (ἐπειδή ἀκριβῶς αὐτοί ἔχουν τίς διάφορες προτεσταντικές ὁμολογίες, πού τήν πίστη τῆς καθεμιᾶς θέλουν νά διδάξουν- νά μεταδώσουν στά δικά της παιδιά). Ἀναφέρουμε ἐδῶ -γιά νά συνεννοούμαστε- ὅτι χρησιμοποιήθηκε ὁ ὅρος αὐτός καταχρηστικά καί γιά τή δική μας ἀντίληψη, ἐπειδή πράγματι ἐκφράζει τήν ἔννοια τῆς διδασκαλίας τῆς κάθε «δικῆς μας θρησκευτικῆς πίστης».
Ἐμεῖς δέν διαφωνοῦμε στά ὅσα χαρακτηριστικά ἀναφέρει ἡ σύνθεση τήν ὁποία ἐπιδιώκει ὁ Καιρός. Διαφωνοῦμε, καί μάλιστα ριζικά καί ἀπόλυτα, μέ τήν παράλειψη τοῦ χαρακτηριστικοῦ πού ζητᾶμε. Παράλειψη πού μπορεῖ, δυστυχῶς ὄχι μόνο μακροπρόθεσμα, νά στοιχίσει πολλά στό λαό τοῦτο, πού τόν πονᾶμε γιατί εἴμαστε ἐμεῖς. Ὅλοι ἐμεῖς. Καί ὁ Καιρός.
8. Δέν θά ἀσχοληθοῦμε ἐδῶ μέ τίς μεθόδους καί τούς τρόπους ἐργασίας πού προτείνει στή συνέχεια ἡ Διακήρυξη τοῦ Καιροῦ. Γιά καθεμιά θά ἦταν δυνατόν πολλά νά λεχθοῦν. Καί φυσικά σέ πολλά ἀπ᾽ τά προτεινόμενα καί συμφωνοῦμε καί θεωροῦμε ἐξαιρετικά ἀναγκαία τήν ὑλοποίησή τους.
Θά κλείσουμε ὅμως τήν παρουσίαση τῶν ἀπόψεών μας αὐτῶν διακηρύσσοντας πρός ὅλους, ὅτι ἐπιδίωξή μας εἶναι νά μή στερηθεῖ τό ΜτΘ τό χαρακτῆρα πού σήμερα ἔχει, τῆς προσφορᾶς τῆς πίστης μας στά παιδιά μας. Ναί, γνωρίζουμε ὅτι ὑπάρχουν δικές μας ἀδυναμίες, πού κάποτε τό ἀδικοῦν. Ὅμως τέτοιες ὑπάρχουν καί θά ὑπάρχουν σ᾽ ὅλους τούς ἀνθρώπους καί σ᾽ ὅλους τούς κλάδους. Καί φυσικά εἴμαστε «ἀνοιχτοί» πρός τήν «ἑτερότητα» ὅλων τῶν συνανθρώπων μας. Ὅμως δέν γίνεται μέσα σ᾽ αὐτήν νά χάσουμε τή δική μας ταυτότητα. Ἰδιαιτέρως τήν πίστη μας. Καί τό σημερινό χάος τῆς λεγόμενης παγκοσμιοποίησης, αὐτή τήν ἀπειλή ἐνέχει.
Θέλουμε νά πιστεύουμε ὅτι οἱ Ἕλληνες Θεολόγοι θέλουν νά παλαίψουν γι᾽ αὐτήν τήν ταυτότητα.
Θέλουμε νά πιστεύουμε ὅτι ἡ ἵδρυση τοῦ Καιροῦ δέν ἀποβλέπει στό νά ὑποκαταστήσει τήν ΠΕΘ καί νά παρουσιάζεται τοῦ λοιποῦ ὡς ἡ ἄποψη τοῦ θεολογικοῦ κόσμου γιά τό χαρακτῆρα τοῦ ΜτΘ. Ἰδιαίτερα στήν ὅποια πιθανή ἐπικοινωνία μέ τό Ὑπουργεῖο. Ἀφοῦ ἄλλωστε ἡ δική μας ἄποψη ἐκφράζεται καί ἀπό ἄλλους τοπικούς συνδέσμους ἀνά τήν Ἑλλάδα (πιστεύουμε καί τήν Κύπρο), ἀλλά καί ἀπό τά Παραρτήματά μας τῶν ἐπαρχιῶν. Φοβόμαστε μήπως τό Ὑπ. Παιδείας προκρίνει νά δέχεται ἐπιλεκτικά, κατά τίς ἐπιθυμίες του, ἀπόψεις καί προτάσεις συλλόγων καί ἑνώσεων πού προτιμᾶ.
Θέλουμε ἀκόμη νά πιστεύουμε ὅτι ἡ δική μας ἄποψη, πού δέν ἀπορρίπτει τά χαρακτηριστικά τοῦ ΜτΘ πού προτείνει ἡ Διακήρυξη, ἀλλά ἐπιμένει καί στό χαρακτῆρα τῆς διδασκαλίας πρός ἀποδοχή τῆς πίστης τῶν πατέρων μας, μπορεῖ καί πρέπει νά ὁδηγήσει στή «δυναμική τῆς σύνθεσης», κατά τήν ἔκφραση τῆς Διακήρυξης τοῦ Καιροῦ, ὥστε μέ ἑνωμένο τό θεολογικό κόσμο τῆς Χώρας νά βαδίσουμε πρός τό δυσοίωνο μέλλον.
Καί κάτι τελευταῖο, ἀλλά πολύ σημαντικό. Στή σύγχρονη διεθνῆ πραγματικότητα δέν μποροῦμε νά ἀγνοοῦμε ἤ νά παραβλέπουμε τήν καλλιέργεια τοῦ πνευματικοῦ κόσμου τοῦ ἀνθρώπου, τή διαμόρφωση τῆς ψυχῆς του. Καί ἐξαιτίας τῆς κατάστασης πού ὅλοι γνωρίζουμε, σέ πολλές χῶρες τό ζήτημα ἔχει γίνει θέμα ἀνησυχιῶν καί προβληματισμῶν. Ἐνδεικτικά ἀναφέρουμε τήν αὐστραλιανή Adelaide Declaration of National Goals for Scooling in the Twenty First Century πού δημοσιεύθηκε τό καλοκαίρι τοῦ 2007 στήν Αὐστραλία. Ὅταν οἱ ἄλλοι ἀνησυχοῦν καί ἀγωνιοῦν καί ἐπιζητοῦν αὐτή τήν καλλιέργεια, ἐμεῖς θά ἐγκαταλείψουμε καί ὅ,τι ἔχουμε ἀκόμη κρατήσει στά σχολειά μας;
Ὁ Μ. Βασίλειος σέ ἐπιστολή του σημειώνει ὅτι «... ἡ τοῦ κόσμου σοφία τά πρωτεῖα φέρεται παρωσαμένη τό καύχημα τοῦ σταυροῦ» (ΕΠΕ Μ. Βασίλειος, τόμ. 2 σελ. 20, - Ἐπιστολή 90 παρ. 2). Αὐτό ἀκριβῶς γίνεται καί σήμερα. Ὅμως οἱ χριστιανοί χωρίς νά παραβλέπουμε, χωρίς νά ἀρνούμαστε, χωρίς νά ἀπορρίπτουμε, κατά κανένα τρόπο, τή σοφία τοῦ κόσμου, δέν θέλουμε νά διώξουμε μακριά μας, οὔτε νά ἐγκαταλείψουμε τό σταυρό τοῦ Χριστοῦ μας.
Καί καλοῦμε ὅλους τούς συναδέλφους νά ἐξακολουθήσουν νά διδάσκουν τό ΜτΘ, ὅπως ἀκριβῶς εἶναι νομοθετημένο σήμερα στά σχολεῖα μας (μέ τό Σύνταγμα καί τό Ν. 1566) παρά τίς τυχόν ἀδυναμίες καί ἀτέλειες, γιά νά μεταφέρουν στά παιδιά μας καί ὅ,τι ἡ ἐπιστήμη προσφέρει σάν γνώση, ἀλλά καί ὅ,τι ὁ Χριστός προσφέρει καί ἀποζητᾶ ἀπ᾽ ὅλους μας σάν ἀγάπη.
Τό Διοικητικό Συμβούλιο τῆς ΠΕΘ
*****
Πασχαλινές εὐχές
Ἀγαπητοί συνάδελφοι,
Χριστός Ἀνέστη!
Εὐχόμεθα ὁ ἀναστάς Κύριος νά χαρίζει ὑγεία, χαρά, ἐλπίδα καί δύναμη, καθώς καί πλούσιο φωτισμό ἀπό τό «ἀνέσπερον φῶς» τῆς Ἀναστάσεώς του, γιά ἐπιτυχία στό δύσκολο ἀλλά θεάρεστο ἔργο σας, ἐπ᾽ ἀγαθῷ τῆς Ἐκκλησίας μας καί τῆς νεότητας τῆς κοινωνίας μας.
Μέ ἀναστάσιμους συναδελφικούς χαιρετισμούς
Ὁ Πρόεδρος Ὁ Γεν. Γραμματέας
Mᾶρκος Ὀρφανός Ἠλίας Δ. Mπάκος
Ὁμότ. Kαθηγ. Πανεπιστημίου Δρ Θεολόγος-Φιλόλογος
Βρέθηκαν τα γονίδια της κωδεΐνης και της μορφίνης
Associated Press
Σταγόνες όπιου διακρίνονται πάνω σε αυτόν τον ανώριμο καρπό οπιούχου παπαρούνας
Λονδίνο
Έπειτα από μισό αιώνα αναζήτησης, Καναδοί ερευνητές ανακάλυψαν τα γονίδια της οπιούχου παπαρούνας που περιέχουν την πληροφορία για τη σύνθεση της κωδεΐνης και της μορφίνης, των ισχυρότερων αναλγητικών ουσιών στο οπλοστάσιο της Ιατρικής.
Η ανακάλυψη, που δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature Chemical Biology, ίσως ανοίξει το δρόμο για την παραγωγή μορφίνης, κωδεΐνης και άλλων οπιοειδών αναλγητικών με μεθόδους βιοτεχνολογίας.
Το όπιο, μια παχύρρευστη ουσία που απομονώνεται από την οπιούχο παπαρούνα, παραμένει σήμερα η κύρια πηγή μορφίνης και κωδεΐνης. Η κωδεΐνη υπάρχει στο όπιο σε σχετικά μικρές ποσότητες και συνήθως παράγεται σε βιομηχανική κλίμακα από χημική μετατροπή της μορφίνης.
Από τη μορφίνη προέρχεται και η ηρωίνη, γνωστή και ως διαμορφίνη, η οποία χρησιμοποιείται κυρίως ως παράνομο ναρκωτικό και σπανίως ως αναλγητικό φάρμακο.
Η ομάδα του καθηγητή Πίτερ Φατσίνι στο Πανεπιστήμιο του Κάλγκαρι στον Καναδά κατάφερε να βρει τα ένζυμα που χρησιμοποεί η οπιούχος παπαρούνα (Papaver somniferum var. album) για τη σύνθεση κωδεΐνης και μορφίνης. Κατάφερε επίσης να εντοπίσει τα αντίστοιχα γονίδια μεταξύ των συνολικά 23.000 γονιδίων του φυτού.
«Βρήκαμε τα κομμάτια που έλειπαν από το παζλ προκειμένου να κατανοήσουμε πώς η οπιούχος παπαρούνα φτιάχνει μορφίνη» σχολίασε στο AFP μέλος της ερευνητικής ομάδας.
Οι ερευνητές ελπίζουν τώρα να μπορέσουν να παράγουν οπιοειδή αναλγητικά εισάγοντας τα αντίστοιχα γονίδια σε βακτήρια που μπορούν να καλλιεργηθούν σε βιομηχανική κλίμακα.
Newsroom ΔΟΛ
Σταγόνες όπιου διακρίνονται πάνω σε αυτόν τον ανώριμο καρπό οπιούχου παπαρούνας
Λονδίνο
Έπειτα από μισό αιώνα αναζήτησης, Καναδοί ερευνητές ανακάλυψαν τα γονίδια της οπιούχου παπαρούνας που περιέχουν την πληροφορία για τη σύνθεση της κωδεΐνης και της μορφίνης, των ισχυρότερων αναλγητικών ουσιών στο οπλοστάσιο της Ιατρικής.
Η ανακάλυψη, που δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature Chemical Biology, ίσως ανοίξει το δρόμο για την παραγωγή μορφίνης, κωδεΐνης και άλλων οπιοειδών αναλγητικών με μεθόδους βιοτεχνολογίας.
Το όπιο, μια παχύρρευστη ουσία που απομονώνεται από την οπιούχο παπαρούνα, παραμένει σήμερα η κύρια πηγή μορφίνης και κωδεΐνης. Η κωδεΐνη υπάρχει στο όπιο σε σχετικά μικρές ποσότητες και συνήθως παράγεται σε βιομηχανική κλίμακα από χημική μετατροπή της μορφίνης.
Από τη μορφίνη προέρχεται και η ηρωίνη, γνωστή και ως διαμορφίνη, η οποία χρησιμοποιείται κυρίως ως παράνομο ναρκωτικό και σπανίως ως αναλγητικό φάρμακο.
Η ομάδα του καθηγητή Πίτερ Φατσίνι στο Πανεπιστήμιο του Κάλγκαρι στον Καναδά κατάφερε να βρει τα ένζυμα που χρησιμοποεί η οπιούχος παπαρούνα (Papaver somniferum var. album) για τη σύνθεση κωδεΐνης και μορφίνης. Κατάφερε επίσης να εντοπίσει τα αντίστοιχα γονίδια μεταξύ των συνολικά 23.000 γονιδίων του φυτού.
«Βρήκαμε τα κομμάτια που έλειπαν από το παζλ προκειμένου να κατανοήσουμε πώς η οπιούχος παπαρούνα φτιάχνει μορφίνη» σχολίασε στο AFP μέλος της ερευνητικής ομάδας.
Οι ερευνητές ελπίζουν τώρα να μπορέσουν να παράγουν οπιοειδή αναλγητικά εισάγοντας τα αντίστοιχα γονίδια σε βακτήρια που μπορούν να καλλιεργηθούν σε βιομηχανική κλίμακα.
Newsroom ΔΟΛ
Κυριακή 14 Μαρτίου 2010
PAX GERMANICA
Δευτέρα, 15 Μάρτιος 2010 01:57
Η φτώχεια μίας Δημοκρατίας είναι πολύ καλύτερη από την υλική ευημερία η οποία, καθώς ισχυρίζονται, συνυπάρχει με τον Ολοκληρωτισμό, όπως ακριβώς η ελευθερία είναι καλύτερη από τη δουλεία (Δημόκριτος)
Σύμφωνα με τον J.M.Keynes, τα σημαντικότερα προβλήματα, τα «σφάλματα» καλύτερα της καπιταλιστικής κοινωνίας είναι:
(α) η αδυναμία της να εξασφαλίσει πλήρη απασχόληση, καθώς επίσης
(β) η αυθαίρετη, άνιση διανομή πλούτου και εισοδημάτων, για την οποία ουσιαστικά «εφευρέθηκε» η φορολογία.
Φυσικά ο οικονομολόγος αναφερόταν σε μία καθαρά δημοκρατική κοινωνία, εντός της οποίας αναζητούσε την ιδανική επίλυση των παραπάνω προβλημάτων. Έτσι λοιπόν κατέληξε «απλοποιημένα» στο ότι, η πλήρης απασχόληση θα μπορούσε να επιτευχθεί με τη συμμετοχή του κράτους το οποίο, σε περιόδους ύφεσης, θα δραστηριοποιούταν με δημόσια έργα. Τα έργα αυτά, αφενός μεν θα αύξαναν την «κρατική» απασχόληση, αφετέρου δε θα καταπολεμούσαν τον περιορισμό της ζήτησης (τόσο η ανεργία, όσο και ο φόβος της, λειτουργούν αρνητικά στην κατανάλωση), με ευεργετικά αποτελέσματα για τις ιδιωτικές επενδύσεις – οι οποίες στη συνέχεια θα έπαιρναν τη «σκυτάλη» της απασχόλησης από το κράτος.
