Ενα εξαίρετο άρθρο του Σαράντου Καργάκου,
Συγγραφέως - Φιλολόγου - Ιστορικού
Ακούω ότι το μεγαλύτερο σήμερα πρόβλημα των νέων μας είναι η ανεργία. Διαφωνώ.
Εδώ και τριάντα χρόνια είναι η ...εργασία. Ο νέος δε φοβάται την αναδουλειά, φοβάται τη δουλειά.
Μια οικογενειακή αντίληψη, ότι δουλειά είναι ότι δεν λερώνει, επεκτάθηκε και στο νεοσουσουδιστικό σχολείο με ευθύνη των κομμάτων, που για λόγους ψηφοθηρίας απεδόθησαν σε μία χυδαία πολιτική παιδοκολακείας, η οποία μετά τη δικτατορία, εξέθρεψε καί διαμόρφωσε δύο γενιές «κουλοχέρηδων», παιδιών δηλαδή πού δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους -πέρα από τη μούντζα- για καμιά εργασία από αυτές πού ονομάζονται χειρωνακτικές, επειδή -τάχα- είναι ταπεινωτικές... Κι ας βρίσκεται μέσα στη λέξη «χειρώναξ», σαν δεύτερο συνθετικό το «άναξ» πού κάνει τον δουλευτή, τον άνακτα χειρών, βασιλιά στο χώρο του, βασιλιά στο σπιτικό του, νοικοκύρη δηλαδή, λέξη άλλοτε ιερή πού ποδοπατήθηκε κι αυτή μες στην ασυναρτησία μιας πολιτικής πού έδειχνε αριστερά και πήγαινε δεξιά και τούμπαλιν. Γι' αυτό τουμπάραμε..
Κάποτε, ακόμη κι από τις στήλες του περιοδικού αυτού, πού δεν είναι πολιτικό με την ευτελισμένη έννοια του όρου, έγραφα πώς η ανεργία στον τόπον μας είναι επιλεκτική, ότι δουλειές υπάρχουν αλλά ότι δεν υπάρχουν χέρια να τις δουλέψουν. Κι έπρεπε να κατακλυσθεί ο τόπος από 1,5 εκατομμύριο λαθρομετανάστες, για να αποδειχθεί ότι στην Ελλάδα υπήρχε δουλειά πολλή αλλ' όχι διάθεση για δουλειά.
Τα παιδιά -τα μεγάλα θύματα αυτής της ιστορίας- είχαν γαλουχηθεί με τη νοοτροπία του «White color workers». Έτσι σήμερα το πιο φτηνό εργατικό και υπαλληλικό δυναμικό είναι οι πτυχιούχοι, που ζητούν εργασία ακόμη και στον ΟΤΕ ως έκτακτοι τηλεφωνητές, προσκομίζοντας στα πιστοποιητικά προσόντων ακόμη και διδακτορικά! Γέμισε ο τόπος πανεπιστήμια, σχολές επί σχολών, επιστημονικούς κλάδους αόριστους, ομιχλώδεις και ασαφείς, απροσδιορίστου αποστολής και χρησιμότητας. Πτυχία-φτερά στον άνεμο σαν τις ελπίδες των γονιών, πού πιστεύουν ότι τα παιδιά και μόνον με τα «ντοκτορά» θα βρουν δουλειά. Έτσι παράγονται επιστήμονες πού είναι δεκαθλητές του τίποτα, ικανοί μόνον για το δημόσιο ή για υπάλληλοι κάποιας πολυεθνικής.
Παρ' όλο πού γέμισε η χώρα μας τεχνικές σχολές (τι ΤΕΛ, τι ΤΕΙ, τι ΙΕΚ!) οι πιο άτεχνοι νέοι είναι οι νέοι της Ελλάδος. Παίρνουν πτυχίο τεχνικής σχολής και δεν έχουν πιάσει κατσαβίδι οι πιο πολλοί. Δεν ξέρουν να διορθώσουν μια βλάβη στο αυτοκίνητό τους, στο ραδιόφωνο ή στο τηλέφωνό τους. Είναι άχεροι, ουσιαστικά χωρίς χέρια. Τώρα με τα ηλεκτρονικά ξέχασαν να γράφουν, ξέχασαν να διαβάζουν, εκτός φυσικά από «μηνύματα» του αφόρητου «κινητού» τους.
Το σχολείο, αντί να μαθαίνει τα παιδιά πώς να μαθαίνουν, τα νεκρώνει πνευματικά. Δεν τα μαθαίνει πώς να σκέπτονται αλλά με τί να σκέπτονται. Έτσι τα κάνει πτυχιούχους βλάκες. Βάζει όρια στον ορίζοντα της σκέψης και των ενδιαφερόντων. Τα χαμηλοποιεί. Τα κάνει να βλέπουν σαν τα σκαθάρια κοντά, κι όχι να θρώσκουν άνω, να έχουν έφεση για κάτι πιο πέρα, πιο τρανό και πιο μεγάλο έμβλημα πια του ελληνικού σχολείου δεν είναι η γλαύξ, είναι ο παπαγάλος, ο μαθητής-βλάξ πού καταπίνει σελίδες σαν χάπια και πού θεωρεί ως σωστό ότι γράφει το σχολικό. Το λεγόμενο «σχολικό» είναι συνήθως αισχρό και ως λόγος και ως περιεχόμενο.
Τολμώ να λέγω αισχρό, διότι πρωτίστως το «Αναγνωστικό» πού πρέπει να είναι ευαγγέλιο πνευματικό ειδικά στο Δημοτικό, αντί να καλλιεργεί την αγάπη για τη δουλειά, καλλιεργεί την απέχθεια. Που πια, όπως παλιά, ο έρωτας για την αγροτική, τη βουκολική και τη θαλασσινή ζωή; Ο ναύτης δεν είναι πρότυπο ζωής. Πρότυπο ζωής είναι ο «χαρτογιακάς». Όσο κι αν ήσαν κάπως ρομαντικά τα παλιά «Αναγνωστικά», καλλιεργούσαν τον έρωτα για τη δουλειά.
Ακούω πώς δεν πάει καλά η οικονομία. Μα πως να πάει, όταν με τη ναυτιλία πού προσφέρει το 5,6% του ΑΕΠ ασχολείται μόνο το 1% των Ελλήνων; (Με τον αγροτικό τομέα πού προσφέρει το 6,6% του ΑΕΠ ασχολείται το 14,5% του πληθυσμού). Διερωτώμαι, τί είδους ναυτικός λαός είμαστε, όταν αποστρεφόμαστε την θάλασσα και στα ελληνικά καράβια κυριαρχούν Φιλιππινέζοι, Αλβανοί και μελαψοί κάθε αποχρώσεως; Το σχολείο καλλιεργεί τον έρωτα για την τεμπελιά, όχι για δουλειά. Τα πανεπιστήμια και οι ποικιλώνυμες σχολές επαυξάνουν τον έρωτα αυτό.
Βγαίνουν τα παιδιά από τις σχολές και δικαίως ζητούν εργασία με βάση τα «προσόντα» τους, αλλά τέτοιες εργασίες πού ζητούν τέτοια προσόντα δεν υπάρχουν. Αν δεν απατώμαι, υπάρχουν δύο σχολές θεατρολογίας -πέρα από τις ιδιωτικές θεατρικές σχολές- πού προσφέρουν άνω των 300 πτυχίων το έτος. Που θα βρουν δουλειά τα παιδιά αυτά; Αν όμως το σχολείο από το Δημοτικό καλλιεργούσε την τόλμη, βράβευε την πρωτοβουλία, την ανάληψη ευθυνών, την αγάπη για την οποιαδήποτε δουλειά ακόμη και του πλανόδιου γαλατά, θα είχαμε κάνει την Ελλάδα Ελδοράδο, όπως έγινε Ελδοράδο για τους εργατικούς Αλβανούς, Βουλγάρους, Πολωνούς, Γεωργιανούς, Αιγυπτίους αλιείς, Πακιστανούς καί Ουκρανούς. Σήμερα αυτοί είναι η εργατική κι αύριο η επιχειρηματική τάξη της Ελλάδος.
Οι Έλληνες, αφήνοντας την πατρώα γη στα χέρια των Αλβανών πού την δουλεύουν, την πατρώα θάλασσα στα χέρια των Αιγυπτίων πού την ψαρεύουν, θα μεταβληθούν σε νομάδες της Ευρώπης ή των ΗΠΑ ή θα τρέχουν για δουλειά στην Αλβανία πού ξεπερνά σε νόμιμη και παράνομη επιχειρηματική δραστηριότητα όλες τις χώρες της Βαλκανικής. Γέμισαν τα Τίρανα ουρανοξύστες, κτήρια γιγάντια, κακόγουστα μεν, σύγχρονα δε. Περίπου 100 ιδιωτικά σχολεία λειτουργούν στην πρωτεύουσα της χώρας των αετών.
Εμείς αφήσαμε αδιαπαιδαγώγητη την εργατική και την αγροτική τάξη. Στην πρώτη περάσαμε σαν ιδεολογία-θεολογία το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» και υποχρεώσαμε πλήθος επιχειρήσεις να κλείσουν ή να μεταφερθούν αλλού. Μετά διαφθείραμε τους αγρότες με παροχές χωρίς υποχρεώσεις και τους δημιουργήσαμε νοοτροπία μαχαραγιά. Γέμισε η επαρχία με «Κέντρα Πολιτισμού», οπού «μπαγιαντέρες» κάθε λογής και φυλής άναβαν πούρο με φωτιά πεντοχίλιαρου! Το μπουκάλι με το ουίσκι βαπτίστηκε ... αγροτικό! Τώρα, όμως, πού έρχονται τα «εξ εσπερίας νέφη» χτυπάμε το κεφάλι μας.
Δεν είμαι υπέρ μιας παιδείας πού θα υποτάσσεται στην οικονομία. Θεωρώ ολέθριο να χαράσσεται μια εκπαιδευτική πολιτική με κριτήρια οικονομικής αναγκαιότητας. Θεωρώ ολέθρια όμως και την παιδεία πού εθίζει τα παιδιά στην οκνηρία, πού τα κουράζει με την παπαγαλία και το βάρος άχρηστων μαθημάτων. Το μεγαλύτερο κεφάλαιο της χώρας είναι τα κεφάλια των παιδιών της. Τούτη η παιδεία αποκεφαλίζει τα παιδιά. Τα κάνει ικανά να μην κάνουν τίποτε. Ούτε να βλαστημήσουν. Ακόμη και η αισχρολογία τους περιορίζεται στη λέξη πού τα κάνει συνονόματα. Αν τους πεις βρισιά της περασμένης 20ετίας θα νομίσουν ότι μιλάς αρχαία Ελληνικά! Είναι θλιβερή η εικόνα πού παρουσιάζει σήμερα, παρουσίαζε χθες και θα παρουσιάζει κι αύριο η ελληνική κοινωνία: να υπάρχουν άνθρωποι άνω των 65 ετών, άνω των 70 ετών, πού, ενώ έχουν συνταξιοδοτηθεί, εργάζονται νυχθημερόν, για να συντηρούν τα παιδιά τους μέχρι να τελειώσουν τις ατελείωτες σπουδές τους, τα παιδιά πού λιώνουν τα νιάτα τους στα «κηφηνεία», πού πάνε σπίτι τους να κοιμηθούν την ώρα πού οι Αλβανοί πάνε για δουλειά, θα μου πείτε, τι δουλειά; Οποιαδήποτε δουλειά, αρκεί να είναι τίμια.
Σήμερα, βέβαια, οι χειρωνακτικές εργασίες ελέγχονται σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα από ξένους. Στις οικοδομές μιλούν αλβανικά, στα χωράφια πακιστανικά. Σε λίγο οι χειρωνακτικές επιχειρήσεις θα περάσουν στα χέρια των Κινέζων πού κατασκευάζουν ήδη το μεγαλύτερο μέρος των τουριστικών ειδών πού θυμίζουν... Ελλάδα. Ακόμη και τις σημαίες μας στην Κίνα τις φτιάχνουν! Κι εμείς;
Εμείς, όπως πάντα, φτιάχνουμε τα τρία κακά της μοίρας μας. «Φτιάχνουμε» τη ζωή μας στην τηλοψία, πού δίνει τα μοντέρνα πρότυπα οκνηρίας στη νεολαία, ποθούμε μια χρυσίζουσα ζωή σαν αυτήν πού προσφέρει το «γυαλί», αγοράζουμε πολυτελή αυτοκίνητα με δόσεις, κάνουμε διακοπές με «διακοποδάνεια», εορτάζουμε με «εορτοδάνεια» και πεθαίνουμε με «πεθανοδάνεια». Έλεγε ο Φωκίων, πού πλήρωσε τέσσερις δραχμές τη δεύτερη δόση του κώνειου πού χρειαζόταν για να «απέλθει», πως στην Αθήνα δεν μπορεί ούτε δωρεάν να πεθάνει κανείς. Έπρεπε να ζούσε τώρα...
Λυπάμαι πού θα το πω, αλλά πρέπει να το πω: το σχολείο, οι σχολές και τα ΜΜΕ σακάτεψαν και σακατεύουν τη νεολαία, γιατί μιλούν συνεχώς για τα δικαιώματα της -δικαιώματα στην τεμπελιά- και ποτέ για υποχρεώσεις, ποτέ για χρέος, ποτέ για καθήκον. Το καθήκον έγινε άγνωστη λέξη.
To κείμενο του κ. Σαράντου Καργάκου γράφτηκε πρίν 4 χρόνια.
Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011
ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ - ΙΕΡΩΣΥΝΗ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΗ
Παρουσίαση του βιβλίου "Μοναχισμός -Ιεροσύνη και Ιατρική
Με ιδιαιτέρα χαρά σας ενημερώνουμε και σας προσκαλούμε στην παρουσίαση της νέας εκδόσεως «ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ - ΙΕΡΩΣΥΝΗ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΗ» της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως, η οποία θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011 και ώρα 11.30 π.μ., στην αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου του Δήμου Αιγιαλείας (Παλαιό Νοσοκομείο Αιγίου), υπό την αιγίδα 6ης Υγειονομικής Περιφέρειας Πελοποννήσου, Ιονίων Νήσων Ηπείρου & Δυτικής Ελλάδος.
Στο βιβλίο αυτό εκλεκτοί συγγραφείς παρουσιάζουν αγίες μορφές από την ιστορία της Εκκλησίας μας καθώς και σύγχρονες προσωπικότητες, οι οποίες παράλληλα με την επιστήμη της ιατρικής ακολούθησαν τον μοναστικό βίο και διακονούν το ιερό θυσιαστήριο.
Κατά τη διάρκεια της εκδηλώσεως διακεκριμένοι επιστήμονες του ιατρικού χώρου καθώς και κληρικοί ιατροί θα μας αναπτύξουν τις πολύτιμες θέσεις και εμπειρίες τους.
Η παρουσία σας θα τιμήσει το έργο και την προσφορά τους στον άνθρωπο και την κοινωνία μας.
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ & ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ - Ο ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΤΗΣ 6ης Υ.ΠΕ.κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Δ.ΓΚΟΥΜΑΣ
Πηγή: http://www.im-κa.gr/index.php?option=com_content&view=article&catid=42%3A2010-11-09-06-24-42&id=198%3A2011-01-18-10-21-22&Itemid=52
Με ιδιαιτέρα χαρά σας ενημερώνουμε και σας προσκαλούμε στην παρουσίαση της νέας εκδόσεως «ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ - ΙΕΡΩΣΥΝΗ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΗ» της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως, η οποία θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011 και ώρα 11.30 π.μ., στην αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου του Δήμου Αιγιαλείας (Παλαιό Νοσοκομείο Αιγίου), υπό την αιγίδα 6ης Υγειονομικής Περιφέρειας Πελοποννήσου, Ιονίων Νήσων Ηπείρου & Δυτικής Ελλάδος.
Στο βιβλίο αυτό εκλεκτοί συγγραφείς παρουσιάζουν αγίες μορφές από την ιστορία της Εκκλησίας μας καθώς και σύγχρονες προσωπικότητες, οι οποίες παράλληλα με την επιστήμη της ιατρικής ακολούθησαν τον μοναστικό βίο και διακονούν το ιερό θυσιαστήριο.
Κατά τη διάρκεια της εκδηλώσεως διακεκριμένοι επιστήμονες του ιατρικού χώρου καθώς και κληρικοί ιατροί θα μας αναπτύξουν τις πολύτιμες θέσεις και εμπειρίες τους.
Η παρουσία σας θα τιμήσει το έργο και την προσφορά τους στον άνθρωπο και την κοινωνία μας.
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ & ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ - Ο ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΤΗΣ 6ης Υ.ΠΕ.κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Δ.ΓΚΟΥΜΑΣ
Πηγή: http://www.im-κa.gr/index.php?option=com_content&view=article&catid=42%3A2010-11-09-06-24-42&id=198%3A2011-01-18-10-21-22&Itemid=52
Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011
ΔΙΑΔΥΚΤΙΑΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΑΡΧΙΜ. ΣΑΠΙΚΑ ΔΑΝΙΗΛ
ΔΙΑΔΥΚΤΙΑΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΑΡΧΙΜ. ΣΑΠΙΚΑ ΔΑΝΙΗΛ, ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ* ΓΕΝΙΚΟΥ/ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΙΑΤΡΟΥ-2008-2010
1. Πανόπτης
http://www.blogger.com/home
2. ΟΥΔΕΝ ΟΦΕΛΟΣ ΕΣΤΙ, ΕΑΝ ΤΟ ΥΓΙΕΣ ΑΠΗ
http://ipokratis.blogspot.com/
3. «ΑΝ ΤΟ ΜΑΘΑΙΝΕΣ ΕΓΚΑΙΡΩΣ, ΤΙ ΘΑ ΕΚΑΝΕΣ;»
http://hnudi.blogspot.com/
4. « ΑΝΑΝΗΨΙΣ ΑΠΑΝΤΟΧΗ»
http://aktistofos.blogspot.com/
5. ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΩΝ
http://apanthisma-pnevmatikon.blogspot.com/
6. ΨΥΧΑΝΕΜΙΣΜΑΤΑ ΣΤΟΧΑΣΜΩΝ
http://hnudaki.blogspot.com/
7. ΛΕΥΚΩΜΑΤΑ ΙΣΤΟΥ PICASA
http://picasaweb.google.com/home?source=bloggerdashboard&hl=el&pli=1&gsessionid=1ubbT8wgFcXObUA2fj0DOw
8. FACEBOOK
http://www.facebook.com/home.php?
