«Νενικήκαμεν»;
«Νενικήκαμεν», την ιστορική αυτή φράση, την είπε ο μαραθωνοδρόμος οπλίτης Ευκλής, και όχι ο Φειδιππίδης όπως οι περισσότεροι νομίζουν. Ο Ευκλής ήταν οπλίτης, ο οποίος διένυσε με τον οπλισμό του 42 χλμ, για να ανακοινώσει τον νίκη των Αθηναίων κατά των Περσών στον Μαραθώνα το 490 π.χ.
Χαρακτηριστική είναι η ακόλουθη καλλιτεχνική αναπαράσταση που τον παρουσιάζει να ξεψυχά εισερχόμενος στην Αθήνα, αναγγέλλοντας την χαρμόσυνη είδηση.
Αντίθετα ο Φειδιππίδης ήταν ένας διάσημος Αθηναίος δρομέας, ο οποίος στάλθηκε από τους Αθηναίους στην Σπάρτη για να ζητήσει την βοήθεια των Λακεδαιμονίων πριν την μάχη του Μαραθώνος. Ο Φειδιππίδης διένυσε την απόσταση των 200 χιλιομέτρων σε 2 ημέρες. Σε ανάμνηση του δρόμου του Φειδιππίδη, καθιερώθηκε ο αγώνας υπερμαραθωνίου δρόμου 245,3 χιλιομέτρων από την Αθήνα προς την Σπάρτη το Σπάρταθλον.
Σε αντίθεση με τον Μαραθώνιο, ο υπερμαραθώνιος αγώνας του Σπαρτάθλου δεν είναι γνωστός στους περισσοτέρους σύγχρονους Έλληνες. Όπως συνέβαινε και με τον γράφοντα, ο οποίος λόγω της φύσης της εργασίας του, συμμετείχε στην φιλοξενία των αθλητών στην Αθήνα. Τότε έμαθα για το αγώνισμα, και ήρθα σε επαφή με τους αθλητές που έρχονται από όλο τον κόσμο για να διανύσουν την εξοντωτική αυτή πορεία για να φτάσουν εξουθενωμένοι στην Σπάρτη, τερματίζοντας στο άγαλμα του Λεωνίδα, ξεσπώντας δάκρυα, και φιλώντας τα πόδια του αγάλματος. Αυτοί (οι αλλοεθνείς Βάρβαροι) γνωρίζουν!!!
Τότε όμως επίσης, ένοιωσα ντροπή για τις συνθήκες φιλοξενίας των ξένων αθλητών από την Ελληνική επιτροπή, καθώς οι αθλητές πλήρωναν για την συμμετοχή και την διαμονή τους στην Ελλάδα, και «εμείς» τους στοιβάζαμε σε τρίκλινα και τετράκλινα δωμάτια, αθλητές αγνώστους μεταξύ τους, οι οποίοι πρέπει να είναι ξεκούραστοι για την διαδρομή. Παράπονα, φωνές και απογοήτευση αλλά ποιος νοιάζεται, αυτοί είναι οι Βάρβαροι....!!! Ποίοι είναι όμως άραγε οι πραγματικοί Βάρβαροι;
Για να διαπιστώσουμε την άβυσσο που χωρίζει τον αρχαίο Ελληνικό κόσμο και τους τότε σύγχρονους Βαρβάρους, με τους σύγχρονους Έλληνες, αξίζει να αφηγηθούμε απλά ένα στιγμιότυπο από την περιγραφή του ο Ηρόδοτου:
Μετά την θυσία των 300 και την τελική νίκη των Περσών στη μάχη των Θερμοπυλών, τα περσικά στρατεύματα βαδίζοντας προς τον νότο αναζητώντας τον υπόλοιπο Ελληνικό στρατό, πληροφορήθηκαν ότι οι Έλληνες βρίσκονταν στην Ολυμπία, για την τέλεση της έβδομης Ολυμπιάδας.
Σε ελεύθερη απόδοση ο διάλογος μεταξύ του Ξέρξη και του αυλικού του ήταν έτσι:
- Πού βρίσκονται Έλληνες τώρα;
- Στην Ολυμπία είναι. Εκεί έχουν μαζευτεί όλοι τους.
- Και τι κάνουν εκεί;
- Αθλητικούς αγώνες.
- Πως το είπες;
- Αθλητικούς ολυμπιακούς αγώνες!
- Και τι είναι πάλι αυτό;
- Να, τρέχουν ο ένας δίπλα στον άλλο, ποιος θα έλθει πρώτος.
- Τρέχουν'
- Ναι
- Και τι βραβείο παίρνει ο πρώτος;
- Ένα κλαδί αγριελιάς!
- Τι;
- Ναι τον στεφανώνουν με ένα κλαδί αγριελιάς που τον λένε κότινο (1).
- Μίλα καλά, ανάξιε σκλάβε
- Αλήθεια λέω στρατηγέ μου. Ένα κλαδί αγριελιάς.!
Κοιτάζονται οι Πέρσες στρατηγοί μεταξύ τους μην πιστεύοντας στα αυτιά τους. Παγωνιά έπεσε στο στρατόπεδο των Περσών. Σε τι τόπο είχαν έρθει; Την σιωπή έσπασε ο γιος του ευυπόληπτου Πέρση πολέμαρχου Αρτάβανου, Τριταντέχμης, είπε: «Αλλοίμονο, Μαρδόνιε, με ποιους άνδρες μας έφερες να πολεμήσουμε! Μ' αυτούς που δεν αγωνίζονται για χρήματα, αλλά για την αρετή!».
(«Παπαί, Μαρδόνιε, κοίους επ' άνδρας ήγαγες μαχησομένους ημέας, οι ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούνται, αλλά περί αρετής!»)
Αντίστοιχο πολιτισμικό σοκ έπαθε και ένας άλλος «Βάρβαρος» ο Ανάχαρσης, που είχε έρθει από την Μαύρη θάλασσα στην Αθήνα το 590 π.χ αναζητώντας την Ελληνική σοφία. (Τώρα οι Βάρβαροι έρχονται για να μας επιβάλουν τους όρους τους)
ΑΝΑΧΑΡΣΗΣ.- «Και δεν μου λες σε παρακαλώ Σόλων, γιατί κάνουν αυτά τα πράγματα εδώ οι νέοι. Βλέπω ότι αλείφθηκαν με λάδι και έτριψαν φιλικότατα ο ένας τον άλλον, έπειτα δεν γνωρίζω τι έπαθαν και όρμησαν με την κεφαλή χαμηλωμένη και άρχισαν να αλληλοσπρώχνονται και να συγκρούουν τα μέτωπα τους.