Δυστυχώς, η «μέθοδος» αυτή έχει ουσιαστικά «χρεοκοπήσει» ήδη από τη δεκαετία του ΄70 όταν, μεταξύ άλλων, αποδείχθηκε ότι οι Πολιτικοί δεν ήταν σε θέση να σταματήσουν τα δημόσια προγράμματα, μετά την πάροδο της ύφεσης και την ανάπτυξη της Οικονομίας. Πολύ περισσότερο αφού, εάν το πρόβλημα οφειλόταν σε πολύ υψηλούς μισθούς ή σε περιορισμένη «ευελιξία» της αγοράς εργασίας, οι επενδύσεις εκ μέρους του δημοσίου δεν συντελούσαν καθόλου στην επίλυση του (άρθρο μας: Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ: Το μεγάλο πρόβλημα της απασχόλησης, οι διάφορες μορφές «έλλειψης» της, οι θεωρητικές ερμηνείες της ανεργίας, τα οικονομικά αποτελέσματα, καθώς επίσης οι καταστροφικές συνέπειες της για τη φυσική και την ψυχική υγεία του ανθρώπου 14/2/2010).
Όσον αφορά τώρα το δεύτερο «σφάλμα», την αναδιανομή δηλαδή του πλούτου και των εισοδημάτων μέσω της φορολόγησης, η οποία είχε πράγματι λειτουργήσει στην εποχή του Keynes, διαπιστώθηκε αργότερα ότι επίσης «χρεοκόπησε», για δύο τουλάχιστον διαφορετικούς λόγους:
(α) Το κράτος (η Πολιτική Εξουσία) δεν χειριζόταν «χρηστά», από μία χρονική στιγμή και μετά, τα δημόσια οικονομικά, δαπανώντας άσκοπα, σπαταλώντας καλύτερα τη δημόσια περιουσία. Επί πλέον, η αναδιανομή των εισοδημάτων λειτούργησε σε μεγάλο βαθμό «μονομερώς» - δηλαδή, κυρίως προς όφελος των δημοσίων λειτουργών.
Οι ελεύθεροι Πολίτες, όπως είναι φυσικό, διαπιστώνοντας την «αναλγησία» της διοίκησης τους, αντέδρασαν στη σπατάλη των δικών τους κόπων, οι οποίοι δεν κατευθύνονταν σε «ανταποδοτικά» κοινωφελή έργα (σχολεία, νοσοκομεία, κοινωνική πρόνοια κλπ), περιορίζοντας κατά το δυνατόν την «εκούσια» απόδοση φόρων (άρθρο μας: Η ΕΧΘΡΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Η αίσθηση ότι επικρατεί το Δίκαιο, η εξάλειψη της συγκριτικής φτώχειας, η καταπολέμηση της αλαζονείας και η ισότιμη αντιμετώπιση όλων, απέναντι στους κοινούς κανόνες συμβίωσης, είναι οι βασικότερες προϋποθέσεις δημιουργίας «κοινωνικών» συνειδήσεων 25/12/2009).
(β) Το Κεφάλαιο (πολυεθνικές, χρηματοπιστωτικά ιδρύματα κλπ), περιόριζε συνεχώς τα «φορολογικά του έξοδα» (φοροαποφυγή), χρησιμοποιώντας κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσον (φορολογικοί παράδεισοι κλπ). Έτσι, μειωνόταν συνεχώς η φορολογική βάση των κρατών, με αποτέλεσμα να επιδιώκεται η εξισορρόπηση της μέσω του συνεχούς «διωγμού» όλων αυτών που δεν είχαν τη δυνατότητα να φοροαποφύγουν. Επομένως, περιοριζόταν διαρκώς το «αναδιανεμητέο» εισόδημα, καταστρέφοντας μέρα με την ημέρα τη μεσαία καπιταλιστική τάξη.
Η ικανότητα λοιπόν του κράτους να παρέχει στους πολίτες του ευημερία έχει εξασθενήσει σοβαρά, λόγω της ικανότητας του κεφαλαίου να αποφεύγει τη φορολογία – επίσης τις επαχθείς για αυτό συνθήκες απασχόλησης, μετακινούμενο κάπου αλλού. Ειδικά με την επικράτηση του «νεοφιλελευθερισμού», μετά δηλαδή από το 1982, μειώθηκαν οι φόροι στο κεφάλαιο και στην απασχόληση, για να αυξηθούν άλλες μορφές φορολογίας – ιδιαίτερα η φορολογία της κατανάλωσης. Επομένως, το βάρος της φορολογίας μετατοπίσθηκε ουσιαστικά από το κεφάλαιο στους πολίτες.
Στη συνέχεια, το κεφάλαιο αυξανόταν συνεχώς, αφενός μεν λόγω της μηδαμινής φορολόγησης του, αφετέρου δε ένεκα της συνεχώς αυξανόμενης κερδοφορίας του, με αποτέλεσμα να αναδειχθεί σταδιακά στο μεγαλύτερο ίσως εχθρό του συστήματος – αυτόν που σήμερα «απειλεί» ολόκληρα κράτη. Ίσως οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ ότι η παγκόσμια «ελίτ», σχεδόν στο σύνολο της, «απασχολείται» κυρίως στον χρηματοπιστωτικό κλάδο – ελάχιστα στην Πολιτική, την οποία απλά «χρησιμοποιεί» για την επίτευξη των (υλικών) στόχων της.
Τα τελευταία έτη, με τη βοήθεια μίας σειράς άλλων «μέσων» που έχει στη διάθεση του, το κεφάλαιο αυξάνεται ακόμη περισσότερο εις βάρος των κρατών, τα οποία δανείζει συχνά με «τοκογλυφικά» επιτόκια, αφού προηγουμένως εξασφαλίσει, «επιβάλλει» καλύτερα τις κατάλληλες προϋποθέσεις (άρθρο μας: ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ: Standard & Poor’s, Moody’s, Fitch Rating - ένα απίστευτα ισχυρό ολιγοπώλιο αξιολογεί αυθαίρετα, βαθμολογεί ανεξέλεγκτα και κυβερνάει απολυταρχικά, με έδρα την πρωτεύουσα του μονοπωλιακού καπιταλισμού, την παγκόσμια οικονομία 7/12/2009 ).
Η ΑΠΟΛΥΤΑΡΧΙΚΗ ΛΥΣΗ
Περεταίρω, είναι δυστυχώς εμφανές ότι, και τα δύο αυτά προβλήματα του «δημοκρατικού καπιταλιστικού συστήματος», είναι δυνατόν να επιλυθούν από ένα «απολυταρχικό καπιταλιστικό κράτος», ως εξής:
(α) Από τη μία πλευρά, η πλήρης απασχόληση στο εσωτερικό μπορεί να προέλθει από την επέκταση του («ειρηνική διείσδυση») σε άλλες αγορές, από τις οποίες εισάγει ουσιαστικά θέσεις εργασίας, αρκεί να μην εξάγει καμία δική του - κάτι που επιτυγχάνεται, εάν ταυτόχρονα με την αύξηση των εξαγωγών, εμποδίζει τόσο τις εισαγωγές, όσο και την εγκατάσταση ξένων επιχειρήσεων στα «εδάφη» του, με διάφορες «μεθοδεύσεις» (άρθρο μας: Υπέρβαση Εξουσίας: Ένα κοινωνικοπολιτικό βιβλίο-θρίλερ, μία συγκλονιστική ιστορία στην καρδιά της Ευρώπης, βασισμένη σε αληθινά γεγονότα 1/3/2008).
Στο χαρακτηριστικό «παράδειγμα» της Γερμανίας (ισχύει φυσικά για πολλές άλλες πλεονασματικές οικονομίες), κάθε πέμπτη θέση εργασίας είναι «συνδεδεμένη» με τις εξαγωγές - συνολικά απασχολούνται περί τα 8.000.000 εργαζόμενοι. Σήμερα, το μερίδιο αγοράς των εξαγωγών επί του ΑΕΠ της χώρας είναι 47%, όταν στις αρχές του 1990 ήταν μόλις 20%. Ακόμη και στην Κίνα, την κατ’ εξοχήν «παραγωγική μηχανή» του κόσμου, οι εξαγωγές αντιστοιχούν στο 36% του ΑΕΠ – ένα αρκετά μικρότερο ποσοστό από αυτό της Γερμανίας.
Οι ειδικοί θεωρούν το ύψος των γερμανικών εξαγωγών όχι μόνο υπερβολικό, αλλά «παθολογικό», πιστεύοντας ότι αναδεικνύει μία τεράστια αδυναμία της εσωτερικής ζήτησης - η οποία οφείλεται προφανώς στη συνεχή μείωση των αμοιβών των Γερμανών εργαζομένων, αμέσως μετά την είσοδο της χώρας στην Ευρωζώνη (πρόσφατα διαπιστώθηκε η μεγαλύτερη μείωση τω γερμανικών μισθών, από το 1945 και εντεύθεν).
Αναλυτικότερα η Γερμανία, αμέσως μετά την είσοδο της στην Ευρωζώνη, αποφάσισε τη «συγκράτηση» των μισθών των εργαζομένων της - κάτι που, σε συνάρτηση με την αύξηση της παραγωγικότητας τους, είχε σαν αποτέλεσμα τη μείωση των πραγματικών αμοιβών στη βιομηχανία της χώρας κατά -14% από το χρόνο εισόδου της. Αντίθετα στην Ελλάδα, η οποία εισήχθη στο χώρο του Ευρώ δυο χρόνια αργότερα, οι βιομηχανικοί μισθοί παρέμειναν στάσιμοι (δυστυχώς δεν συνέβη το ίδιο στο δημόσιο τομέα, όπου υπερδιπλασιάσθηκαν), στην Πορτογαλία αυξήθηκαν κατά 5%, στην Ισπανία κατά 28% και στην Ιταλία κατά 46%.
Έτσι, η ανταγωνιστικότητα της χώρας αυξήθηκε σε μεγάλο βαθμό (εις βάρος φυσικά των εργαζομένων-πολιτών της), ιδιαίτερα σε σύγκριση με τους υπόλοιπους «εταίρους» της, με αποτέλεσμα οι εξαγωγές της να διαμορφωθούν ως εξής:
ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Συνολικές εξαγωγές της Γερμανίας
Χώρες Εξαγωγές σε δις € Ποσοστό
ΕΕ των 15 516,00 51,91%
Λοιπές χώρες της ΕΕ 117,00 11,77%
Λοιπή Ευρώπη 70,00 7,04%
Ασία** 90,00 9,05%
Β. Αμερική 78,00 7,86%
Ένωση ανεξ. Χωρών (Ρωσία) 44,00 4,42%
Μέση Ανατολή 27,00 2,72%
Λατινική Αμερική 24,00 2,42%
Αφρική 20,00 2,01%
Ωκεανία 8,00 0,80%
Σύνολο 994,00 100,00%
Πηγή: Γερμανική Στατιστική Υπηρεσία Πίνακας: Β. Βιλιάρδος
* Συνολικά στην Ευρώπη το 70,72% - ήτοι 703 δις €
** Εξ αυτών, στην Κίνα τα 34 δις €
Η Γερμανία λοιπόν κατόρθωσε με τον τρόπο αυτό να καταπολεμήσει το πρόβλημα της ανεργίας, αφού είναι πλέον η μοναδική στην ΕΕ που «κατέγραψε» αύξηση της απασχόλησης, εν μέσω της πρόσφατης παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Είναι λοιπόν η κατ’ εξοχήν χώρα που εισπράττει συνεχώς από την ΕΕ, με τις πλείστες υπόλοιπες (πόσο μάλλον την Ελλάδα) να «καταθέτουν» όλο και περισσότερα χρήματα στα ταμεία της - εισάγοντας διαρκώς μεγαλύτερες ποσότητες από αυτές που εξάγουν.
(β) Από την άλλη πλευρά, στο ίδιο «απολυταρχικό καπιταλιστικό κράτος», η «δίκαιη» αναδιανομή του πλούτου και των εισοδημάτων εξασφαλίζεται μέσω μίας κατάλληλα εκπαιδευμένης «δύναμης», όπως η «Οικονομική Αστυνομία» (ισχυρότατη στη Γερμανία) η οποία, σε «χρηστή» συνεργασία με την Μυστική Υπηρεσία Πληροφοριών, είναι σε θέση να εκτελέσει σωστά μία τέτοια «αποστολή» (άρθρο μας: Φορολογικό σκάνδαλο στη Γερμανία: Περιληπτικά το ιστορικό της υπόθεσης που απασχόλησε όλα τα ΜΜΕ της χώρας 25/2/2008).
Φυσικά οι Πολίτες «υποφέρουν», αφού όχι μόνο είναι κάτω από στρατιωτικό «ζυγό», αλλά και επειδή ο κύριος αποδέκτης της «ισότιμης» κατανομής των εισοδημάτων είναι το ίδιο το κράτος (υπενθυμίζουμε εδώ πως, σε ένα τέτοιο καθεστώς, ο απλός πολίτης είναι εντελώς απροστάτευτος απέναντι στην εξουσία, αφού «Δίκαιο είναι ότι ωφελεί το Κράτος»).
Δυστυχώς, το συγκεκριμένο «διττό» ελεγκτικό σύστημα (Οικονομική Αστυνομία – Μυστική Υπηρεσία) φαίνεται πλέον ότι επεκτείνεται στην υπόλοιπη ΕΕ, με αρχή την Ελλάδα και τον έλεγχο της - ουσιαστικά από τις δύο αυτές «υπηρεσίες», οι οποίες εμφανίζονται καλυμμένες «υπό το μανδύα» των Βρυξελών (άρθρο μας: ΕΥΡΩΣΔΟΕ: Η Κομισιόν ελέγχει το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης - το κλιμάκιο της Ε.Ε. και της ΕΚΤ που βρίσκεται στη χώρα μας, θα «επισκεφθεί» σήμερα αρκετά υπουργεία, προκειμένου να διασταυρώσει τα μεγέθη του προϋπολογισμού 8/1/2010 ).
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΛΥΣΗ
Έχουμε την άποψη ότι, αυτό που «συντελείται» σήμερα «υπόγεια» είναι η σύγκρουση δύο διαφορετικών κόσμων - του κόσμου της Δημοκρατίας και αυτού της Ολιγαρχίας. Μεταξύ των δύο αυτών κόσμων είναι αδύνατον να υπάρξει ποτέ συμβιβασμός - θεωρείται ότι μόνο η χρήση «αμείλικτης» βίας, η χρήση «ολοκληρωτικών» μέτρων δηλαδή, θα μπορούσε να θέσει τέρμα στην «ανόσια» διακυβέρνηση της ελευθερίας.
Με την έννοια Δημοκρατία εννοούμε φυσικά τη διασφάλιση της ισότητας και του ατομικισμού ενός δημοκράτη (Περικλής), ο οποίος καταλαβαίνει πολύ καλά ότι η δημοκρατία δεν μπορεί να εξαντλείται στην χωρίς συγκεκριμένο νόημα αρχή της «διακυβέρνησης» των πολλών, αλλά ότι πρέπει να θεμελιώνεται επάνω στην πίστη στο λόγο (λογική), καθώς επίσης στο ανθρωπιστικό ήθος (συνείδηση).
«Είμαστε ελεύθεροι να ζούμε όπως ακριβώς επιθυμούμε και ωστόσο πάντοτε είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε οποιονδήποτε κίνδυνο», μας λέει ο Περικλής συμπληρώνοντας: «Έναν άνθρωπο που δεν ενδιαφέρεται καθόλου για τα κοινά, δεν τον θεωρούμε ακίνδυνο παρά άχρηστο – μολονότι είναι λίγοι μόνον αυτοί που μπορούν να δημιουργήσουν μία πολιτική, είμαστε όλοι ικανοί να την κρίνουμε». Επίσης αναφέρει ότι, «Σε εμάς δεν είναι ντροπή να παραδεχθεί κανείς τη φτώχεια του – θεωρούμε όμως πως είναι επονείδιστο να μην προσπαθήσει να την αποφύγει».
Όσον αφορά λοιπόν τους δύο βασικούς προβληματισμούς του Keynes, υπό το «πρίσμα» της Δημοκρατίας, διακρίνουμε τα εξής:
(α) Απασχόληση: Εάν μία χώρα όπως η Γερμανία (η Κίνα επίσης), μάθαινε να εξασφαλίζει συνθήκες πλήρους απασχόλησης για το εργατικό δυναμικό της, αυξάνοντας την εσωτερική ζήτηση και ισορροπώντας τις πληθυσμιακές της τάσεις, δεν θα χρειαζόταν τότε να στρέφει το συμφέρον της, ενάντια στο συμφέρον των γειτόνων της. Ενδεχομένως θα υπήρχε ακόμη χώρος για το διεθνή καταμερισμό εργασίας, καθώς επίσης για το διεθνή δανεισμό σε κατάλληλες συνθήκες.