9. FACEBOOK Τα Βίντεό
http://www.facebook.com/video/?id=1223077965
10. ΤΡΟΦΙΚΗ ΔΥΣΑΝΕΞΙΑ
Http://www.sapikas.gr
11. Hellenic Underwater Times
http://www.huts.gr/forums/showthread.php?p=56839&posted=1#post56839
12. ΣΚΑΝΤΑΛΟΠΕΤΡΑ
http://www.skandalopetra.com/category-view.asp
13. Σύγχρονη κοινωνία και ηθικές αξίες: Αξίζει να αγωνιστούμε γι αυτές;
http://www.facebook.com/group.php?gid=44566583010
14. Facebook videos fan
http://www.facebook.com/video/video.php?v=1203430965590&saved#/video/?id=1223077965
15. In.gr
http://directory.in.gr/showentities.aspx?deid=5209&page=7
16. Πρόληψη υγείας
http://www.ygeiaonline.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=2686:2010-02-18-08-03-41&catid=68:2008-12-03-17-54-05&directory=27
17. Λευκώματα ιστού Picasa.
http://picasaweb.google.com/home
18. Ανθρώπινη διανόηση και ψυχική πίεση.(Άρθρο).
http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=4706&Itemid=158
19. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΕ JAVA: ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!!!!!!
http://www.creativegate.eu/thessaloniki/
20. Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!
http://www.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwww.mystudios.com%2Fartgallery%2F&h=35531
21. National Geographic Best Pictures of the Year
http://www.facebook.com/profile.php?id=1223077965#!/album.php?aid=2103273&id=1223077965
22. Οι 24 οίκοι των Χαιρετισμών, σε οκτώ ήχους, του Αρχιμ. Δανιήλ Σάπικα.
http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=3095&Itemid=45
23. Ναρκωτικά και αντιμετώπισή τους
Τηλεοπτική εκπομπή, που έγινε απο τον Αρχιμ. Δανιήλ Σάπικα, στο τηλεοπτικό κανάλι «Τηλεφώς», τον Μάρτιο του 2010.
http://www.facebook.com/video/video.php?v=1885754743258&saved#!/video/video.php?v=1885754743258
1. Πανόπτης
http://www.blogger.com/home
2. ΟΥΔΕΝ ΟΦΕΛΟΣ ΕΣΤΙ, ΕΑΝ ΤΟ ΥΓΙΕΣ ΑΠΗ
http://ipokratis.blogspot.com/
3. «ΑΝ ΤΟ ΜΑΘΑΙΝΕΣ ΕΓΚΑΙΡΩΣ, ΤΙ ΘΑ ΕΚΑΝΕΣ;»
http://hnudi.blogspot.com/
4. « ΑΝΑΝΗΨΙΣ ΑΠΑΝΤΟΧΗ»
http://aktistofos.blogspot.com/
5. ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΩΝ
http://apanthisma-pnevmatikon.blogspot.com/
6. ΨΥΧΑΝΕΜΙΣΜΑΤΑ ΣΤΟΧΑΣΜΩΝ
http://hnudaki.blogspot.com/
7. ΛΕΥΚΩΜΑΤΑ ΙΣΤΟΥ PICASA
http://picasaweb.google.com/home?source=bloggerdashboard&hl=el&pli=1&gsessionid=1ubbT8wgFcXObUA2fj0DOw
8. FACEBOOK
http://www.facebook.com/home.php?
9. FACEBOOK Τα Βίντεό
http://www.facebook.com/video/?id=1223077965
10. ΤΡΟΦΙΚΗ ΔΥΣΑΝΕΞΙΑ
Http://www.sapikas.gr
11. Hellenic Underwater Times
http://www.huts.gr/forums/showthread.php?p=56839&posted=1#post56839
12. ΣΚΑΝΤΑΛΟΠΕΤΡΑ
http://www.skandalopetra.com/category-view.asp
13. Σύγχρονη κοινωνία και ηθικές αξίες: Αξίζει να αγωνιστούμε γι αυτές;
http://www.facebook.com/group.php?gid=44566583010
14. Facebook videos fan
http://www.facebook.com/video/video.php?v=1203430965590&saved#/video/?id=1223077965
15. In.gr
http://directory.in.gr/showentities.aspx?deid=5209&page=7
16. Πρόληψη υγείας
http://www.ygeiaonline.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=2686:2010-02-18-08-03-41&catid=68:2008-12-03-17-54-05&directory=27
17. Λευκώματα ιστού Picasa.
http://picasaweb.google.com/home
18. Ανθρώπινη διανόηση και ψυχική πίεση.(Άρθρο).
http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=4706&Itemid=158
19. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΕ JAVA: ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!!!!!!
http://www.creativegate.eu/thessaloniki/
20. Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!
http://www.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwww.mystudios.com%2Fartgallery%2F&h=35531
21. National Geographic Best Pictures of the Year
http://www.facebook.com/profile.php?id=1223077965#!/album.php?aid=2103273&id=1223077965
22. Οι 24 οίκοι των Χαιρετισμών, σε οκτώ ήχους, του Αρχιμ. Δανιήλ Σάπικα.
http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=3095&Itemid=45
23. Ναρκωτικά και αντιμετώπισή τους
Τηλεοπτική εκπομπή, που έγινε απο τον Αρχιμ. Δανιήλ Σάπικα, στο τηλεοπτικό κανάλι «Τηλεφώς», τον Μάρτιο του 2010.
http://www.facebook.com/video/video.php?v=1885754743258&saved#!/video/video.php?v=1885754743258
Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2011
Η ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ ΖΩΗ
Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου
Οι υπόδικοι νεκροί
-Γέροντα, όταν πεθάνη ο άνθρωπος, συναισθάνεται αμέσως σε τι κατάσταση βρίσκεται;
Ναι, συνέρχεται και λέει «τι έκανα;», αλλα «φαϊντά γιόκ[1]», δηλαδή δεν οφελεί αυτό. Όπως ένας μεθυσμένος, αν σκοτώση λ.χ. την μάνα του, γελάει, τραγουδάει, επειδή δεν καταλαβαί¬νει τι έκανε, και, όταν ξεμεθύση, κλαίει και οδύρεται και λέει «τι έκανα;», έτσι και όσοι σ' αυτήν την ζωή κάνουν αταξίες είναι σαν μεθυσμένοι. Δεν καταλα-βαίνουν τι κάνουν, δεν αισθάνονται την ενοχή τους. Όταν όμως πεθάνουν, τότε φεύγει αυτή η μέθη και συ¬νέρχονται. Ανοίγουν τα μάτια της ψυχής τους και συ- ναισθάνονται την ενοχή τους, γιατί η ψυχή, όταν βγη από το σώμα, κινείται, βλέπει, αντιλαμβάνεται με μια ασύλληπτη ταχύτητα.
Μερικοί ρωτούν πότε θα γίνη η Δευτέρα Παρου¬σία. Για τον άνθρωπο όμως που πεθαίνει γίνεται κατά κάποιον τρόπο η Δευτέρα Παρουσία, γιατί κρίνεται ανάλογα με την κατάσταση στην οποία τον βρίσκει ο θάνατος.
- Γέροντα, πως είναι οι κολασμένοι;
- Είναι υπόδικοι, φυλακισμένοι, που βασανίζονται ανάλογα με τις αμαρτίες που έκαναν και περιμένουν να γίνη η τελική δίκη, η μέλλουσα κρίση. Υπάρχουν βαρυποινίτες, υπάρχουν και υπόδικοι με ελαφρότερες ποινές.
- Και οι Άγιοι και ο ληστής[2];
- Οι Άγιοι και ο ληστής είναι στον Παράδεισο, άλλα δεν έχουν λάβει την τέλεια δόξα, όπως και οι υπόδικοι είναι στην κόλαση, άλλα δεν έχουν λάβει την τέλεια καταδίκη. Ο Θεός, ενώ έχει πει εδώ και τόσους αιώνες το «μετανοείτε ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών[3]», παρατείνει-παρατείνει τον χρόνο, επειδή περιμένει εμάς[4] να διορθωθούμε. Αλλά εμείς παραμένοντας στις κακομοιριές μας αδικούμε τους Αγίους, γιατί δεν μπορούν να λάβουν την τέλεια δόξα, την οποία θα λά¬βουν μετά την μέλλουσα Κρίση.
Η προσευχή και τα μνημόσυνα για τους κεκοιμημένους[5]
- Γέροντα, οι υπόδικοι νεκροί μπορούν να προσεύ¬χονται;
- Έρχονται σε συναίσθηση και ζητούν βοήθεια, αλλά δεν μπορούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους. Όσοι βρί¬σκονται στον Άδη μόνον ένα πράγμα θα ήθελαν από τον Χριστό: να ζήσουν πέντε λεπτά, για να μετανοή¬σουν. Εμείς που ζούμε, έχουμε περιθώρια μετανοίας, ενώ οι καημένοι οι κεκοιμημένοι δεν μπορούν πια μό¬νοι τους να καλυτερεύσουν την θέση τους, αλλά περι¬μένουν από μας βοήθεια. Γι' αυτό έχουμε χρέος να τους βοηθούμε με την προσευχή μας.
Μου λέει ο λογισμός ότι μόνον το δέκα τοις εκατό από τους υπόδικους νεκρούς βρίσκονται σε δαιμονική κατάσταση και, εκεί που είναι, βρίζουν τον Θεό, όπως οι δαίμονες. Δεν ζητούν βοήθεια, αλλά και δεν δέχονται βοήθεια. Γιατί, τί να τους κάνη ο Θεός; Σαν ένα παιδί που απομακρύνεται από τον πατέρα του, σπαταλάει όλη την περιουσία του και από πάνω βρίζει τον πατέ¬ρα του. Ε, τι να το κάνη αυτό ο πατέρας του; Οι άλλοι όμως υπόδικοι, που έχουν λίγο φιλότιμο, αισθάνονται την ενοχή τους, μετανοούν και υποφέρουν για τις αμαρτίες τους. Ζητούν να βοηθηθούν και βοηθιούνται θετικά με τις προσευχές των πιστών. Τους δίνει δηλα¬δή ο Θεός μια ευκαιρία, τώρα που είναι υπόδικοι, να βοηθηθούν μέχρι να γίνη η Δευτέρα Παρουσία. Και όπως σ' αυτήν την ζωή, αν κάποιος είναι φίλος με τον βασιλιά, μπορεί να μεσολαβήση και να βοηθήση έναν υπόδικο, έτσι και αν είναι κανείς «φίλος» με τον Θεό, μπορεί να μεσολαβήση στον Θεό με την προσευχή του και να μεταφέρη τους υπόδικους νεκρούς από την μια «φυλακή» σε άλλη καλύτερη, από το ένα «κρατητήριο» σε ένα άλλο καλύτερο. Η ακόμη μπορεί να τους μετα¬φέρη και σε «δωμάτιο» η σε «διαμέρισμα».
Όπως ανακουφίζουμε τους φυλακισμένους με αναψυκτικά κ.λπ. που τους πηγαίνουμε, έτσι και τους νεκρούς τους ανακουφίζουμε με τις προσευχές και τις ελεημοσύνες που κάνουμε για την ψυχή τους. Οι προ¬σευχές των ζώντων για τους κεκοιμημένους και τα μνη¬μόσυνα είναι η τελευταία ευκαιρία που δίνει ο Θεός στους κεκοιμημένους να βοηθηθούν, μέχρι να γίνη η τε¬λική Κρίση. Μετά την δίκη δεν θα υπάρχη πλέον δυνα¬τότητα να βοηθηθούν.
Ο Θεός θέλει να βοηθήση τους κεκοιμημένους, γιατί πονάει για την σωτηρία τους, αλλά δεν το κάνει, γιατί έχει αρχοντιά. Δεν θέλει να δώση δικαίωμα στον διά¬βολο να πη: «Πως τον σώζεις αυτόν, ενώ δεν κοπίασε;». Όταν όμως εμείς προσευχώμαστε για τους κεκοιμημένους, Του δίνουμε το δικαίωμα να επεμβαίνη. Περισσό¬τερο μάλιστα συγκινείται ο Θεός, όταν κάνουμε προ¬σευχή για τους κεκοιμημένους παρά για τους ζώντες.
Γι' αυτό και η Εκκλησία μας έχει τα κόλλυβα, τα μνημόσυνα. Τα μνημόσυνα είναι ο καλύτερος δικηγό¬ρος για τις ψυχές των κεκοιμημένων. Έχουν την δυνα¬τότητα και από την κόλαση να βγάλουν την ψυχή. Κι εσείς σε κάθε Θεία Λειτουργία να διαβάζετε κόλλυβο για τους κεκοιμημένους. Έχει νόημα το σιτάρι. «Σπεί- ρεται εν φθορά, εγείρεται εν αφθαρσία»[6], λέει η Γρα¬φή. Στον κόσμο μερικοί βαριούνται να βράσουν λίγο σιτάρι και πηγαίνουν στην εκκλησία σταφίδες, κουρα¬μπιέδες, κουλουράκια, για να τα διαβάσουν οι ιερείς. Και βλέπεις, εκεί στο Άγιον Όρος κάτι γεροντάκια τα καημένα σε κάθε Θεία Λειτουργία κάνουν κόλλυβο και για τους κεκοιμημένους και για τον Άγιο που γιορ¬τάζει, για να έχουν την ευλογία του.
- Γέροντα, αυτοί που έχουν πεθάνει πρόσφατα έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από προσευχή;
- Εμ, όταν μπαίνη καποιος στην φυλακή, στην αρχή δεν δυσκολεύεται πιο πολύ; Να κάνουμε προσευχή για τους κεκοιμημένους που δεν ευαρέστησαν στον Θεό, για να κάνη κάτι και γι' αυτούς ο Θεός. Ιδίως, όταν ξέρουμε ότι κάποιος ήταν σκληρός -θέλω να πω, ότι φαινόταν σκληρός, γιατί μπορεί να νομίζουμε ότι ήταν σκληρός, αλλά στην πραγματικότητα να μην ήταν- και είχε και αμαρτωλή ζωή, τότε να κάνουμε πολλή προ¬σευχή, Θείες Λειτουργίες, Σαρανταλείτουργα για την ψυχή του και να δίνουμε ελεημοσύνη[7] σε φτωχούς για την σωτηρία της ψυχής του, για να ευχηθούν οι φτωχοί «ν' αγιάσουν τα κόκκαλά του», ώστε να καμφθή ο Θεός και να τον ελεήση. Έτσι, ο,τι δεν έκανε εκείνος, το κά¬νουμε εμείς γι' αυτόν. Ενώ ένας άνθρωπος που είχε καλωσύνη, ακόμη και αν η ζωή του δεν ήταν καλή, επειδή είχε καλή διάθεση, με λίγη προσευχή πολύ βοηθιέται.
Έχω υπ' όψιν μου γεγονότα που μαρτυρούν πόσο οι κεκοιμημένοι βοηθιούνται με την προσευχή πνευ¬ματικών ανθρώπων. Κάποιος ήρθε στο Καλύβι και μου είπε με κλάματα: «Γέροντα, δεν έκανα προσευχή για κάποιον γνωστό μου κεκοιμημένο και μου παρουσιά¬σθηκε στον ύπνο μου. «Είκοσι μέρες, μου είπε, έχεις να με βοηθήσης με ξέχασες και υποφέρω». Πράγματι, μου λέει, εδώ και είκοσι μέρες είχα ξεχασθή με διάφορες μέριμνες και ούτε για τον εαυτό μου δεν προσευχό¬μουν».
- Όταν, Γέροντα, πεθάνη κάποιος και μας ζητήσουν να προσευχηθούμε γι' αυτόν, είναι καλό να κάνουμε κάθε μέρα ένα κομποσχοίνι μέχρι τα σαράντα;
- Άμα κάνης κομποσχοίνι γι' αυτόν, βάλε και άλλους κεκοιμημένους. Γιατί να πάη μια αμαξοστοιχία στον προορισμό της με έναν μόνον επιβάτη, ενώ χωράει και άλλους; Πόσοι κεκοιμημένοι έχουν άνάγκη οι καημέ¬νοι και ζητούν βοήθεια και δεν έχουν κανέναν να προσευχηθή γι' αυτούς!
Μερικοί κάθε τόσο κάνουν μνημόσυνο μόνο για κάποιον δικό τους. Με αυτόν τον τρόπο δεν βοηθιέται ούτε ο δικός τους, γιατί η προσευχή τους δεν είναι τόσο ευάρεστη στον Θεό. Αφού τόσα μνημόσυνα έκαναν γι' αυτόν, ας κάνουν συγχρόνως και για τους ξένους.
- Γέροντα, με απασχολεί μερικές φορές η σωτηρία του πατέρα μου, γιατί δεν είχε καμμιά σχέση με την Εκκλησία.
- Δεν ξέρεις την κρίση του Θεού την τελευταία στιγ¬μή. Πότε σε απασχολεί; Κάθε Σάββατο;
- Δεν έχω παρακολουθήσει, αλλά γιατί το Σάββατο;
- Γιατί αυτήν την ημέρα την δικαιούνται οι κεκοιμη¬μένοι.
- Γέροντα, οι νεκροί που δεν έχουν ανθρώπους να προσεύχωνται γι' αυτούς βοηθιούνται από τις προσευ¬χές εκείνων που προσεύχονται γενικά για τους κεκοιμημένους;
- Και βέβαια βοηθιούνται. Εγώ, όταν προσεύχομαι για όλους τους κεκοιμημένους, βλέπω στον ύπνο μου τους γονείς μου, γιατί αναπαύονται από την προσευχή που κάνω. Κάθε φορά που έχω Θεία Λειτουργία, κάνω και γενικό μνημόσυνο για όλους τους κεκοιμημένους και εύχομαι για τους βασιλείς, για τους αρχιερείς κ.λπ. και στο τέλος λέω «και υπέρ ων τα ονόματα ουκ εμνημονεύθησαν». Αν καμμιά φορά δεν κάνω ευχή για τους κεκοιμημένους, παρουσιάζονται γνωστοί κεκοιμημένοι μπροστά μου. Έναν συγγενή μου, που είχε σκοτωθή στον πόλεμο, τον είδα ολόκληρο μπροστά μου μετά την Θεία Λειτουργία, την ώρα του μνημοσύνου, γιατί αυτόν δεν τον είχα ολόκληρο γραμμένο με τα ονό¬ματα των κεκοιμημένων, επειδή μνημονευόταν στην Προσκομιδή με τους ηρωικώς πεσόντες. Κι εσείς στην Αγία Πρόθεση να μη δίνετε να μνημονευθούν μόνον ονόματα ασθενών, αλλά και ονόματα κεκοιμημένων, γιατί μεγαλύτερη ανάγκη έχουν οι κεκοιμημένοι.