Να!, εκείνος άρπαξε τον άλλον από τα πόδια και τον έριξε κάτω και δεν τον αφήνει να σηκωθεί αλλά τον ωθεί κάτω με ορμή !
Τώρα δε αφού τον καβαλίκευσε, τον κρατά μεταξύ των σκελών του, πέρασε τον βραχίονα του κάτω από τον λαιμό του, και ο άλλος τον χτυπά ελαφρά στον ώμο του ζητώντας τον να τον αφήσει..!
Οι άλλοι εδώ που βλέπω ορμούν τώρα ο ένας στον άλλο με ΠΥΞ(μπουνιές)και ΛΑΞΤΙΜΑΤΑ!(κλωτσιές)! Μάλιστα ο επιβλέπων αυτούς δεν τους χωρίζει αλλά τους παρακινεί και επαινεί εκείνον που χτύπησε τον άλλον!!
Άλλοι πιο δίπλα ευρίσκονται σε μεγάλη κίνηση πηδούν ψηλά και λακτίζουν στον αέρα !!
Θέλω να μάθω λοιπόν για ποιον λόγο έχουν τρελαθεί αυτοί οι άνθρωποι και τα κάνουν αυτά.».
Η απάντηση του Σόλωνα ήταν η εξής:
- «Δεν γίνονται αυτά από τρέλα, ούτε με διάθεση να προσβάλει ο ένας την αξιοπρέπεια και την τιμή του άλλου, χτυπιούνται μεταξύ τους και κυλιούνται στην λάσπη, και ρίχνουν ο ένας σκόνη στον άλλο. Αυτό που κάνουν έχει κάποια χρησιμότητα και απόλαυση, και δυναμώνει πολύ τα σώματα τους. Αν μάλιστα μείνεις ένα διάστημα στην Ελλάδα, όπως ελπίζω ότι θα κάνεις, πριν περάσει πολύς καιρός θα είσαι και εσύ ένα από τους λασπωμένους ή σκονισμένους. Τόσο ευχάριστο θα βρεις αυτό το πράγμα».
Ας επανέλθουμε όμως στο σήμερα. Η αναβίωση του Σπαρτάθλου, ανήκει ως συνήθως, σε έναν αλλοεθνή "βάρβαρο" Eλληνολάτρη και μελετητή της Αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας, τον Βρετανό σμήναρχο της RAF John Foden .
Ο John Foden διαβάζοντας λοιπόν τον Ηρόδοτο (δεν είχε τίποτα καλύτερο να κάνει) διερωτήθηκε έαν θα μπορούσε κάποιος σήμερα να διανύσει τα 250 χλμ. Αθήνας - Σπάρτης σε δύο μέρες. Σκέφθηκε τότε πως ο μόνος τρόπος να το διαπιστώσει, ήταν να τρέξει ο ίδιος την ιστορική διαδρομή, αφού ο ίδιος ήταν δρομέας μεγάλων αποστάσεων. Έτσι με άλλους τέσσερις συναδέλφους του επίσης δρομείς, ήρθε στην Αθήνα το φθινόπωρο του 1982, και στις 9 Οκτωβρίου, μετά από 36 ώρες ο John Foden, έφτάσε τρέχοντας στη Σπάρτη μπροστά στο άγαλμα του Λεωνίδα.
Ο συνάδελφος του John Scholten είχε φτάσει μισή ώρα νωρίτερα και τέλος ο John MacArthy τερμάτισε σε λιγότερο από 40 ώρες. Η ομάδα των βρετανών είχε αποδείξει πως ο Ηρόδοτος είχε δίκιο! Ένας άνθρωπος είναι πράγματι ικανός να καλύψει 250 χλμ. σε δύο μέρες.
Μετά την επιτυχία του εγχειρήματος, ο πρωτεργάτης του άρχισε να οραματίζεται την καθιέρωση ενός αγώνα που θα έφερνε στην Ελλάδα δρομείς μακρινών αποστάσεων από όλον τον κόσμο για να τρέξουν στα ίχνη του αρχαίου ημεροδρόμου Φειδιππίδη. Το 1983 οργανώθηκε ο υπερμαραθώνιος του Α' Διεθνούς "ΣΠΑΡΤΑΘΛΟΝ" με την συμμετοχή 45 δρομέων από 11 χώρες και την Ελλάδα. Από τότε ο αγώνας πραγματοποιείται κάθε Σεπτέμβρη γιατί τότε τοποθετεί χρονολογικά ο Ηρόδοτος την αποστολή του Φειδιππίδη στην Σπάρτη.
Οι δρομείς του ΣΠΑΡΤΑΘΛΟΥ ακολουθούν τη διαδρομή που χάραξε ο John Foden και η ομάδα του το 1982, βασιζόμενη στην περιγραφή του Ηρόδοτου για το κατόρθωμα του Αθηναίου ημεροδρόμου Φειδιππίδης που έφθασε στη Σπάρτη την επομένη της αναχώρησης του από την Αθήνα, καθώς και σε γνωστά ιστορικά γεγονότα της εποχής εκείνης. Θεωρείται, δε, ως η πλησιέστερη της πορείας που ο Φειδιππίδης θα έπρεπε να είχε ακολουθήσει. Συνοπτικά, μπορούμε να πούμε πώς ο αγγελιοφόρος του Μιλτιάδη, ξεκινώντας από την Αθήνα, θα πέρασε από την αρχαία Ιερά Οδό μέχρι την Ελευσίνα. Κατόπιν θα ακολούθησε την Σκυρώνια Οδό, μια στρατιωτική οδό στις πλαγιές των Γερανίων Ορέων, και θα έφθασε στα Ίσθμια, τα Εξαμίλια και την Αρχαία Κόρινθο. Από εκεί θα πέρασε από την Αρχαία Νεμέα και αποφεύγοντας την Επικράτεια του Αργους που δεν είχε συμμαχία με την Αθήνα, θα προχώρησε προς τον ορεινό όγκο μεταξύ Αργολίδας και Αρκαδίας, θα αναρριχήθηκε στο Παρθένιο Όρος ( 1200μ.ύψους ), όπου είπε ότι συνάντησε τον θεό Πάνα, και κατεβαίνοντας από το βουνό θα κατευθύνθηκε προς την Τεγέα, μία τοποθεσία που αναφέρεται στην αφήγηση του Ηρόδοτου για τον Φειδιππίδη και θα συνέχισε νότια με κατεύθυνση τη Σπάρτη.