Έτσι, δεν θα υπήρχε πλέον «πιεστικό κίνητρο», ώστε το ένα κράτος να χρειάζεται να επιβάλλει τα εμπορεύματα του σε κάποιο άλλο (εξαγωγές) ή να εμποδίσει τις αγορές του (εισαγωγές) - με ρητό σκοπό να ανατρέψει την ισορροπία των πληρωμών, έτσι ώστε να αναπτύξει ένα ευνοϊκό γι’ αυτό εμπορικό ισοζύγιο. Τότε, το διεθνές εμπόριο θα έπαυε να είναι αυτό που είναι, δηλαδή, μέσο απελπισίας για τη διατήρηση της εγχώριας απασχόλησης, με την επιβολή πωλήσεων σε αλλοδαπές αγορές (εξαγωγές) και των περιορισμό των αγορών από αυτές (εισαγωγές).
Αντίθετα, μία «επιθετική πολιτική» (αύξηση εξαγωγών – μείωση εισαγωγών, εις βάρος των άλλων) εκ μέρους κάποιας χώρας, όταν στέφεται με επιτυχία, απλά μετατοπίζει το πρόβλημα της ανεργίας στο γείτονα – ο οποίος τότε έχει ηττηθεί σε έναν οικονομικό πόλεμο που δεν μπόρεσε καν να αντιληφθεί.
Θα μπορούσε λοιπόν να λυθεί «δημοκρατικά» το πρόβλημα της απασχόλησης για όλους, χωρίς να υποχρεωθεί κάποιο κράτος να λειτουργήσει επεκτατικά, με τη βοήθεια ενός «ταιριαστού» πολιτεύματος (ολοκληρωτικό). Κάτι τέτοιο όμως θα απαιτούσε, χωρίς καμία αμφιβολία, την απουσία ύπαρξης πλεονασματικών και ελλειμματικών κρατών, τα οποία λειτουργούν «αποσταθεροποιητικά» στην παγκόσμια Οικονομία - ενώ δημιουργούν ταυτόχρονα «οξύνσεις» στις διακρατικές σχέσεις. Η «απουσία» δε αυτή θα μπορούσε να εξασφαλισθεί, εάν κάθε κράτος εισήγαγε αντίστοιχα προϊόντα με αυτά που εξήγαγε, στηρίζοντας την ανάπτυξη του κυρίως στην εσωτερική ζήτηση και στους δικούς του καταναλωτές.
Σήμερα, οι σημαντικότερες χώρες που λειτουργούν «αποσταθεροποιητικά» για το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, είναι η Κίνα και η Γερμανία (σε μικρότερο, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό βαθμό, επίσης η Ιαπωνία). Η μεν Κίνα εμποδίζει σε μεγάλο βαθμό την εσωτερική της κατανάλωση, αναπτύσσοντας την Οικονομία της εις βάρος των Η.Π.Α. κυρίως, ενώ η Γερμανία λειτουργεί αντίστοιχα - αν και με πιο έμμεσο τρόπο, διατηρώντας τα πλεονάσματα της εις βάρος της Ευρώπης των υπολοίπων 26 χωρών-πελατών της.
(β) Η αναδιανομή των εισοδημάτων: Στο συγκεκριμένο σημείο, στην αναδιανομή των εισοδημάτων δηλαδή, η «δημοκρατική» λύση δεν είναι τόσο απλή, όσο ίσως η αντίστοιχη για την απασχόληση, αφού απαιτείται αφενός μεν ο έλεγχος του Κεφαλαίου, αφετέρου δε η φορολογική συνείδηση των πολιτών, καθώς επίσης η «χρηστή διαχείριση» (άρα η επάρκεια, η μηδενική διαφθορά κλπ) των δημοσίων Οικονομικών, εκ μέρους των εκάστοτε εκλεγμένων κυβερνήσεων. Αναλυτικότερα, τα εξής:
(1) Ο έλεγχος του Κεφαλαίου: Εδώ απαιτείται από τη μία πλευρά η ολοσχερής εξάλειψη των κερδοσκοπικών λειτουργιών του (βραχυπρόθεσμες τοποθετήσεις, τοκογλυφικά επιτόκια, χρηματιστηριακά παράγωγα κλπ), ενώ από την άλλη η «κατάτμηση» των υπερεπιχειρήσεων - με κέντρο βάρους οικονομικής ανάπτυξης τη μικρομεσαία επιχείρηση και τον νεωτεριστή επιχειρηματία (Schumpeter).
Επιβοηθητικά στην ευρύτερη αναδιανομή εισοδημάτων, λειτουργεί αναμφίβολα ο «ελεγχόμενος» πληθωρισμός - η αντίθεση της Γερμανίας στην επιδίωξη ενός πληθωρισμού ύψους 4% εκ μέρους της ΕΚΤ, αντί του 2% που έχει συμφωνηθεί (αν όχι «επιβληθεί από την ίδια στην Ευρωζώνη), αποδεικνύει ακόμη μία φορά την «ολοκληρωτική» τάση της.
Μέσω του πληθωρισμού, όχι μόνο μειώνεται η ισχύς και η «αγοραστική δύναμη» του «αδρανούς» Κεφαλαίου (αυτού δηλαδή που δεν επενδύεται στην πραγματική Οικονομία), αλλά ταυτόχρονα «αμβλύνονται» τα πάσης φύσεως χρέη (δημόσια και ιδιωτικά), χωρίς ουσιαστικά να επηρεάζονται οι μισθοί των εργαζομένων - οι οποίοι συνήθως αναπροσαρμόζονται ανάλογα. Η επιδίωξη ενός μέτριου, ελεγχόμενου πληθωρισμού, είναι χωρίς καμία αμφιβολία μία εντελώς δημοκρατική διαδικασία - ενώ το αντίθετο, είναι μία «ολοκληρωτική» ασθένεια, η οποία οφείλει να καταπολεμάται «άμα τη εμφανίσει» της.
Ας μην ξεχνάμε ότι, η άνοδος του Χίτλερ στη Γερμανία δεν ήταν το αποτέλεσμα του υπερπληθωρισμού που ακολούθησε τη χρεοκοπία της το 1923, αλλά της μεγάλης αποπληθωριστικής ύφεσης (deflation) που δημιουργήθηκε, μετά το χρηματιστηριακό κραχ του 1929. Επομένως, δεν ήταν ο υπερπληθωρισμός αυτός που «βοήθησε» την άνοδο του «εθνικοσοσιαλισμού», αλλά η ύφεση, η οποία δεν καταπολεμήθηκε, όπως ίσως όφειλε τότε, με την εκτύπωση πληθωριστικών χρημάτων – γεγονός που οδήγησε σήμερα όλα τα κράτη από κοινού στη διαχείριση της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, με την παροχή χαμηλών βασικών επιτοκίων και υπερβάλλουσας ρευστότητας.
Σε κάθε περίπτωση, ένας πληθωρισμός της τάξης του 4%, ο οποίος είναι δυνατόν να ελεγχθεί από την ΕΚΤ, θα βοηθούσε στην εξάλειψη των «συστημικών» ανισορροπιών που έχουν δημιουργηθεί, «καταπολεμώντας» καλύτερα την υπερχρέωση που χαρακτηρίζει την πλειοψηφία των χωρών της ΕΕ. Ευτυχώς για όλους μας, «χάρη» στη «λεηλασία» της χώρας που προηγήθηκε (άρθρο μας: Η Γερμανία απέναντι στις Lehman Brothers, Citibank, Citigroup, Ernst & Young: Ο πρώτος παγκόσμιος οικονομικός πόλεμος σε εξέλιξη; Updated 12/3/2009 ), δεν εξαιρείται ούτε η Γερμανία από τον κανόνα – πόσο μάλλον όταν υπολογίζει με συνεχιζόμενα ελλείμματα στον προϋπολογισμό της, του ύψους των 80 δις €.
(2) Η κοινωνική συνείδηση των πολιτών: Η εκούσια πληρωμή φόρων αποτελεί αναμφίβολα μία κορυφαία δημοκρατική λειτουργία. Πόσο μάλλον μία ανθρώπινη κατάκτηση, αφού διασφαλίζει τόσο την προστασία της ατομικότητας (την οποία ουσιαστικά καταργεί ο ολοκληρωτισμός), όσο και τη συνειδητή συλλογικότητα, η οποία «πηγάζει» από την ατομικότητα. Αντίθετα, η συλλογικότητα που δεν προέρχεται από την ατομικότητα, είναι η κεντρική επιδίωξη μίας απολυταρχικής δομής διακυβέρνησης.
Ο «πρόγονος» αυτής της «απολυταρχικής συλλογικότητας» είναι ως γνωστόν ο «φυλετισμός» (εξ αυτού και η «Άρια Φυλή»). Ουσιαστικά, όταν λέμε πως ο δυτικός πολιτισμός ανάγει τη γένεση του στους Έλληνες, εννοούμε ότι είναι οι πρώτοι που έκαναν το αποφασιστικό βήμα, από τα φυλετικά ήθη (πρωτόγονα ένστικτα), στο ανθρωπιστικό φρόνημα – που «εξημέρωσαν» δηλαδή τον άνθρωπο.
Ένα από τα σημαντικότερα αποτελέσματα αυτής της «δημοκρατικής διαδικασίας» είναι το να βασίζονται οι αποφάσεις σε μία εκτίμηση των πιθανών συνεπειών τους και σε μία «συνειδητή» προτίμηση ορισμένων από αυτές – η αναγνώριση δηλαδή της ύπαρξης της ορθολογικής προσωπικής υπευθυνότητας. Για παράδειγμα, ένα δημοκρατικό άτομο δεν μεταβάλλεται σε θηρίο στο όνομα της φυλής του – δεν «εγκληματεί» δηλαδή, θεωρώντας ότι νομιμοποιείται να το κάνει, όταν ακολουθεί τις «διαταγές» των ηγετών και του «συλλογικού» κράτους του (άρθρο μας: ΟΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ: Οι τέσσερις μεγάλοι προβληματισμοί, τα δέκα από τα πλέον χρεωμένα κράτη και μία μερική παρουσίαση των διαφόρων «περιοχών» του πλανήτη, στην αρχή της δεύτερης φάσης του πρώτου παγκόσμιου οικονομικού πολέμου 7/2/2010). .
Η επίτευξη τώρα της κοινωνικής συνείδησης των πολιτών (εκούσια φορολογία κλπ), είναι μία αρκετά δύσκολη διαδικασία, η οποία προϋποθέτει τη χρηστή διαχείριση των Οικονομικών εκ μέρους των κυβερνήσεων, τη δημιουργία κοινωνικών προτύπων, την διαρκή εκπαίδευση όλων των Πολιτών, την πλήρη ανταποδοτικότητα των φόρων, τη διαφάνεια, την ανυπαρξία συνθηκών διαπλοκής, την επάρκεια της δημόσιας διοίκησης και πολλά άλλα.
Συνεχίζοντας, η Δημοκρατία είναι αναμφίβολα ένα πάρα πολύ δύσκολο πολιτικό σύστημα, αφού στηρίζεται στην ελεύθερη βούληση και όχι στον καταναγκασμό. Ο Δημόκριτος δε αναφέρει χαρακτηριστικά τα παρακάτω:
«Όχι από φόβο, αλλά από τη συναίσθηση του τι είναι ορθό θα έπρεπε να αποφεύγουμε να διαπράττουμε το κακό ….Η αρετή βασίζεται, πάνω από όλα, στο σεβασμό προς τον άλλο άνθρωπο….Κάθε άνθρωπος είναι ένας μικρός κόσμος καθαυτόν…..Θα έπρεπε να κάνουμε το παν για να βοηθούμε αυτούς που έχουν αδικηθεί….Το να είσαι καλός σημαίνει να μην πράττεις το κακό – ακόμα, να μην θέλεις να το πράξεις…..Οι καλές πράξεις και όχι τα καλά λόγια είναι αυτό που μετράει…..Η φτώχεια μίας Δημοκρατίας είναι καλύτερη από την ευημερία που, καθώς ισχυρίζονται, συνυπάρχει με την αριστοκρατία ή τη μοναρχία, όπως ακριβώς η ελευθερία είναι καλύτερη από τη δουλεία….Ο σοφός άνθρωπος ανήκει σε όλες τις χώρες, γιατί πατρίδα μίας μεγάλης ψυχής είναι ο κόσμος ολόκληρος».
Είναι όμως ταυτόχρονα το μοναδικό πολιτικό σύστημα που προάγει τον άνθρωπο, ενώ έχει την ιδιαιτερότητα, τη μοναδικότητα καλύτερα να απελευθερώνει όλα τα αποθέματα ενέργειας ενός λαού, έχοντας σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία μίας χώρας με πρωτοφανείς δυνατότητες. Το χαρακτηριστικό αυτό της Δημοκρατίας είναι σε πλήρη αντίθεση με τα αυταρχικά καθεστώτα, τα οποία «είναι υποχρεωμένα να επιβλέπουν τις αποκλεισμένες μάζες, υπονομεύοντας την πιθανή δύναμη τους» (άρθρο μας: Πολιτική και Οικονομία: Πως θα μπορούσε να γίνει η Ελλάδα η ωραιότερη, η πλουσιότερη και η πιο πολιτισμένη χώρα της Ευρώπης; 30/5/2009 ).
Η «ΝΕΑ» ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΟΙ «ΕΧΘΡΟΙ» ΤΗΣ
Από όλα αυτά φαίνεται πόσο δύσκολο είναι να λειτουργήσει ένα κράτος σε συνθήκες πραγματικής δημοκρατίας ενώ, αντίθετα, πόσο πιο εύκολο είναι να επιλεχθεί η απολυταρχική εκδοχή διακυβέρνησης. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για μία διακρατική ένωση, όπως η ΕΕ, η οποία μάλλον αδυνατεί, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, να λειτουργήσει σαν ένας «συνασπισμός» ελευθέρων δημοκρατικών κρατών. Έτσι λοιπόν φαίνεται να επιλέγεται μία ολοκληρωτική παραλλαγή λειτουργίας της, με «ηγεμόνα» τη Γερμανία.
Προφανώς η νέα αυτή ένωση, στα πλαίσια μίας τρόπον τινά «Pax Germanica», ευρίσκεται ήδη αντιμέτωπη με τις υπόλοιπες δύο ισχυρές δυνάμεις του πλανήτη, ενώ δεν έχει επιλύσει ακόμη τα εσωτερικά της προβλήματα - αφού συνεχίζουν να υπάρχουν «αντίρροπες» δυνάμεις εντός της (η Ελλάδα είναι αναμφίβολα μία από τις πιο αντιπροσωπευτικές, μη διαθέτοντας το DNA του «εθνικοσοσιαλισμού» στα κύτταρα της).
Επ’ αυτού, παραθέτουμε τον κατωτέρω πίνακα, στον οποίο φαίνονται τα μεγέθη στις τρείς «αντιμαχόμενες» οικονομικές δυνάμεις σήμερα, έτσι ώστε να μπορέσει να διακρίνει κανείς την ισχύ της εκάστοτε γεωγραφικής περιοχής:
ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙ: Οικονομικά, στρατιωτικά και λοιπά μεγέθη
ΔΕΙΚΤΕΣ ΚΙΝΑ Η.Π.Α. Ε.Ε. 27
Πληθυσμός 1.338.612.968 308.420.456 491.582.852
Έκταση σε τετρ. χλμ. 9.596.961 9.826.675 4.324.782
Κάτοικοι ανά τετρ.χλμ. 139 31 114
Πόλεις εκ. κατοίκων 43 9 12
Κάτοικοι σε πόλεις 43% 82% 67%
Γεννήσεις/γυναίκα 1,79 2,05 1,51
Προσδοκώμενα έτη ζωής 73,57 78,11 78,67
Ηλικία 65+ 8,1% 12,8% 17,34%
Γεωργία σε % ΑΕΠ 11,3% 1,2% 2%
Βιομηχανία σε % ΑΕΠ 48,6% 19,2% 27,1%
Υπηρεσίες σε % ΑΕΠ 40,1% 79,6% 70,9%
Εισαγωγές σε δις $ 1.074 2.117 1.690
Εξαγωγές σε δις $ 1.435 1.227 1.925
Παραγωγή σιτηρών σε εκ. τν. 175,2 326,5 163,2
Παραγωγή χάλυβα σε εκ. τν 502 98,2 209,6
Χρήστες διαδικτύου σε εκ. 360 227 312
Συναλλαγματικά αποθέματα 1.955 77,65 ./.
Δημόσιο χρέος δις $ 400 13.750 ./.
