“ΤΟ ΚΥΛΩΝΕΙΟΝ ΑΓΟΣ”

Υπό του καθηγητού Ιωάννου Γ. Γεωργούλα*


Διερχόμεθα, πράγματι, μίαν περίοδον κατακορύφου οικονομικής –αλλά ουχί μόνον- πολιτιστικής, κοινωνικής και ατομικής κρίσεως. Αυτή όμως η κρίσις δεν προήλθεν από “παρθενογέννησιν”, ούτε προέκυψε από κακοδιαχείρησιν και εν γένει κακοδιοίκησιν μίας μόνον συγκεκριμένης κυβερνήσεως. Η “πολιτική κλώσσα” ομού με τους “αφανείς γνωστούς-αγνώστους” διαπλεκομένους ηργάσθησαν πλέον των τριάκοντα ετών σκληρώς δια την επιτυχίαν αυτού του “μεγάλου” Ελληνικού θαύματος!

Είναι αληθές ότι το μείζον του Ελληνικού λαού κατακυριαρχείται από εφιαλτικήν αγωνίαν, αβεβαιότητα, ανασφάλειαν, απογοήτευσιν, ενίοτε δε, οι νέοι ιδιαιτέρως, καταλαμβάνονται υπό μανίας αυτοκαταστροφής. Αιωνόβιοι ηθικαί αξίαι έχουν διαβρωθεί (τίποτε όμως “impromptu”, αλλά με προσεκτικούς σχεδιασμούς), σχετικοποιούνται, αμφισβητούνται και χλευάζονται. Ο αμοραλισμός επιπολάζει. Ελάχιστοι (αλλά πολλαπλώς υποστηριζόμενοι υπό ανθελλήνων εντός των τειχών) επιστημονίσκοι διαστρεβλώνουν τας ιστορικάς αληθείας, υποθάλποντες ιστορικάς πλαστογραφίας και τον μηδενισμόν.

Έτεροι, λαμβάνουν θέσεις-κλειδιά εις τον Δημόσιον τομέα (εις την ουσίαν διορίζονται υπό των εχόντων την εξουσίαν) και ανενδοιάστως δηλούν “Ευρωπαίοι-Ελληνόφωνες!”, προσβάλλοντες, χωρίς την παραμικρά “τσίπα”, την ιδίαν την πατρίδα μας.

Από της άλλης πλευράς, δια του προσχήματος της ελευθερίας, υπούλως απορροφώνται υπό της συλλογικότητος αι πραγματικαί ατομικαί ελευθερίαι, “εκκολαπτομένης” ούτω της πλέον ανελεήτου, ολοκληρωτικής και μονίμου υποδουλώσεως της ελευθερίας του ατόμου.

Η Ελληνοχριστιανική Παιδεία –ο μέγας Πυλών της Ελλάδος- θεωρείται και αντιμετωπίζεται ως προπύργιον “σκοταδισμού”. Η λεξιπενία και η ηθική καχεξία, ιδία εις τους νέους, θεωρείται ως το βασικώτερον επίτευγμα των ανθελλήνων, που σκοπός των είναι η παράδοσις της ελληνικής φυλής εις τα γνωστά σκοτεινά ανθελληνικά κέντρα του εξωτερικού που επιδιώκουν τον διαμελισμόν της Ελλάδος. Με “κρυφούς/υπογείους” διωγμούς καταβάλλεται προσπάθεια εξαφανίσεως της εξ Αποκαλύψεως πίστεως (της Ορθοδοξίας).

Ούτως, με μεθόδους ευτελείς –ως ευτελείς είναι και αυτοί που τας προωθούν- όπως σαρκασμοί, πολιτική βία με απροκάλυπτον μίσος, εργασιακαί απειλαί, νοησιαρχικά επιχειρήματα κ.λ.π. καταβάλλεται συνεχώς προσπάθεια ειδικώτερον εις την Νεολαίαν (π.χ. εις τα Σχολεία δεν χρειάζεται η προσευχή, διοτι η κοινωνία μας είναι πλουραλιστική και ό,τι άλλο γελοίο απορρέει από την αγραμματωσύνη της “ψεύτικης” διανοήσεως), να μισήσουν την θρησκεία. Άλλωστε και ο Μαρξ –ο αγαπητός εις μίαν πολύ μικράν ποσόστωσιν του ελληνικού πληθυσμού- εδήλωνεν “Άθεος”. Ο Νίτσε –από της άλλης πλευράς- αυτόν, που ωρισμένες πέννες (πτωχές... αλλά ωμές) προσπαθούν να επαναφέρουν εις την ελληνικήν εκπαίδευσιν- είχε δηλώσει ότι δεν υπάρχει Θεός!