Το καλύτερο μνημόσυνο για τους κεκοιμημένους
Το καλύτερο από όλα τα μνημόσυνα που μπορούμε να κάνουμε για τους κεκοιμημένους είναι η προσεκτική ζωή μας, ο αγώνας που θα κάνουμε, για να κόψουμε τα ελαττώματά μας και να λαμπικάρουμε την ψυχή μας. Γιατί η δική μας ελευθερία από τα υλικά πράγμα¬τα και από τα ψυχικά πάθη, έκτος από την δική μας ανακούφιση, έχει ως αποτέλεσμα και την ανακούφιση των κεκοιμημένων προπάππων όλης της γενιάς μας. Οι κεκοιμημένοι νιώθουν χαρά, όταν ένας απόγονός τους είναι κοντά στον Θεό. Αν εμείς δεν είμαστε σε καλή πνευματική κατάσταση, τότε υποφέρουν οι κε¬κοιμημένοι γονείς μας, ο πάππους μας, ο προπάππος μας, όλες οι γενεές. «Δες τι απογόνους κάναμε!», λένε και στενοχωριούνται. Αν όμως είμαστε σε καλή πνευ¬ματική κατάσταση, ευφραίνονται, γιατί και αυτοί έγι¬ναν συνεργοί να γεννηθούμε και ο Θεός κατά κάποιον τρόπο υποχρεώνεται να τους βοηθήση. Αυτό δηλαδή που θα δώση χαρά στους κεκοιμημένους είναι να αγωνισθούμε να ευαρεστήσουμε στον Θεό με την ζωή μας, ώστε να τους συναντήσουμε στον Παράδεισο και να ζήσουμε όλοι μαζί στην αιώνια ζωή.
Επομένως, αξίζει τον κόπο να χτυπήσουμε τον πα¬λαιό μας άνθρωπο, για να γίνη καινός και να μη βλάπτη πια ούτε τον εαυτό του ούτε άλλους ανθρώπους, αλλά να βοηθάη και τον εαυτό του και τους άλλους, είτε ζώντες είναι είτε κεκοιμημένοι.
Η παρρησία των δικαίων προς τον Θεό
- Γέροντα, στην προς Αρχαρίους Επιστολή σας γρά¬φετε: «Παρόλο που καταλαβαίνουν οι αληθινοί μοναχοί ότι αυτό που απολαμβάνουν σ' αυτήν την ζωή είναι μέ¬ρος της χαράς του Παραδείσου και ότι στον Παράδεισο θα είναι περισσότερη, εν τούτοις από πολλή αγάπη προς τον πλησίον τους θέλουν να ζήσουν επί της γης, για να βοηθούν τους ανθρώπους με την προσευχή, να επεμβαίνη ο Θεός και να βοηθιέται ο κόσμος»[8].
- Γράψε: «Θέλουν να ζήσουν επί της γης, για να συ-μπάσχουν με τους ανθρώπους και να τους βοηθούν με την προσευχή».
- Στην άλλη ζωή, Γέροντα, ένας σωστός μοναχός πάλι δεν θα βοηθάη με την προσευχή του τους ανθρώπους;
- Και στην άλλη ζωή θα βοηθάη με την προσευχή του, αλλά δεν θα υποφέρη, ενώ τώρα συμπάσχει δεν περνάει χαρούμενα εδώ, «με χαρούμενη την όψη και με βλέμμα λαμπερό»! Όσο όμως υποφέρει για τον πλη¬σίον του, τόσο ανταμείβεται με θεία παρηγοριά, και αυτό είναι κατά κάποιον τρόπο και η πληροφορία ότι βοηθιέται ο άλλος. Αύτη η παραδεισένια χαρά είναι η θεία ανταμοιβή για τον πόνο που νιώθει για τον αδελφό του.
- Δηλαδή, Γέροντα, οι Άγιοι που επικαλούμαστε να μας βοηθήσουν δεν συμπάσχουν μαζί μας;
- Εκεί δεν έχει πόνο, βρε παιδάκι μου! Στον Παρά¬δεισο υποφέρουν; «Ένθα ουκ έστι πόνος ου λύπη ου στεναγμός»[9] δεν λέει;
Ύστερα οι Άγιοι έχουν υπ όψιν τους την θεία ανταμοιβή που θα λάβουν όσοι άνθρωποι βασανί¬ζονται σ' αυτήν την ζωή και αυτό τους κάνει να χαίρωνται. Μα και ο Ίδιος ο Θεός που έχει τόση αγάπη, τόση ευσπλαχνία, πως αντέχει αυτόν τον μεγάλο πόνο των ανθρώπων; Αντέχει, γιατί έχει υπ' όψιν Του την θεία ανταμοιβή που τους περιμένει. Όσο δηλαδή βα¬σανίζονται εδώ οι άνθρωποι, τόσο τους αποταμιεύει εκεί ουράνιο μισθό. Ενώ εμείς αυτά δεν τα βλέπουμε και συμπάσχουμε με όσους υποφέρουν. Γι' αυτό, όταν κάποιος τα βλέπη λίγο αυτά και έχη υπ' όψιν του την ανταμοιβή που θα λάβουν, δεν υποφέρει τόσο πολύ.
- Όταν, Γέροντα, παρακαλούμε τον Θεό να βοηθήση κάποιον κεκοιμημένο που δεν έχει ανάγκη, πάει χα¬μένη αυτή η προσευχή;
- Πως να πάη χαμένη; Όταν λέμε «ανάπαυσον τον τάδε» και αυτός είναι σε καλή θέση στην άλλη ζωή, δεν παρεξηγείται ίσα- ίσα συγκινείται. «Για δες, λέει, εγώ είμαι σε καλή θέση και εκείνοι αγωνιούν», οπότε φιλοτιμείται και μας βοηθάει πιο πολύ, πρεσβεύοντας στον Θεό για μας. Άλλα που να ξέρης σε τι κατάσταση βρίσκεται ο άλλος; Φυσιολογικά κάνεις ευχή πρώτα γι' αυτούς που γνωρίζεις ότι με την ζωή τους λύπησαν τον Θεό και εύχεσαι και για άλλες ανάλογες περιπτώσεις και ύστερα εύχεσαι και για όλους τους κεκοιμημένους.
Η μέλλουσα Κρίση
- Γέροντα, πως εξαγνίζεται η ψυχή;
- Όταν ο άνθρωπος εργασθή τις εντολές του Θεού, κάνη δουλειά στον εαυτό του και καθαρισθή από τα πάθη, τότε ο νους φωτίζεται, φθάνει σε ύψος θεωρίας, και η ψυχή λαμπρύνεται και γίνεται όπως ήταν πρίν από την πτώση των Πρωτοπλάστων. Σε τέτοια κατάσταση θα βρίσκεται μετά την ανάσταση των νεκρών. Μπορεί όμως ο άνθρωπος να δη την ανάσταση της ψυχής του πριν από την κοινή ανάσταση, αν καθαρισθή τελείως από τα πάθη. Το σώμα του τότε θα είναι αγγελικό, άυλο, και δεν θα νοιάζεται για τροφή υλική.
- Γέροντα, πως θα γίνη η μέλλουσα Κρίση;
- Στην μέλλουσα Κρίση θα αποκαλυφθή σε μια στι¬γμή η κατάσταση του κάθε ανθρώπου και μόνος του καθένας θα τραβήξη για 'κει που είναι. Καθένας θα βλέπη[10] σαν σε τηλεόραση τα δικά του χάλια και την πνευματική κατάσταση του άλλου. Θα καθρεφτίζη τον εαυτό του στον άλλον και θα σκύβη το κεφάλι και θα πηγαίνη στην θέση του. Δεν θα μπορή λ.χ. να πη μια νύφη που καθόταν μπροστά στην πεθερά της σταυρο- πόδι και η πεθερά της με σπασμένο πόδι φρόντιζε το εγγονάκι: «γιατί, Χριστέ μου, βάζεις την πεθερά μου στον Παράδεισο κι εμένα δεν με βάζεις;», επειδή θα έρχεται μπροστά της εκείνη η σκηνή. Θα θυμάται την πεθερά της που στεκόταν όρθια με σπασμένο πόδι και φρόντιζε το εγγονάκι της και δεν θα έχη μούτρα να πάη στον Παράδεισο, αλλά ούτε και θα χωράη στον Παρά¬δεισο. Ή οι μοναχοί θα βλέπουν τι δυσκολίες, τι δο¬κιμασίες είχαν οι κοσμικοί και πως τις αντιμετώπισαν και, αν δεν έχουν ζήσει σωστά, θα σκύψουν το κεφάλι και θα τραβήξουν μόνοι τους για εκεί που θα είναι.
Θα δουν εκεί οι μοναχές, που δεν ευαρέστησαν στον Θεό, ηρωίδες μάνες, που ούτε υποσχέσεις έδωσαν, ούτε τις ευλογίες και τις ευκαιρίες τις δικές τους είχαν, πως αγωνίσθηκαν και σε τι κατάσταση πνευματική έφθασαν, και εκείνες, καλόγριες, με τι μικροπρέπειες ασχολούνταν και βασανίζονταν, και θα ντρέπονται! Έτσι μου λέει ο λογισμός ότι θα γίνη η Κρίση. Δεν θα πη δηλαδή ο Χριστός: «έλα εδώ εσύ, τι έκανες;» η «εσύ θα πας στην κόλαση, εσύ στον Παράδεισο», αλλά ο καθένας θα συγκρίνη τον εαυτό του με τον άλλον και θα τραβήξη για εκεί που θα είναι[11].
Η μέλλουσα ζωή
- Γέροντα, έφερα γλυκά να κεράσετε.
- Δες πως χαίρονται! Στην άλλη ζωή θα λέμε: «Με τι χαζά χαιρόμασταν! Τι μας συγκινούσαν τότε!». Ενώ τώρα σκιρτάει η καρδιά γι' αυτά.
- Γέροντα, πως θα το καταλάβουμε αυτό από τώρα;
- Άμα το καταλάβετε αυτό από τώρα, δεν θα το πήτε μεθαύριο στην άλλη ζωή. Πάντως, όσοι βρίσκονται εκεί επάνω, καλά περνούν. Ξέρεις τι εργόχειρο κάνουν εκεί στον Ουρανό; Συνέχεια δοξολογούν τον Θεό.
- Γέροντα, γιατί το σώμα Του νεκρού λέγεται «λεί¬ψανο»;
- Γιατί είναι ό,τι μένει εδώ στην γη από τον άνθρωπο μετά τον θάνατο. Ο κυρίως άνθρωπος, που είναι η ψυχή, φεύγει στον Ουρανό. Στην μέλλουσα Κρίση θα αναστήση ο Θεός και το σώμα, για να κριθή με αυτό ο άνθρωπος, γιατί με αυτό έζησε και αμάρτησε. Στην άλλη ζωή όλοι θα έχουν το ίδιο σώμα - πνευματικό σώμα-, το ίδιο ανάστημα, και οι κοντοί και οι ψη¬λοί, την ίδια ηλικία, και οι νέοι και οι γέροι και τα μωρά, αφού η ψυχή είναι ίδια. Θα υπάρχη δηλαδή μια αγγελική ηλικία.
- Γέροντα, στην άλλη ζωή όσοι θα είναι στην Κόλα¬ση θα βλέπουν αυτούς που θα είναι στον Παράδεισο;
- Κοίταξε, όπως αυτοί που είναι την νύχτα έξω στο σκοτάδι βλέπουν όσους είναι μέσα σε ένα δωμάτιο φωτισμένο, έτσι και όσοι θα βρίσκονται στην κόλα¬ση θα βλέπουν όσους θα είναι στον Παράδεισο. Και αυτό θα είναι μεγαλύτερη κόλαση. Όπως πάλι όσοι την νύχτα είναι στο φως, δεν βλέπουν αυτούς που είναι έξω στο σκοτάδι, έτσι και αυτοί που θα βρίσκονται στον Παράδεισο δεν θα βλέπουν αυτούς που θα είναι στην κόλαση. Γιατί, αν έβλεπαν τους κολασμένους, θα πονούσαν, θα θλίβονταν για την ταλαιπωρία τους, και δεν θα απολάμβαναν τον Παράδεισο, αλλά εκεί «ουκ εστί πόνος...»[12]. Και όχι μόνο δεν θα τους βλέπουν, αλλά ούτε θα θυμούνται αν είχαν αδελφό η πατέρα η μητέρα, αν δεν είναι και εκείνοι στον Παράδεισο. «Εν εκείνη τη ημέρα απολούνται πάντες οι διαλογισμοί αυτού»[13]λέει ο Ψαλμωδός. Γιατί, άμα τους θυμούνται, πως θα είναι Παράδεισος; Αύτος μάλιστα που θα είναι στον Παράδεισο, θα νομίζουν ότι δεν θα υπάρχουν άλλοι άνθρωποι, ούτε θα θυμούνται τις αμαρτίες που είχαν κάνει. Γιατί, αν θυμούνται τις αμαρτίες τους, δεν θα αντέχουν από φιλότιμο στην σκέψη ότι λύπησαν τον Θεό.
Η ποσότητα πάλι της χαράς του καθενός στον Παρά¬δεισο θα είναι διαφορετική. Άλλος θα έχη μια δαχτυλήθρα χαρά, άλλος ένα ποτήρι, άλλος μια ολόκληρη δεξα¬μενή. Όλοι όμως θα αισθάνονται πλήρεις και κανένας δεν θα ξέρη το μέγεθος της χαράς, της αγαλλιάσεως, του άλλου. Τα κανόνισε έτσι ο Καλός Θεός, γιατί, αν γνώριζε ο ένας ότι ο άλλος έχει περισσότερη χαρά, δεν θα ήταν τότε Παράδεισος, επειδή θα υπήρχε το «γιατί εκείνος να έχη περισσότερη χαρά και εγώ λιγότερη; ». Δηλαδή καθένας θα βλέπη στον Παράδεισο την δόξα του Θεού ανάλογα με την καθαρότητα των οφθαλμών της ψυχής του. Η ορατότητα όμως δεν θα καθορισθή από τον Θεό, άλλα θα εξαρτηθή από την δική του κα¬θαρότητα.
- Γέροντα, μερικοί δεν πιστεύουν ότι υπάρχει κόλα¬ση και Παράδεισος.
- Δεν πιστεύουν ότι υπάρχει κόλαση και Παρά¬δεισος; Πως είναι δυνατόν οι νεκροί να μείνουν στην ανυπαρξία, αφού είναι ψυχές; Ο Θεός είναι αθάνατος και ο άνθρωπος είναι κατά χάριν αθάνατος. Επομένως αθάνατος θα είναι και στην κόλαση. Ύστερα τον Πα¬ράδεισο και την κόλαση τα ζη η ψυχή μας σε έναν βαθμό και από αυτήν την ζωή, ανάλογα με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Όταν κάποιος έχη τύψεις συνειδήσεως και νιώθη φόβο, ταραχή, άγχος, απελπισία, η είναι κυριευμένος από μίσος, από φθόνο κ.λπ., τότε ζη την κόλαση. Ενώ, όταν μέσα του υπάρχη αγάπη, χαρά, ειρήνη, πραότητα, καλοσύνη κ.λπ., τότε ζη τον Παρά¬δεισο. Όλη η βάση είναι η ψυχή, γιατί αυτή είναι που αισθάνεται και την χαρά και τον πόνο. Να, πήγαινε σε έναν πεθαμένο και πες του τα πιο ευχάριστα πράγμα¬τα, λ.χ. «ήρθε ο αδελφός σου από την Αμερική» κ.λπ., δεν θα καταλάβη τίποτε. Αν Του σπάσης τα χέρια, τα πόδια, πάλι δεν θα καταλάβη. Επομένως η ψυχή είναι που αισθάνεται. Αυτά όλα δεν τους προβληματίζουν; Η, ας υποθέσουμε, βλέπεις ένα ωραίο, ένα ευχάριστο όνειρο, χαίρεσαι, χτυπάει γλυκά η καρδιά σου και, δεν θέλεις να τελείωση. Ξυπνάς και στενοχωριέσαι, γιατί ξύπνησες. Η βλέπεις ένα άσχημο όνειρο, ότι έπεσες λ.χ. και έσπασες τα πόδια σου, και υποφέρεις, κλαις. Από την αγωνία σου ξυπνάς με δάκρυα στα μάτια, βλέπεις ότι δεν έπαθες τίποτε και λες: «Ευτυχώς όνειρο ήταν!». Δηλαδή συμμετέχει η ψυχή. Από ένα άσχημο όνειρο υποφέρει κανείς περισσότερο από ό,τι στην πραγμα¬τικότητα, όπως και ο άρρωστος υποφέρει πιο πολύ την νύχτα απ' ό,τι την ημέρα. Έτσι και όταν πεθάνη ο άνθρωπος, αν πάη στην κόλαση, θα είναι πιο οδυνηρό. Σκεφθήτε να ζη κανείς ένα αιώνιο εφιαλτικό όνειρο και να βασανίζεται αιώνια! 'Εδώ δεν μπορείς να αντέξης για λίγα λεπτά ένα άσχημο όνειρο, άντε τώρα αιώνια -Θεός φυλάξοι- να είσαι μέσα στην θλίψη. Γι' αυτό κα¬λύτερα να μην πάμε στην κόλαση. 'Εσείς τι λέτε;
- Τόσον καιρό, Γέροντα, κάνουμε αγώνα να μην πάμε στην κόλαση λέτε, εκεί να καταλήξουμε;
- Αν δεν έχουμε μυαλό, εκεί θα πάμε. Εγώ εύχομαι η όλοι στον Παράδεισο η κανένας στην κόλαση... Κα¬λά δεν λέω; Είναι πολύ βαρύ, μετά από όσα έκανε ο Θεός για μας τους ανθρώπους, να πάμε στην κόλαση και να Τον λυπήσουμε. Ο Θεός να φυλάξη, όχι μόνον άνθρωπος, αλλά ούτε πουλί να μην πάη στην κόλαση.