ΑΕΠ σε δις $ 7.992 14.440 14.940
ΑΕΠ κατά κεφαλή 6.000 47.500 33.700
Στρατιωτικές δαπάνες δις $ 84,9 607 285
Στρατιώτες 2.255.000 1.506.000 2.000.000
Ατομικά όπλα* 176 4.075 492
Δαπάνες έρευνα-ανάπ./ΑΕΠ. 1,4% 2,6% 1,85%
Εξαγωγές υψηλής τεχν. 217.632 215.780 192.992
Αύξηση εξαγ. υψηλ. τεχν. 31,5% -1,6% 0,5%
Σιδηροδρ. Γραμμές σε χλμ 77.834 226.000 229.000
Δρόμοι σε εκ. χλμ. 1,93 6,456 5,454
Τιμή Big Mac se $** 1,83 3,57 4,62
Επιβάρυνση CO2 6.103 5.752 3.914
CO2/άτομο 4,6 18,6 8,0
Πηγή: Spiegel Πίνακας: Β. Βιλιάρδος
* 300 Γαλλία, 192 Μ. Βρετανία
** Με βάση το συγκεκριμένο δείκτη Big Mac (Mac Donald’s), το νόμισμα της Κίνας είναι κατά 49% υποτιμημένο, σε σχέση με το δολάριο, ενώ το μέσο Ευρωπαϊκό είναι υπερτιμημένο κατά 29% αναφορικά με το δολάριο.
Κατά την άποψη μας, ακόμη και αν τελικά καταφέρει να επικρατήσει η Γερμανία στην Ευρώπη, δημιουργώντας μία επόμενη παραλλαγή του «ολοκληρωτισμού», είναι αδύνατον να τα καταφέρει στο «παγκόσμιο γίγνεσθαι» - αφού σε καμία περίπτωση δεν θα διαθέτει ποτέ τη συνοχή των δύο άλλων «απολυταρχικών παραλλαγών».
Πόσο μάλλον όταν η γερμανική Πολιτική χαρακτηρίζεται από μία απίστευτη έλλειψη αλληλεγγύης, καθώς επίσης από μία απύθμενη αχαριστία απέναντι σε όλα τα άλλα κράτη που τόσο πολύ τη βοήθησαν - παρά το ότι χρεοκόπησε δύο φορές, μετά από αντίστοιχους «αιματηρούς» πολέμους.
Ακόμη περισσότερο, όταν πολλά κράτη από κοινού (κυρίως βέβαια οι Η.Π.Α.), της συμπαραστάθηκαν όχι μόνο οικονομικά (χωρίς να απαιτήσουν την πώληση εθνικών εδαφών της, για την εξόφληση των υποχρεώσεων της), αλλά και «ψυχολογικά», βοηθώντας την να «ξεχάσει» το «εθνικοσοσιαλιστικό» παρελθόν της – συμβάλλοντας ταυτόχρονα στο να ξεχαστεί από όλους τους άλλους λαούς, οι οποίοι υπέφεραν στην κυριολεξία από το τότε εγκληματικό καθεστώς της.
Εάν σκεφθεί δε κανείς ότι η Ελλάδα σήμερα δεν έκανε πόλεμο, δεν διέπραξε αποτρόπαια εγκλήματα, δεν έκαψε Εβραίους σε κρεματόρια, δεν «αποκήρυξε» με τον χαρακτηρισμό «ναζί» τους προγόνους της, δεν σκότωσε και δεν κατέστρεψε κανέναν, ενώ ανεγνώρισε «έμπρακτα» τα τεράστια σφάλματα των Πολιτικών της, είναι ανθρωπίνως αδύνατον να δείξει έστω την ελάχιστη «κατανόηση» στην συμπεριφορά της Γερμανίας απέναντι της – μίας Γερμανίας που ατυχώς της επετράπη να ενωθεί, θέτοντας σε τεράστιο κίνδυνο, ακόμη μία φορά, ολόκληρη την Ευρώπη.
Λογικά όλες οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι αδύνατον να μην «παρατηρούν» τον τρόπο συμπεριφοράς της Γερμανίας απέναντι στη χώρα μας (τα γερμανικά ΜΜΕ είναι προφανώς «στρατευμένα»), πιθανολογώντας ότι θα έλθει κάποτε και η δική τους σειρά. Το γεγονός αυτό ισχύει ειδικά για τη Μ. Βρετανία, η οποία δέχεται ακόμη μεγαλύτερες επιθέσεις από τα ΜΜΕ της Γερμανίας - όλο και πιο συχνά τον τελευταίο καιρό.
Ολοκληρώνοντας θεωρούμε ότι, δυστυχώς για την Ευρώπη των 26, είναι φύσει αδύνατον να λειτουργήσει σωστά μία Ευρώπη των 27 ή περισσοτέρων κρατών, με αυτήν την «ηγεμονική», αχάριστη και αδιόρθωτη πρωσική Γερμανία στα θεμέλια της. Φυσικά ελπίζουμε να κάνουμε λάθος, έχοντας ίσως «παρερμηνεύσει» τα όσα συμβαίνουν – ιδιαίτερα τη στάση της Γερμανίας απέναντι στην Ελλάδα και στην Ενωμένη Ευρώπη.
Βασίλης Βιλιάρδος (copyright)
Αθήνα, 14. Μαρτίου 2010
viliardos@kbanalysis.com
Ο κ. Β. Βιλιάρδος είναι οικονομολόγος, πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου
Η φτώχεια μίας Δημοκρατίας είναι πολύ καλύτερη από την υλική ευημερία η οποία, καθώς ισχυρίζονται, συνυπάρχει με τον Ολοκληρωτισμό, όπως ακριβώς η ελευθερία είναι καλύτερη από τη δουλεία (Δημόκριτος)
Σύμφωνα με τον J.M.Keynes, τα σημαντικότερα προβλήματα, τα «σφάλματα» καλύτερα της καπιταλιστικής κοινωνίας είναι:
(α) η αδυναμία της να εξασφαλίσει πλήρη απασχόληση, καθώς επίσης
(β) η αυθαίρετη, άνιση διανομή πλούτου και εισοδημάτων, για την οποία ουσιαστικά «εφευρέθηκε» η φορολογία.
Φυσικά ο οικονομολόγος αναφερόταν σε μία καθαρά δημοκρατική κοινωνία, εντός της οποίας αναζητούσε την ιδανική επίλυση των παραπάνω προβλημάτων. Έτσι λοιπόν κατέληξε «απλοποιημένα» στο ότι, η πλήρης απασχόληση θα μπορούσε να επιτευχθεί με τη συμμετοχή του κράτους το οποίο, σε περιόδους ύφεσης, θα δραστηριοποιούταν με δημόσια έργα. Τα έργα αυτά, αφενός μεν θα αύξαναν την «κρατική» απασχόληση, αφετέρου δε θα καταπολεμούσαν τον περιορισμό της ζήτησης (τόσο η ανεργία, όσο και ο φόβος της, λειτουργούν αρνητικά στην κατανάλωση), με ευεργετικά αποτελέσματα για τις ιδιωτικές επενδύσεις – οι οποίες στη συνέχεια θα έπαιρναν τη «σκυτάλη» της απασχόλησης από το κράτος.
Δυστυχώς, η «μέθοδος» αυτή έχει ουσιαστικά «χρεοκοπήσει» ήδη από τη δεκαετία του ΄70 όταν, μεταξύ άλλων, αποδείχθηκε ότι οι Πολιτικοί δεν ήταν σε θέση να σταματήσουν τα δημόσια προγράμματα, μετά την πάροδο της ύφεσης και την ανάπτυξη της Οικονομίας. Πολύ περισσότερο αφού, εάν το πρόβλημα οφειλόταν σε πολύ υψηλούς μισθούς ή σε περιορισμένη «ευελιξία» της αγοράς εργασίας, οι επενδύσεις εκ μέρους του δημοσίου δεν συντελούσαν καθόλου στην επίλυση του (άρθρο μας: Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ: Το μεγάλο πρόβλημα της απασχόλησης, οι διάφορες μορφές «έλλειψης» της, οι θεωρητικές ερμηνείες της ανεργίας, τα οικονομικά αποτελέσματα, καθώς επίσης οι καταστροφικές συνέπειες της για τη φυσική και την ψυχική υγεία του ανθρώπου 14/2/2010).
Όσον αφορά τώρα το δεύτερο «σφάλμα», την αναδιανομή δηλαδή του πλούτου και των εισοδημάτων μέσω της φορολόγησης, η οποία είχε πράγματι λειτουργήσει στην εποχή του Keynes, διαπιστώθηκε αργότερα ότι επίσης «χρεοκόπησε», για δύο τουλάχιστον διαφορετικούς λόγους:
(α) Το κράτος (η Πολιτική Εξουσία) δεν χειριζόταν «χρηστά», από μία χρονική στιγμή και μετά, τα δημόσια οικονομικά, δαπανώντας άσκοπα, σπαταλώντας καλύτερα τη δημόσια περιουσία. Επί πλέον, η αναδιανομή των εισοδημάτων λειτούργησε σε μεγάλο βαθμό «μονομερώς» - δηλαδή, κυρίως προς όφελος των δημοσίων λειτουργών.
Οι ελεύθεροι Πολίτες, όπως είναι φυσικό, διαπιστώνοντας την «αναλγησία» της διοίκησης τους, αντέδρασαν στη σπατάλη των δικών τους κόπων, οι οποίοι δεν κατευθύνονταν σε «ανταποδοτικά» κοινωφελή έργα (σχολεία, νοσοκομεία, κοινωνική πρόνοια κλπ), περιορίζοντας κατά το δυνατόν την «εκούσια» απόδοση φόρων (άρθρο μας: Η ΕΧΘΡΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Η αίσθηση ότι επικρατεί το Δίκαιο, η εξάλειψη της συγκριτικής φτώχειας, η καταπολέμηση της αλαζονείας και η ισότιμη αντιμετώπιση όλων, απέναντι στους κοινούς κανόνες συμβίωσης, είναι οι βασικότερες προϋποθέσεις δημιουργίας «κοινωνικών» συνειδήσεων 25/12/2009).
(β) Το Κεφάλαιο (πολυεθνικές, χρηματοπιστωτικά ιδρύματα κλπ), περιόριζε συνεχώς τα «φορολογικά του έξοδα» (φοροαποφυγή), χρησιμοποιώντας κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσον (φορολογικοί παράδεισοι κλπ). Έτσι, μειωνόταν συνεχώς η φορολογική βάση των κρατών, με αποτέλεσμα να επιδιώκεται η εξισορρόπηση της μέσω του συνεχούς «διωγμού» όλων αυτών που δεν είχαν τη δυνατότητα να φοροαποφύγουν. Επομένως, περιοριζόταν διαρκώς το «αναδιανεμητέο» εισόδημα, καταστρέφοντας μέρα με την ημέρα τη μεσαία καπιταλιστική τάξη.
Η ικανότητα λοιπόν του κράτους να παρέχει στους πολίτες του ευημερία έχει εξασθενήσει σοβαρά, λόγω της ικανότητας του κεφαλαίου να αποφεύγει τη φορολογία – επίσης τις επαχθείς για αυτό συνθήκες απασχόλησης, μετακινούμενο κάπου αλλού. Ειδικά με την επικράτηση του «νεοφιλελευθερισμού», μετά δηλαδή από το 1982, μειώθηκαν οι φόροι στο κεφάλαιο και στην απασχόληση, για να αυξηθούν άλλες μορφές φορολογίας – ιδιαίτερα η φορολογία της κατανάλωσης. Επομένως, το βάρος της φορολογίας μετατοπίσθηκε ουσιαστικά από το κεφάλαιο στους πολίτες.
Στη συνέχεια, το κεφάλαιο αυξανόταν συνεχώς, αφενός μεν λόγω της μηδαμινής φορολόγησης του, αφετέρου δε ένεκα της συνεχώς αυξανόμενης κερδοφορίας του, με αποτέλεσμα να αναδειχθεί σταδιακά στο μεγαλύτερο ίσως εχθρό του συστήματος – αυτόν που σήμερα «απειλεί» ολόκληρα κράτη. Ίσως οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ ότι η παγκόσμια «ελίτ», σχεδόν στο σύνολο της, «απασχολείται» κυρίως στον χρηματοπιστωτικό κλάδο – ελάχιστα στην Πολιτική, την οποία απλά «χρησιμοποιεί» για την επίτευξη των (υλικών) στόχων της.
Τα τελευταία έτη, με τη βοήθεια μίας σειράς άλλων «μέσων» που έχει στη διάθεση του, το κεφάλαιο αυξάνεται ακόμη περισσότερο εις βάρος των κρατών, τα οποία δανείζει συχνά με «τοκογλυφικά» επιτόκια, αφού προηγουμένως εξασφαλίσει, «επιβάλλει» καλύτερα τις κατάλληλες προϋποθέσεις (άρθρο μας: ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ: Standard & Poor’s, Moody’s, Fitch Rating - ένα απίστευτα ισχυρό ολιγοπώλιο αξιολογεί αυθαίρετα, βαθμολογεί ανεξέλεγκτα και κυβερνάει απολυταρχικά, με έδρα την πρωτεύουσα του μονοπωλιακού καπιταλισμού, την παγκόσμια οικονομία 7/12/2009 ).
Η ΑΠΟΛΥΤΑΡΧΙΚΗ ΛΥΣΗ
Περεταίρω, είναι δυστυχώς εμφανές ότι, και τα δύο αυτά προβλήματα του «δημοκρατικού καπιταλιστικού συστήματος», είναι δυνατόν να επιλυθούν από ένα «απολυταρχικό καπιταλιστικό κράτος», ως εξής:
(α) Από τη μία πλευρά, η πλήρης απασχόληση στο εσωτερικό μπορεί να προέλθει από την επέκταση του («ειρηνική διείσδυση») σε άλλες αγορές, από τις οποίες εισάγει ουσιαστικά θέσεις εργασίας, αρκεί να μην εξάγει καμία δική του - κάτι που επιτυγχάνεται, εάν ταυτόχρονα με την αύξηση των εξαγωγών, εμποδίζει τόσο τις εισαγωγές, όσο και την εγκατάσταση ξένων επιχειρήσεων στα «εδάφη» του, με διάφορες «μεθοδεύσεις» (άρθρο μας: Υπέρβαση Εξουσίας: Ένα κοινωνικοπολιτικό βιβλίο-θρίλερ, μία συγκλονιστική ιστορία στην καρδιά της Ευρώπης, βασισμένη σε αληθινά γεγονότα 1/3/2008).
Στο χαρακτηριστικό «παράδειγμα» της Γερμανίας (ισχύει φυσικά για πολλές άλλες πλεονασματικές οικονομίες), κάθε πέμπτη θέση εργασίας είναι «συνδεδεμένη» με τις εξαγωγές - συνολικά απασχολούνται περί τα 8.000.000 εργαζόμενοι. Σήμερα, το μερίδιο αγοράς των εξαγωγών επί του ΑΕΠ της χώρας είναι 47%, όταν στις αρχές του 1990 ήταν μόλις 20%. Ακόμη και στην Κίνα, την κατ’ εξοχήν «παραγωγική μηχανή» του κόσμου, οι εξαγωγές αντιστοιχούν στο 36% του ΑΕΠ – ένα αρκετά μικρότερο ποσοστό από αυτό της Γερμανίας.
Οι ειδικοί θεωρούν το ύψος των γερμανικών εξαγωγών όχι μόνο υπερβολικό, αλλά «παθολογικό», πιστεύοντας ότι αναδεικνύει μία τεράστια αδυναμία της εσωτερικής ζήτησης - η οποία οφείλεται προφανώς στη συνεχή μείωση των αμοιβών των Γερμανών εργαζομένων, αμέσως μετά την είσοδο της χώρας στην Ευρωζώνη (πρόσφατα διαπιστώθηκε η μεγαλύτερη μείωση τω γερμανικών μισθών, από το 1945 και εντεύθεν).
Αναλυτικότερα η Γερμανία, αμέσως μετά την είσοδο της στην Ευρωζώνη, αποφάσισε τη «συγκράτηση» των μισθών των εργαζομένων της - κάτι που, σε συνάρτηση με την αύξηση της παραγωγικότητας τους, είχε σαν αποτέλεσμα τη μείωση των πραγματικών αμοιβών στη βιομηχανία της χώρας κατά -14% από το χρόνο εισόδου της. Αντίθετα στην Ελλάδα, η οποία εισήχθη στο χώρο του Ευρώ δυο χρόνια αργότερα, οι βιομηχανικοί μισθοί παρέμειναν στάσιμοι (δυστυχώς δεν συνέβη το ίδιο στο δημόσιο τομέα, όπου υπερδιπλασιάσθηκαν), στην Πορτογαλία αυξήθηκαν κατά 5%, στην Ισπανία κατά 28% και στην Ιταλία κατά 46%.
