ΒΙΒΛΙΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΟΣ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ ΛΕΣΒΟΥ

Στις 12 Οκτωβρίου του 2003, ό Σεβασμιότατος Μητροπολίτης μας επισκέφθηκε την κωμόπολη μας καί λειτούργησε στον Ιερό Ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών (Μανταμάδου Λέσβου).

Την Κυριακή αυτή παρευρέθηκε καί συλλειτούργησε μαζί μας καί ό Αρχιμανδρίτης καί ιατρός π. Δανιήλ Σάπικας, κάτοικος Αθηνών.

Μετά την θεία λειτουργία, στο γραφείο του Ναού, μείναμε κατάπληκτοι όταν ό π. Δανιήλ μας διηγήθηκε προσωπικό του θαύμα του Ταξιάρχη. Ό π. Δανιήλ, γόνος Μικρασιατικής οικογένειας δηλώνει υπερήφανος για τίς ρίζες του.

Είναι απόφοιτος της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής, αλλά καί της Θεολογικής Σχολής Αθηνών, άπ’ την οποία αποφοίτησε το 1976 καί το 1978 χειροτονήθηκε Ιερεύς – Αρχιμανδρίτης. Το 1990 αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών καί το 1992 εκλέγεται ενεργό μέλος της Ακαδημίας Επιστημών Νέας Υόρκης καί ήταν ό πρώτος ορθόδοξος κληρικός, μέλος της Ακαδημίας.

Στις 19-02-2001, σε πανηγυρική εκδήλωση, ενώπιον του μακαριότατου Αρχιεπισκόπου Αθηνών καί πάσης Ελλάδος κ.κ. Χριστοδούλου, εκπροσώπου του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, κ. Κωστή Στεφανοπούλου καί μελών τής Κυβέρνησης, του απονεμήθηκε ό πλατινένιος κότινος, από τον Οικουμενικό Ελληνισμό.

Ό π. Δανιήλ μας είπε τα έξης: «Στις 22 Απριλίου 1994 εισήχθηκα στο Ευγενίδειο Θεραπευτήριο με 4.5 κιλά εμπύημα δεξιού ημιθωρακίου, με συμπτώματα απολύτου άπνοιας, αδυναμία βάδισης, πυρετό 41.5, ενώ υπέστην καί διαβητικό σοκ αγνώστου αιτιολογίας.

Μέσα από ένα σύννεφο έβλεπα καί άκουγα τα συμβαίνοντα μέσα .στο χειρουργείο καί το βάσανο το μεγάλο ήταν ότι, σαν γιατρός γνώριζα πολύ καλά την κρίσιμη κατάσταση μου.

Γνώριζα ότι το ποσοστό κατάληξης (θάνατον μου) ήταν γύρω στο 95%. Καί δεν είχα άδικο μάλιστα ήμουν -πολύ επιεικής, γιατί ή ιατρική ομάδα, πού αποτελούνταν από τον Ιωάννη Μπελένη, διευθυντή του Ευαγγελισμού, τον καθηγητή Χρυσόστομο Μελισσινό, διευθυντή πνευμολογικής κλινικής στο Υγεία, καί αναισθησιολόγο την Ειρήνη Μπατάλη, ή οποία φοβόταν να μου δώσει νάρκωση, για τον κίνδυνο ανακοπής λόγω βάρους μιλούσαν δυνατά, γιατί δεν πίστευαν ότι είχα τίς αισθήσεις μου.

Τους άκουγα να μου δίνουν ζωή μόνον 2% Θα κάνουμε ότι μπορούμε, γιατί οί πιθανότητες είναι απειροελάχιστες, το ποσοστό κατάληξης του είναι 98%! “Έτσι ή αλλιώς είναι καταδικασμένος”. Εκείνη την ώρα ένιωσα μόνος, κατάμονος. Έκανα με κόπο το σταυρό μου καί προσευχήθηκα προς τον Προστάτη μου Ταξιάρχη. “Ταξιάρχη μου, Εσύ μη μ’ αφήνεις, μη με εγκαταλείπεις” Εσένα μόνον έχω τώρα, σε Σένα εμπιστεύομαι τη ζωή μου!

Ένας μεταλλικός θόρυβος διέκοψε τη νοερή μου προσευχή. Φοβήθηκα ότι με την κίνηση των χεριών μου έριξα κάποιο εργαλείο καί προσπάθησα να στρέψω το κεφάλι μου προς την κατεύθυνση του θορύβου, καί τότε, ω Θεέ μου! Ό Ταξιάρχης, με την πανοπλία του καί το σπαθί στο χέρι στεκόταν πλάι μου χαμογελαστός καί ολοζώντανος! “Δανιήλ, είμαι εδώ. Δε σε εγκατέλειψα. Σε προστατεύω. Εγώ θα σε χειρουργήσω καί θα γίνεις καλά”.

Ήταν τα λόγια του Αρχαγγέλου, καί καθώς μου μιλούσε ακούμπησε το ξίφος στο στήθος μου! Σε λίγο ήρθε ό κ. Μπελένης. Ας προσευχηθούμε μαζί πάτερ Δανιήλ -μου είπε- καί με τη βοήθεια του Θεού όλα θα πάνε καλά”. Καί πήγανε! Ή εγχείρηση πέτυχε. Το χέρι του γιατρού, πού το οδηγούσε ό Αρχάγγελος, είμαι βέβαιος, μου ξανάδωσε τη ζωή, πού είχε αρχίσει να φεύγει από το σώμα μου.

Καί σήμερα, όχι για πρώτη φορά, είμαι καί πάλι εδώ καί είμαι ευτυχισμένος, πού ό Σεβασμιότατος μου επέτρεψε να συλλειτουργήσουμε καί να ευχαριστήσω, για πολλαπλή φορά, τον Προστάτη καί Σωτήρα μου».

Καί κοιτώντας μια ανάγλυφη εικόνα, σε ξύλο, του Αρχαγγέλου πού κρεμόταν στον τοίχο του γραφείου, ψέλλισε: Έχων σε προστάτη ν καί βοηθό, φύλακα και ρύστην, της ψυχής μου της ταπεινής, Μιχαήλ πρωτάρχα, καί μέγα Ταξίαρχο, εν ώρα του κινδύνου, Συ μοι βοήθησαν

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΙΜΗΝΑΙΟΝ ΔΕΛΤΙΟΝ Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΟΣ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ ΛΕΣΒΟΥ.