Σήμερα όλοι οι Έλληνες τρέχουν έναν αγώνα δρόμου με αντίπαλο τον κακό τους εαυτό, για να σώσουν την Ελλάδα από την πτώχευση, και τα παιδιά τους από ένα δυσοίωνο μέλλον. Μία κοινωνία όμως πρώτα πτωχεύει πολιτισμικά και ηθικά, και μετά οικονομικά.!!
Οι σύγχρονοι Έλληνες έχουμε το μοναδικό προτέρημα να κριτικάρουμε τους πάντες εξαίροντας πάντα τον εαυτό μας. Για την θέση όμως της χώρας και των πολιτών της είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι. !!!
Παραπομπές: (1) Σύμφωνα με την μυθολογία ο θεμελιωτής των Ολυμπιακών Αγώνων και του κότινου ως επάθλου, ήταν ο Ιδαίος Ηρακλής, ο οποίος φύτεψε για πρώτη φορά αγριελιά στην Ολυμπία. Ο Κρητικός Κουρήτης ή Ιδαίος Δάκτυλος Ηρακλής είχε φέρει την αγριελιά από την πατρίδα του, την Κρήτη. Ο Ιδαίος Ηρακλής είχε τέσσερα αδέρφια, τον Παιωναίο, τον Επιμίδη, τον Ιάσιο και τον Ίδα. Ο μεγαλύτερος αδερφός τους πήγε κάποια μέρα στην Ολυμπία για να τρέξουν. Ήταν ο πρώτος αγώνας δρόμου που έγινε στον κόσμο! Ο Ηρακλής στεφάνωσε τον νικητή με ένα κλαδί από την ελιά που είχε ο ίδιος φυτέψει εκεί. Κι από τότε έμεινε η συνήθεια να στεφανώνουν με κλαδιά στεφάνια αγριελιάς τους νικητές των Ολυμπιακών αγώνων. Πράγματι, το μοναδικό βραβείο («άθλον») για τους νικητές των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν ένα στεφάνι φτιαγμένο από τον «κότινο», δηλαδή την άγρια ελιά. Ο κότινος καθιερώθηκε, ως έπαθλο, από τον Ίφιτο, ύστερα από χρησμό του Μαντείου των Δελφών, την έκοβε πάντα δε από την «Καλλιστέφανο» ελιά ένα μικρό αγόρι (του οποίου ζούσαν και οι δυο γονείς του). Το παιδί αυτό πήγαινε στην ελιά και έκοβε με χρυσό ψαλίδι τόσα ακριβώς κλαδιά όσα και τα αγωνίσματα των Ολυμπιακών. Έπειτα το πήγαινε στο ναό της θεάς Ήρας, όπου και τα τοποθετούσε πάνω σε χρυσελεφάντινη τράπεζα.
Τετάρτη, 17 Νοέμβριου 2010, 17:23
του Βασίλη Χλέτσου
http://xletsos-basilhs.blogspot.com/
Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010
Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010
Υπάρχει ένας λαός, ο μακροβιότερος στον κόσμο, όπου ο καρκίνος είναι εντελώς άγνωστος. Πρόκειται για την φυλή Χούνζα, που ζει στο Πακιστάν και αυτοαποκαλούνται απόγονοι των στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Το φαινόμενο αυτό δεν άφησε αδιάφορους τους επιστήμονες. Κλιμάκιο από το Μεμόριαλ πήγε στην περιοχή και μελέτησε τη διατροφή των Χούνζα. Με έκπληξη διαπίστωσαν, ότι οι Χούνζα τρώνε πολλά βερίκοκα και τα κουκούτσια επίσης από τα βερίκοκα.
Μάλιστα όσο περισσότερα βερίκοκα παράγει και καταναλώνει ένας Χούνζα, τόσο περισσότερο ανεβασμένη είναι η κοινωνική του θέση. Όταν ένας δυτικός γιατρός επισκέφθηκε τους Χούνζα, του προσέφεραν βερίκοκα και αυτός έφτυνε τα κουκούτσια. Έτσι του είχανε μάθει. Οι Χούνζα έκαναν όλοι έναν μορφασμό αηδίας. Πέταγε το καλύτερο.
• Θυμηθείτε. Το κουκούτσι από το βερίκοκο είναι πάρα πολύ πικρό.
• Θυμηθείτε! Το πικρό είναι αναγκαίο για τον καρκίνο.
• Θυμηθείτε! Το πικρό ανοίγει την όρεξη και πολλοί καρκινοπαθείς δεν έχουν όρεξη και πεθαίνουν από καχεξία (υπερβολικό αδυνάτισμα).
• Θυμηθείτε! Το κουκούτσι από το βερίκοκο έχει βιταμίνη Β17.
Τι έγινε μετά; Ο Διευθυντής ερευνών του Μεμόριαλ (δεν μιλάμε για οποιοδήποτε νοσοκομείο – είναι η Μέκκα του καρκίνου) ο περίφημος επιστήμονας Κανεμάτσου Σιγκουίρα, έκανε πειράματα με ποντικούς. Η ουσία που ανακάλυψε ο βιοχημικός Ernst Krebs έκανε τα πειράματα πάνω σε ποντικούς.
Η ουσία που ανεκάλυψε ο βιοχημικός Ernst Krebs μέσα στα βερίκοκα, ονομάστηκε Λεατρίλη ή βιταμίνη Β17. Ο Σιγκουίρα έμεινε έκπληκτος. Ήταν η δυνατότερη αντικαρκινική ουσία του κόσμου που είχε δοκιμάσει ποτέ, όπως δήλωσε.Πήγε λοιπόν στους ανωτέρους του και τους είπε τα ευχάριστα νέα.
Η πιο δυνατή αντικαρκινική ουσία της γης: Β17 η οποία βρίσκεται στα κουκούτσια από βερίκοκα.[3]
Του είπαν λοιπόν να συνεχίσει τα πειράματα και να αποδείξει πως ήταν λάθος.Οι διαδικασίες τροποποιήθηκαν και σχεδιάστηκαν με σκοπό να αποτύχουν και τελικά απέτυχαν. Αντικατέστησαν τον Σιγκουίρα με έναν κτηνίατρο, ο οποίος χορήγησε στα πειραματόζωα διαφορετική δόση από αυτή που χορηγούσε ο Ιάπωνας επιστήμονας και τα πειραματόζωα πέθαναν.