Τον Θεόν τον είχε “σκοτώσει”! Ο Νίτσε όμως δικαιολογείται, διότι ήταν ένα άτομο εγνωσμένης σχιζοφρενείας με πολλαπλάς νευροφυτικάς και ψυχολογικάς αγκυλώσεις –ως άλλωστε τούτο απεδείχθη εις την πράξιν, επισφραγισμένου τούτου με το μακάβριον τέλος του... Οι “ιδικοί” μας όμως “διανοούμενοι; Είναι κάτι πολύ σχετικό με το ερώτημα: “Οι ιδικοί μας πολιτικοί με τι ασχολούνται;”. Είναι δυστυχώς συγκοινωνούντα δοχεία όπως και με τους: “Οι ιδικοί μας διαπλεκόμενοι;”.

Οι νέοι Έλληνες (τα Ελληνόπουλα) έχουν –προς απογοήτευσιν των ανατροπέων-προπαγανδιστών- πολλήν πίστιν και ιδανικά με νόημα βαθύ και περιεχόμενον υψηλόν -παρά την πρωτοφανή ταπείνωσιν εκ μέρους της Κυβερνήσεως- ορίζοντες τους νέους ως “πληβείους” εις τας εργασιακάς σχέσεις.

Το πρόβλημα υπάρχει και αφορά μία –κατά το μάλλον και ήττον- επικίνδυνον “κάστα” πολιτικών, πνευματικών ατόμων, ΜΜΕ και “λειτουργών” (πάσης μορφής) και με πυλώνα τους διαπλεκομένους, η οποίοι “σεληνιάζονται” όταν ο στόχος των (η πλήρης διάλυσις και ισοπέδωσις παντός σχέσιν έχοντος με την ελληνικήν φυλήν) δεν επιτυγχάνεται εις τον προσχεδιασμένον χρόνον!!

Με αυτάς τας, εν συνόψει, καταθέσεις η ζωή εις τας Αθήνας και την Ελλάδα συνεχίζεται και μάλιστα με ηρεμία(!) –ως οι πολιτικοί δηλούν... Καθ’ ημάς, και εν τοις πράγμασιν, δεν υπάρχει καθόλου ηρεμία...

Οι πλούσιοι –όχι όλοι- αλλά ένα διαπλεκόμενον ποσοστόν και ειδικώτερον οι νεόπλουτοι-”Αριστοκράτες” συνεχίζουν (εμμέσως πλην σαφώς) την καταπίεσιν των κατωτέρων τάξεων και ειδικώτερον των αδυνάτων.

Από της άλλης πλευράς, τα αδικήματα συνεχίζονται και τινά με προκλητικότητα (όπως π.χ. ληστείαι, φόνοι, εκβιασμοί, εκμετάλλευσις λευκής σαρκός, οι χιλιάδες τοκογλύφοι μαζί με τους “προστάτες” τους κ.λ.π.). Και εις αυτήν την σκοτεινή νύκτα, την ελεγχομένην από τα “white colour” κυκλώματα, προκηρύσσονται εκλογές (4η Οκτωβρίου 2009) εις τας οποίας εκέρδισεν το “Πανελλήνιον Σοσιαλιστικόν Κόμμα” της Ελλάδος με βασικό “Μάρκετινγκ” ότι χρήματα υπάρχουν και τα πρώτα είκοσι δισεκατομμύρια Ευρώ (20 δισ. Ευρώ) θα αποδοθούν εις τας πρώτας εκατό ημέρας –ως κοινωνική πολιτική ίνα εξομαλυνθούν αι γενόμεναι αδικίαι.

Εν άλλοις λόγοις ο λαός υπερψήφισε ένα κόμμα, στηριζόμενος εις τας υποσχέσεις του. Σημείωση: Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που ο ελληνικός λαός αποφασίζει με κριτήριο τις “φρούδες ελπίδες”! “Έκαστος δημιουργός της τύχης του  Τολστόϊ”.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ-ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ:

(Ι) Ο κ. Γεώργιος Α. Παπανδρέου ηθελημένως (ως διακαώς επιθυμών την εξουσίαν) “έσπειρε... φρούδες ελπίδες”... Άλλωστε είναι ίδιον (ιστορικώς) της δυναστείας “Παπανδρέου”.