Έτσι, η ανταγωνιστικότητα της χώρας αυξήθηκε σε μεγάλο βαθμό (εις βάρος φυσικά των εργαζομένων-πολιτών της), ιδιαίτερα σε σύγκριση με τους υπόλοιπους «εταίρους» της, με αποτέλεσμα οι εξαγωγές της να διαμορφωθούν ως εξής:
ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Συνολικές εξαγωγές της Γερμανίας
Χώρες Εξαγωγές σε δις € Ποσοστό
ΕΕ των 15 516,00 51,91%
Λοιπές χώρες της ΕΕ 117,00 11,77%
Λοιπή Ευρώπη 70,00 7,04%
Ασία** 90,00 9,05%
Β. Αμερική 78,00 7,86%
Ένωση ανεξ. Χωρών (Ρωσία) 44,00 4,42%
Μέση Ανατολή 27,00 2,72%
Λατινική Αμερική 24,00 2,42%
Αφρική 20,00 2,01%
Ωκεανία 8,00 0,80%
Σύνολο 994,00 100,00%
Πηγή: Γερμανική Στατιστική Υπηρεσία Πίνακας: Β. Βιλιάρδος
* Συνολικά στην Ευρώπη το 70,72% - ήτοι 703 δις €
** Εξ αυτών, στην Κίνα τα 34 δις €
Η Γερμανία λοιπόν κατόρθωσε με τον τρόπο αυτό να καταπολεμήσει το πρόβλημα της ανεργίας, αφού είναι πλέον η μοναδική στην ΕΕ που «κατέγραψε» αύξηση της απασχόλησης, εν μέσω της πρόσφατης παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Είναι λοιπόν η κατ’ εξοχήν χώρα που εισπράττει συνεχώς από την ΕΕ, με τις πλείστες υπόλοιπες (πόσο μάλλον την Ελλάδα) να «καταθέτουν» όλο και περισσότερα χρήματα στα ταμεία της - εισάγοντας διαρκώς μεγαλύτερες ποσότητες από αυτές που εξάγουν.
(β) Από την άλλη πλευρά, στο ίδιο «απολυταρχικό καπιταλιστικό κράτος», η «δίκαιη» αναδιανομή του πλούτου και των εισοδημάτων εξασφαλίζεται μέσω μίας κατάλληλα εκπαιδευμένης «δύναμης», όπως η «Οικονομική Αστυνομία» (ισχυρότατη στη Γερμανία) η οποία, σε «χρηστή» συνεργασία με την Μυστική Υπηρεσία Πληροφοριών, είναι σε θέση να εκτελέσει σωστά μία τέτοια «αποστολή» (άρθρο μας: Φορολογικό σκάνδαλο στη Γερμανία: Περιληπτικά το ιστορικό της υπόθεσης που απασχόλησε όλα τα ΜΜΕ της χώρας 25/2/2008).
Φυσικά οι Πολίτες «υποφέρουν», αφού όχι μόνο είναι κάτω από στρατιωτικό «ζυγό», αλλά και επειδή ο κύριος αποδέκτης της «ισότιμης» κατανομής των εισοδημάτων είναι το ίδιο το κράτος (υπενθυμίζουμε εδώ πως, σε ένα τέτοιο καθεστώς, ο απλός πολίτης είναι εντελώς απροστάτευτος απέναντι στην εξουσία, αφού «Δίκαιο είναι ότι ωφελεί το Κράτος»).
Δυστυχώς, το συγκεκριμένο «διττό» ελεγκτικό σύστημα (Οικονομική Αστυνομία – Μυστική Υπηρεσία) φαίνεται πλέον ότι επεκτείνεται στην υπόλοιπη ΕΕ, με αρχή την Ελλάδα και τον έλεγχο της - ουσιαστικά από τις δύο αυτές «υπηρεσίες», οι οποίες εμφανίζονται καλυμμένες «υπό το μανδύα» των Βρυξελών (άρθρο μας: ΕΥΡΩΣΔΟΕ: Η Κομισιόν ελέγχει το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης - το κλιμάκιο της Ε.Ε. και της ΕΚΤ που βρίσκεται στη χώρα μας, θα «επισκεφθεί» σήμερα αρκετά υπουργεία, προκειμένου να διασταυρώσει τα μεγέθη του προϋπολογισμού 8/1/2010 ).
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΛΥΣΗ
Έχουμε την άποψη ότι, αυτό που «συντελείται» σήμερα «υπόγεια» είναι η σύγκρουση δύο διαφορετικών κόσμων - του κόσμου της Δημοκρατίας και αυτού της Ολιγαρχίας. Μεταξύ των δύο αυτών κόσμων είναι αδύνατον να υπάρξει ποτέ συμβιβασμός - θεωρείται ότι μόνο η χρήση «αμείλικτης» βίας, η χρήση «ολοκληρωτικών» μέτρων δηλαδή, θα μπορούσε να θέσει τέρμα στην «ανόσια» διακυβέρνηση της ελευθερίας.
Με την έννοια Δημοκρατία εννοούμε φυσικά τη διασφάλιση της ισότητας και του ατομικισμού ενός δημοκράτη (Περικλής), ο οποίος καταλαβαίνει πολύ καλά ότι η δημοκρατία δεν μπορεί να εξαντλείται στην χωρίς συγκεκριμένο νόημα αρχή της «διακυβέρνησης» των πολλών, αλλά ότι πρέπει να θεμελιώνεται επάνω στην πίστη στο λόγο (λογική), καθώς επίσης στο ανθρωπιστικό ήθος (συνείδηση).
«Είμαστε ελεύθεροι να ζούμε όπως ακριβώς επιθυμούμε και ωστόσο πάντοτε είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε οποιονδήποτε κίνδυνο», μας λέει ο Περικλής συμπληρώνοντας: «Έναν άνθρωπο που δεν ενδιαφέρεται καθόλου για τα κοινά, δεν τον θεωρούμε ακίνδυνο παρά άχρηστο – μολονότι είναι λίγοι μόνον αυτοί που μπορούν να δημιουργήσουν μία πολιτική, είμαστε όλοι ικανοί να την κρίνουμε». Επίσης αναφέρει ότι, «Σε εμάς δεν είναι ντροπή να παραδεχθεί κανείς τη φτώχεια του – θεωρούμε όμως πως είναι επονείδιστο να μην προσπαθήσει να την αποφύγει».
Όσον αφορά λοιπόν τους δύο βασικούς προβληματισμούς του Keynes, υπό το «πρίσμα» της Δημοκρατίας, διακρίνουμε τα εξής:
(α) Απασχόληση: Εάν μία χώρα όπως η Γερμανία (η Κίνα επίσης), μάθαινε να εξασφαλίζει συνθήκες πλήρους απασχόλησης για το εργατικό δυναμικό της, αυξάνοντας την εσωτερική ζήτηση και ισορροπώντας τις πληθυσμιακές της τάσεις, δεν θα χρειαζόταν τότε να στρέφει το συμφέρον της, ενάντια στο συμφέρον των γειτόνων της. Ενδεχομένως θα υπήρχε ακόμη χώρος για το διεθνή καταμερισμό εργασίας, καθώς επίσης για το διεθνή δανεισμό σε κατάλληλες συνθήκες.
Έτσι, δεν θα υπήρχε πλέον «πιεστικό κίνητρο», ώστε το ένα κράτος να χρειάζεται να επιβάλλει τα εμπορεύματα του σε κάποιο άλλο (εξαγωγές) ή να εμποδίσει τις αγορές του (εισαγωγές) - με ρητό σκοπό να ανατρέψει την ισορροπία των πληρωμών, έτσι ώστε να αναπτύξει ένα ευνοϊκό γι’ αυτό εμπορικό ισοζύγιο. Τότε, το διεθνές εμπόριο θα έπαυε να είναι αυτό που είναι, δηλαδή, μέσο απελπισίας για τη διατήρηση της εγχώριας απασχόλησης, με την επιβολή πωλήσεων σε αλλοδαπές αγορές (εξαγωγές) και των περιορισμό των αγορών από αυτές (εισαγωγές).
Αντίθετα, μία «επιθετική πολιτική» (αύξηση εξαγωγών – μείωση εισαγωγών, εις βάρος των άλλων) εκ μέρους κάποιας χώρας, όταν στέφεται με επιτυχία, απλά μετατοπίζει το πρόβλημα της ανεργίας στο γείτονα – ο οποίος τότε έχει ηττηθεί σε έναν οικονομικό πόλεμο που δεν μπόρεσε καν να αντιληφθεί.
Θα μπορούσε λοιπόν να λυθεί «δημοκρατικά» το πρόβλημα της απασχόλησης για όλους, χωρίς να υποχρεωθεί κάποιο κράτος να λειτουργήσει επεκτατικά, με τη βοήθεια ενός «ταιριαστού» πολιτεύματος (ολοκληρωτικό). Κάτι τέτοιο όμως θα απαιτούσε, χωρίς καμία αμφιβολία, την απουσία ύπαρξης πλεονασματικών και ελλειμματικών κρατών, τα οποία λειτουργούν «αποσταθεροποιητικά» στην παγκόσμια Οικονομία - ενώ δημιουργούν ταυτόχρονα «οξύνσεις» στις διακρατικές σχέσεις. Η «απουσία» δε αυτή θα μπορούσε να εξασφαλισθεί, εάν κάθε κράτος εισήγαγε αντίστοιχα προϊόντα με αυτά που εξήγαγε, στηρίζοντας την ανάπτυξη του κυρίως στην εσωτερική ζήτηση και στους δικούς του καταναλωτές.
Σήμερα, οι σημαντικότερες χώρες που λειτουργούν «αποσταθεροποιητικά» για το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, είναι η Κίνα και η Γερμανία (σε μικρότερο, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό βαθμό, επίσης η Ιαπωνία). Η μεν Κίνα εμποδίζει σε μεγάλο βαθμό την εσωτερική της κατανάλωση, αναπτύσσοντας την Οικονομία της εις βάρος των Η.Π.Α. κυρίως, ενώ η Γερμανία λειτουργεί αντίστοιχα - αν και με πιο έμμεσο τρόπο, διατηρώντας τα πλεονάσματα της εις βάρος της Ευρώπης των υπολοίπων 26 χωρών-πελατών της.
(β) Η αναδιανομή των εισοδημάτων: Στο συγκεκριμένο σημείο, στην αναδιανομή των εισοδημάτων δηλαδή, η «δημοκρατική» λύση δεν είναι τόσο απλή, όσο ίσως η αντίστοιχη για την απασχόληση, αφού απαιτείται αφενός μεν ο έλεγχος του Κεφαλαίου, αφετέρου δε η φορολογική συνείδηση των πολιτών, καθώς επίσης η «χρηστή διαχείριση» (άρα η επάρκεια, η μηδενική διαφθορά κλπ) των δημοσίων Οικονομικών, εκ μέρους των εκάστοτε εκλεγμένων κυβερνήσεων. Αναλυτικότερα, τα εξής:
(1) Ο έλεγχος του Κεφαλαίου: Εδώ απαιτείται από τη μία πλευρά η ολοσχερής εξάλειψη των κερδοσκοπικών λειτουργιών του (βραχυπρόθεσμες τοποθετήσεις, τοκογλυφικά επιτόκια, χρηματιστηριακά παράγωγα κλπ), ενώ από την άλλη η «κατάτμηση» των υπερεπιχειρήσεων - με κέντρο βάρους οικονομικής ανάπτυξης τη μικρομεσαία επιχείρηση και τον νεωτεριστή επιχειρηματία (Schumpeter).
Επιβοηθητικά στην ευρύτερη αναδιανομή εισοδημάτων, λειτουργεί αναμφίβολα ο «ελεγχόμενος» πληθωρισμός - η αντίθεση της Γερμανίας στην επιδίωξη ενός πληθωρισμού ύψους 4% εκ μέρους της ΕΚΤ, αντί του 2% που έχει συμφωνηθεί (αν όχι «επιβληθεί από την ίδια στην Ευρωζώνη), αποδεικνύει ακόμη μία φορά την «ολοκληρωτική» τάση της.
Μέσω του πληθωρισμού, όχι μόνο μειώνεται η ισχύς και η «αγοραστική δύναμη» του «αδρανούς» Κεφαλαίου (αυτού δηλαδή που δεν επενδύεται στην πραγματική Οικονομία), αλλά ταυτόχρονα «αμβλύνονται» τα πάσης φύσεως χρέη (δημόσια και ιδιωτικά), χωρίς ουσιαστικά να επηρεάζονται οι μισθοί των εργαζομένων - οι οποίοι συνήθως αναπροσαρμόζονται ανάλογα. Η επιδίωξη ενός μέτριου, ελεγχόμενου πληθωρισμού, είναι χωρίς καμία αμφιβολία μία εντελώς δημοκρατική διαδικασία - ενώ το αντίθετο, είναι μία «ολοκληρωτική» ασθένεια, η οποία οφείλει να καταπολεμάται «άμα τη εμφανίσει» της.
Ας μην ξεχνάμε ότι, η άνοδος του Χίτλερ στη Γερμανία δεν ήταν το αποτέλεσμα του υπερπληθωρισμού που ακολούθησε τη χρεοκοπία της το 1923, αλλά της μεγάλης αποπληθωριστικής ύφεσης (deflation) που δημιουργήθηκε, μετά το χρηματιστηριακό κραχ του 1929. Επομένως, δεν ήταν ο υπερπληθωρισμός αυτός που «βοήθησε» την άνοδο του «εθνικοσοσιαλισμού», αλλά η ύφεση, η οποία δεν καταπολεμήθηκε, όπως ίσως όφειλε τότε, με την εκτύπωση πληθωριστικών χρημάτων – γεγονός που οδήγησε σήμερα όλα τα κράτη από κοινού στη διαχείριση της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, με την παροχή χαμηλών βασικών επιτοκίων και υπερβάλλουσας ρευστότητας.
Σε κάθε περίπτωση, ένας πληθωρισμός της τάξης του 4%, ο οποίος είναι δυνατόν να ελεγχθεί από την ΕΚΤ, θα βοηθούσε στην εξάλειψη των «συστημικών» ανισορροπιών που έχουν δημιουργηθεί, «καταπολεμώντας» καλύτερα την υπερχρέωση που χαρακτηρίζει την πλειοψηφία των χωρών της ΕΕ. Ευτυχώς για όλους μας, «χάρη» στη «λεηλασία» της χώρας που προηγήθηκε (άρθρο μας: Η Γερμανία απέναντι στις Lehman Brothers, Citibank, Citigroup, Ernst & Young: Ο πρώτος παγκόσμιος οικονομικός πόλεμος σε εξέλιξη; Updated 12/3/2009 ), δεν εξαιρείται ούτε η Γερμανία από τον κανόνα – πόσο μάλλον όταν υπολογίζει με συνεχιζόμενα ελλείμματα στον προϋπολογισμό της, του ύψους των 80 δις €.
(2) Η κοινωνική συνείδηση των πολιτών: Η εκούσια πληρωμή φόρων αποτελεί αναμφίβολα μία κορυφαία δημοκρατική λειτουργία. Πόσο μάλλον μία ανθρώπινη κατάκτηση, αφού διασφαλίζει τόσο την προστασία της ατομικότητας (την οποία ουσιαστικά καταργεί ο ολοκληρωτισμός), όσο και τη συνειδητή συλλογικότητα, η οποία «πηγάζει» από την ατομικότητα. Αντίθετα, η συλλογικότητα που δεν προέρχεται από την ατομικότητα, είναι η κεντρική επιδίωξη μίας απολυταρχικής δομής διακυβέρνησης.
Ο «πρόγονος» αυτής της «απολυταρχικής συλλογικότητας» είναι ως γνωστόν ο «φυλετισμός» (εξ αυτού και η «Άρια Φυλή»). Ουσιαστικά, όταν λέμε πως ο δυτικός πολιτισμός ανάγει τη γένεση του στους Έλληνες, εννοούμε ότι είναι οι πρώτοι που έκαναν το αποφασιστικό βήμα, από τα φυλετικά ήθη (πρωτόγονα ένστικτα), στο ανθρωπιστικό φρόνημα – που «εξημέρωσαν» δηλαδή τον άνθρωπο.