Τα αποτελέσματα αυτού του ψευδοπειράματος δόθηκαν στη δημοσιότητα. Τα υπόλοιπα τα ανέλαβαν τα των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Φυσικά από το 1980 που συνέβη οι αποδείξεις ακόμη αναμένονται. Δεν αποδείχθηκε! Ήταν απάτη η Β17, έλεγαν οι γιατροί που δεν γνώριζαν τις λεπτομέρειες. Κανένας δεν θα μάθαινε την πραγματικότητα αν δεν επαναστατούσε η συνείδηση ενός θαρραλέου δημοσιογράφου που ως υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων του Μεμόριαλ γνώριζε...
Ο Ράλφ Μος, δεν άντεξε το βάρος της συγκάλυψης ενός τόσο μεγάλου εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας. Εδώ παίζονταν οι ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Βγήκε και κατήγγειλε ευθαρσώς. Τιμή στον θαρραλέο δημοσιογράφο. Τιμή στο Σιγκουίρα. Τιμή στον Κρεμπς που βρήκε έναν πολύτιμο σύμμαχο στη μάχη κατά του για τον καρκίνου.
Από τις ελληνικές εφημερίδες μόνο «Το Βήμα» ανέφερε στις 23/5/1980 ακροθιγώς το θέμα.
Τα κουκούτσια από τα βερίκοκα σύμφωνα με τον Σιγκουίρα:
α) σταμάτησαν τις μεταστάσεις,
β) βελτίωσαν την γενική υγεία,
γ) εμπόδισαν την ανάπτυξη μικρών όγκων,
δ) παρείχαν ανακούφιση από τον πόνο,
ε) ενεργούν πολύ σημαντικά στην πρόληψη του καρκίνου.
Επίσης η πρώτη επίσημη τονίζω επίσημη αναφορά του Μεμόριαλ υπογράμμιζε με ιδιαίτερη έμφαση τα θετικά πλεονεκτήματα της Β17[4]. Αλλά χρειάζονται περισσότερες αποδείξεις!.
Θυμηθείτε! Τα κουκούτσια από τα βερίκοκα στο μανάβη της γειτονιά σας έχουν την ίδια αξία με τα κουκούτσια από τα βερίκοκα των Χούνζα.
Αν δεν συνέχισαν με έναν ερευνητή του κύρους του Κανεμάτσου Σιγκουίρα, που γι αυτόν είχε ειπωθεί από τον αντιπρόεδρο του Μεμόριαλ, ότι είναι ευρέως γνωστός στον κόσμο της έρευνας και ότι οι συνάδελφοί του ερευνητές τον εκτιμούν απεριόριστα.
Όποιος ασθενήσει από καρκίνο, θα υποστεί Γραμμικούς επιταχυντές κοβάλτια, χημειοθεραπείες,για να φύγει ο καρκίνος, διαρκείς.
Βέβαια τα κυτταροτοξικά φάρμακα, ακτινοβολίες κ.λ.π., είναι γνωστό – και κανείς δεν το αρνείται-, ότι είναι δηλαδή βασικές αιτίες ανάπτυξης καρκίνου.
Κανόνας Νο1:
• Τρώτε πικρά, τρώτε βερίκοκα και τα κουκούτσια τους.
• Πίνετε χυμό από φύλλα ελιάς.
• Τρώτε ραδίκια και πίνετε το ζουμί τους με λεμόνι κάθε μέρα.
• Τρώτε αγκινάρες (πικρές).
• Πίνετε ζουμί από άγριες αγκινάρες (πολύ πικρό), Βολβούς (πικρό) ή Γαϊδουράγκαθο (silybuns marianum), αυξάνει την παραγόμενη γλουταθειόνη υπεροξειδάση: Εξαιρετικό τονωτικό – αποτοξινωτικό για όλες τις παθήσεις του συκωτιού.
Ας ακολουθήσουμε τη συμβουλή των καλύτερων γερμανών γιατρών, της περίφημης Επιτροπής Ε. Η Επιτροπή Ε, κατατάσσει τα πικρά βότανα ως εξής:
• (1) κάσσια (quassia amara)
• (2) γεντιανή
• (3) άγρια αψιθιά.
• (4) Φλοιός Gonolobus cocdurango,
• (5) Centantium pulchellum,
• (6) cot αρπαγόφυτο (από την έρημο Καλαχάρη της Αφρικής (τόβρίσκετε στα φαρμακεία).
• 7) φλούδα νεραντζιού.
• 8) γαϊδουράγκαθο (cnicus benediktus).
• 9) Ραδίκι.
• 10) κανέλα.
• 11) κόλιανδρος.
Οι πικρές αυτές τροφές ανοίγουν την όρεξη. Ο καρκινοπαθής συνήθως δεν έχει όρεξη και πεθαίνει από καχεξία. Διεγείρουν την ορμόνη γαστρίνη, που με τη σειρά της διεγείρει την παραγωγή και την απελευθέρωση υδροχλωρικού οξέως.
Όλοι το γνωρίζουν: Τα πικρά βοηθούν στην όρεξη.
Από τα πολλά γλυκά, ποτά, πατάτες κ.λ.π.,το σώμα μας πάσχει{όλα αυτά μετατρέπονται σε γλυκόζη) και συγχρόνως έχουμε απορρίψει την πικρή γεύση, Το κλειδί είναι η ισορροπία (ομοιόσταση στην ιατρική γλώσσα).
[1] What to eat if you have cancer, Maureen Keane, Daniella Chace, Mc Graw Hill 2007.
[2] Η χαρά της ανακάλυψης, Pichard Feynman, Εκδόσεις Κάτοπτρο, σελ. 211
[3] Εφημερίδα «Το Βήμα», 23/5/1980
[4] A summary of the effect of amygdalin upon spontaneous mammary Tamors in mice, Sloan Kettering, report June 13, 1973
Αναδημοσίευση απο την ανάρτηση Από τον/την Blogger στο ΤΟΞΟΤΗΣ τη 11/05/2010 12:14:00 μμ
Το φαινόμενο αυτό δεν άφησε αδιάφορους τους επιστήμονες. Κλιμάκιο από το Μεμόριαλ πήγε στην περιοχή και μελέτησε τη διατροφή των Χούνζα. Με έκπληξη διαπίστωσαν, ότι οι Χούνζα τρώνε πολλά βερίκοκα και τα κουκούτσια επίσης από τα βερίκοκα.