Ο Καλός Θεός ας μας δώση καλή μετάνοια, για να μας βρη ο θάνατος σε καλή πνευματική κατάσταση και, να απόκατασταθούμε στην Ουράνια Βασιλεία Του. Αμήν.
Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου
Η μετά θάνατον ζωή
Οι υπόδικοι νεκροί
-Γέροντα, όταν πεθάνη ο άνθρωπος, συναισθάνεται αμέσως σε τι κατάσταση βρίσκεται;
Ναι, συνέρχεται και λέει «τι έκανα;», αλλα «φαϊντά γιόκ[1]», δηλαδή δεν οφελεί αυτό. Όπως ένας μεθυσμένος, αν σκοτώση λ.χ. την μάνα του, γελάει, τραγουδάει, επειδή δεν καταλαβαί¬νει τι έκανε, και, όταν ξεμεθύση, κλαίει και οδύρεται και λέει «τι έκανα;», έτσι και όσοι σ' αυτήν την ζωή κάνουν αταξίες είναι σαν μεθυσμένοι. Δεν καταλα-βαίνουν τι κάνουν, δεν αισθάνονται την ενοχή τους. Όταν όμως πεθάνουν, τότε φεύγει αυτή η μέθη και συ¬νέρχονται. Ανοίγουν τα μάτια της ψυχής τους και συ- ναισθάνονται την ενοχή τους, γιατί η ψυχή, όταν βγη από το σώμα, κινείται, βλέπει, αντιλαμβάνεται με μια ασύλληπτη ταχύτητα.
Μερικοί ρωτούν πότε θα γίνη η Δευτέρα Παρου¬σία. Για τον άνθρωπο όμως που πεθαίνει γίνεται κατά κάποιον τρόπο η Δευτέρα Παρουσία, γιατί κρίνεται ανάλογα με την κατάσταση στην οποία τον βρίσκει ο θάνατος.
- Γέροντα, πως είναι οι κολασμένοι;
- Είναι υπόδικοι, φυλακισμένοι, που βασανίζονται ανάλογα με τις αμαρτίες που έκαναν και περιμένουν να γίνη η τελική δίκη, η μέλλουσα κρίση. Υπάρχουν βαρυποινίτες, υπάρχουν και υπόδικοι με ελαφρότερες ποινές.
- Και οι Άγιοι και ο ληστής[2];
- Οι Άγιοι και ο ληστής είναι στον Παράδεισο, άλλα δεν έχουν λάβει την τέλεια δόξα, όπως και οι υπόδικοι είναι στην κόλαση, άλλα δεν έχουν λάβει την τέλεια καταδίκη. Ο Θεός, ενώ έχει πει εδώ και τόσους αιώνες το «μετανοείτε ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών[3]», παρατείνει-παρατείνει τον χρόνο, επειδή περιμένει εμάς[4] να διορθωθούμε. Αλλά εμείς παραμένοντας στις κακομοιριές μας αδικούμε τους Αγίους, γιατί δεν μπορούν να λάβουν την τέλεια δόξα, την οποία θα λά¬βουν μετά την μέλλουσα Κρίση.
Η προσευχή και τα μνημόσυνα για τους κεκοιμημένους[5]
- Γέροντα, οι υπόδικοι νεκροί μπορούν να προσεύ¬χονται;
- Έρχονται σε συναίσθηση και ζητούν βοήθεια, αλλά δεν μπορούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους. Όσοι βρί¬σκονται στον Άδη μόνον ένα πράγμα θα ήθελαν από τον Χριστό: να ζήσουν πέντε λεπτά, για να μετανοή¬σουν. Εμείς που ζούμε, έχουμε περιθώρια μετανοίας, ενώ οι καημένοι οι κεκοιμημένοι δεν μπορούν πια μό¬νοι τους να καλυτερεύσουν την θέση τους, αλλά περι¬μένουν από μας βοήθεια. Γι' αυτό έχουμε χρέος να τους βοηθούμε με την προσευχή μας.
Μου λέει ο λογισμός ότι μόνον το δέκα τοις εκατό από τους υπόδικους νεκρούς βρίσκονται σε δαιμονική κατάσταση και, εκεί που είναι, βρίζουν τον Θεό, όπως οι δαίμονες. Δεν ζητούν βοήθεια, αλλά και δεν δέχονται βοήθεια. Γιατί, τί να τους κάνη ο Θεός; Σαν ένα παιδί που απομακρύνεται από τον πατέρα του, σπαταλάει όλη την περιουσία του και από πάνω βρίζει τον πατέ¬ρα του. Ε, τι να το κάνη αυτό ο πατέρας του; Οι άλλοι όμως υπόδικοι, που έχουν λίγο φιλότιμο, αισθάνονται την ενοχή τους, μετανοούν και υποφέρουν για τις αμαρτίες τους. Ζητούν να βοηθηθούν και βοηθιούνται θετικά με τις προσευχές των πιστών. Τους δίνει δηλα¬δή ο Θεός μια ευκαιρία, τώρα που είναι υπόδικοι, να βοηθηθούν μέχρι να γίνη η Δευτέρα Παρουσία. Και όπως σ' αυτήν την ζωή, αν κάποιος είναι φίλος με τον βασιλιά, μπορεί να μεσολαβήση και να βοηθήση έναν υπόδικο, έτσι και αν είναι κανείς «φίλος» με τον Θεό, μπορεί να μεσολαβήση στον Θεό με την προσευχή του και να μεταφέρη τους υπόδικους νεκρούς από την μια «φυλακή» σε άλλη καλύτερη, από το ένα «κρατητήριο» σε ένα άλλο καλύτερο. Η ακόμη μπορεί να τους μετα¬φέρη και σε «δωμάτιο» η σε «διαμέρισμα».
Όπως ανακουφίζουμε τους φυλακισμένους με αναψυκτικά κ.λπ. που τους πηγαίνουμε, έτσι και τους νεκρούς τους ανακουφίζουμε με τις προσευχές και τις ελεημοσύνες που κάνουμε για την ψυχή τους. Οι προ¬σευχές των ζώντων για τους κεκοιμημένους και τα μνη¬μόσυνα είναι η τελευταία ευκαιρία που δίνει ο Θεός στους κεκοιμημένους να βοηθηθούν, μέχρι να γίνη η τε¬λική Κρίση. Μετά την δίκη δεν θα υπάρχη πλέον δυνα¬τότητα να βοηθηθούν.
Ο Θεός θέλει να βοηθήση τους κεκοιμημένους, γιατί πονάει για την σωτηρία τους, αλλά δεν το κάνει, γιατί έχει αρχοντιά. Δεν θέλει να δώση δικαίωμα στον διά¬βολο να πη: «Πως τον σώζεις αυτόν, ενώ δεν κοπίασε;». Όταν όμως εμείς προσευχώμαστε για τους κεκοιμημένους, Του δίνουμε το δικαίωμα να επεμβαίνη. Περισσό¬τερο μάλιστα συγκινείται ο Θεός, όταν κάνουμε προ¬σευχή για τους κεκοιμημένους παρά για τους ζώντες.
Γι' αυτό και η Εκκλησία μας έχει τα κόλλυβα, τα μνημόσυνα. Τα μνημόσυνα είναι ο καλύτερος δικηγό¬ρος για τις ψυχές των κεκοιμημένων. Έχουν την δυνα¬τότητα και από την κόλαση να βγάλουν την ψυχή. Κι εσείς σε κάθε Θεία Λειτουργία να διαβάζετε κόλλυβο για τους κεκοιμημένους. Έχει νόημα το σιτάρι. «Σπεί- ρεται εν φθορά, εγείρεται εν αφθαρσία»[6], λέει η Γρα¬φή. Στον κόσμο μερικοί βαριούνται να βράσουν λίγο σιτάρι και πηγαίνουν στην εκκλησία σταφίδες, κουρα¬μπιέδες, κουλουράκια, για να τα διαβάσουν οι ιερείς. Και βλέπεις, εκεί στο Άγιον Όρος κάτι γεροντάκια τα καημένα σε κάθε Θεία Λειτουργία κάνουν κόλλυβο και για τους κεκοιμημένους και για τον Άγιο που γιορ¬τάζει, για να έχουν την ευλογία του.
- Γέροντα, αυτοί που έχουν πεθάνει πρόσφατα έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από προσευχή;
- Εμ, όταν μπαίνη καποιος στην φυλακή, στην αρχή δεν δυσκολεύεται πιο πολύ; Να κάνουμε προσευχή για τους κεκοιμημένους που δεν ευαρέστησαν στον Θεό, για να κάνη κάτι και γι' αυτούς ο Θεός. Ιδίως, όταν ξέρουμε ότι κάποιος ήταν σκληρός -θέλω να πω, ότι φαινόταν σκληρός, γιατί μπορεί να νομίζουμε ότι ήταν σκληρός, αλλά στην πραγματικότητα να μην ήταν- και είχε και αμαρτωλή ζωή, τότε να κάνουμε πολλή προ¬σευχή, Θείες Λειτουργίες, Σαρανταλείτουργα για την ψυχή του και να δίνουμε ελεημοσύνη[7] σε φτωχούς για την σωτηρία της ψυχής του, για να ευχηθούν οι φτωχοί «ν' αγιάσουν τα κόκκαλά του», ώστε να καμφθή ο Θεός και να τον ελεήση. Έτσι, ο,τι δεν έκανε εκείνος, το κά¬νουμε εμείς γι' αυτόν. Ενώ ένας άνθρωπος που είχε καλωσύνη, ακόμη και αν η ζωή του δεν ήταν καλή, επειδή είχε καλή διάθεση, με λίγη προσευχή πολύ βοηθιέται.
Έχω υπ' όψιν μου γεγονότα που μαρτυρούν πόσο οι κεκοιμημένοι βοηθιούνται με την προσευχή πνευ¬ματικών ανθρώπων. Κάποιος ήρθε στο Καλύβι και μου είπε με κλάματα: «Γέροντα, δεν έκανα προσευχή για κάποιον γνωστό μου κεκοιμημένο και μου παρουσιά¬σθηκε στον ύπνο μου. «Είκοσι μέρες, μου είπε, έχεις να με βοηθήσης με ξέχασες και υποφέρω». Πράγματι, μου λέει, εδώ και είκοσι μέρες είχα ξεχασθή με διάφορες μέριμνες και ούτε για τον εαυτό μου δεν προσευχό¬μουν».
- Όταν, Γέροντα, πεθάνη κάποιος και μας ζητήσουν να προσευχηθούμε γι' αυτόν, είναι καλό να κάνουμε κάθε μέρα ένα κομποσχοίνι μέχρι τα σαράντα;
- Άμα κάνης κομποσχοίνι γι' αυτόν, βάλε και άλλους κεκοιμημένους. Γιατί να πάη μια αμαξοστοιχία στον προορισμό της με έναν μόνον επιβάτη, ενώ χωράει και άλλους; Πόσοι κεκοιμημένοι έχουν άνάγκη οι καημέ¬νοι και ζητούν βοήθεια και δεν έχουν κανέναν να προσευχηθή γι' αυτούς!
Μερικοί κάθε τόσο κάνουν μνημόσυνο μόνο για κάποιον δικό τους. Με αυτόν τον τρόπο δεν βοηθιέται ούτε ο δικός τους, γιατί η προσευχή τους δεν είναι τόσο ευάρεστη στον Θεό. Αφού τόσα μνημόσυνα έκαναν γι' αυτόν, ας κάνουν συγχρόνως και για τους ξένους.
- Γέροντα, με απασχολεί μερικές φορές η σωτηρία του πατέρα μου, γιατί δεν είχε καμμιά σχέση με την Εκκλησία.
- Δεν ξέρεις την κρίση του Θεού την τελευταία στιγ¬μή. Πότε σε απασχολεί; Κάθε Σάββατο;
- Δεν έχω παρακολουθήσει, αλλά γιατί το Σάββατο;
- Γιατί αυτήν την ημέρα την δικαιούνται οι κεκοιμη¬μένοι.
- Γέροντα, οι νεκροί που δεν έχουν ανθρώπους να προσεύχωνται γι' αυτούς βοηθιούνται από τις προσευ¬χές εκείνων που προσεύχονται γενικά για τους κεκοιμημένους;
- Και βέβαια βοηθιούνται. Εγώ, όταν προσεύχομαι για όλους τους κεκοιμημένους, βλέπω στον ύπνο μου τους γονείς μου, γιατί αναπαύονται από την προσευχή που κάνω. Κάθε φορά που έχω Θεία Λειτουργία, κάνω και γενικό μνημόσυνο για όλους τους κεκοιμημένους και εύχομαι για τους βασιλείς, για τους αρχιερείς κ.λπ. και στο τέλος λέω «και υπέρ ων τα ονόματα ουκ εμνημονεύθησαν». Αν καμμιά φορά δεν κάνω ευχή για τους κεκοιμημένους, παρουσιάζονται γνωστοί κεκοιμημένοι μπροστά μου. Έναν συγγενή μου, που είχε σκοτωθή στον πόλεμο, τον είδα ολόκληρο μπροστά μου μετά την Θεία Λειτουργία, την ώρα του μνημοσύνου, γιατί αυτόν δεν τον είχα ολόκληρο γραμμένο με τα ονό¬ματα των κεκοιμημένων, επειδή μνημονευόταν στην Προσκομιδή με τους ηρωικώς πεσόντες. Κι εσείς στην Αγία Πρόθεση να μη δίνετε να μνημονευθούν μόνον ονόματα ασθενών, αλλά και ονόματα κεκοιμημένων, γιατί μεγαλύτερη ανάγκη έχουν οι κεκοιμημένοι.
Το καλύτερο μνημόσυνο για τους κεκοιμημένους
Το καλύτερο από όλα τα μνημόσυνα που μπορούμε να κάνουμε για τους κεκοιμημένους είναι η προσεκτική ζωή μας, ο αγώνας που θα κάνουμε, για να κόψουμε τα ελαττώματά μας και να λαμπικάρουμε την ψυχή μας. Γιατί η δική μας ελευθερία από τα υλικά πράγμα¬τα και από τα ψυχικά πάθη, έκτος από την δική μας ανακούφιση, έχει ως αποτέλεσμα και την ανακούφιση των κεκοιμημένων προπάππων όλης της γενιάς μας. Οι κεκοιμημένοι νιώθουν χαρά, όταν ένας απόγονός τους είναι κοντά στον Θεό. Αν εμείς δεν είμαστε σε καλή πνευματική κατάσταση, τότε υποφέρουν οι κε¬κοιμημένοι γονείς μας, ο πάππους μας, ο προπάππος μας, όλες οι γενεές. «Δες τι απογόνους κάναμε!», λένε και στενοχωριούνται. Αν όμως είμαστε σε καλή πνευ¬ματική κατάσταση, ευφραίνονται, γιατί και αυτοί έγι¬ναν συνεργοί να γεννηθούμε και ο Θεός κατά κάποιον τρόπο υποχρεώνεται να τους βοηθήση. Αυτό δηλαδή που θα δώση χαρά στους κεκοιμημένους είναι να αγωνισθούμε να ευαρεστήσουμε στον Θεό με την ζωή μας, ώστε να τους συναντήσουμε στον Παράδεισο και να ζήσουμε όλοι μαζί στην αιώνια ζωή.
Επομένως, αξίζει τον κόπο να χτυπήσουμε τον πα¬λαιό μας άνθρωπο, για να γίνη καινός και να μη βλάπτη πια ούτε τον εαυτό του ούτε άλλους ανθρώπους, αλλά να βοηθάη και τον εαυτό του και τους άλλους, είτε ζώντες είναι είτε κεκοιμημένοι.
Η παρρησία των δικαίων προς τον Θεό
- Γέροντα, στην προς Αρχαρίους Επιστολή σας γρά¬φετε: «Παρόλο που καταλαβαίνουν οι αληθινοί μοναχοί ότι αυτό που απολαμβάνουν σ' αυτήν την ζωή είναι μέ¬ρος της χαράς του Παραδείσου και ότι στον Παράδεισο θα είναι περισσότερη, εν τούτοις από πολλή αγάπη προς τον πλησίον τους θέλουν να ζήσουν επί της γης, για να βοηθούν τους ανθρώπους με την προσευχή, να επεμβαίνη ο Θεός και να βοηθιέται ο κόσμος»[8].
- Γράψε: «Θέλουν να ζήσουν επί της γης, για να συ-μπάσχουν με τους ανθρώπους και να τους βοηθούν με την προσευχή».
- Στην άλλη ζωή, Γέροντα, ένας σωστός μοναχός πάλι δεν θα βοηθάη με την προσευχή του τους ανθρώπους;
- Και στην άλλη ζωή θα βοηθάη με την προσευχή του, αλλά δεν θα υποφέρη, ενώ τώρα συμπάσχει δεν περνάει χαρούμενα εδώ, «με χαρούμενη την όψη και με βλέμμα λαμπερό»! Όσο όμως υποφέρει για τον πλη¬σίον του, τόσο ανταμείβεται με θεία παρηγοριά, και αυτό είναι κατά κάποιον τρόπο και η πληροφορία ότι βοηθιέται ο άλλος. Αύτη η παραδεισένια χαρά είναι η θεία ανταμοιβή για τον πόνο που νιώθει για τον αδελφό του.
- Δηλαδή, Γέροντα, οι Άγιοι που επικαλούμαστε να μας βοηθήσουν δεν συμπάσχουν μαζί μας;
- Εκεί δεν έχει πόνο, βρε παιδάκι μου! Στον Παρά¬δεισο υποφέρουν; «Ένθα ουκ έστι πόνος ου λύπη ου στεναγμός»[9] δεν λέει;
Ύστερα οι Άγιοι έχουν υπ όψιν τους την θεία ανταμοιβή που θα λάβουν όσοι άνθρωποι βασανί¬ζονται σ' αυτήν την ζωή και αυτό τους κάνει να χαίρωνται. Μα και ο Ίδιος ο Θεός που έχει τόση αγάπη, τόση ευσπλαχνία, πως αντέχει αυτόν τον μεγάλο πόνο των ανθρώπων; Αντέχει, γιατί έχει υπ' όψιν Του την θεία ανταμοιβή που τους περιμένει. Όσο δηλαδή βα¬σανίζονται εδώ οι άνθρωποι, τόσο τους αποταμιεύει εκεί ουράνιο μισθό. Ενώ εμείς αυτά δεν τα βλέπουμε και συμπάσχουμε με όσους υποφέρουν. Γι' αυτό, όταν κάποιος τα βλέπη λίγο αυτά και έχη υπ' όψιν του την ανταμοιβή που θα λάβουν, δεν υποφέρει τόσο πολύ.