(ΙΙ) Τελείως απροσδοκήτως, ο κ. Πρωθυπουργός αντελήφθη ότι υπάρχουν “άδεια ταμεία” (παρά την πλήρη και επίσημο ενημέρωσιν, την οποίαν είχε προ των εκλογών) και αντί να ακολουθήσει μίαν πολιτικήν υπέρ του λαού και γενικώτερον του έθνους, περιεφέρετο “ένθεν-κακείθεν” δυσφημίζων την χώραν του, δηλαδή καταστρέφων τον ίδιον τον λαόν, ο οποίος τον ωδήγησε εις την εξουσίαν. Αυτό, το οποίο συνέβη είναι ανεπανάληπτον, αλλά δεν είναι και απυρόβλητον... Είναι εμφανώς διάτρητον... Δύναται τις να υποθέσει ότι υπήρχεν “οκταπόδι” με πολλούς πλοκάμους...

(ΙΙΙ) Συνοπτικώς, ο κ. Πρωθυπουργός –μετά από όλα τα ταξείδια του, τας συνεντεύξεις του εις Ελληνικά ΜΜΕ, αλλά και κυρίως εις ξένα, “κατόρθωσε με πολύ ιδρώτα και φαιά ουσία...” να οδηγήσει την χώραν του εις την λεγομένην “Τρόϊκα” (Βρυξέλλες, Ευρωπαϊκή Τράπεζα και Δ.Ν.Τ.). Και όλα αυτά ίνα αποφύγει μία απειλούμενη “πτώχευσιν” με ανεξέλεγκτον αναρχίαν... Αυτό υπενθυμίζει εις ημάς την περίπτωσιν των Αθηνών το 621 π.Χ., όταν επώνυμος Άρχων ήτο ο Αρίσταιχμος (π.χ. κάτι όμοιον με τον κ. Γεώργιον Α. Παπανδρέου), ο οποίος εκάλεσε τον Δράκοντα (που ιστορικώς γνωρίζουμε ότι ήτο ένας σοφός ανήρ) –κάτι όπως ο κ. Γ.Α.Π. εκάλεσε το Δ.Ν.Τ. (τους “σοφούς” διαλύσεως των Εθνών). Τότε (621 π.Χ.), ο Δράκων απεφάσισεν να συμπληρώσει τους υπάρχοντες Νόμους με άλλους περισσότερον αυστηρούς (όπως π.χ. το Δ.Ν.Τ. ή καλύτερον η Τρόϊκα απεφάσισεν να “συμπληρώσει” την οικονομικήν πολιτικήν της Ελλάδος με το λεγόμενον “μνημόνιο” -δηλαδή με εφαρμογή μέτρων, τα οποία ουχί μόνο “στεγνώνουν” οικονομικώς την μικρο-μεσαίαν τάξιν των Ελλήνων, αλλά και ευτελίζουν κατά τον πιό “αδιάνθρωπο” τρόπο την προσωπικότητα του Έλληνος και της Ελληνίδος).

(ΙΙΙα) Οι Νόμοι του Δράκοντος ήσαν πολύ αυστηροί, διότι ούτος επίστευε ότι με την αυστηρότητα θα επετύγχανε το σχέδιο του εντολοδόχου του –δηλ. του Αρισταίχμου (π.χ. του κ. Γ.Α.Π.). Εις τα περισσότερα άρθρα των Νόμων του Δράκοντος, προεβλέπετο ακόμη και θάνατος, δι’ οποιονδήποτε θα τα παραβίαζε. Βεβαίως το μνημόνιο (της Τρόϊκας) δεν προβλέπει ακαριαίο θάνατο, αλλά “θάνατο” με δόσεις... με φάλαγγα... Αυτή είναι μία πρώτη διαφορά και φρονούμε ότι θεωρείται “μεγάλη” επιτυχία του οικονομικού επιτελείου της Κυβερνήσεως του κ. Γεωργίου Α. Παπανδρέου.