Μάλιστα όσο περισσότερα βερίκοκα παράγει και καταναλώνει ένας Χούνζα, τόσο περισσότερο ανεβασμένη είναι η κοινωνική του θέση. Όταν ένας δυτικός γιατρός επισκέφθηκε τους Χούνζα, του προσέφεραν βερίκοκα και αυτός έφτυνε τα κουκούτσια. Έτσι του είχανε μάθει. Οι Χούνζα έκαναν όλοι έναν μορφασμό αηδίας. Πέταγε το καλύτερο.
• Θυμηθείτε. Το κουκούτσι από το βερίκοκο είναι πάρα πολύ πικρό.
• Θυμηθείτε! Το πικρό είναι αναγκαίο για τον καρκίνο.
• Θυμηθείτε! Το πικρό ανοίγει την όρεξη και πολλοί καρκινοπαθείς δεν έχουν όρεξη και πεθαίνουν από καχεξία (υπερβολικό αδυνάτισμα).
• Θυμηθείτε! Το κουκούτσι από το βερίκοκο έχει βιταμίνη Β17.
Τι έγινε μετά; Ο Διευθυντής ερευνών του Μεμόριαλ (δεν μιλάμε για οποιοδήποτε νοσοκομείο – είναι η Μέκκα του καρκίνου) ο περίφημος επιστήμονας Κανεμάτσου Σιγκουίρα, έκανε πειράματα με ποντικούς. Η ουσία που ανακάλυψε ο βιοχημικός Ernst Krebs έκανε τα πειράματα πάνω σε ποντικούς.
Η ουσία που ανεκάλυψε ο βιοχημικός Ernst Krebs μέσα στα βερίκοκα, ονομάστηκε Λεατρίλη ή βιταμίνη Β17. Ο Σιγκουίρα έμεινε έκπληκτος. Ήταν η δυνατότερη αντικαρκινική ουσία του κόσμου που είχε δοκιμάσει ποτέ, όπως δήλωσε.Πήγε λοιπόν στους ανωτέρους του και τους είπε τα ευχάριστα νέα.
Η πιο δυνατή αντικαρκινική ουσία της γης: Β17 η οποία βρίσκεται στα κουκούτσια από βερίκοκα.[3]
Του είπαν λοιπόν να συνεχίσει τα πειράματα και να αποδείξει πως ήταν λάθος.Οι διαδικασίες τροποποιήθηκαν και σχεδιάστηκαν με σκοπό να αποτύχουν και τελικά απέτυχαν. Αντικατέστησαν τον Σιγκουίρα με έναν κτηνίατρο, ο οποίος χορήγησε στα πειραματόζωα διαφορετική δόση από αυτή που χορηγούσε ο Ιάπωνας επιστήμονας και τα πειραματόζωα πέθαναν.
Τα αποτελέσματα αυτού του ψευδοπειράματος δόθηκαν στη δημοσιότητα. Τα υπόλοιπα τα ανέλαβαν τα των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Φυσικά από το 1980 που συνέβη οι αποδείξεις ακόμη αναμένονται. Δεν αποδείχθηκε! Ήταν απάτη η Β17, έλεγαν οι γιατροί που δεν γνώριζαν τις λεπτομέρειες. Κανένας δεν θα μάθαινε την πραγματικότητα αν δεν επαναστατούσε η συνείδηση ενός θαρραλέου δημοσιογράφου που ως υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων του Μεμόριαλ γνώριζε...
Ο Ράλφ Μος, δεν άντεξε το βάρος της συγκάλυψης ενός τόσο μεγάλου εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας. Εδώ παίζονταν οι ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Βγήκε και κατήγγειλε ευθαρσώς. Τιμή στον θαρραλέο δημοσιογράφο. Τιμή στο Σιγκουίρα. Τιμή στον Κρεμπς που βρήκε έναν πολύτιμο σύμμαχο στη μάχη κατά του για τον καρκίνου.
Από τις ελληνικές εφημερίδες μόνο «Το Βήμα» ανέφερε στις 23/5/1980 ακροθιγώς το θέμα.
Τα κουκούτσια από τα βερίκοκα σύμφωνα με τον Σιγκουίρα:
α) σταμάτησαν τις μεταστάσεις,
β) βελτίωσαν την γενική υγεία,
γ) εμπόδισαν την ανάπτυξη μικρών όγκων,
δ) παρείχαν ανακούφιση από τον πόνο,
ε) ενεργούν πολύ σημαντικά στην πρόληψη του καρκίνου.
Επίσης η πρώτη επίσημη τονίζω επίσημη αναφορά του Μεμόριαλ υπογράμμιζε με ιδιαίτερη έμφαση τα θετικά πλεονεκτήματα της Β17[4]. Αλλά χρειάζονται περισσότερες αποδείξεις!.
Θυμηθείτε! Τα κουκούτσια από τα βερίκοκα στο μανάβη της γειτονιά σας έχουν την ίδια αξία με τα κουκούτσια από τα βερίκοκα των Χούνζα.
Αν δεν συνέχισαν με έναν ερευνητή του κύρους του Κανεμάτσου Σιγκουίρα, που γι αυτόν είχε ειπωθεί από τον αντιπρόεδρο του Μεμόριαλ, ότι είναι ευρέως γνωστός στον κόσμο της έρευνας και ότι οι συνάδελφοί του ερευνητές τον εκτιμούν απεριόριστα.
Όποιος ασθενήσει από καρκίνο, θα υποστεί Γραμμικούς επιταχυντές κοβάλτια, χημειοθεραπείες,για να φύγει ο καρκίνος, διαρκείς.
Βέβαια τα κυτταροτοξικά φάρμακα, ακτινοβολίες κ.λ.π., είναι γνωστό – και κανείς δεν το αρνείται-, ότι είναι δηλαδή βασικές αιτίες ανάπτυξης καρκίνου.
Κανόνας Νο1:
• Τρώτε πικρά, τρώτε βερίκοκα και τα κουκούτσια τους.
• Πίνετε χυμό από φύλλα ελιάς.
• Τρώτε ραδίκια και πίνετε το ζουμί τους με λεμόνι κάθε μέρα.
• Τρώτε αγκινάρες (πικρές).
• Πίνετε ζουμί από άγριες αγκινάρες (πολύ πικρό), Βολβούς (πικρό) ή Γαϊδουράγκαθο (silybuns marianum), αυξάνει την παραγόμενη γλουταθειόνη υπεροξειδάση: Εξαιρετικό τονωτικό – αποτοξινωτικό για όλες τις παθήσεις του συκωτιού.