- Όταν, Γέροντα, παρακαλούμε τον Θεό να βοηθήση κάποιον κεκοιμημένο που δεν έχει ανάγκη, πάει χα¬μένη αυτή η προσευχή;
- Πως να πάη χαμένη; Όταν λέμε «ανάπαυσον τον τάδε» και αυτός είναι σε καλή θέση στην άλλη ζωή, δεν παρεξηγείται ίσα- ίσα συγκινείται. «Για δες, λέει, εγώ είμαι σε καλή θέση και εκείνοι αγωνιούν», οπότε φιλοτιμείται και μας βοηθάει πιο πολύ, πρεσβεύοντας στον Θεό για μας. Άλλα που να ξέρης σε τι κατάσταση βρίσκεται ο άλλος; Φυσιολογικά κάνεις ευχή πρώτα γι' αυτούς που γνωρίζεις ότι με την ζωή τους λύπησαν τον Θεό και εύχεσαι και για άλλες ανάλογες περιπτώσεις και ύστερα εύχεσαι και για όλους τους κεκοιμημένους.
Η μέλλουσα Κρίση
- Γέροντα, πως εξαγνίζεται η ψυχή;
- Όταν ο άνθρωπος εργασθή τις εντολές του Θεού, κάνη δουλειά στον εαυτό του και καθαρισθή από τα πάθη, τότε ο νους φωτίζεται, φθάνει σε ύψος θεωρίας, και η ψυχή λαμπρύνεται και γίνεται όπως ήταν πρίν από την πτώση των Πρωτοπλάστων. Σε τέτοια κατάσταση θα βρίσκεται μετά την ανάσταση των νεκρών. Μπορεί όμως ο άνθρωπος να δη την ανάσταση της ψυχής του πριν από την κοινή ανάσταση, αν καθαρισθή τελείως από τα πάθη. Το σώμα του τότε θα είναι αγγελικό, άυλο, και δεν θα νοιάζεται για τροφή υλική.
- Γέροντα, πως θα γίνη η μέλλουσα Κρίση;
- Στην μέλλουσα Κρίση θα αποκαλυφθή σε μια στι¬γμή η κατάσταση του κάθε ανθρώπου και μόνος του καθένας θα τραβήξη για 'κει που είναι. Καθένας θα βλέπη[10] σαν σε τηλεόραση τα δικά του χάλια και την πνευματική κατάσταση του άλλου. Θα καθρεφτίζη τον εαυτό του στον άλλον και θα σκύβη το κεφάλι και θα πηγαίνη στην θέση του. Δεν θα μπορή λ.χ. να πη μια νύφη που καθόταν μπροστά στην πεθερά της σταυρο- πόδι και η πεθερά της με σπασμένο πόδι φρόντιζε το εγγονάκι: «γιατί, Χριστέ μου, βάζεις την πεθερά μου στον Παράδεισο κι εμένα δεν με βάζεις;», επειδή θα έρχεται μπροστά της εκείνη η σκηνή. Θα θυμάται την πεθερά της που στεκόταν όρθια με σπασμένο πόδι και φρόντιζε το εγγονάκι της και δεν θα έχη μούτρα να πάη στον Παράδεισο, αλλά ούτε και θα χωράη στον Παρά¬δεισο. Ή οι μοναχοί θα βλέπουν τι δυσκολίες, τι δο¬κιμασίες είχαν οι κοσμικοί και πως τις αντιμετώπισαν και, αν δεν έχουν ζήσει σωστά, θα σκύψουν το κεφάλι και θα τραβήξουν μόνοι τους για εκεί που θα είναι.
Θα δουν εκεί οι μοναχές, που δεν ευαρέστησαν στον Θεό, ηρωίδες μάνες, που ούτε υποσχέσεις έδωσαν, ούτε τις ευλογίες και τις ευκαιρίες τις δικές τους είχαν, πως αγωνίσθηκαν και σε τι κατάσταση πνευματική έφθασαν, και εκείνες, καλόγριες, με τι μικροπρέπειες ασχολούνταν και βασανίζονταν, και θα ντρέπονται! Έτσι μου λέει ο λογισμός ότι θα γίνη η Κρίση. Δεν θα πη δηλαδή ο Χριστός: «έλα εδώ εσύ, τι έκανες;» η «εσύ θα πας στην κόλαση, εσύ στον Παράδεισο», αλλά ο καθένας θα συγκρίνη τον εαυτό του με τον άλλον και θα τραβήξη για εκεί που θα είναι[11].
Η μέλλουσα ζωή
- Γέροντα, έφερα γλυκά να κεράσετε.
- Δες πως χαίρονται! Στην άλλη ζωή θα λέμε: «Με τι χαζά χαιρόμασταν! Τι μας συγκινούσαν τότε!». Ενώ τώρα σκιρτάει η καρδιά γι' αυτά.
- Γέροντα, πως θα το καταλάβουμε αυτό από τώρα;
- Άμα το καταλάβετε αυτό από τώρα, δεν θα το πήτε μεθαύριο στην άλλη ζωή. Πάντως, όσοι βρίσκονται εκεί επάνω, καλά περνούν. Ξέρεις τι εργόχειρο κάνουν εκεί στον Ουρανό; Συνέχεια δοξολογούν τον Θεό.
- Γέροντα, γιατί το σώμα Του νεκρού λέγεται «λεί¬ψανο»;
- Γιατί είναι ό,τι μένει εδώ στην γη από τον άνθρωπο μετά τον θάνατο. Ο κυρίως άνθρωπος, που είναι η ψυχή, φεύγει στον Ουρανό. Στην μέλλουσα Κρίση θα αναστήση ο Θεός και το σώμα, για να κριθή με αυτό ο άνθρωπος, γιατί με αυτό έζησε και αμάρτησε. Στην άλλη ζωή όλοι θα έχουν το ίδιο σώμα - πνευματικό σώμα-, το ίδιο ανάστημα, και οι κοντοί και οι ψη¬λοί, την ίδια ηλικία, και οι νέοι και οι γέροι και τα μωρά, αφού η ψυχή είναι ίδια. Θα υπάρχη δηλαδή μια αγγελική ηλικία.
- Γέροντα, στην άλλη ζωή όσοι θα είναι στην Κόλα¬ση θα βλέπουν αυτούς που θα είναι στον Παράδεισο;
- Κοίταξε, όπως αυτοί που είναι την νύχτα έξω στο σκοτάδι βλέπουν όσους είναι μέσα σε ένα δωμάτιο φωτισμένο, έτσι και όσοι θα βρίσκονται στην κόλα¬ση θα βλέπουν όσους θα είναι στον Παράδεισο. Και αυτό θα είναι μεγαλύτερη κόλαση. Όπως πάλι όσοι την νύχτα είναι στο φως, δεν βλέπουν αυτούς που είναι έξω στο σκοτάδι, έτσι και αυτοί που θα βρίσκονται στον Παράδεισο δεν θα βλέπουν αυτούς που θα είναι στην κόλαση. Γιατί, αν έβλεπαν τους κολασμένους, θα πονούσαν, θα θλίβονταν για την ταλαιπωρία τους, και δεν θα απολάμβαναν τον Παράδεισο, αλλά εκεί «ουκ εστί πόνος...»[12]. Και όχι μόνο δεν θα τους βλέπουν, αλλά ούτε θα θυμούνται αν είχαν αδελφό η πατέρα η μητέρα, αν δεν είναι και εκείνοι στον Παράδεισο. «Εν εκείνη τη ημέρα απολούνται πάντες οι διαλογισμοί αυτού»[13]λέει ο Ψαλμωδός. Γιατί, άμα τους θυμούνται, πως θα είναι Παράδεισος; Αύτος μάλιστα που θα είναι στον Παράδεισο, θα νομίζουν ότι δεν θα υπάρχουν άλλοι άνθρωποι, ούτε θα θυμούνται τις αμαρτίες που είχαν κάνει. Γιατί, αν θυμούνται τις αμαρτίες τους, δεν θα αντέχουν από φιλότιμο στην σκέψη ότι λύπησαν τον Θεό.
Η ποσότητα πάλι της χαράς του καθενός στον Παρά¬δεισο θα είναι διαφορετική. Άλλος θα έχη μια δαχτυλήθρα χαρά, άλλος ένα ποτήρι, άλλος μια ολόκληρη δεξα¬μενή. Όλοι όμως θα αισθάνονται πλήρεις και κανένας δεν θα ξέρη το μέγεθος της χαράς, της αγαλλιάσεως, του άλλου. Τα κανόνισε έτσι ο Καλός Θεός, γιατί, αν γνώριζε ο ένας ότι ο άλλος έχει περισσότερη χαρά, δεν θα ήταν τότε Παράδεισος, επειδή θα υπήρχε το «γιατί εκείνος να έχη περισσότερη χαρά και εγώ λιγότερη; ». Δηλαδή καθένας θα βλέπη στον Παράδεισο την δόξα του Θεού ανάλογα με την καθαρότητα των οφθαλμών της ψυχής του. Η ορατότητα όμως δεν θα καθορισθή από τον Θεό, άλλα θα εξαρτηθή από την δική του κα¬θαρότητα.
- Γέροντα, μερικοί δεν πιστεύουν ότι υπάρχει κόλα¬ση και Παράδεισος.
- Δεν πιστεύουν ότι υπάρχει κόλαση και Παρά¬δεισος; Πως είναι δυνατόν οι νεκροί να μείνουν στην ανυπαρξία, αφού είναι ψυχές; Ο Θεός είναι αθάνατος και ο άνθρωπος είναι κατά χάριν αθάνατος. Επομένως αθάνατος θα είναι και στην κόλαση. Ύστερα τον Πα¬ράδεισο και την κόλαση τα ζη η ψυχή μας σε έναν βαθμό και από αυτήν την ζωή, ανάλογα με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Όταν κάποιος έχη τύψεις συνειδήσεως και νιώθη φόβο, ταραχή, άγχος, απελπισία, η είναι κυριευμένος από μίσος, από φθόνο κ.λπ., τότε ζη την κόλαση. Ενώ, όταν μέσα του υπάρχη αγάπη, χαρά, ειρήνη, πραότητα, καλοσύνη κ.λπ., τότε ζη τον Παρά¬δεισο. Όλη η βάση είναι η ψυχή, γιατί αυτή είναι που αισθάνεται και την χαρά και τον πόνο. Να, πήγαινε σε έναν πεθαμένο και πες του τα πιο ευχάριστα πράγμα¬τα, λ.χ. «ήρθε ο αδελφός σου από την Αμερική» κ.λπ., δεν θα καταλάβη τίποτε. Αν Του σπάσης τα χέρια, τα πόδια, πάλι δεν θα καταλάβη. Επομένως η ψυχή είναι που αισθάνεται. Αυτά όλα δεν τους προβληματίζουν; Η, ας υποθέσουμε, βλέπεις ένα ωραίο, ένα ευχάριστο όνειρο, χαίρεσαι, χτυπάει γλυκά η καρδιά σου και, δεν θέλεις να τελείωση. Ξυπνάς και στενοχωριέσαι, γιατί ξύπνησες. Η βλέπεις ένα άσχημο όνειρο, ότι έπεσες λ.χ. και έσπασες τα πόδια σου, και υποφέρεις, κλαις. Από την αγωνία σου ξυπνάς με δάκρυα στα μάτια, βλέπεις ότι δεν έπαθες τίποτε και λες: «Ευτυχώς όνειρο ήταν!». Δηλαδή συμμετέχει η ψυχή. Από ένα άσχημο όνειρο υποφέρει κανείς περισσότερο από ό,τι στην πραγμα¬τικότητα, όπως και ο άρρωστος υποφέρει πιο πολύ την νύχτα απ' ό,τι την ημέρα. Έτσι και όταν πεθάνη ο άνθρωπος, αν πάη στην κόλαση, θα είναι πιο οδυνηρό. Σκεφθήτε να ζη κανείς ένα αιώνιο εφιαλτικό όνειρο και να βασανίζεται αιώνια! 'Εδώ δεν μπορείς να αντέξης για λίγα λεπτά ένα άσχημο όνειρο, άντε τώρα αιώνια -Θεός φυλάξοι- να είσαι μέσα στην θλίψη. Γι' αυτό κα¬λύτερα να μην πάμε στην κόλαση. 'Εσείς τι λέτε;
- Τόσον καιρό, Γέροντα, κάνουμε αγώνα να μην πάμε στην κόλαση λέτε, εκεί να καταλήξουμε;
- Αν δεν έχουμε μυαλό, εκεί θα πάμε. Εγώ εύχομαι η όλοι στον Παράδεισο η κανένας στην κόλαση... Κα¬λά δεν λέω; Είναι πολύ βαρύ, μετά από όσα έκανε ο Θεός για μας τους ανθρώπους, να πάμε στην κόλαση και να Τον λυπήσουμε. Ο Θεός να φυλάξη, όχι μόνον άνθρωπος, αλλά ούτε πουλί να μην πάη στην κόλαση.
Ο Καλός Θεός ας μας δώση καλή μετάνοια, για να μας βρη ο θάνατος σε καλή πνευματική κατάσταση και, να απόκατασταθούμε στην Ουράνια Βασιλεία Του. Αμήν.
Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου
Η μετά θάνατον ζωή
Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2011
Το καλό Λίπος είναι ένα Νέο Όπλο στον Πόλεμο κατά της Παχυσαρκίας
Σε πρόσφατο άρθρο το επιστημονικό περιοδικό «Nature» αναφέρει τα εξής:
«Μια νέα κατανόηση των κυττάρων λίπους (λιποκύτταρα) και ο διαχωρισμός τους σε καλά και κακά – τα καλά κύτταρα λίπους καίνε ενέργεια και μας διατηρούν ζεστούς – θα μπορούσαν να μας οδηγήσουν σε νέες θεραπείες για την παχυσαρκία.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι αν θα μπορούσαν ωθήσουν το σώμα στο να παράγει περισσότερα «καλά» λιποκύταρα που θα καίνε θερμίδες, αυτό θα μπορούσε να βοηθήσει τα παχύσαρκα άτομα.»
Η παχυσαρκία είναι ένα πρόβλημα υγείας τεραστίων αναλογιών. Αυτή η αναλογία συνεχίζει να επιδεινώνεται με δραματικούς ρυθμούς τα τελευταία 15 χρόνια.
Σήμερα τρία στα τέσσερα άτομα είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα.
Αν οι τάσεις συνεχίσουν με τον ίδιο ρυθμό, οι ερευνητές πιστεύουν ότι μέχρι το 2030 το 86% του πληθυσμού θα είναι υπέρβαρο και το 51% παχύσαρκο.
Με μια αγορά αυτών των αναλογιών, είναι φυσικό οι φαρμακευτικές εταιρείες να εργάζονται σκληρά να δημιουργήσουν νέα φάρμακα ώστε να εξαργυρώσουν αυτή την ευκαιρία «υγείας».
Τι έχουν όμως επιτύχει μέχρι σήμερα τα διαιτητικά φάρμακα;
Δυστυχώς, η ιστορία μας δείχνει ότι δεν έχει γίνει καμιά ουσιαστική πρόοδος για την αναστροφή της παχυσαρκίας αντιθέτως τις περισσότερες φορές οδηγηθήκαμε σε μια σειρά από επικίνδυνα φάρμακα και χειρουργικές επεμβάσεις.
Πρόσφατο είναι το παράδειγμα του φαρμάκου rimonabant(Acomplia).
«Την αναστολή της άδειας κυκλοφορίας του φαρμάκου κατά της παχυσαρκίας Αcomplia συνέστησε ο ευρωπαϊκός οργανισμός φαρμάκων.
Διαπιστώθηκε ότι υπάρχει διπλασιασμός του κινδύνου ψυχιατρικών διαταραχών στους ασθενείς που το λαμβάνουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι το δίμηνο Ιουλίου -Αυγούστου, κατεγράφησαν πέντε περιπτώσεις αυτοκτονίας χρηστών του σκευάσματος.
( «Το 2007 ο Αμερικάνικος Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) είχε απορρίψει την αίτηση για άδεια κυκλοφορίας του ίδιου φαρμάκου στις Ηνωμένες Πολιτείες λόγω του σημαντικού προφίλ παρενεργειών του. (ABCNEWS)»
Ανά τακτά χρονικά διαστήματα ανακοινώνεται κάποιο καινούργιο θαυματουργό φάρμακο που θα μας σώσει από τα κιλά και την παχυσαρκία. Είναι εύκολο να «πουλήσει» κανείς στο κοινό την ιδέα ότι θα μπορεί να τρώει και να πίνει ότι θέλει και να σβήνονται όλες του οι αμαρτίες με την απλή λήψη ενός χαπιού. Παρόλο που με την κοινή λογική όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να είναι δυνατό, μέσα μας θα θέλαμε να αληθεύει.
Τι πρέπει να κάνουμε για να αποκαταστήσουμε το βάρος μας;
Αν επιθυμείτε μια βέλτιστη φυσική κατάσταση της υγείας σας, θα πρέπει να αποδεχτείτε το γεγονός ότι αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από έναν σωστό διατροφικό σχεδιασμό και άσκηση που θα προωθεί την ορμονική ισορροπία του σώματος.
Η αύξηση του βάρους οφείλεται στο γεγονός ότι η πρόσληψη ενέργειας είναι μεγαλύτερη από την ενέργεια που καίει το σώμα.
Μισό κιλό βάρους αντιστοιχεί σε 3.500 περίπου θερμίδες. Επομένως αν καταναλώνετε καθημερινά 500 παραπάνω θερμίδες απ’ ότι καίτε σε μια εβδομάδα θα έχετε αυξήσει το βάρος σας κατά 1 κιλό.
Αντιθέτως αν μειώσετε τις θερμίδες κατά 500 ημερησίως θα χάσετε ένα περίπου κιλό μέσα σε μια εβδομάδα.
Όταν λοιπόν σχεδιάζουμε τη διατροφή θα πρέπει να λάβουμε υπόψη το βασικό μεταβολισμό και τον τρόπο ζωής του ατόμου.
Στην συνέχεια πρέπει σταδιακά να μειωθούν οι θερμίδες που προσλαμβάνει αλλά παράλληλα να αποκατασταθεί ο μεταβολισμός και να βελτιστοποιηθούν οι καύσεις και παραγωγή ενέργειας του οργανισμού.