Ένα από τα σημαντικότερα αποτελέσματα αυτής της «δημοκρατικής διαδικασίας» είναι το να βασίζονται οι αποφάσεις σε μία εκτίμηση των πιθανών συνεπειών τους και σε μία «συνειδητή» προτίμηση ορισμένων από αυτές – η αναγνώριση δηλαδή της ύπαρξης της ορθολογικής προσωπικής υπευθυνότητας. Για παράδειγμα, ένα δημοκρατικό άτομο δεν μεταβάλλεται σε θηρίο στο όνομα της φυλής του – δεν «εγκληματεί» δηλαδή, θεωρώντας ότι νομιμοποιείται να το κάνει, όταν ακολουθεί τις «διαταγές» των ηγετών και του «συλλογικού» κράτους του (άρθρο μας: ΟΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ: Οι τέσσερις μεγάλοι προβληματισμοί, τα δέκα από τα πλέον χρεωμένα κράτη και μία μερική παρουσίαση των διαφόρων «περιοχών» του πλανήτη, στην αρχή της δεύτερης φάσης του πρώτου παγκόσμιου οικονομικού πολέμου 7/2/2010). .
Η επίτευξη τώρα της κοινωνικής συνείδησης των πολιτών (εκούσια φορολογία κλπ), είναι μία αρκετά δύσκολη διαδικασία, η οποία προϋποθέτει τη χρηστή διαχείριση των Οικονομικών εκ μέρους των κυβερνήσεων, τη δημιουργία κοινωνικών προτύπων, την διαρκή εκπαίδευση όλων των Πολιτών, την πλήρη ανταποδοτικότητα των φόρων, τη διαφάνεια, την ανυπαρξία συνθηκών διαπλοκής, την επάρκεια της δημόσιας διοίκησης και πολλά άλλα.
Συνεχίζοντας, η Δημοκρατία είναι αναμφίβολα ένα πάρα πολύ δύσκολο πολιτικό σύστημα, αφού στηρίζεται στην ελεύθερη βούληση και όχι στον καταναγκασμό. Ο Δημόκριτος δε αναφέρει χαρακτηριστικά τα παρακάτω:
«Όχι από φόβο, αλλά από τη συναίσθηση του τι είναι ορθό θα έπρεπε να αποφεύγουμε να διαπράττουμε το κακό ….Η αρετή βασίζεται, πάνω από όλα, στο σεβασμό προς τον άλλο άνθρωπο….Κάθε άνθρωπος είναι ένας μικρός κόσμος καθαυτόν…..Θα έπρεπε να κάνουμε το παν για να βοηθούμε αυτούς που έχουν αδικηθεί….Το να είσαι καλός σημαίνει να μην πράττεις το κακό – ακόμα, να μην θέλεις να το πράξεις…..Οι καλές πράξεις και όχι τα καλά λόγια είναι αυτό που μετράει…..Η φτώχεια μίας Δημοκρατίας είναι καλύτερη από την ευημερία που, καθώς ισχυρίζονται, συνυπάρχει με την αριστοκρατία ή τη μοναρχία, όπως ακριβώς η ελευθερία είναι καλύτερη από τη δουλεία….Ο σοφός άνθρωπος ανήκει σε όλες τις χώρες, γιατί πατρίδα μίας μεγάλης ψυχής είναι ο κόσμος ολόκληρος».
Είναι όμως ταυτόχρονα το μοναδικό πολιτικό σύστημα που προάγει τον άνθρωπο, ενώ έχει την ιδιαιτερότητα, τη μοναδικότητα καλύτερα να απελευθερώνει όλα τα αποθέματα ενέργειας ενός λαού, έχοντας σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία μίας χώρας με πρωτοφανείς δυνατότητες. Το χαρακτηριστικό αυτό της Δημοκρατίας είναι σε πλήρη αντίθεση με τα αυταρχικά καθεστώτα, τα οποία «είναι υποχρεωμένα να επιβλέπουν τις αποκλεισμένες μάζες, υπονομεύοντας την πιθανή δύναμη τους» (άρθρο μας: Πολιτική και Οικονομία: Πως θα μπορούσε να γίνει η Ελλάδα η ωραιότερη, η πλουσιότερη και η πιο πολιτισμένη χώρα της Ευρώπης; 30/5/2009 ).
Η «ΝΕΑ» ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΟΙ «ΕΧΘΡΟΙ» ΤΗΣ
Από όλα αυτά φαίνεται πόσο δύσκολο είναι να λειτουργήσει ένα κράτος σε συνθήκες πραγματικής δημοκρατίας ενώ, αντίθετα, πόσο πιο εύκολο είναι να επιλεχθεί η απολυταρχική εκδοχή διακυβέρνησης. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για μία διακρατική ένωση, όπως η ΕΕ, η οποία μάλλον αδυνατεί, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, να λειτουργήσει σαν ένας «συνασπισμός» ελευθέρων δημοκρατικών κρατών. Έτσι λοιπόν φαίνεται να επιλέγεται μία ολοκληρωτική παραλλαγή λειτουργίας της, με «ηγεμόνα» τη Γερμανία.
Προφανώς η νέα αυτή ένωση, στα πλαίσια μίας τρόπον τινά «Pax Germanica», ευρίσκεται ήδη αντιμέτωπη με τις υπόλοιπες δύο ισχυρές δυνάμεις του πλανήτη, ενώ δεν έχει επιλύσει ακόμη τα εσωτερικά της προβλήματα - αφού συνεχίζουν να υπάρχουν «αντίρροπες» δυνάμεις εντός της (η Ελλάδα είναι αναμφίβολα μία από τις πιο αντιπροσωπευτικές, μη διαθέτοντας το DNA του «εθνικοσοσιαλισμού» στα κύτταρα της).
Επ’ αυτού, παραθέτουμε τον κατωτέρω πίνακα, στον οποίο φαίνονται τα μεγέθη στις τρείς «αντιμαχόμενες» οικονομικές δυνάμεις σήμερα, έτσι ώστε να μπορέσει να διακρίνει κανείς την ισχύ της εκάστοτε γεωγραφικής περιοχής:
ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙ: Οικονομικά, στρατιωτικά και λοιπά μεγέθη
ΔΕΙΚΤΕΣ ΚΙΝΑ Η.Π.Α. Ε.Ε. 27
Πληθυσμός 1.338.612.968 308.420.456 491.582.852
Έκταση σε τετρ. χλμ. 9.596.961 9.826.675 4.324.782
Κάτοικοι ανά τετρ.χλμ. 139 31 114
Πόλεις εκ. κατοίκων 43 9 12
Κάτοικοι σε πόλεις 43% 82% 67%
Γεννήσεις/γυναίκα 1,79 2,05 1,51
Προσδοκώμενα έτη ζωής 73,57 78,11 78,67
Ηλικία 65+ 8,1% 12,8% 17,34%
Γεωργία σε % ΑΕΠ 11,3% 1,2% 2%
Βιομηχανία σε % ΑΕΠ 48,6% 19,2% 27,1%
Υπηρεσίες σε % ΑΕΠ 40,1% 79,6% 70,9%
Εισαγωγές σε δις $ 1.074 2.117 1.690
Εξαγωγές σε δις $ 1.435 1.227 1.925
Παραγωγή σιτηρών σε εκ. τν. 175,2 326,5 163,2
Παραγωγή χάλυβα σε εκ. τν 502 98,2 209,6
Χρήστες διαδικτύου σε εκ. 360 227 312
Συναλλαγματικά αποθέματα 1.955 77,65 ./.
Δημόσιο χρέος δις $ 400 13.750 ./.
ΑΕΠ σε δις $ 7.992 14.440 14.940
ΑΕΠ κατά κεφαλή 6.000 47.500 33.700
Στρατιωτικές δαπάνες δις $ 84,9 607 285
Στρατιώτες 2.255.000 1.506.000 2.000.000
Ατομικά όπλα* 176 4.075 492
Δαπάνες έρευνα-ανάπ./ΑΕΠ. 1,4% 2,6% 1,85%
Εξαγωγές υψηλής τεχν. 217.632 215.780 192.992
Αύξηση εξαγ. υψηλ. τεχν. 31,5% -1,6% 0,5%
Σιδηροδρ. Γραμμές σε χλμ 77.834 226.000 229.000
Δρόμοι σε εκ. χλμ. 1,93 6,456 5,454
Τιμή Big Mac se $** 1,83 3,57 4,62
Επιβάρυνση CO2 6.103 5.752 3.914
CO2/άτομο 4,6 18,6 8,0
Πηγή: Spiegel Πίνακας: Β. Βιλιάρδος
* 300 Γαλλία, 192 Μ. Βρετανία
** Με βάση το συγκεκριμένο δείκτη Big Mac (Mac Donald’s), το νόμισμα της Κίνας είναι κατά 49% υποτιμημένο, σε σχέση με το δολάριο, ενώ το μέσο Ευρωπαϊκό είναι υπερτιμημένο κατά 29% αναφορικά με το δολάριο.
Κατά την άποψη μας, ακόμη και αν τελικά καταφέρει να επικρατήσει η Γερμανία στην Ευρώπη, δημιουργώντας μία επόμενη παραλλαγή του «ολοκληρωτισμού», είναι αδύνατον να τα καταφέρει στο «παγκόσμιο γίγνεσθαι» - αφού σε καμία περίπτωση δεν θα διαθέτει ποτέ τη συνοχή των δύο άλλων «απολυταρχικών παραλλαγών».
Πόσο μάλλον όταν η γερμανική Πολιτική χαρακτηρίζεται από μία απίστευτη έλλειψη αλληλεγγύης, καθώς επίσης από μία απύθμενη αχαριστία απέναντι σε όλα τα άλλα κράτη που τόσο πολύ τη βοήθησαν - παρά το ότι χρεοκόπησε δύο φορές, μετά από αντίστοιχους «αιματηρούς» πολέμους.
Ακόμη περισσότερο, όταν πολλά κράτη από κοινού (κυρίως βέβαια οι Η.Π.Α.), της συμπαραστάθηκαν όχι μόνο οικονομικά (χωρίς να απαιτήσουν την πώληση εθνικών εδαφών της, για την εξόφληση των υποχρεώσεων της), αλλά και «ψυχολογικά», βοηθώντας την να «ξεχάσει» το «εθνικοσοσιαλιστικό» παρελθόν της – συμβάλλοντας ταυτόχρονα στο να ξεχαστεί από όλους τους άλλους λαούς, οι οποίοι υπέφεραν στην κυριολεξία από το τότε εγκληματικό καθεστώς της.
Εάν σκεφθεί δε κανείς ότι η Ελλάδα σήμερα δεν έκανε πόλεμο, δεν διέπραξε αποτρόπαια εγκλήματα, δεν έκαψε Εβραίους σε κρεματόρια, δεν «αποκήρυξε» με τον χαρακτηρισμό «ναζί» τους προγόνους της, δεν σκότωσε και δεν κατέστρεψε κανέναν, ενώ ανεγνώρισε «έμπρακτα» τα τεράστια σφάλματα των Πολιτικών της, είναι ανθρωπίνως αδύνατον να δείξει έστω την ελάχιστη «κατανόηση» στην συμπεριφορά της Γερμανίας απέναντι της – μίας Γερμανίας που ατυχώς της επετράπη να ενωθεί, θέτοντας σε τεράστιο κίνδυνο, ακόμη μία φορά, ολόκληρη την Ευρώπη.
Λογικά όλες οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι αδύνατον να μην «παρατηρούν» τον τρόπο συμπεριφοράς της Γερμανίας απέναντι στη χώρα μας (τα γερμανικά ΜΜΕ είναι προφανώς «στρατευμένα»), πιθανολογώντας ότι θα έλθει κάποτε και η δική τους σειρά. Το γεγονός αυτό ισχύει ειδικά για τη Μ. Βρετανία, η οποία δέχεται ακόμη μεγαλύτερες επιθέσεις από τα ΜΜΕ της Γερμανίας - όλο και πιο συχνά τον τελευταίο καιρό.
Ολοκληρώνοντας θεωρούμε ότι, δυστυχώς για την Ευρώπη των 26, είναι φύσει αδύνατον να λειτουργήσει σωστά μία Ευρώπη των 27 ή περισσοτέρων κρατών, με αυτήν την «ηγεμονική», αχάριστη και αδιόρθωτη πρωσική Γερμανία στα θεμέλια της. Φυσικά ελπίζουμε να κάνουμε λάθος, έχοντας ίσως «παρερμηνεύσει» τα όσα συμβαίνουν – ιδιαίτερα τη στάση της Γερμανίας απέναντι στην Ελλάδα και στην Ενωμένη Ευρώπη.
Βασίλης Βιλιάρδος (copyright)
Αθήνα, 14. Μαρτίου 2010
viliardos@kbanalysis.com
Ο κ. Β. Βιλιάρδος είναι οικονομολόγος, πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου
Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010
«Η Αμερική ανακαλύφθηκε από Μινωίτες θαλασσοπόρους»
ΝΕΑ ΘΕΩΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΡΕΤΑΝΟ ΓΚΑΒΙΝ ΜΕΝΖΙΣ
«Η Αμερική ανακαλύφθηκε από Μινωίτες θαλασσοπόρους»
Επιμέλεια: Μαίρη Αδαμοπούλου
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2010
«Οι Μινωίτες ανακάλυψαν την Αμερική 3.700 χρόνια πριν από τον Κολόμβο», υποστηρίζει Βρετανός συγγραφέας και αντιπλοίαρχος σε υπό έκδοση βιβλίο, που ήδη συναντά αντιρρήσεις
Ποιος λαός κατάφερε να αξιοποιήσει τα ορυχεία χαλκού πριν από 4.200 χρόνια στα σύνορα μεταξύ Καναδά και Ηνωμένων Πολιτειών; Και πώς βρέθηκαν ίχνη νικοτίνης στην αρχαία Αίγυπτο; Λύση σε ένα από τα «μεγαλύτερα μυστήρια» της αρχαιολογίας έρχεται να δώσει το υπό έκδοση βιβλίο του Γκάβιν Μένζις, ο οποίος υποστηρίζει ότι οι Μινωίτες ήταν οι πρώτοι που κατάφεραν να διασχίσουν τον Ατλαντικό και να πατήσουν το πόδι τους στην Αμερική, 3.700 χρόνια πριν από τον Χριστόφορο Κολόμβο.
Ο 72χρονος Βρετανός συγγραφέας, πρώην αντιπλοίαρχος υποβρυχίου του βασιλικού ναυτικού, είχε προκαλέσει σάλο πριν από οκτώ χρόνια με το πρώτο του βιβλίο «1421: η χρονιά που η Κίνα ανακάλυψε την Αμερική», που πούλησε πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα σε 130 χώρες και στο οποίο διατεινόταν πως ένας Κινέζος ευνούχος είχε οδηγήσει έναν στόλο ιστιοφόρων στην Αμερική 71 χρόνια πριν από τον Κολόμβο.
Τώρα σειρά έχουν οι Μινωίτες θαλασσοπόροι. «Μπορούμε να κάνουμε ακριβείς εκτιμήσεις όσον αφορά το μήκος, το πλάτος και το βύθισμα των σκαφών και ως εκ τούτου να υπολογίσουμε την ποντοπόρο ικανότητά τους», εξηγεί στη «Wall Street Journal» ο συγγραφέας. «Τα σκάφη θα μπορούσαν να πλεύσουν με τον αέρα καθώς και με χαμηλότερο πανί σε περίπτωση θύελλας», είναι το πρώτο επιχείρημα του συγγραφέα. Και βασίζεται τόσο στις απεικονίσεις πλοίων σε μινωικές τοιχογραφίες όσο και στα ελάχιστα υπολείμματα του ναυαγίου του Uluburun που ανακαλύφθηκε το 1982 στη Μικρά Ασία και χρονολογείται με ακρίβεια στο 1305 π.Χ.- σώθηκε τμήμα από το σκαρί και το φορτίο περιείχε στοιχεία από εννέα διαφορετικούς πολιτισμούς της εποχής).