Ας ακολουθήσουμε τη συμβουλή των καλύτερων γερμανών γιατρών, της περίφημης Επιτροπής Ε. Η Επιτροπή Ε, κατατάσσει τα πικρά βότανα ως εξής:
• (1) κάσσια (quassia amara)
• (2) γεντιανή
• (3) άγρια αψιθιά.
• (4) Φλοιός Gonolobus cocdurango,
• (5) Centantium pulchellum,
• (6) cot αρπαγόφυτο (από την έρημο Καλαχάρη της Αφρικής (τόβρίσκετε στα φαρμακεία).
• 7) φλούδα νεραντζιού.
• 8) γαϊδουράγκαθο (cnicus benediktus).
• 9) Ραδίκι.
• 10) κανέλα.
• 11) κόλιανδρος.
Οι πικρές αυτές τροφές ανοίγουν την όρεξη. Ο καρκινοπαθής συνήθως δεν έχει όρεξη και πεθαίνει από καχεξία. Διεγείρουν την ορμόνη γαστρίνη, που με τη σειρά της διεγείρει την παραγωγή και την απελευθέρωση υδροχλωρικού οξέως.
Όλοι το γνωρίζουν: Τα πικρά βοηθούν στην όρεξη.
Από τα πολλά γλυκά, ποτά, πατάτες κ.λ.π.,το σώμα μας πάσχει{όλα αυτά μετατρέπονται σε γλυκόζη) και συγχρόνως έχουμε απορρίψει την πικρή γεύση, Το κλειδί είναι η ισορροπία (ομοιόσταση στην ιατρική γλώσσα).
[1] What to eat if you have cancer, Maureen Keane, Daniella Chace, Mc Graw Hill 2007.
[2] Η χαρά της ανακάλυψης, Pichard Feynman, Εκδόσεις Κάτοπτρο, σελ. 211
[3] Εφημερίδα «Το Βήμα», 23/5/1980
[4] A summary of the effect of amygdalin upon spontaneous mammary Tamors in mice, Sloan Kettering, report June 13, 1973
Αναδημοσίευση απο την ανάρτηση Από τον/την Blogger στο ΤΟΞΟΤΗΣ τη 11/05/2010 12:14:00 μμ
Ανθρώπινη διανόηση και ψυχική πίεση
Ένα κατακόκκινο ηλιοβασίλεμα. Ένα ζεστό μπάνιο. Μια πεταλούδα μονάρχης. Η καθησυχαστική φωνή ενός καλού φίλου. Αυτά είναι τα δώρα που τροφοδοτούν την ψυχή.
Εμείς λαχταρούμε και πρεσβεύουμε αυτές τις ειδικές στιγμές, που θα δώσουν ισορροπία απέναντι σε εκείνες που τόσο συχνά και εύκολα γίνονται εκτός λογικής και με τις έντονες απαιτήσεις και τις αυξανόμενες πιέσεις των θέσεων εργασίας, για τις οικογένειές μας και τις ανυπολόγιστες συνέπειες στην καθημερινή ζωή.
Αυτά τα δώρα, ένα είδος θείας ενέργειας να το πω έτσι, το φιλτράρισμα μέσα από τις αισθήσεις μας για την ενδυνάμωση του ανθρώπινου πνεύματος.
"Το όλο είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα των μερών της." Αυτό το ψήγμα σοφίας μιλάει για την κατανόησή μας για ευημερία, για την υγεία, που δεν είναι μόνο η βέλτιστη λειτουργία των οργανικών συστημάτων του σώματος.
Βέλτιστη υγεία είναι η ενσωμάτωση και η αρμονία του μυαλού, ( δηλ. πνεύματος και των συναισθημάτων) και σώματος. Ωστόσο, για πολλούς επαγγελματίες του κλάδου, από τους γιατρούς να τους γυμναστές, σχεδόν όλη η προσοχή δίνεται στην σωματική ευεξία, επειδή είναι το πιο απτό επίτευγμα της υγείας.
Για αιώνες, η Δυτική επιστήμη και φιλοσοφία έχει τοποθετήσει μια διαχωριστική γραμμή, μεταξύ του νου και του σώματος. Σήμερα, ως παραδείγματα αλλαγής, οι ερευνητές, σε διάφορους τομείς της επιστήμης μαθαίνουν ότι, πράγματι, το σύνολο είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα των μερών του ότι, στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ του νου και σώματος.
Οι γιατροί και οι φυσικοί όλο και περισσότερο, στρέφουν την προσοχή τους στην παραμελημένη από καιρό έννοια - την υγεία του ανθρώπινου πνεύματος και της ψυχής.
Με την προϋπόθεση ότι υπάρχει μια οριστική σύνδεση μεταξύ άγχους και ασθένειας, καθώς και μια μεγαλύτερη εκτίμηση για τη θεραπευτική δύναμη του ανθρώπινου πνεύματος (π.χ. αυτόματη υποχώρηση σημαντικών νοσημάτων), οι επαγγελματίες σε όλους τους τομείς της υγείας και φυσικής, αρχίζουν να αναγνωρίζουν ποια είναι η σοφία όλων των ηλικιών και των πολιτισμών, που έχουν πει εδώ και χιλιετίες – δηλ. για να είναι υγιείς οι άνθρωποι, πρέπει κανείς να αναγνωρίσει και να γαλουχήσει και το ανθρώπινο πνεύμα.
Οι άνθρωποι που έχουν υποστεί πολλά από καταστροφικές εμπειρίες της ζωής, συχνά βγαίνουν νικητές και όχι τα θύματα.
Όταν ρώτησαν, "Τι ήταν αυτό που έχεις κερδίσει μέσα από την δοκιμασία σου;" κάθε πρόσωπο δίνει μια παρόμοια απάντηση.
Αυτό που περιγράφει είναι αυτό που ονομάζεται "μυς της ψυχής», οι εσωτερικές πηγές που να μας βοηθούν να διαλυθούν και να ξεπεραστούν τα οδοφράγματα στο ταξίδι της ζωής.
Αυτά τα οδοφράγματα περιλαμβάνουν τα πάντα, από την διαφωνία των συζύγων, από την κόλαση και καρκινικών όγκων, τους αλκοολικούς γονείς ή ένα σκασμένο λάστιχο κατά τη διάρκεια της ώρας αιχμής.
Οι «μύες» της ψυχής περιλαμβάνουν, (αλλά δεν περιορίζονται εκεί μόνο) , το θάρρος, την πίστη, το χιούμορ, την υπομονή, τη συμπόνια, τη φαντασία, την ταπεινοφροσύνη, τη συγχώρεση, τη διαίσθηση, τη δημιουργικότητα, την αισιοδοξία, την ειλικρίνεια και αγάπη.