Το να κάνει κανείς δίαιτες πείνας αυτό σίγουρα μειώνει το σωματικό βάρος, βάζει όμως το σώμα σε κατάσταση στρες και τα αποτελέσματα είναι παροδικά.
Ένας άλλος παράγοντας που πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι το γεγονός ότι ένας ωκεανός από δεδομένα, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι ψευδή, βομβαρδίζουν το απελπισμένο πια κοινό. Στρατηγικές του μάρκετινγκ και όχι επιστημονικά δεδομένα, έχουν πλημμυρήσει τα ΜΜΕ προωθώντας ως υγιεινό το ένα και το άλλο τρόφιμο.
Ευτυχώς εξελίξεις τις μοριακής βιολογίας μας επιτρέπουν να αξιολογήσουμε την διατροφική κατάσταση του οργανισμού και να δούμε σε επίπεδο κυτταρικής λειτουργίας τι χρειάζεται το σώμα για να αποκαταστήσει το μεταβολισμό και την φυσική κατάσταση της υγείας του.
Δεν είναι λοιπόν απαραίτητο να οπλιστεί με θάρρος και αυταπάρνηση για να είναι υγιής.
Η σύγχρονη κατεύθυνση είναι να επιφέρουμε περισσότερη υγεία. Όχι λιγότερη νόσο. Χρησιμοποιούμε την κορυφή της τεχνολογίας για να αποκαταστήσουμε την φυσική υγεία έτσι η απώλεια βάρους έρχεται ομαλά και φυσικά χωρίς καν να ασχοληθούμε με αυτήν.
ΕΙΔΗΣΕΙΣΕΡΤ news.ert.gr
ABCNEWS
Reuters August 20, 2008
Nature August 21, 2008; 454 (7207): 961-7
«Μια νέα κατανόηση των κυττάρων λίπους (λιποκύτταρα) και ο διαχωρισμός τους σε καλά και κακά – τα καλά κύτταρα λίπους καίνε ενέργεια και μας διατηρούν ζεστούς – θα μπορούσαν να μας οδηγήσουν σε νέες θεραπείες για την παχυσαρκία.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι αν θα μπορούσαν ωθήσουν το σώμα στο να παράγει περισσότερα «καλά» λιποκύταρα που θα καίνε θερμίδες, αυτό θα μπορούσε να βοηθήσει τα παχύσαρκα άτομα.»
Η παχυσαρκία είναι ένα πρόβλημα υγείας τεραστίων αναλογιών. Αυτή η αναλογία συνεχίζει να επιδεινώνεται με δραματικούς ρυθμούς τα τελευταία 15 χρόνια.
Σήμερα τρία στα τέσσερα άτομα είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα.
Αν οι τάσεις συνεχίσουν με τον ίδιο ρυθμό, οι ερευνητές πιστεύουν ότι μέχρι το 2030 το 86% του πληθυσμού θα είναι υπέρβαρο και το 51% παχύσαρκο.
Με μια αγορά αυτών των αναλογιών, είναι φυσικό οι φαρμακευτικές εταιρείες να εργάζονται σκληρά να δημιουργήσουν νέα φάρμακα ώστε να εξαργυρώσουν αυτή την ευκαιρία «υγείας».
Τι έχουν όμως επιτύχει μέχρι σήμερα τα διαιτητικά φάρμακα;
Δυστυχώς, η ιστορία μας δείχνει ότι δεν έχει γίνει καμιά ουσιαστική πρόοδος για την αναστροφή της παχυσαρκίας αντιθέτως τις περισσότερες φορές οδηγηθήκαμε σε μια σειρά από επικίνδυνα φάρμακα και χειρουργικές επεμβάσεις.
Πρόσφατο είναι το παράδειγμα του φαρμάκου rimonabant(Acomplia).
«Την αναστολή της άδειας κυκλοφορίας του φαρμάκου κατά της παχυσαρκίας Αcomplia συνέστησε ο ευρωπαϊκός οργανισμός φαρμάκων.
Διαπιστώθηκε ότι υπάρχει διπλασιασμός του κινδύνου ψυχιατρικών διαταραχών στους ασθενείς που το λαμβάνουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι το δίμηνο Ιουλίου -Αυγούστου, κατεγράφησαν πέντε περιπτώσεις αυτοκτονίας χρηστών του σκευάσματος.
( «Το 2007 ο Αμερικάνικος Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) είχε απορρίψει την αίτηση για άδεια κυκλοφορίας του ίδιου φαρμάκου στις Ηνωμένες Πολιτείες λόγω του σημαντικού προφίλ παρενεργειών του. (ABCNEWS)»
Ανά τακτά χρονικά διαστήματα ανακοινώνεται κάποιο καινούργιο θαυματουργό φάρμακο που θα μας σώσει από τα κιλά και την παχυσαρκία. Είναι εύκολο να «πουλήσει» κανείς στο κοινό την ιδέα ότι θα μπορεί να τρώει και να πίνει ότι θέλει και να σβήνονται όλες του οι αμαρτίες με την απλή λήψη ενός χαπιού. Παρόλο που με την κοινή λογική όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να είναι δυνατό, μέσα μας θα θέλαμε να αληθεύει.
Τι πρέπει να κάνουμε για να αποκαταστήσουμε το βάρος μας;
Αν επιθυμείτε μια βέλτιστη φυσική κατάσταση της υγείας σας, θα πρέπει να αποδεχτείτε το γεγονός ότι αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από έναν σωστό διατροφικό σχεδιασμό και άσκηση που θα προωθεί την ορμονική ισορροπία του σώματος.
Η αύξηση του βάρους οφείλεται στο γεγονός ότι η πρόσληψη ενέργειας είναι μεγαλύτερη από την ενέργεια που καίει το σώμα.
Μισό κιλό βάρους αντιστοιχεί σε 3.500 περίπου θερμίδες. Επομένως αν καταναλώνετε καθημερινά 500 παραπάνω θερμίδες απ’ ότι καίτε σε μια εβδομάδα θα έχετε αυξήσει το βάρος σας κατά 1 κιλό.
Αντιθέτως αν μειώσετε τις θερμίδες κατά 500 ημερησίως θα χάσετε ένα περίπου κιλό μέσα σε μια εβδομάδα.
Όταν λοιπόν σχεδιάζουμε τη διατροφή θα πρέπει να λάβουμε υπόψη το βασικό μεταβολισμό και τον τρόπο ζωής του ατόμου.
Στην συνέχεια πρέπει σταδιακά να μειωθούν οι θερμίδες που προσλαμβάνει αλλά παράλληλα να αποκατασταθεί ο μεταβολισμός και να βελτιστοποιηθούν οι καύσεις και παραγωγή ενέργειας του οργανισμού.
Το να κάνει κανείς δίαιτες πείνας αυτό σίγουρα μειώνει το σωματικό βάρος, βάζει όμως το σώμα σε κατάσταση στρες και τα αποτελέσματα είναι παροδικά.
Ένας άλλος παράγοντας που πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι το γεγονός ότι ένας ωκεανός από δεδομένα, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι ψευδή, βομβαρδίζουν το απελπισμένο πια κοινό. Στρατηγικές του μάρκετινγκ και όχι επιστημονικά δεδομένα, έχουν πλημμυρήσει τα ΜΜΕ προωθώντας ως υγιεινό το ένα και το άλλο τρόφιμο.
Ευτυχώς εξελίξεις τις μοριακής βιολογίας μας επιτρέπουν να αξιολογήσουμε την διατροφική κατάσταση του οργανισμού και να δούμε σε επίπεδο κυτταρικής λειτουργίας τι χρειάζεται το σώμα για να αποκαταστήσει το μεταβολισμό και την φυσική κατάσταση της υγείας του.
Δεν είναι λοιπόν απαραίτητο να οπλιστεί με θάρρος και αυταπάρνηση για να είναι υγιής.
Η σύγχρονη κατεύθυνση είναι να επιφέρουμε περισσότερη υγεία. Όχι λιγότερη νόσο. Χρησιμοποιούμε την κορυφή της τεχνολογίας για να αποκαταστήσουμε την φυσική υγεία έτσι η απώλεια βάρους έρχεται ομαλά και φυσικά χωρίς καν να ασχοληθούμε με αυτήν.
ΕΙΔΗΣΕΙΣΕΡΤ news.ert.gr
ABCNEWS
Reuters August 20, 2008
Nature August 21, 2008; 454 (7207): 961-7
ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Με Ονομάζετε Κύριον, αλλά δεν με υπακούτε.
Με Ονομάζετε Φως, αλλά δεν με βλέπετε.
Με Ονομάζετε Οδόν, αλλά δεν με ακολουθείτε.
Με Ονομάζετε Ζωήν, αλλά δεν με επιθυμείτε.
Με Ονομάζετε Σοφίαν, αλλά δεν με συμβουλεύεσθε.
Με Ονομάζετε Αλήθεια, αλλά δεν με πιστεύετε.
Με Ονομάζετε Παντοδύναμον, αλλά δεν με εμπιστεύεσθε.
Με Ονομάζετε Δίκαιον, αλλά δεν με φοβείσθε.
Με Ονομάζετε Πατέρα, αλλά δεν γίνεσθε παιδιά μου.
Με Ονομάζετε Σωτήρα, αλλά δεν θέλετε την σωτηρίαν σας.
( Ο Κοσμοκαλόγηρος )
Με Ονομάζετε Φως, αλλά δεν με βλέπετε.
Με Ονομάζετε Οδόν, αλλά δεν με ακολουθείτε.
Με Ονομάζετε Ζωήν, αλλά δεν με επιθυμείτε.
Με Ονομάζετε Σοφίαν, αλλά δεν με συμβουλεύεσθε.
Με Ονομάζετε Αλήθεια, αλλά δεν με πιστεύετε.
Με Ονομάζετε Παντοδύναμον, αλλά δεν με εμπιστεύεσθε.
Με Ονομάζετε Δίκαιον, αλλά δεν με φοβείσθε.
Με Ονομάζετε Πατέρα, αλλά δεν γίνεσθε παιδιά μου.
Με Ονομάζετε Σωτήρα, αλλά δεν θέλετε την σωτηρίαν σας.
( Ο Κοσμοκαλόγηρος )
Τι σημαίνει να είσαι «φτωχός».
Ένας πατέρας με οικονομική άνεση, θέλοντας να διδάξει στο γιο του τι σημαίνει φτώχεια, τον πήρε μαζί του για να περάσουν λίγες μέρες στο χωριό, σε μια οικογένεια που ζούσε στο βουνό.
Πέρασαν τρεις μέρες και δυο νύχτες στην αγροικία. Καθώς επέστρεφαν στο σπίτι, μέσα στο αυτοκίνητο, ο πατέρας ρώτησε το γιο του:
«Πώς σου φάνηκε η εμπειρία;»
«Ωραία» απάντησε ο γιος με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό.
«Και τι έμαθες;» συνέχισε με επιμονή ο πατέρας.
Ο γιος απάντησε:
- Εμείς έχουμε έναν σκύλο, ενώ αυτοί τέσσερις.
- Εμείς διαθέτουμε μια πισίνα που φτάνει μέχρι τη μέση του κήπου, ενώ αυτοί ένα ποτάμι δίχως τέλος, με κρυστάλλινο νερό, μέσα και γύρω από το οποίο υπάρχουν και άλλες ομορφιές.
- Εμείς εισάγουμε φαναράκια από την Ασία για να φωτίζουμε τον κήπο μας, ενώ αυτοί φωτίζονται από τα αστέρια και το φεγγάρι.
- Η αυλή μας φτάνει μέχρι το φράχτη, ενώ η δική τους μέχρι τον ορίζοντα.
- Εμείς αγοράζουμε το φαγητό μας• αυτοί πάλι, σπέρνουν και θερίζουν γι αυτό.
- Εμείς ακούμε CDs. Αυτοί απολαμβάνουν μια απέραντη συμφωνία από πουλιά, βατράχια, και άλλα ζώα. Και όλα αυτά διακόπτονται που και που από το ρυθμικό τραγούδι του γείτονα που εργάζεται στο χωράφι.
- Εμείς μαγειρεύουμε με ηλεκτρική κουζίνα. Αυτοί ό,τι τρώνε έχει αυτή τη θεσπέσια γεύση, μια και μαγειρεύουν στα ξύλα.
- Εμείς, για να προστατευθούμε, ζούμε περικυκλωμένοι από έναν τοίχο με συναγερμό. Αυτοί ζουν με τις ορθάνοιχτες πόρτες τους, προστατευμένοι από τη φιλία των γειτόνων τους.
- Εμείς ζούμε «καλωδιωμένοι» με το κινητό, τον υπολογιστή, την τηλεόραση. Αυτοί, αντίθετα, «συνδέονται» με τη ζωή, τον ουρανό, τον ήλιο, το νερό, το πράσινο του βουνού, τα ζώα τους, τους καρπούς της γης τους, την οικογένειά τους.
Ο πατέρας έμεινε έκθαμβος από τις απαντήσεις του γιου του.
Και ο γιος ολοκλήρωσε με τη φράση:
«Σ' ευχαριστώ, μπαμπά, που μας δίδαξες πόσο φτωχοί είμαστε.»
ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΦΤΩΧΟΤΕΡΟΙ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΦΥΣΗ, ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΕΡΓΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΜΑΣ..
ΑΓΩΝΙΟΥΜΕ ΠΩΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ, ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ, ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΝΤΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ «ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ».
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΕ ΚΡΑΤΗΣΕ ΠΟΛΥ ΓΕΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΣΕΙΣ.
Μετάφραση από τα Ισπανικά σε ελεύθερη απόδοση:
Γεώργιος Σ. Βλάχος
Ευχαριστώ τον κύριο Josep J. από τη Βαρκελώνη της Ισπανίας για την αποστολή του αυθεντικού μηνύματος στην Ισπανική.
Πέρασαν τρεις μέρες και δυο νύχτες στην αγροικία. Καθώς επέστρεφαν στο σπίτι, μέσα στο αυτοκίνητο, ο πατέρας ρώτησε το γιο του:
«Πώς σου φάνηκε η εμπειρία;»
«Ωραία» απάντησε ο γιος με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό.
«Και τι έμαθες;» συνέχισε με επιμονή ο πατέρας.
Ο γιος απάντησε:
- Εμείς έχουμε έναν σκύλο, ενώ αυτοί τέσσερις.
- Εμείς διαθέτουμε μια πισίνα που φτάνει μέχρι τη μέση του κήπου, ενώ αυτοί ένα ποτάμι δίχως τέλος, με κρυστάλλινο νερό, μέσα και γύρω από το οποίο υπάρχουν και άλλες ομορφιές.
- Εμείς εισάγουμε φαναράκια από την Ασία για να φωτίζουμε τον κήπο μας, ενώ αυτοί φωτίζονται από τα αστέρια και το φεγγάρι.
- Η αυλή μας φτάνει μέχρι το φράχτη, ενώ η δική τους μέχρι τον ορίζοντα.
- Εμείς αγοράζουμε το φαγητό μας• αυτοί πάλι, σπέρνουν και θερίζουν γι αυτό.
- Εμείς ακούμε CDs. Αυτοί απολαμβάνουν μια απέραντη συμφωνία από πουλιά, βατράχια, και άλλα ζώα. Και όλα αυτά διακόπτονται που και που από το ρυθμικό τραγούδι του γείτονα που εργάζεται στο χωράφι.
- Εμείς μαγειρεύουμε με ηλεκτρική κουζίνα. Αυτοί ό,τι τρώνε έχει αυτή τη θεσπέσια γεύση, μια και μαγειρεύουν στα ξύλα.
- Εμείς, για να προστατευθούμε, ζούμε περικυκλωμένοι από έναν τοίχο με συναγερμό. Αυτοί ζουν με τις ορθάνοιχτες πόρτες τους, προστατευμένοι από τη φιλία των γειτόνων τους.
- Εμείς ζούμε «καλωδιωμένοι» με το κινητό, τον υπολογιστή, την τηλεόραση. Αυτοί, αντίθετα, «συνδέονται» με τη ζωή, τον ουρανό, τον ήλιο, το νερό, το πράσινο του βουνού, τα ζώα τους, τους καρπούς της γης τους, την οικογένειά τους.
Ο πατέρας έμεινε έκθαμβος από τις απαντήσεις του γιου του.
Και ο γιος ολοκλήρωσε με τη φράση:
«Σ' ευχαριστώ, μπαμπά, που μας δίδαξες πόσο φτωχοί είμαστε.»
ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΦΤΩΧΟΤΕΡΟΙ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΦΥΣΗ, ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΕΡΓΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΜΑΣ..
ΑΓΩΝΙΟΥΜΕ ΠΩΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ, ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ, ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΝΤΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ «ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ».
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΕ ΚΡΑΤΗΣΕ ΠΟΛΥ ΓΕΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΣΕΙΣ.
Μετάφραση από τα Ισπανικά σε ελεύθερη απόδοση:
Γεώργιος Σ. Βλάχος
Ευχαριστώ τον κύριο Josep J. από τη Βαρκελώνη της Ισπανίας για την αποστολή του αυθεντικού μηνύματος στην Ισπανική.
Τα δραστήρια παιδιά… αποθηκεύουν υγεία
Τα δραστήρια παιδιά έως 5 ετών έχουν περισσότερες πιθανότητες να παραμείνουν λεπτά και υγιή στην ενήλικη ζωή τους, ακόμα και όταν μεγαλώνοντας δεν ασκούνται τόσο όσο στην παιδική ηλικία τους.Τα δραστήρια παιδιά έως 5 ετών έχουν περισσότερες πιθανότητες να παραμείνουν λεπτά και υγιή στην ενήλικη ζωή τους, ακόμα και όταν μεγαλώνοντας δεν ασκούνται τόσο όσο στην παιδική ηλικία τους.
Πρόκειται για το συμπέρασμα έρευνας επιστημόνων του τμήματος Φυσικής Αγωγής του Πανεπιστημίου της Αϊόβα, το οποίο επικεφαλής της έρευνας, Δρ. Κάθλιν Τζανζ, χαρακτηρίζει ως «αποταμίευση». Το «παιδί που αναπτύσσει έντονη δραστηριότητα «αποθηκεύει»… υγεία για το μέλλον, ότι κι αν γίνει στο μεταξύ», εξηγεί η Δρ. Τζανζ.
Η ομάδα της παρακολούθησε 333 παιδιά ηλικίας 5,8 και 11 χρόνων, ελέγχοντας το επίπεδο δραστηριότητας τους σε συνάρτηση με το σωματικό βάρος τους.