Επόμενος άσος στο μανίκι του συγγραφέα είναι αποδείξεις που σχετίζονται με το DΝΑ, καθώς υποστηρίζει πως διαθέτει στοιχεία ότι οι Μινωίτες έφεραν ένα σπάνιο γονίδιο που εντοπίζεται σήμερα ανάμεσα στους γηγενείς Αμερικανούς που ζουν γύρω από τη Λίμνη Σουπίριορ, κοντά στα αμερικανοκαναδικά σύνορα, όπου έχουν εντοπιστεί πλούσια κοιτάσματα χαλκού και χιλιάδες χάλκινα εργαλεία. Μάλιστα επικαλείται επιστημονικές έρευνες που αποδεικνύουν πως ο «μοναδικής καθαρότητας χαλκός» της περιοχής της λίμνης ταιριάζει με τα ευρήματα του ναυαγίου του Uluburun. Τρίτη απόδειξη είναι η μεταφορά ενδημικών φυτών της Αμερικής σε άλλους πολιτισμούς: ίχνη νικοτίνης εντοπίστηκαν στην Αίγυπτο σε αρχαίες μούμιες και κόκκοι καλαμποκιού είναι χαραγμένοι στους ναούς τους (και ο καπνός και το καλαμπόκι ήταν άγνωστα στην περιοχή). «Οι Αιγύπτιοι όμως με τα σαθρά πλοία τους δεν ήταν ικανοί ναυτικοί», σημειώνει ο Γκάβιν Μένζις. «Μόνο οι Μινωίτες, με τους οποίους διατηρούσαν εμπορικές σχέσεις, μπορούσαν να κάνουν υπερατλαντικά ταξίδια».
Αν όμως οι Μινωίτες είχαν μεταφέρει καπνό από την Αμερική στην Αίγυπτο, δεν θα έπρεπε να υπάρχουν ίχνη και στην Κρήτη; «Ένα έντομο που συνδέεται άμεσα με τον καπνό βρέθηκε θαμμένο στην ηφαιστειακή στάχτη περί το 1450 π.Χ. στο σπίτι ενός εμπόρου, στο Ακρωτήρι της Θήρας. Ονομάζεται Lasioderma Serricorne και ενδημεί στην Αμερική. Και ας μην ξεχνάμε πως ο καπνός δεν ευδοκιμούσε στην Ευρώπη το 1450 π.Χ.», υποστηρίζει ο συγγραφέας.
Shipwrecks and Lost Treasures of the Seven Seas
Gavin Menzies
The 13 Feb. 2010 at 05:42
By Dalya Alberge - The Wall Street Journal
It takes a brave soul to rewrite history by sailing against current thought. More than 500 years after Christopher Columbus "discovered" America, another seaman is doing just that, entering previously uncharted academic waters with claims that other "Europeans" -- the Minoans -- got there first, thousands of years earlier.
Gavin Menzies, 72 years old, is drawing on his experience as a former British Royal Navy submarine commander to prove in a book he is writing that the Minoans were such supreme seafarers that they crossed an ocean and discovered the New World 4,000 years ago.
Eight years after he made controversial headlines with his first American history book, "1421: The Year China Discovered America," which sold more than a million copies in 130 countries, he may spark debate anew by claiming that the Bronze Age civilization of Crete, which built magnificent palaces, devised systems of writing and developed a trading empire, got rich on vast quantities of copper mined in America.
Transworld Publishers undertook his first book, in which he claimed that a Chinese eunuch led a fleet of junks to America 71 years before Columbus. The book led to invitations to lecture at universities including Harvard, to an honorary professorship at Yunnan University in China, to the sale of film rights to Sky Motion Pictures and to HarperCollins snapping up the sequel in 2008, "1434: The Year a Magnificent Chinese Fleet Sailed to Italy and Ignited the Renaissance."
"Revisionist history tends to sell exceptionally well," says Luigi Bonomi, a leading literary agent who represents Mr. Menzies. "There is a huge audience eager to read new things about history."
«Η Αμερική ανακαλύφθηκε από Μινωίτες θαλασσοπόρους»
Επιμέλεια: Μαίρη Αδαμοπούλου
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2010
«Οι Μινωίτες ανακάλυψαν την Αμερική 3.700 χρόνια πριν από τον Κολόμβο», υποστηρίζει Βρετανός συγγραφέας και αντιπλοίαρχος σε υπό έκδοση βιβλίο, που ήδη συναντά αντιρρήσεις
Ποιος λαός κατάφερε να αξιοποιήσει τα ορυχεία χαλκού πριν από 4.200 χρόνια στα σύνορα μεταξύ Καναδά και Ηνωμένων Πολιτειών; Και πώς βρέθηκαν ίχνη νικοτίνης στην αρχαία Αίγυπτο; Λύση σε ένα από τα «μεγαλύτερα μυστήρια» της αρχαιολογίας έρχεται να δώσει το υπό έκδοση βιβλίο του Γκάβιν Μένζις, ο οποίος υποστηρίζει ότι οι Μινωίτες ήταν οι πρώτοι που κατάφεραν να διασχίσουν τον Ατλαντικό και να πατήσουν το πόδι τους στην Αμερική, 3.700 χρόνια πριν από τον Χριστόφορο Κολόμβο.
Ο 72χρονος Βρετανός συγγραφέας, πρώην αντιπλοίαρχος υποβρυχίου του βασιλικού ναυτικού, είχε προκαλέσει σάλο πριν από οκτώ χρόνια με το πρώτο του βιβλίο «1421: η χρονιά που η Κίνα ανακάλυψε την Αμερική», που πούλησε πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα σε 130 χώρες και στο οποίο διατεινόταν πως ένας Κινέζος ευνούχος είχε οδηγήσει έναν στόλο ιστιοφόρων στην Αμερική 71 χρόνια πριν από τον Κολόμβο.
Τώρα σειρά έχουν οι Μινωίτες θαλασσοπόροι. «Μπορούμε να κάνουμε ακριβείς εκτιμήσεις όσον αφορά το μήκος, το πλάτος και το βύθισμα των σκαφών και ως εκ τούτου να υπολογίσουμε την ποντοπόρο ικανότητά τους», εξηγεί στη «Wall Street Journal» ο συγγραφέας. «Τα σκάφη θα μπορούσαν να πλεύσουν με τον αέρα καθώς και με χαμηλότερο πανί σε περίπτωση θύελλας», είναι το πρώτο επιχείρημα του συγγραφέα. Και βασίζεται τόσο στις απεικονίσεις πλοίων σε μινωικές τοιχογραφίες όσο και στα ελάχιστα υπολείμματα του ναυαγίου του Uluburun που ανακαλύφθηκε το 1982 στη Μικρά Ασία και χρονολογείται με ακρίβεια στο 1305 π.Χ.- σώθηκε τμήμα από το σκαρί και το φορτίο περιείχε στοιχεία από εννέα διαφορετικούς πολιτισμούς της εποχής).
Επόμενος άσος στο μανίκι του συγγραφέα είναι αποδείξεις που σχετίζονται με το DΝΑ, καθώς υποστηρίζει πως διαθέτει στοιχεία ότι οι Μινωίτες έφεραν ένα σπάνιο γονίδιο που εντοπίζεται σήμερα ανάμεσα στους γηγενείς Αμερικανούς που ζουν γύρω από τη Λίμνη Σουπίριορ, κοντά στα αμερικανοκαναδικά σύνορα, όπου έχουν εντοπιστεί πλούσια κοιτάσματα χαλκού και χιλιάδες χάλκινα εργαλεία. Μάλιστα επικαλείται επιστημονικές έρευνες που αποδεικνύουν πως ο «μοναδικής καθαρότητας χαλκός» της περιοχής της λίμνης ταιριάζει με τα ευρήματα του ναυαγίου του Uluburun. Τρίτη απόδειξη είναι η μεταφορά ενδημικών φυτών της Αμερικής σε άλλους πολιτισμούς: ίχνη νικοτίνης εντοπίστηκαν στην Αίγυπτο σε αρχαίες μούμιες και κόκκοι καλαμποκιού είναι χαραγμένοι στους ναούς τους (και ο καπνός και το καλαμπόκι ήταν άγνωστα στην περιοχή). «Οι Αιγύπτιοι όμως με τα σαθρά πλοία τους δεν ήταν ικανοί ναυτικοί», σημειώνει ο Γκάβιν Μένζις. «Μόνο οι Μινωίτες, με τους οποίους διατηρούσαν εμπορικές σχέσεις, μπορούσαν να κάνουν υπερατλαντικά ταξίδια».
Αν όμως οι Μινωίτες είχαν μεταφέρει καπνό από την Αμερική στην Αίγυπτο, δεν θα έπρεπε να υπάρχουν ίχνη και στην Κρήτη; «Ένα έντομο που συνδέεται άμεσα με τον καπνό βρέθηκε θαμμένο στην ηφαιστειακή στάχτη περί το 1450 π.Χ. στο σπίτι ενός εμπόρου, στο Ακρωτήρι της Θήρας. Ονομάζεται Lasioderma Serricorne και ενδημεί στην Αμερική. Και ας μην ξεχνάμε πως ο καπνός δεν ευδοκιμούσε στην Ευρώπη το 1450 π.Χ.», υποστηρίζει ο συγγραφέας.
Shipwrecks and Lost Treasures of the Seven Seas
Gavin Menzies
The 13 Feb. 2010 at 05:42
By Dalya Alberge - The Wall Street Journal
It takes a brave soul to rewrite history by sailing against current thought. More than 500 years after Christopher Columbus "discovered" America, another seaman is doing just that, entering previously uncharted academic waters with claims that other "Europeans" -- the Minoans -- got there first, thousands of years earlier.
Gavin Menzies, 72 years old, is drawing on his experience as a former British Royal Navy submarine commander to prove in a book he is writing that the Minoans were such supreme seafarers that they crossed an ocean and discovered the New World 4,000 years ago.
Eight years after he made controversial headlines with his first American history book, "1421: The Year China Discovered America," which sold more than a million copies in 130 countries, he may spark debate anew by claiming that the Bronze Age civilization of Crete, which built magnificent palaces, devised systems of writing and developed a trading empire, got rich on vast quantities of copper mined in America.
Transworld Publishers undertook his first book, in which he claimed that a Chinese eunuch led a fleet of junks to America 71 years before Columbus. The book led to invitations to lecture at universities including Harvard, to an honorary professorship at Yunnan University in China, to the sale of film rights to Sky Motion Pictures and to HarperCollins snapping up the sequel in 2008, "1434: The Year a Magnificent Chinese Fleet Sailed to Italy and Ignited the Renaissance."
"Revisionist history tends to sell exceptionally well," says Luigi Bonomi, a leading literary agent who represents Mr. Menzies. "There is a huge audience eager to read new things about history."
ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΡΥΔΙΑΣ
Οι θεραπευτικές ιδιότητες της καρυδιάς είναι πολλές και ευεργετικές. Ο Γάλλος γιατρός Negrier, το 1841 ασχολήθηκε με τις θεραπευτικές ιδιότητες των φύλλων της. Θεραπευτικά τα φύλλα της καρυδιάς χρησιμοποιούνται εναντίον των παθήσεων των ματιών, όπως βλεφαρίτιδα στα παιδιά και της χοιραδώσεως .
Το αφέψημα και το έγχυμά τους είναι τονωτικό του πεπτικού σωλήνα και σταματά τις διαρροϊκές κενώσεις σε τοξικές καταστάσεις. Οι Boys de Loutry και Costilhes χρησιμοποιούσαν το αφέψημα των φύλλων με μορφή κολπικών πλύσεων κατά των εξελκώσεων του αυχένα της μήτρας , ενώ ο Vidal de Careis κατά της λευκόρροιας . Ο Dubois χρησιμοποιούσε πυκνό αφέψημα φύλλων για τη θεραπεία της τριχόπτωσης, ο Bruguiec για κακοήθη εξανθήματα και ο Vitet για τη θεραπεία της ψωρίασης , του έρπητα, των διαφόρων λειχήνων και των εκζεμάτων .
Επίσης, αφέψημα φύλλων και φλοιού χρησιμοποιήθηκαν με επιτυχία κατά των οξέων αμυγδαλών και κατά του απλού ρινικού κατάρρου. Το αφέψημα των φύλλων κατεβάζει το σάκχαρο των διαβητικών, καθώς στο διάστημα χρησιμοποιήσεως ινσουλίνης κατεβάζει το σάκχαρο των ούρων και καθαρίζει το αίμα. Χρησιμοποιείται επίσης για εξωτερικές πλύσεις τραυμάτων και τη θεραπεία των δερματικών φλυκταινών .
Τα φρέσκα φύλλα διώχνουν τα έντομα και προπαντός τους κοριούς. Ένα απλό έγχυμα φύλλων μπορεί να σκοτώσει ή να απομακρύνει τα μυρμήγκια. Αν αλείψουμε με το έγχυμα αυτό τα άλογα, δεν θα τα πλησιάζουν αλογόμυγες. Επίσης, το βάμμα που φτιάχνεται από τα νωπά φύλλα χρησιμοποιείται εναντίον της φυματιώδους λεμφαδενοπάθειας, του ραχιτισμού , της παθήσεως των αρθρώσεων και της γαστρεντερίτιδας. Πρόσφατες έρευνες υποστηρίζουν τις αντιμυκητιακές τους ιδιότητες καθώς και την αντισηπτική τους δράση.
Τα αποξηραμένα φύλλα, αναμιγμένα με κρασί, χρησιμοποιούνται κατά του ίκτερου (4, 6). Τα φύλλα της καρυδιάς ως κατάπλασμα είναι ευεργετικά στις περιπτώσεις των πληγών.
Το σαρκώδες πράσινο εξωκάρπιο είναι ταινιοκτόνο και ελμινθοκτόνο σαν έγχυμα, όπως και το αφέψημα των φύλλων. Ο Γαληνός χρησιμοποιούσε τον οπό του φλοιού αυτού αραιωμένο σε στυπτικούς γαργαρισμούς , καθώς και κατά της πυόρροιας των αμυγδαλών. Συνίσταται ακόμη ο πράσινος φλοιός των καρυδιών κατά των διαλειπόντων πυρετών (30 – 50 γρ. σε λίτρα νερό ως αφέψημα) και εξαιτίας της ναφθοκινόνης που περιέχει, του αποδίδεται ενέργεια ερυθραντική επί του δέρματος και θεραπευτική κατά των εκζεμάτων, των κηρίων , των πυοδερματίτιδων, της ψωριάσεως και της φθειριάσεως .
Επίσης, αποτελούν τη βάση της «αντιαφροδισιακής πτισάνης του Pollisi» και σε μορφή σκόνης, είναι εκδοριακός, ενώ μπορεί να χρησιμοποιηθεί αντί των κανθαρίδων . Ο χυμός των φλοιών χρησιμοποιείται με επιτυχία και κατά των κρεατοελιών. Φλοιός του δέντρου κοπανισμένος βγάζει τους στους κάλους.
Το γιατρικό των ανθέων συνίσταται για περιόδους μεταβολών όπως η εμμηνόπαυση. Τα καρύδια συνιστώνται στους αδύναμους οργανισμούς, τους φυματικούς, τους σακχαροδιαβητικούς (περιέχουν μικρή ποσότητα υδατανθράκων) και σε πολλές παθήσεις. Το «γλυκό καρυδάκι» είναι αξιοσύστατο για αδύνατους, φυματικούς και αιμοπτοϊκούς, γιατί περιέχει σημαντική ποσότητα δεψικών ουσιών.
Θεωρούνται επίσης τα κατ’ εξοχήν φάρμακα κατά των δηλητηριάσεων και ως αντίδοτο των ύπουλων ιών και σύμφωνα με τον Hartwell (1967-1971), χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία του καρκίνου, του ψευδάνθρακα , τους όγκους και ειδικά τον καρκίνο του στήθους, καθώς και για τη θεραπεία τους άσθματος, τον πόνο στην πλάτη, το συφιλιδικό έλκος, τους κωλικούς, την επιπεφυκίτιδα, το βήχα, την καούρα, την εκσπερμάτωση, την ανικανότητα και τους ρευματισμούς.
Το ξυλώδες περίβλημα που περιλαμβάνει την ψίχα του καρυδιού, όταν είναι φρέσκο θεωρείται σαν ένα από τα καλύτερα αντιπυρετικά φάρμακα.
Η ξερή ψίχα συνίσταται για όλους τους πνευματικά εργαζόμενους καθώς και τους ορειβάτες αθλητές και γενικά τα άτομα που υποβάλλονται σε μεγάλες σωματικές και πνευματικές κοπώσεις. [2, 4, 5, 6, 7, 17].
Το καρυδέλαιο, που παράγεται από την έκθλιψη της ψίχας, είναι γνωστό από τον Διοσκουρίδη ως ανθελμινθικό και ταινιοκτόνο. Το 1916, ο De Surel επιβεβαίωσε τις ανθελμινθικές του ιδιότητες που αυξάνονται με τη συμμετοχή του σκόρδου. Το καρυδέλαιο εκχειλισμένο «εν θερμό», χρησιμοποιείται ως καθαρτικό. Σταματά επίσης τον πονόδοντο [4, 6] και είναι ευεργετικό στις πληγές και στα χελώνια2.