Αυτοί είναι οι ανθρώπινοι πόροι, που μπορείς να βασιστείς σε περιόδους κρίσης και καταστροφών. Δεν είναι τα δώρα για τους λίγους εκλεκτούς. Είναι για κάθε έναν από εμάς. Αλλά, όπως η σωματικοί μας μύες, θα ατροφία αν δεν χρησιμοποιηθούν.
Και ενώ ποτέ δεν θα εξαφανιστούν, θα είναι αποδυναμωμένοι ή ανενεργή κατάσταση, και εξίσου αναποτελεσματικοί, καθώς οι μύες του πρόσωπου που είναι αγύμναστος και προσπαθεί να λάβει μέρος σ΄ ένα μαραθώνιο.
Όλοι μας έχουμε τη δυνατότητα να είμαστε πνευματικά υγιής. Ίσως πνευματική υγεία μπορεί καλύτερα να περιγραφεί ως η εσωτερική μας λειτουργία – που δεσμεύει με την πνευματική της δύναμη τους μυς σε τακτική και συχνή βάση.
Σε περιόδους αλλαγών που συχνά παράγει η ψυχική πίεση, καλούμαστε αρκετά τακτικά να χρησιμοποιήσουμε τους εσωτερικούς πόρους μας, ώστε να δράσουν δυνατά μέσα από κάθε κατάσταση, ώστε ο νικητής να μην είναι το θύμα.
Πνευματική υγεία σημαίνει την μη κάμψη αυτών των μυών και την αίσθηση της δύναμης που παρέχουν, όταν χρειάζεται.
Η υγεία του ανθρώπινου πνεύματος
Αναγνωρίζοντας τη μοναδική χημεία του ανθρώπου όντος και του Θεού, είναι αυτό που μας επιτρέπει να αντιμετωπίσουμε καλύτερα τα προβλήματα της ζωής. Επιπλέον, αυτή η μυστικιστική σχέση, που στηρίζει την υγεία του ανθρώπινου νου, είναι μια καλή στρατηγική για τη διαχείριση του ψυχικού φόρτου, επειδή αναγνωρίζει και τιμά, αντί να αγνοεί, την κρίσιμη σημασία που έχει η πνευματική διάσταση.
Ακριβώς όπως η νευρική ένταση μπορεί να ενισχύσει τις μυϊκές ίνες να περιορίσει τη ροή του οξυγονωμένου αίματος και των θρεπτικών ουσιών στους ιστούς των μυών, το ίδιο μπορεί να επαναληφθεί όταν αντιλήψεις του φόβου και του θυμού περιορίζουν την ροή της διανοητικής δύναμης.
Η λύση στην απόκτηση πνευματικής ηρεμίας και ισορροπίας είναι η αγάπη και η συμπόνια του συνανθρώπου που πάσχει. Η αγάπη, όταν είναι πραγματική και αληθινή, θα πρέπει να τεθεί σε δράση. Υπάρχουν πολλά χρώματα στο ουράνιο τόξο της αγάπης. Συμπόνια είναι ένας από τους λαμπρότερους της.
Συμπόνια στη δράση μπορεί να εξηγηθεί με μια λέξη - διακονία. Διακονία δεν είναι το ίδιο πράγμα με βοήθεια. Είναι ένα είδος σχέσης, και εκείνοι που βοήθησαν θα αισθάνονται αυτή την ικανοποίηση . Βοήθεια συνεπάγεται μια αίσθηση του χρέους.
Η διακονία προσφέρει μέρισμα της αγάπης σε όλα τα εμπλεκόμενα μέρη. Η συμπόνια περιλαμβάνει την ικανότητα να αισθάνονται τον πόνο του άλλου, αλλά δεν σταματά εκεί. Για να συμμετέχουμε στην αληθινή συμπόνια πρέπει να προχωρήσουμε στα συναισθήματα και στην εσωτερική καλλιέργεια, γι 'αυτό η έκφραση "συμπόνια στη δράση" έχει πολύ περισσότερη έννοια από την έννοια πο έχει ίδια η λέξη.
Μόνο με αυτήν την μέθοδο, που περιγράψαμε ποιο πάνω, η ανθρώπινη διανόηση θεραπεύει και νικάει και ψυχική πίεση της καθημερινής ζωής.
Σάπικας Δανιήλ-Αρχ/της-Καθ.Θεολόγος-Γενικός ιατρός
Εμείς λαχταρούμε και πρεσβεύουμε αυτές τις ειδικές στιγμές, που θα δώσουν ισορροπία απέναντι σε εκείνες που τόσο συχνά και εύκολα γίνονται εκτός λογικής και με τις έντονες απαιτήσεις και τις αυξανόμενες πιέσεις των θέσεων εργασίας, για τις οικογένειές μας και τις ανυπολόγιστες συνέπειες στην καθημερινή ζωή.
Αυτά τα δώρα, ένα είδος θείας ενέργειας να το πω έτσι, το φιλτράρισμα μέσα από τις αισθήσεις μας για την ενδυνάμωση του ανθρώπινου πνεύματος.
"Το όλο είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα των μερών της." Αυτό το ψήγμα σοφίας μιλάει για την κατανόησή μας για ευημερία, για την υγεία, που δεν είναι μόνο η βέλτιστη λειτουργία των οργανικών συστημάτων του σώματος.
Βέλτιστη υγεία είναι η ενσωμάτωση και η αρμονία του μυαλού, ( δηλ. πνεύματος και των συναισθημάτων) και σώματος. Ωστόσο, για πολλούς επαγγελματίες του κλάδου, από τους γιατρούς να τους γυμναστές, σχεδόν όλη η προσοχή δίνεται στην σωματική ευεξία, επειδή είναι το πιο απτό επίτευγμα της υγείας.
Για αιώνες, η Δυτική επιστήμη και φιλοσοφία έχει τοποθετήσει μια διαχωριστική γραμμή, μεταξύ του νου και του σώματος. Σήμερα, ως παραδείγματα αλλαγής, οι ερευνητές, σε διάφορους τομείς της επιστήμης μαθαίνουν ότι, πράγματι, το σύνολο είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα των μερών του ότι, στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ του νου και σώματος.
Οι γιατροί και οι φυσικοί όλο και περισσότερο, στρέφουν την προσοχή τους στην παραμελημένη από καιρό έννοια - την υγεία του ανθρώπινου πνεύματος και της ψυχής.