Για να επιτύχει ακριβείς μετρήσεις χρησιμοποίησε ένα ειδικό σκάνερ, το οποίο μετράει με ακρίβεια κάθε λεπτό τους μυϊκούς και λιπώδεις ιστούς, όπως κι αυτούς των οστών σαν ένα επιταχυνσιόμετρο (πρόκειται για ηλεκτρομηχανική συσκευή που έχει την ικανότητα να μετρά δυνάμεις επιτάχυνσης).
Τα παιδιά φορούσαν τους μετρητές ώστε να καταγράφεται η σωματική τους δραστηριότητα σε μια διάρκεια πέντε ημερών, με αποτέλεσμα οι επιστήμονες να έχουν στη διάθεση τους πιο ακριβή στοιχεία από αυτά που θα κατέγραφαν οι γονείς με απλές μετρήσεις.
Το αποτέλεσμα, όπως δημοσιεύτηκε στο ιατρικό περιοδικό «Preventive Medicine», δείχνει πως τα δραστήρια πεντάχρονα ήταν πιο λεπτά στα 8 και τα 11 και αν η δραστηριότητα τους ξεπερνούσε τα 30 λεπτά άσκησης ή κινητικού παιχνιδιού την ημέρα, ήταν κατά ένα τρίτο λεπτότερα στα 8 και τα 11 από εκείνα που κινούνταν λιγότερο, ακόμα και αν στο μεταξύ είχαν περιορίσει τις σωματικές δραστηριότητες τους.
Η Δρ. Τζανζ εξηγεί πως απαιτείται περαιτέρω έρευνα προκειμένου να διευκρινιστεί ποιος οργανικός μηχανισμός διατηρεί τα παιδιά λεπτότερα και πιο υγιή στην πορεία της ζωής τους. Οι πιθανότερες αιτίες, σύμφωνα με τη Δρ. Τζανζ, είναι ότι τα δραστήρια 5χρονα δεν αναπτύσσουν πολλά λιποκύτταρα, ή ότι αλλάζει ο μεταβολισμός τους.
Πιο ενεργητικά τα αγόρια
Η έρευνα έδειξε επίσης πως τα αγόρια είχαν περισσότερες πιθανότητες να επωφεληθούν από την άσκηση στην παιδική ηλικία απ’ ότι τα κορίτσια και αυτό γιατί είναι περισσότερο δραστήρια στα πέντε τους απ’ ότι τα συνομήλικα τους κορίτσια, οπότε, όπως επισημαίνει η Δρ. Τζανζ, είναι σημαντικό για τους γονείς να ενθαρρύνουν τα κορίτσια τους να είναι πιο δραστήρια.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, 60 λεπτά την ημέρα σωματικής δραστηριότητας συμπεριλαμβανόμενων φυσικά του παιχνιδιού στην παιδική χαρά, του κυνηγητού, του κρυφτού και άλλων παρόμοιων παιχνιδιών είναι αρκετά για να μείνουν τα παιδιά γερά και λεπτά και μεγαλώνοντας.
Μάλιστα, η Δρ. Τζανζ επιμένει πως το παιχνίδι σε εξωτερικούς χώρους είναι το καλύτερο, ενώ προτρέπει τους γονείς να ενθαρρύνουν τη σωματική άσκηση των παιδιών τους ύστερα από 60 λεπτά καθιστικής δραστηριότητας.
Πρόκειται για το συμπέρασμα έρευνας επιστημόνων του τμήματος Φυσικής Αγωγής του Πανεπιστημίου της Αϊόβα, το οποίο επικεφαλής της έρευνας, Δρ. Κάθλιν Τζανζ, χαρακτηρίζει ως «αποταμίευση». Το «παιδί που αναπτύσσει έντονη δραστηριότητα «αποθηκεύει»… υγεία για το μέλλον, ότι κι αν γίνει στο μεταξύ», εξηγεί η Δρ. Τζανζ.
Η ομάδα της παρακολούθησε 333 παιδιά ηλικίας 5,8 και 11 χρόνων, ελέγχοντας το επίπεδο δραστηριότητας τους σε συνάρτηση με το σωματικό βάρος τους.
Για να επιτύχει ακριβείς μετρήσεις χρησιμοποίησε ένα ειδικό σκάνερ, το οποίο μετράει με ακρίβεια κάθε λεπτό τους μυϊκούς και λιπώδεις ιστούς, όπως κι αυτούς των οστών σαν ένα επιταχυνσιόμετρο (πρόκειται για ηλεκτρομηχανική συσκευή που έχει την ικανότητα να μετρά δυνάμεις επιτάχυνσης).
Τα παιδιά φορούσαν τους μετρητές ώστε να καταγράφεται η σωματική τους δραστηριότητα σε μια διάρκεια πέντε ημερών, με αποτέλεσμα οι επιστήμονες να έχουν στη διάθεση τους πιο ακριβή στοιχεία από αυτά που θα κατέγραφαν οι γονείς με απλές μετρήσεις.
Το αποτέλεσμα, όπως δημοσιεύτηκε στο ιατρικό περιοδικό «Preventive Medicine», δείχνει πως τα δραστήρια πεντάχρονα ήταν πιο λεπτά στα 8 και τα 11 και αν η δραστηριότητα τους ξεπερνούσε τα 30 λεπτά άσκησης ή κινητικού παιχνιδιού την ημέρα, ήταν κατά ένα τρίτο λεπτότερα στα 8 και τα 11 από εκείνα που κινούνταν λιγότερο, ακόμα και αν στο μεταξύ είχαν περιορίσει τις σωματικές δραστηριότητες τους.
Η Δρ. Τζανζ εξηγεί πως απαιτείται περαιτέρω έρευνα προκειμένου να διευκρινιστεί ποιος οργανικός μηχανισμός διατηρεί τα παιδιά λεπτότερα και πιο υγιή στην πορεία της ζωής τους. Οι πιθανότερες αιτίες, σύμφωνα με τη Δρ. Τζανζ, είναι ότι τα δραστήρια 5χρονα δεν αναπτύσσουν πολλά λιποκύτταρα, ή ότι αλλάζει ο μεταβολισμός τους.
Πιο ενεργητικά τα αγόρια
Η έρευνα έδειξε επίσης πως τα αγόρια είχαν περισσότερες πιθανότητες να επωφεληθούν από την άσκηση στην παιδική ηλικία απ’ ότι τα κορίτσια και αυτό γιατί είναι περισσότερο δραστήρια στα πέντε τους απ’ ότι τα συνομήλικα τους κορίτσια, οπότε, όπως επισημαίνει η Δρ. Τζανζ, είναι σημαντικό για τους γονείς να ενθαρρύνουν τα κορίτσια τους να είναι πιο δραστήρια.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, 60 λεπτά την ημέρα σωματικής δραστηριότητας συμπεριλαμβανόμενων φυσικά του παιχνιδιού στην παιδική χαρά, του κυνηγητού, του κρυφτού και άλλων παρόμοιων παιχνιδιών είναι αρκετά για να μείνουν τα παιδιά γερά και λεπτά και μεγαλώνοντας.
Μάλιστα, η Δρ. Τζανζ επιμένει πως το παιχνίδι σε εξωτερικούς χώρους είναι το καλύτερο, ενώ προτρέπει τους γονείς να ενθαρρύνουν τη σωματική άσκηση των παιδιών τους ύστερα από 60 λεπτά καθιστικής δραστηριότητας.
Οι υποδομές του υποδειγματικές
Στις δυτικές πλαγιές της Οθρυος, σε υψόμετρο 1. 000 μέτρων και σε απόσταση 40 χιλιομέτρων από την κοντινότερη κωμόπολη (τον Αλμυρό), οι 700 κάτοικοι, όλοι τους κτηνοτρόφοι, απολαμβάνουν εισοδήματα από 30 έως 100 χιλιάδες ευρώ και μια ποιότητα ζωής που μπορεί να συγκριθεί μόνο με την πλούσια Ελβετία.
Εδώ ο κόσμος δεν φεύγει προς τα αστικά κέντρα, αλλά επιστρέφει στο χωριό του. Με ποσοστό ανεργίας στο μηδέν και με μέσο όρο ηλικίας τα 40 έτη, ο
πληθυσμός διπλασιάστηκε μέσα στα τελευταία 15 χρόνια.
Οι υποδομές του υποδειγματικές: Το αιολικό πάρκο, που δίνει έσοδα 100.000 ευρώ ετησίως στην κοινότητα, τα τρία υπερσύγχρονα κτηνοτροφικά πάρκα που στεγάζουν το χειμώνα (όταν η Ανάβρα αποκλείεται από τα χιόνια) 25.000 ζώα, το πρότυπο σφαγείο, που θυμίζει χειρουργείο, το διώροφο πάρκινγκ των 60 θέσεων, το γυμναστήριο με τα τελευταίας τεχνολογίας μηχανήματα, τα γήπεδα ποδοσφαίρου και μπάσκετ, το λαογραφικό μουσείο και φυσικά το περιβαλλοντικό-πολιτιστικό πάρκο, έκτασης 240 στρεμμάτων.
Η κοινωνική μέριμνα κατέχει πρώτιστη θέση: νηπιαγωγείο και δημοτικό του «κουτιού», αγροτικό ιατρείο (πάντοτε στελεχωμένο), δωρεάν στέγαση για τους δασκάλους και τους γιατρούς, «Βοήθεια στο σπίτι», σχεδιασμός για γηροκομείο, ακόμα και για πισίνα!
Ποιο είναι άραγε το μυστικό της επιτυχίας; Πώς μια μειονεκτική περιοχή κατάφερε το «θαύμα»; Η μάχη με τη μιζέρια άρχισε τις αρχές της δεκαετίας του '90, όταν τα ηνία της κοινότητας πήρε ο Δημήτρης Τσουκαλάς, ένας άνθρωπος που άφησε την Αθήνα για να γυρίσει στο χωριό του και να προσφέρει στη γενέτειρά του.
Με ένα διάλειμμα 4 χρόνων, είναι από τότε κοινοτάρχης της Ανάβρας. Η κατάσταση που συνάντησε ήταν απελπιστική. Τα γελάδια, οι χοίροι και τα πρόβατα κυκλοφορούσαν ελεύθερα στο χωριό. Στους χωματόδρομους. Δεν υπήρχε πουθενά άσφαλτος. Το χειμώνα περπατούσες μέσα στη λάσπη, το καλοκαίρι η σκόνη σε έπνιγε.
«Προτεραιότητά μας ήταν η κατασκευή κτηνοτροφικών πάρκων, για να μπει τέλος στην αναρχία που επικρατούσε.
Με φως, νερό και σωστή δόμηση, σταβλίζουν τα ζώα τους το χειμώνα. Τους υπόλοιπους μήνες βόσκουν ελεύθερα στα βουνά. Αυτός είναι και ο λόγος που το κρέας τους φημίζεται για την ξεχωριστή γεύση του.
Η κτηνοτροφία είναι η πηγή των εισοδημάτων στην Ανάβρα», λέει στο ΕΤ.Κ ο πρόεδρος της κοινότητας. «Ίσως εγώ είμαι ο πιο φτωχός του χωριού, αφού η σύνταξη που παίρνω από τη ΔΕΗ, όπου έφυγα με το βαθμό του επιθεωρητή, κυμαίνεται στα 2.500 ευρώ».
Βάσεις ανάπτυξης
Η πρόοδος συνεχίστηκε με την κατασκευή του σφαγείου βιολογικής γραμμής, το μοναδικό δημόσιο στην Ελλάδα, με πιστοποίηση από τη ΔΗΩ.
Έτσι μπήκε τάξη και δημιουργήθηκε η βάση για την ανάπτυξη της βιοκτηνοτροφίας, με συνέπεια οι παραγωγοί να κερδίζουν σημαντικά ποσά από τις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με χρήματα της οποίας έγιναν οι παραπάνω υποδομές.
Ξύπνιος, σχολαστικός και με όραμα ο πρόεδρος παρακολουθεί ανελλιπώς κάθε κοινοτικό πρόγραμμα και το εκμεταλλεύεται δεόντως. Το μεγαλύτερο επίτευγμά του, όπως λέει ο ίδιος, είναι ότι κατάφερε να αλλάξει τη νοοτροπία των συγχωριανών του. Στην αρχή έφεραν αντιρρήσεις στα σχέδιά του, αλλά με επιμονή και υπομονή τούς έπεισε.
Τώρα τους καλεί να δημιουργήσουν τυποποιητήρια για τα προϊόντα τους, ώστε να ολοκληρωθεί το φάσμα της βιολογικής παραγωγής. Η Ανάβρα δεν βάσισε την ανάπτυξή της στο κράτος. Ήθελε έσοδα δικά της.
Έτσι, πριν από τρία χρόνια ολοκλήρωσε το έργο του αιολικού πάρκου, με τις 20 ανεμογεννήτριες και ανάδοχο την ισπανική εταιρία Gamesa.
Έσοδα
Το ρεύμα το αγοράζει η ΔΕΗ, ενώ η κοινότητα για τη χρήση του χώρου, που της ανήκει, εισπράττει έως και 100.000 ευρώ το χρόνο.
Υπό δημοπράτηση βρίσκεται και η ανάπτυξη υδροηλεκτρικού εργοστασίου, από το νερό των πηγών της Ανάβρας. Από εκεί θα εισπράττονται άλλες 100.000 ευρώ.
Η επιστροφή στις ρίζες είναι μια σταθερή πολιτική για τον κ. Τσουκαλά. Για να ενισχυθεί κι άλλο ο πληθυσμός, έκανε επέκταση του οικισμού και δίνει οικόπεδα σε άστεγους δημότες στο ? της αντικειμενικής τους αξίας και με αποπληρωμή σε 5 δόσεις.
Μετανάστες σε. ορεινό παράδεισο
«Δεν μας λείπει τίποτα. Εγώ, παρόλο που γεννήθηκα στην Αθήνα, ήρθα στο χωριό των γονιών μου, μόλις γνώρισα εδώ, κατά τη διάρκεια των διακοπών, το σύζυγό μου τον Παναγιώτη. Κάναμε τρία παιδιά. Δουλεύουμε με τον άνδρα μου φροντίζοντας τα 100 γελάδια που έχουμε. Πηγαίνουμε γυμναστήριο, πίνουμε τα τσιπουράκια μας στις 5 ταβέρνες του χωριού και αν θέλουμε νυχτερινή ζωή πεταγόμαστε μέχρι τον Δομοκό ή τον Αλμυρό», λέει στον ΕΤ.Κ η Νίκη Μηλιώνη.
Οι ηλικιωμένοι αισθάνονται ασφάλεια με τη μόνιμη παρουσία της αγροτικής γιατρού. Η Ελένη Τριανταφύλλου δέχεται 8 με 9 άτομα καθημερινά στο ιατρείο.
Πήγε στην Ανάβρα στις 5 Αυγούστου και για τους επόμενους 9 μήνες που θα μείνει εκεί νιώθει τυχερή που βρέθηκε σε ένα τόσο φιλικό περιβάλλον.
Μάλιστα, δεν επιβαρύνεται από την τσέπη της, γιατί μένει σε διαμέρισμα που της παραχώρησε η κοινότητα (όπως και οι τρεις δάσκαλοι).
Ο Αποστόλης Καπέλος και ο Πολύζος Κανατούλης είναι δυο νέοι κτηνοτρόφοι. Παίκτες στην ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού (Α.Ο. ΟΘΡΥΣ), κάθονται στο καφενείο και συζητούν πώς θα αντιμετωπίσουν τον ΔΟΜΟΚΟ, την ισχυρότερη ομάδα της περιοχής. Περηφανεύονται για την προαγωγή στην Α' Ερασιτεχνική, αλλά και για τα επιτεύγματα του χωριού τους. «Να πάτε να δείτε το περιβαλλοντικό πάρκο», μας λένε.
Συναντάμε έναν παράδεισο. Αιωνόβια πλατάνια, σε μια διαδρομή πέντε χιλιομέτρων, με γεφύρια, παιδικές χαρές, πετρόκτιστη διακόσμηση και με τους λαγούς και τα ελάφια να ξεπετάγονται μέσα από τα ξέφωτα, με φόντο τον υδάτινο κόσμο του Ενιππέα (παραπόταμου του Πηνειού).
Εδώ κρατάει ακόμα το έθιμο της δρυστέλας , όπου οι νοικοκυραίοι πλένουν ρούχα και χαλιά με τα ορμητικά νερά των πηγών. Μια περιφραγμένη έκταση, συνολικού εμβαδού 240 στρεμμάτων, που αποτελεί ταυτόχρονα και μουσείο παράδοσης.
Άλλη μια ευκαιρία για να εισπράττει η κοινότητα έσοδα, καθώς πολλά σχολεία εκδηλώνουν ενδιαφέρον για επίσκεψη και αναμένεται να μπει συμβολικό εισιτήριο για τα έξοδα συντήρησής του.
Το πλέον μεγαλόπνοο σχέδιο, αυτή την περίοδο, είναι η επικείμενη εγκατάσταση συστήματος τηλεθέρμανσης. Με προϋπολογισμό 1.700.000 ευρώ (από ευρωπαϊκά κονδύλια) και με μελέτη από το ΤΕΙ Κοζάνης η Περιφέρεια έχει πει ήδη το «ναι».
Ενας κεντρικός λέβητας θα τοποθετηθεί στο πάνω μέρος του χωριού και από εκεί θα διοχετεύονται υπόγειοι αγωγοί από τους δρόμους της Ανάβρας με καυτό νερό.
Το κάθε σπίτι θα συνδέεται με το σύστημα και θα έχει ολόκληρο το χειμώνα ζεστό νερό και θέρμανση, με μια ελάχιστη επιβάρυνση. Θα λειτουργεί με την καύση βιομάζας (κοπριές των ζώων, ξερά φύλλα, άχυρο κ.ά).
Thanassis Souroulides
Εδώ ο κόσμος δεν φεύγει προς τα αστικά κέντρα, αλλά επιστρέφει στο χωριό του. Με ποσοστό ανεργίας στο μηδέν και με μέσο όρο ηλικίας τα 40 έτη, ο
πληθυσμός διπλασιάστηκε μέσα στα τελευταία 15 χρόνια.