Σάπικα Ελένη Πτυχ . Τμήματος χημείας τροφίμων Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Το αφέψημα και το έγχυμά τους είναι τονωτικό του πεπτικού σωλήνα και σταματά τις διαρροϊκές κενώσεις σε τοξικές καταστάσεις. Οι Boys de Loutry και Costilhes χρησιμοποιούσαν το αφέψημα των φύλλων με μορφή κολπικών πλύσεων κατά των εξελκώσεων του αυχένα της μήτρας , ενώ ο Vidal de Careis κατά της λευκόρροιας . Ο Dubois χρησιμοποιούσε πυκνό αφέψημα φύλλων για τη θεραπεία της τριχόπτωσης, ο Bruguiec για κακοήθη εξανθήματα και ο Vitet για τη θεραπεία της ψωρίασης , του έρπητα, των διαφόρων λειχήνων και των εκζεμάτων .
Επίσης, αφέψημα φύλλων και φλοιού χρησιμοποιήθηκαν με επιτυχία κατά των οξέων αμυγδαλών και κατά του απλού ρινικού κατάρρου. Το αφέψημα των φύλλων κατεβάζει το σάκχαρο των διαβητικών, καθώς στο διάστημα χρησιμοποιήσεως ινσουλίνης κατεβάζει το σάκχαρο των ούρων και καθαρίζει το αίμα. Χρησιμοποιείται επίσης για εξωτερικές πλύσεις τραυμάτων και τη θεραπεία των δερματικών φλυκταινών .
Τα φρέσκα φύλλα διώχνουν τα έντομα και προπαντός τους κοριούς. Ένα απλό έγχυμα φύλλων μπορεί να σκοτώσει ή να απομακρύνει τα μυρμήγκια. Αν αλείψουμε με το έγχυμα αυτό τα άλογα, δεν θα τα πλησιάζουν αλογόμυγες. Επίσης, το βάμμα που φτιάχνεται από τα νωπά φύλλα χρησιμοποιείται εναντίον της φυματιώδους λεμφαδενοπάθειας, του ραχιτισμού , της παθήσεως των αρθρώσεων και της γαστρεντερίτιδας. Πρόσφατες έρευνες υποστηρίζουν τις αντιμυκητιακές τους ιδιότητες καθώς και την αντισηπτική τους δράση.
Τα αποξηραμένα φύλλα, αναμιγμένα με κρασί, χρησιμοποιούνται κατά του ίκτερου (4, 6). Τα φύλλα της καρυδιάς ως κατάπλασμα είναι ευεργετικά στις περιπτώσεις των πληγών.
Το σαρκώδες πράσινο εξωκάρπιο είναι ταινιοκτόνο και ελμινθοκτόνο σαν έγχυμα, όπως και το αφέψημα των φύλλων. Ο Γαληνός χρησιμοποιούσε τον οπό του φλοιού αυτού αραιωμένο σε στυπτικούς γαργαρισμούς , καθώς και κατά της πυόρροιας των αμυγδαλών. Συνίσταται ακόμη ο πράσινος φλοιός των καρυδιών κατά των διαλειπόντων πυρετών (30 – 50 γρ. σε λίτρα νερό ως αφέψημα) και εξαιτίας της ναφθοκινόνης που περιέχει, του αποδίδεται ενέργεια ερυθραντική επί του δέρματος και θεραπευτική κατά των εκζεμάτων, των κηρίων , των πυοδερματίτιδων, της ψωριάσεως και της φθειριάσεως .
Επίσης, αποτελούν τη βάση της «αντιαφροδισιακής πτισάνης του Pollisi» και σε μορφή σκόνης, είναι εκδοριακός, ενώ μπορεί να χρησιμοποιηθεί αντί των κανθαρίδων . Ο χυμός των φλοιών χρησιμοποιείται με επιτυχία και κατά των κρεατοελιών. Φλοιός του δέντρου κοπανισμένος βγάζει τους στους κάλους.
Το γιατρικό των ανθέων συνίσταται για περιόδους μεταβολών όπως η εμμηνόπαυση. Τα καρύδια συνιστώνται στους αδύναμους οργανισμούς, τους φυματικούς, τους σακχαροδιαβητικούς (περιέχουν μικρή ποσότητα υδατανθράκων) και σε πολλές παθήσεις. Το «γλυκό καρυδάκι» είναι αξιοσύστατο για αδύνατους, φυματικούς και αιμοπτοϊκούς, γιατί περιέχει σημαντική ποσότητα δεψικών ουσιών.
Θεωρούνται επίσης τα κατ’ εξοχήν φάρμακα κατά των δηλητηριάσεων και ως αντίδοτο των ύπουλων ιών και σύμφωνα με τον Hartwell (1967-1971), χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία του καρκίνου, του ψευδάνθρακα , τους όγκους και ειδικά τον καρκίνο του στήθους, καθώς και για τη θεραπεία τους άσθματος, τον πόνο στην πλάτη, το συφιλιδικό έλκος, τους κωλικούς, την επιπεφυκίτιδα, το βήχα, την καούρα, την εκσπερμάτωση, την ανικανότητα και τους ρευματισμούς.
Το ξυλώδες περίβλημα που περιλαμβάνει την ψίχα του καρυδιού, όταν είναι φρέσκο θεωρείται σαν ένα από τα καλύτερα αντιπυρετικά φάρμακα.
Η ξερή ψίχα συνίσταται για όλους τους πνευματικά εργαζόμενους καθώς και τους ορειβάτες αθλητές και γενικά τα άτομα που υποβάλλονται σε μεγάλες σωματικές και πνευματικές κοπώσεις. [2, 4, 5, 6, 7, 17].
Το καρυδέλαιο, που παράγεται από την έκθλιψη της ψίχας, είναι γνωστό από τον Διοσκουρίδη ως ανθελμινθικό και ταινιοκτόνο. Το 1916, ο De Surel επιβεβαίωσε τις ανθελμινθικές του ιδιότητες που αυξάνονται με τη συμμετοχή του σκόρδου. Το καρυδέλαιο εκχειλισμένο «εν θερμό», χρησιμοποιείται ως καθαρτικό. Σταματά επίσης τον πονόδοντο [4, 6] και είναι ευεργετικό στις πληγές και στα χελώνια2.
Σάπικα Ελένη Πτυχ . Τμήματος χημείας τροφίμων Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Κερδοσκόποι με το… πιστόλι στον κρόταφο!
Πέμπτη, 11 Μάρτιος 2010 01:19
«Ως τώρα όλοι πιέζαμε την Ελλάδα να λάβει μέτρα για το έλλειμμα, τώρα η Ελλάδα μας πιέζει όλους να πάρουμε μέτρα κατά των κερδοσκόπων»: έτσι παρουσιάζει, μιλώντας στο Reuters, Ευρωπαίος αξιωματούχος το νέο διεθνές σκηνικό που έχει δημιουργήσει η αντεπίθεση της ελληνικής κυβέρνησης, που φέρνει όλο και πιο κοντά στον κρόταφο των κερδοσκόπων το… πιστόλι των κυβερνήσεων.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Γ. Παπανδρέου έχει ζητήσει από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να λάβουν όλα τα αναγκαία μέτρα, αρχής γενομένης από το Ecofin της επόμενης Τρίτης, για να έχει υποχωρήσει ως τις αρχές Απριλίου το spread των ελληνικών ομολόγων κάτω από τις 200 μονάδες βάσης ως τις αρχές Απριλίου, οπότε και θα αρχίσει η δύσκολη προσπάθεια της κυβέρνησης να συγκεντρώσει μέσα σε 60 ημέρες περίπου 25 δις. ευρώ από τις αγορές.
Δύο είναι τα βασικά επιχειρήματα της κυβέρνησης: η Ελλάδα δεν μπορεί να δανείζεται με spread 300 μονάδων, όταν χώρες με ανάλογα δημοσιονομικά προβλήματα, όπως η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, δανείζονται με 100-150 μονάδες βάσης διαφορά από την Γερμανία. Αυτή η χαώδης διαφορά είναι προϊόν κερδοσκοπικών πιέσεων, που δεν συνδέονται πλέον με την απροθυμία ή την καθυστέρηση της κυβέρνησης στη λήψη μέτρων για το έλλειμμα και απαιτείται διεθνής παρέμβαση για να σταματήσουν αυτές οι επιθέσεις.
Το δεύτερο επιχείρημα της κυβέρνησης είναι, ότι όσο συντηρείται η διαφορά στο κόστος δανεισμού της Ελλάδας από τις άλλες χώρες, τόσο μεγαλύτερο ποσοστό της εξοικονόμησης από τα πρόσθετα μέτρα θα κατευθύνεται στην πληρωμή τοκογλυφικών αποδόσεων στους δανειστές της χώρας, με αποτέλεσμα να εξανεμίζονται τα οφέλη από τα μέτρα σταθεροποίησης.
Σύμφωνα με πληροφορίες του “S”, στο Ecofin της 16ης Μαρτίου θα συζητηθούν αρκετά μέτρα ανάσχεσης των κερδοσκοπικών επιθέσεων, στα περισσότερα από τα οποία συμφωνούν ήδη οι χώρες της ηπειρωτικής Ευρώπης, αλλά εκφράζει έντονες ενστάσεις η Μ. Βρετανία, που έχει τεράστια έσοδα από τη χρηματοοικονομική αυτοκρατορία του Σίτι:
- Μια πρόταση, την οποία και οι Βρετανοί ίσως θα εξέταζαν, για να αποφύγουν τα χειρότερα, θα ήταν η επιβολή ορίων στο δανεισμό των hedge funds, σε σχέση με το ενεργητικό τους, ώστε να μην έχουν ένα ανεξάντλητο «οπλοστάσιο» για κερδοσκοπικές επιθέσεις. Παράλληλα, προτείνεται η επιβολή ορίων στις αμοιβές των διαχειριστών τους, ώστε να περιορισθούν τα κίνητρα για ακραία κερδοσκοπικά παιχνίδια.
- Γαλλία και Γερμανία συμφωνούν σε μεγάλο βαθμό στην επιβολή νέων κανόνων για την αγορά των CDS, με την υποχρεωτική διαπραγμάτευσή τους σε οργανωμένες αγορές, ώστε να μπορούν να εποπτεύονται, αλλά και με την επιβολή περιορισμών, ή και την απαγόρευση, της πώλησης συμβολαίων ασφάλισης σε επενδυτές που δεν κατέχουν αντίστοιχους τίτλους («γυμνά CDS»).
Μαζί με αυτές τις απαγορεύσεις, που από τις πολιτικές ηγεσίες εκτιμάται ότι ακόμη και στο άκουσμά τους οι κερδοσκόποι θα περιορίσουν τις ορέξεις τους για κερδοσκοπικά παιχνίδια, το Ecofin της 16ης Μαρτίου αναμένεται ότι θα σηματοδοτήσει και την έναρξη των παρεμβάσεων στις αγορές από μεγάλες κρατικές τράπεζες, με στόχο τη μείωση του spread των ελληνικών ομολόγων.
Μάλιστα, εξετάζεται σοβαρά το σενάριο να αρχίσουν οι πρώτες… κανονιές (αγορές ελληνικών ομολόγων) μέσα στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Μαρτίου. Με αυτή την παρέμβαση στη δευτερογενή αγορά, το spread εκτιμάται ότι θα μειωθεί έγκαιρα, ώστε να αρχίσουν τον Απρίλιο οι εκδόσεις του Δημοσίου στην πρωτογενή αγορά, σε ένα ευνοϊκό περιβάλλον για δανεισμό με χαμηλότερο κόστος
«Ως τώρα όλοι πιέζαμε την Ελλάδα να λάβει μέτρα για το έλλειμμα, τώρα η Ελλάδα μας πιέζει όλους να πάρουμε μέτρα κατά των κερδοσκόπων»: έτσι παρουσιάζει, μιλώντας στο Reuters, Ευρωπαίος αξιωματούχος το νέο διεθνές σκηνικό που έχει δημιουργήσει η αντεπίθεση της ελληνικής κυβέρνησης, που φέρνει όλο και πιο κοντά στον κρόταφο των κερδοσκόπων το… πιστόλι των κυβερνήσεων.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Γ. Παπανδρέου έχει ζητήσει από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να λάβουν όλα τα αναγκαία μέτρα, αρχής γενομένης από το Ecofin της επόμενης Τρίτης, για να έχει υποχωρήσει ως τις αρχές Απριλίου το spread των ελληνικών ομολόγων κάτω από τις 200 μονάδες βάσης ως τις αρχές Απριλίου, οπότε και θα αρχίσει η δύσκολη προσπάθεια της κυβέρνησης να συγκεντρώσει μέσα σε 60 ημέρες περίπου 25 δις. ευρώ από τις αγορές.
Δύο είναι τα βασικά επιχειρήματα της κυβέρνησης: η Ελλάδα δεν μπορεί να δανείζεται με spread 300 μονάδων, όταν χώρες με ανάλογα δημοσιονομικά προβλήματα, όπως η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, δανείζονται με 100-150 μονάδες βάσης διαφορά από την Γερμανία. Αυτή η χαώδης διαφορά είναι προϊόν κερδοσκοπικών πιέσεων, που δεν συνδέονται πλέον με την απροθυμία ή την καθυστέρηση της κυβέρνησης στη λήψη μέτρων για το έλλειμμα και απαιτείται διεθνής παρέμβαση για να σταματήσουν αυτές οι επιθέσεις.
Το δεύτερο επιχείρημα της κυβέρνησης είναι, ότι όσο συντηρείται η διαφορά στο κόστος δανεισμού της Ελλάδας από τις άλλες χώρες, τόσο μεγαλύτερο ποσοστό της εξοικονόμησης από τα πρόσθετα μέτρα θα κατευθύνεται στην πληρωμή τοκογλυφικών αποδόσεων στους δανειστές της χώρας, με αποτέλεσμα να εξανεμίζονται τα οφέλη από τα μέτρα σταθεροποίησης.
Σύμφωνα με πληροφορίες του “S”, στο Ecofin της 16ης Μαρτίου θα συζητηθούν αρκετά μέτρα ανάσχεσης των κερδοσκοπικών επιθέσεων, στα περισσότερα από τα οποία συμφωνούν ήδη οι χώρες της ηπειρωτικής Ευρώπης, αλλά εκφράζει έντονες ενστάσεις η Μ. Βρετανία, που έχει τεράστια έσοδα από τη χρηματοοικονομική αυτοκρατορία του Σίτι:
- Μια πρόταση, την οποία και οι Βρετανοί ίσως θα εξέταζαν, για να αποφύγουν τα χειρότερα, θα ήταν η επιβολή ορίων στο δανεισμό των hedge funds, σε σχέση με το ενεργητικό τους, ώστε να μην έχουν ένα ανεξάντλητο «οπλοστάσιο» για κερδοσκοπικές επιθέσεις. Παράλληλα, προτείνεται η επιβολή ορίων στις αμοιβές των διαχειριστών τους, ώστε να περιορισθούν τα κίνητρα για ακραία κερδοσκοπικά παιχνίδια.
- Γαλλία και Γερμανία συμφωνούν σε μεγάλο βαθμό στην επιβολή νέων κανόνων για την αγορά των CDS, με την υποχρεωτική διαπραγμάτευσή τους σε οργανωμένες αγορές, ώστε να μπορούν να εποπτεύονται, αλλά και με την επιβολή περιορισμών, ή και την απαγόρευση, της πώλησης συμβολαίων ασφάλισης σε επενδυτές που δεν κατέχουν αντίστοιχους τίτλους («γυμνά CDS»).
Μαζί με αυτές τις απαγορεύσεις, που από τις πολιτικές ηγεσίες εκτιμάται ότι ακόμη και στο άκουσμά τους οι κερδοσκόποι θα περιορίσουν τις ορέξεις τους για κερδοσκοπικά παιχνίδια, το Ecofin της 16ης Μαρτίου αναμένεται ότι θα σηματοδοτήσει και την έναρξη των παρεμβάσεων στις αγορές από μεγάλες κρατικές τράπεζες, με στόχο τη μείωση του spread των ελληνικών ομολόγων.
Μάλιστα, εξετάζεται σοβαρά το σενάριο να αρχίσουν οι πρώτες… κανονιές (αγορές ελληνικών ομολόγων) μέσα στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Μαρτίου. Με αυτή την παρέμβαση στη δευτερογενή αγορά, το spread εκτιμάται ότι θα μειωθεί έγκαιρα, ώστε να αρχίσουν τον Απρίλιο οι εκδόσεις του Δημοσίου στην πρωτογενή αγορά, σε ένα ευνοϊκό περιβάλλον για δανεισμό με χαμηλότερο κόστος
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)