Με την προϋπόθεση ότι υπάρχει μια οριστική σύνδεση μεταξύ άγχους και ασθένειας, καθώς και μια μεγαλύτερη εκτίμηση για τη θεραπευτική δύναμη του ανθρώπινου πνεύματος (π.χ. αυτόματη υποχώρηση σημαντικών νοσημάτων), οι επαγγελματίες σε όλους τους τομείς της υγείας και φυσικής, αρχίζουν να αναγνωρίζουν ποια είναι η σοφία όλων των ηλικιών και των πολιτισμών, που έχουν πει εδώ και χιλιετίες – δηλ. για να είναι υγιείς οι άνθρωποι, πρέπει κανείς να αναγνωρίσει και να γαλουχήσει και το ανθρώπινο πνεύμα.
Οι άνθρωποι που έχουν υποστεί πολλά από καταστροφικές εμπειρίες της ζωής, συχνά βγαίνουν νικητές και όχι τα θύματα.
Όταν ρώτησαν, "Τι ήταν αυτό που έχεις κερδίσει μέσα από την δοκιμασία σου;" κάθε πρόσωπο δίνει μια παρόμοια απάντηση.
Αυτό που περιγράφει είναι αυτό που ονομάζεται "μυς της ψυχής», οι εσωτερικές πηγές που να μας βοηθούν να διαλυθούν και να ξεπεραστούν τα οδοφράγματα στο ταξίδι της ζωής.
Αυτά τα οδοφράγματα περιλαμβάνουν τα πάντα, από την διαφωνία των συζύγων, από την κόλαση και καρκινικών όγκων, τους αλκοολικούς γονείς ή ένα σκασμένο λάστιχο κατά τη διάρκεια της ώρας αιχμής.
Οι «μύες» της ψυχής περιλαμβάνουν, (αλλά δεν περιορίζονται εκεί μόνο) , το θάρρος, την πίστη, το χιούμορ, την υπομονή, τη συμπόνια, τη φαντασία, την ταπεινοφροσύνη, τη συγχώρεση, τη διαίσθηση, τη δημιουργικότητα, την αισιοδοξία, την ειλικρίνεια και αγάπη.
Αυτοί είναι οι ανθρώπινοι πόροι, που μπορείς να βασιστείς σε περιόδους κρίσης και καταστροφών. Δεν είναι τα δώρα για τους λίγους εκλεκτούς. Είναι για κάθε έναν από εμάς. Αλλά, όπως η σωματικοί μας μύες, θα ατροφία αν δεν χρησιμοποιηθούν.
Και ενώ ποτέ δεν θα εξαφανιστούν, θα είναι αποδυναμωμένοι ή ανενεργή κατάσταση, και εξίσου αναποτελεσματικοί, καθώς οι μύες του πρόσωπου που είναι αγύμναστος και προσπαθεί να λάβει μέρος σ΄ ένα μαραθώνιο.
Όλοι μας έχουμε τη δυνατότητα να είμαστε πνευματικά υγιής. Ίσως πνευματική υγεία μπορεί καλύτερα να περιγραφεί ως η εσωτερική μας λειτουργία – που δεσμεύει με την πνευματική της δύναμη τους μυς σε τακτική και συχνή βάση.
Σε περιόδους αλλαγών που συχνά παράγει η ψυχική πίεση, καλούμαστε αρκετά τακτικά να χρησιμοποιήσουμε τους εσωτερικούς πόρους μας, ώστε να δράσουν δυνατά μέσα από κάθε κατάσταση, ώστε ο νικητής να μην είναι το θύμα.
Πνευματική υγεία σημαίνει την μη κάμψη αυτών των μυών και την αίσθηση της δύναμης που παρέχουν, όταν χρειάζεται.
Η υγεία του ανθρώπινου πνεύματος
Αναγνωρίζοντας τη μοναδική χημεία του ανθρώπου όντος και του Θεού, είναι αυτό που μας επιτρέπει να αντιμετωπίσουμε καλύτερα τα προβλήματα της ζωής. Επιπλέον, αυτή η μυστικιστική σχέση, που στηρίζει την υγεία του ανθρώπινου νου, είναι μια καλή στρατηγική για τη διαχείριση του ψυχικού φόρτου, επειδή αναγνωρίζει και τιμά, αντί να αγνοεί, την κρίσιμη σημασία που έχει η πνευματική διάσταση.
Ακριβώς όπως η νευρική ένταση μπορεί να ενισχύσει τις μυϊκές ίνες να περιορίσει τη ροή του οξυγονωμένου αίματος και των θρεπτικών ουσιών στους ιστούς των μυών, το ίδιο μπορεί να επαναληφθεί όταν αντιλήψεις του φόβου και του θυμού περιορίζουν την ροή της διανοητικής δύναμης.
Η λύση στην απόκτηση πνευματικής ηρεμίας και ισορροπίας είναι η αγάπη και η συμπόνια του συνανθρώπου που πάσχει. Η αγάπη, όταν είναι πραγματική και αληθινή, θα πρέπει να τεθεί σε δράση. Υπάρχουν πολλά χρώματα στο ουράνιο τόξο της αγάπης. Συμπόνια είναι ένας από τους λαμπρότερους της.
Συμπόνια στη δράση μπορεί να εξηγηθεί με μια λέξη - διακονία. Διακονία δεν είναι το ίδιο πράγμα με βοήθεια. Είναι ένα είδος σχέσης, και εκείνοι που βοήθησαν θα αισθάνονται αυτή την ικανοποίηση . Βοήθεια συνεπάγεται μια αίσθηση του χρέους.
Η διακονία προσφέρει μέρισμα της αγάπης σε όλα τα εμπλεκόμενα μέρη. Η συμπόνια περιλαμβάνει την ικανότητα να αισθάνονται τον πόνο του άλλου, αλλά δεν σταματά εκεί. Για να συμμετέχουμε στην αληθινή συμπόνια πρέπει να προχωρήσουμε στα συναισθήματα και στην εσωτερική καλλιέργεια, γι 'αυτό η έκφραση "συμπόνια στη δράση" έχει πολύ περισσότερη έννοια από την έννοια πο έχει ίδια η λέξη.
Μόνο με αυτήν την μέθοδο, που περιγράψαμε ποιο πάνω, η ανθρώπινη διανόηση θεραπεύει και νικάει και ψυχική πίεση της καθημερινής ζωής.
Σάπικας Δανιήλ-Αρχ/της-Καθ.Θεολόγος-Γενικός ιατρός
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)