Οι υποδομές του υποδειγματικές: Το αιολικό πάρκο, που δίνει έσοδα 100.000 ευρώ ετησίως στην κοινότητα, τα τρία υπερσύγχρονα κτηνοτροφικά πάρκα που στεγάζουν το χειμώνα (όταν η Ανάβρα αποκλείεται από τα χιόνια) 25.000 ζώα, το πρότυπο σφαγείο, που θυμίζει χειρουργείο, το διώροφο πάρκινγκ των 60 θέσεων, το γυμναστήριο με τα τελευταίας τεχνολογίας μηχανήματα, τα γήπεδα ποδοσφαίρου και μπάσκετ, το λαογραφικό μουσείο και φυσικά το περιβαλλοντικό-πολιτιστικό πάρκο, έκτασης 240 στρεμμάτων.
Η κοινωνική μέριμνα κατέχει πρώτιστη θέση: νηπιαγωγείο και δημοτικό του «κουτιού», αγροτικό ιατρείο (πάντοτε στελεχωμένο), δωρεάν στέγαση για τους δασκάλους και τους γιατρούς, «Βοήθεια στο σπίτι», σχεδιασμός για γηροκομείο, ακόμα και για πισίνα!
Ποιο είναι άραγε το μυστικό της επιτυχίας; Πώς μια μειονεκτική περιοχή κατάφερε το «θαύμα»; Η μάχη με τη μιζέρια άρχισε τις αρχές της δεκαετίας του '90, όταν τα ηνία της κοινότητας πήρε ο Δημήτρης Τσουκαλάς, ένας άνθρωπος που άφησε την Αθήνα για να γυρίσει στο χωριό του και να προσφέρει στη γενέτειρά του.
Με ένα διάλειμμα 4 χρόνων, είναι από τότε κοινοτάρχης της Ανάβρας. Η κατάσταση που συνάντησε ήταν απελπιστική. Τα γελάδια, οι χοίροι και τα πρόβατα κυκλοφορούσαν ελεύθερα στο χωριό. Στους χωματόδρομους. Δεν υπήρχε πουθενά άσφαλτος. Το χειμώνα περπατούσες μέσα στη λάσπη, το καλοκαίρι η σκόνη σε έπνιγε.
«Προτεραιότητά μας ήταν η κατασκευή κτηνοτροφικών πάρκων, για να μπει τέλος στην αναρχία που επικρατούσε.
Με φως, νερό και σωστή δόμηση, σταβλίζουν τα ζώα τους το χειμώνα. Τους υπόλοιπους μήνες βόσκουν ελεύθερα στα βουνά. Αυτός είναι και ο λόγος που το κρέας τους φημίζεται για την ξεχωριστή γεύση του.
Η κτηνοτροφία είναι η πηγή των εισοδημάτων στην Ανάβρα», λέει στο ΕΤ.Κ ο πρόεδρος της κοινότητας. «Ίσως εγώ είμαι ο πιο φτωχός του χωριού, αφού η σύνταξη που παίρνω από τη ΔΕΗ, όπου έφυγα με το βαθμό του επιθεωρητή, κυμαίνεται στα 2.500 ευρώ».
Βάσεις ανάπτυξης
Η πρόοδος συνεχίστηκε με την κατασκευή του σφαγείου βιολογικής γραμμής, το μοναδικό δημόσιο στην Ελλάδα, με πιστοποίηση από τη ΔΗΩ.
Έτσι μπήκε τάξη και δημιουργήθηκε η βάση για την ανάπτυξη της βιοκτηνοτροφίας, με συνέπεια οι παραγωγοί να κερδίζουν σημαντικά ποσά από τις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με χρήματα της οποίας έγιναν οι παραπάνω υποδομές.
Ξύπνιος, σχολαστικός και με όραμα ο πρόεδρος παρακολουθεί ανελλιπώς κάθε κοινοτικό πρόγραμμα και το εκμεταλλεύεται δεόντως. Το μεγαλύτερο επίτευγμά του, όπως λέει ο ίδιος, είναι ότι κατάφερε να αλλάξει τη νοοτροπία των συγχωριανών του. Στην αρχή έφεραν αντιρρήσεις στα σχέδιά του, αλλά με επιμονή και υπομονή τούς έπεισε.
Τώρα τους καλεί να δημιουργήσουν τυποποιητήρια για τα προϊόντα τους, ώστε να ολοκληρωθεί το φάσμα της βιολογικής παραγωγής. Η Ανάβρα δεν βάσισε την ανάπτυξή της στο κράτος. Ήθελε έσοδα δικά της.
Έτσι, πριν από τρία χρόνια ολοκλήρωσε το έργο του αιολικού πάρκου, με τις 20 ανεμογεννήτριες και ανάδοχο την ισπανική εταιρία Gamesa.
Έσοδα
Το ρεύμα το αγοράζει η ΔΕΗ, ενώ η κοινότητα για τη χρήση του χώρου, που της ανήκει, εισπράττει έως και 100.000 ευρώ το χρόνο.
Υπό δημοπράτηση βρίσκεται και η ανάπτυξη υδροηλεκτρικού εργοστασίου, από το νερό των πηγών της Ανάβρας. Από εκεί θα εισπράττονται άλλες 100.000 ευρώ.
Η επιστροφή στις ρίζες είναι μια σταθερή πολιτική για τον κ. Τσουκαλά. Για να ενισχυθεί κι άλλο ο πληθυσμός, έκανε επέκταση του οικισμού και δίνει οικόπεδα σε άστεγους δημότες στο ? της αντικειμενικής τους αξίας και με αποπληρωμή σε 5 δόσεις.
Μετανάστες σε. ορεινό παράδεισο
«Δεν μας λείπει τίποτα. Εγώ, παρόλο που γεννήθηκα στην Αθήνα, ήρθα στο χωριό των γονιών μου, μόλις γνώρισα εδώ, κατά τη διάρκεια των διακοπών, το σύζυγό μου τον Παναγιώτη. Κάναμε τρία παιδιά. Δουλεύουμε με τον άνδρα μου φροντίζοντας τα 100 γελάδια που έχουμε. Πηγαίνουμε γυμναστήριο, πίνουμε τα τσιπουράκια μας στις 5 ταβέρνες του χωριού και αν θέλουμε νυχτερινή ζωή πεταγόμαστε μέχρι τον Δομοκό ή τον Αλμυρό», λέει στον ΕΤ.Κ η Νίκη Μηλιώνη.
Οι ηλικιωμένοι αισθάνονται ασφάλεια με τη μόνιμη παρουσία της αγροτικής γιατρού. Η Ελένη Τριανταφύλλου δέχεται 8 με 9 άτομα καθημερινά στο ιατρείο.
Πήγε στην Ανάβρα στις 5 Αυγούστου και για τους επόμενους 9 μήνες που θα μείνει εκεί νιώθει τυχερή που βρέθηκε σε ένα τόσο φιλικό περιβάλλον.
Μάλιστα, δεν επιβαρύνεται από την τσέπη της, γιατί μένει σε διαμέρισμα που της παραχώρησε η κοινότητα (όπως και οι τρεις δάσκαλοι).
Ο Αποστόλης Καπέλος και ο Πολύζος Κανατούλης είναι δυο νέοι κτηνοτρόφοι. Παίκτες στην ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού (Α.Ο. ΟΘΡΥΣ), κάθονται στο καφενείο και συζητούν πώς θα αντιμετωπίσουν τον ΔΟΜΟΚΟ, την ισχυρότερη ομάδα της περιοχής. Περηφανεύονται για την προαγωγή στην Α' Ερασιτεχνική, αλλά και για τα επιτεύγματα του χωριού τους. «Να πάτε να δείτε το περιβαλλοντικό πάρκο», μας λένε.
Συναντάμε έναν παράδεισο. Αιωνόβια πλατάνια, σε μια διαδρομή πέντε χιλιομέτρων, με γεφύρια, παιδικές χαρές, πετρόκτιστη διακόσμηση και με τους λαγούς και τα ελάφια να ξεπετάγονται μέσα από τα ξέφωτα, με φόντο τον υδάτινο κόσμο του Ενιππέα (παραπόταμου του Πηνειού).
Εδώ κρατάει ακόμα το έθιμο της δρυστέλας , όπου οι νοικοκυραίοι πλένουν ρούχα και χαλιά με τα ορμητικά νερά των πηγών. Μια περιφραγμένη έκταση, συνολικού εμβαδού 240 στρεμμάτων, που αποτελεί ταυτόχρονα και μουσείο παράδοσης.
Άλλη μια ευκαιρία για να εισπράττει η κοινότητα έσοδα, καθώς πολλά σχολεία εκδηλώνουν ενδιαφέρον για επίσκεψη και αναμένεται να μπει συμβολικό εισιτήριο για τα έξοδα συντήρησής του.
Το πλέον μεγαλόπνοο σχέδιο, αυτή την περίοδο, είναι η επικείμενη εγκατάσταση συστήματος τηλεθέρμανσης. Με προϋπολογισμό 1.700.000 ευρώ (από ευρωπαϊκά κονδύλια) και με μελέτη από το ΤΕΙ Κοζάνης η Περιφέρεια έχει πει ήδη το «ναι».
Ενας κεντρικός λέβητας θα τοποθετηθεί στο πάνω μέρος του χωριού και από εκεί θα διοχετεύονται υπόγειοι αγωγοί από τους δρόμους της Ανάβρας με καυτό νερό.
Το κάθε σπίτι θα συνδέεται με το σύστημα και θα έχει ολόκληρο το χειμώνα ζεστό νερό και θέρμανση, με μια ελάχιστη επιβάρυνση. Θα λειτουργεί με την καύση βιομάζας (κοπριές των ζώων, ξερά φύλλα, άχυρο κ.ά).
Thanassis Souroulides
ΠΕΡΙΕΡΓΑ...αλλα αληθινά......
Ρέμπραντ: Ένας από τους μεγαλύτερους ζωγράφους
Που υπήρξε ποτέ, τα τελευταία του χρόνια,
Τα πέρασε στη μοναξιά και την φτώχια και
πετάχτηκε στο δρόμο από τους χρεοφειλέτες
του. Όμως, ένα από τα έργα του, (Ο Αριστοτέλης
Συλλογίζεται Τον Μπούστο Του Ομήρου),
Πουλήθηκε για 2,300,000 δολλάρια.
Ο Χίτλερ, του οποίου η δικτατορία ήταν εστιασμένη
πάνω σε μία ιδέα, την εξάπλωση της δύναμης του
Γερμανικού έθνους, δεν ήταν ούτε καν πολίτης
αυτής της χώρας. Ο Χίτλερ ήταν χορτοφάγος, δεν
έπινε, ούτε κάπνιζε΄ φορούσε γυαλιά στο γραφείο
του, αλλά ποτέ δεν είχε εμφανιστεί δημόσια με αυτά.
Η Ινσουλίνη που είναι αναγκαία, καθημερινά,
Προέρχεται από αρνιά, βόδια και γουρούνια.
Μερικοί διαβητικοί, χρειάζονται πάνω από 2,000
Μονάδες ινσουλίνης την ημέρα.
Για τον Εβραίο, η μελέτη είναι μεγάλη χαρά.
Όταν ένα νεαρό Εβραιόπουλο αρχίζει να
διαβάζει το «Τόρα» (Παλαιά Διαθήκη), μια
σταγόνα μέλι τοποθετείται στο επάνω μέρος
της σελίδας για να αποδείξει έτσι, ότι το
καθήκον του είναι μια μεγάλη χαρά.
Οι Καπνοδoxoκαθαριστές προσβάλονται από
μια επαγγελματική ασθένεια, που είναι γνωστή
σαν ο «καρκίνος των καπνοδοχοκαθαριστών».
Θεραπεύεται μόνον με χειρουργική επέμβαση,
αλλά τους καθιστά ευνούχους.
Μην σπαταλάτε ενέργεια: Χαμογελάτε:
Χρειάζονται 17 μυς για να γελάσεις και
43 για να κατσουφιάσεις.
(Ο Κοσμοκαλόγηρος)
Που υπήρξε ποτέ, τα τελευταία του χρόνια,
Τα πέρασε στη μοναξιά και την φτώχια και
πετάχτηκε στο δρόμο από τους χρεοφειλέτες
του. Όμως, ένα από τα έργα του, (Ο Αριστοτέλης
Συλλογίζεται Τον Μπούστο Του Ομήρου),
Πουλήθηκε για 2,300,000 δολλάρια.
Ο Χίτλερ, του οποίου η δικτατορία ήταν εστιασμένη
πάνω σε μία ιδέα, την εξάπλωση της δύναμης του
Γερμανικού έθνους, δεν ήταν ούτε καν πολίτης
αυτής της χώρας. Ο Χίτλερ ήταν χορτοφάγος, δεν
έπινε, ούτε κάπνιζε΄ φορούσε γυαλιά στο γραφείο
του, αλλά ποτέ δεν είχε εμφανιστεί δημόσια με αυτά.
Η Ινσουλίνη που είναι αναγκαία, καθημερινά,
Προέρχεται από αρνιά, βόδια και γουρούνια.
Μερικοί διαβητικοί, χρειάζονται πάνω από 2,000
Μονάδες ινσουλίνης την ημέρα.
Για τον Εβραίο, η μελέτη είναι μεγάλη χαρά.
Όταν ένα νεαρό Εβραιόπουλο αρχίζει να
διαβάζει το «Τόρα» (Παλαιά Διαθήκη), μια
σταγόνα μέλι τοποθετείται στο επάνω μέρος
της σελίδας για να αποδείξει έτσι, ότι το
καθήκον του είναι μια μεγάλη χαρά.
Οι Καπνοδoxoκαθαριστές προσβάλονται από
μια επαγγελματική ασθένεια, που είναι γνωστή
σαν ο «καρκίνος των καπνοδοχοκαθαριστών».
Θεραπεύεται μόνον με χειρουργική επέμβαση,
αλλά τους καθιστά ευνούχους.
Μην σπαταλάτε ενέργεια: Χαμογελάτε:
Χρειάζονται 17 μυς για να γελάσεις και
43 για να κατσουφιάσεις.
(Ο Κοσμοκαλόγηρος)
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ
(Ο Όρκος του Μ. Αλεξάνδρου εις Ώπην)
Χρόνος : 324 π.χ
Τόπος : η πόλις Ώπις στη συμβολή δύο ποταμών.
Η περιοχή εκκαλείτο Αδέν.
Θέμα-Σκοπός : υπό την αιγίδα του Μ. Αλεξάνδρου,9.000 άτομα,
Έλληνες, Μήδοι και άλλοι έδωσαν όρκο αγάπης με σκοπό την ενοποίηση των φυλών της ανθρωπότητας.
Σας εύχομαι τώρα που τελειώνουν οι πόλεμοι να ευτυχήσετε
με την Ειρήνη
Όλοι οι θνητοί, απ' εδώ και πέρα να ζήσουν σαν ένας λαός, μονοιασμένοι, για την κοινή προκοπή.
Να θεωρείτε την Οικουμένην Πατρίδα σας, με Κοινούς Νόμους,
όπου θα κυβερνούν οι άριστοι, ανεξαρτήτως φυλής.
Δεν χωρίζω τους ανθρώπους όπως κάνουν οι στενόμυαλοι, σε Έλληνες και
Βαρβάρους. Τους καταμερίζω με ένα μόνον κριτήριον, την Αρετήν.
Για μένα κάθε καλός Ξένος, είναι Έλληνας και κάθε κακός Έλληνας,
είναι χειρότερος από Βάρβαρο.
Αν ποτέ σας παρουσιασθούν διαφορές, δεν θα καταφύγετε στα
όπλα, παρά θα τις λύσετε ειρηνικά.
Στην ανάγκη θα σταθώ, εγώ διαιτητής σας.
Τον Θεό, δεν πρέπει να τον νομίζετε ως αυταρχικό κυβερνήτη,
αλλ' ως κοινό πατέρα όλων....
Από μέρους μου, θεωρώ όλους ίσους, λευκούς και μελαμψούς.
Και θα ήθελα να μην είσθε μόνον υπήκοοι της Κοινοπολιτείας μου, αλλά μέτοχοι, όλοι συνεταίροι.
Όσο περνάει από το χέρι μου θα προσπαθήσω να συντελεσθούν
αυτά που υπόσχομαι.
Τον Όρκο τούτο που δώσαμε με την σπονδήν απόψε, κρατήστε τον σαν Σύμβολον Αγάπης
( Ο Κοσμοκαλόγηρος )
Χρόνος : 324 π.χ
Τόπος : η πόλις Ώπις στη συμβολή δύο ποταμών.
Η περιοχή εκκαλείτο Αδέν.
Θέμα-Σκοπός : υπό την αιγίδα του Μ. Αλεξάνδρου,9.000 άτομα,
Έλληνες, Μήδοι και άλλοι έδωσαν όρκο αγάπης με σκοπό την ενοποίηση των φυλών της ανθρωπότητας.
Σας εύχομαι τώρα που τελειώνουν οι πόλεμοι να ευτυχήσετε
με την Ειρήνη
Όλοι οι θνητοί, απ' εδώ και πέρα να ζήσουν σαν ένας λαός, μονοιασμένοι, για την κοινή προκοπή.
Να θεωρείτε την Οικουμένην Πατρίδα σας, με Κοινούς Νόμους,
όπου θα κυβερνούν οι άριστοι, ανεξαρτήτως φυλής.
Δεν χωρίζω τους ανθρώπους όπως κάνουν οι στενόμυαλοι, σε Έλληνες και
Βαρβάρους. Τους καταμερίζω με ένα μόνον κριτήριον, την Αρετήν.
Για μένα κάθε καλός Ξένος, είναι Έλληνας και κάθε κακός Έλληνας,
είναι χειρότερος από Βάρβαρο.
Αν ποτέ σας παρουσιασθούν διαφορές, δεν θα καταφύγετε στα
όπλα, παρά θα τις λύσετε ειρηνικά.
Στην ανάγκη θα σταθώ, εγώ διαιτητής σας.
Τον Θεό, δεν πρέπει να τον νομίζετε ως αυταρχικό κυβερνήτη,
αλλ' ως κοινό πατέρα όλων....
Από μέρους μου, θεωρώ όλους ίσους, λευκούς και μελαμψούς.
Και θα ήθελα να μην είσθε μόνον υπήκοοι της Κοινοπολιτείας μου, αλλά μέτοχοι, όλοι συνεταίροι.
Όσο περνάει από το χέρι μου θα προσπαθήσω να συντελεσθούν
αυτά που υπόσχομαι.
Τον Όρκο τούτο που δώσαμε με την σπονδήν απόψε, κρατήστε τον σαν Σύμβολον Αγάπης
( Ο Κοσμοκαλόγηρος )
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)