(ΙΙΙβ) Το 621 π.Χ., οι Νόμοι του Δράκοντος ήσαν τόσο σκληροί, που αργότερον ο ρήτωρ Δημάδης είχεν είπει χαρακτηριστικά: “Ο Δράκων δεν έγραψε τους Νόμους με μελάνη, αλλά με αίμα”. Έχει μείνει τούτο μέχρι σήμερον να ομιλούμεν δια “Δρακοντείους Νόμους”, όταν ούτοι είναι πολύ σκληροί.
Το “μνημόνιον” της Τρόϊκας –δεν έχουμε μέχρι σήμερον ενημερωθεί από τον κ. Πρωθυπουργό- έχει γραφεί με μελάνη ή με αίμα; Η πιθανότητα (όπως η τυχοδιωκτική εφαρμογή των “Δρακοντείων μέτρων” αποδεικνύει) είναι να έχει γραφεί με αίμα! Ποίον όμως αίμα; Χωρίς καμμία συζήτηση με το αίμα της μικρομεσαίας τάξεως (εργαζόμενοι και συνταξιούχοι) εξαιρουμένων όλων των “ευγενών(!)” της εποχής μας.

(ΙΙΙγ) Οι Δρακόντειοι Νόμοι του Δράκοντος (621 π.Χ.) δεν συνέβαλλον εις θετικόν αποτέλεσμα με κυρίαν αιτίαν την σκληρότητά των και την εμφανή αδικία των μικρομεσαίων.

Αυτό, ήτο η αιτία εις Ολυμπιονίκης –ο Κύλων- γαμβρός του τυράννου των Μεγάρων Θεαγένη, να αποφασίσει να διεκδικήσει ούτος την τυραννία των Αθηνών. Ούτως πράξας, το πρώτον επέτυχεν εις το σχέδιόν του. Όμως, δεν ήτο επί μακρόν “τυχερός”, διότι ο άρχων Μεγακλής (της αριστοκρατικής οικογενείας των Αλκμεωνιδών) επολιόρκησεν την Ακρόπολιν και ούτως κατέλαβε τας Αθήνας. Ο Κύλων –μετά δυσκολιών- κατέφυγε εις τα Μέγαρα. Ο Μεγακλής όμως –παρά τας υποσχέσεις του- ήρχισε να φονεύει χωρίς οίκτο και εξαιρέσεις! Δεν εσεβάσθη ούτε τους ιερούς χώρους, όπου είχον καταφύγει οι αντίπαλοί του (του Κύλωνος). Οι Αθηναίοι, ησθάνθησαν εντροπή και φρίκη δια την ιεροσυλία του Μεγακλή και ωνόμασαν την πράξιν ταύτην “Κυλώνειον άγος”.

Ευτυχώς, ενεφανίσθη ο Σόλων, ο μέγας νομοθέτης της Ελλάδος (και εις εκ των επτά σοφών) και επανέφερε την τάξιν εις την αναρχούμενη Αθήνα. Αναφέρουμε μόνο τον επαναστατικό νόμο του Σόλωνος –την Σεισάχθεια, δηλαδή απήλλαξε τους φτωχούς αγρότες από τα χρέη τους (υπάρχει παράδειγμα και εις την Νεωτέρα Ελλάδα, που απηλλάγησαν (εν μία νυκτί) όλοι οι αγρότες από τα δυσβάστακτα χρέη τους, δεν υπάρχει όμως προηγούμενον –όπως το “κατάπτυστον μνημόνιον”), τους έδωσε κτήματα, τα οποία είχον πάρει οι ευγενείς και ηλευθέρωσεν όλους που είχον αναγκασθεί να γίνουν δούλοι τους.

Εξ ίσου σημαντικός ήτο ο Νόμος του Σόλωνος δια του οποίου οι Αθηναίοι εχωρίζοντο εις τέσσαρες οικονομικές τάξεις (καμμία σύγκρισις με το σχέδιον “Καλλικράτης” του οποίου η διαχρονική προοπτική θεωρείται –χωρίς υποκειμενικότητα- αβέβαιη...). Ποίος και πως σήμερον η Ελλάς θ’ απαλλαγεί από το “Κυλώνειον άγος” -το άγος του μνημονίου;

Υπάρχουν λύσεις: “Το πλανάσθαι ανθρώπινον εστίν, το δ’ ομολογείν την πλάνην άξιον παντός σοφού”. Θα υπάρξει σοφός ν’ απαλλάξει την χώραν από το “μνημόνιο άγος”; Εκ του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος –και όπως λειτουργεί τούτο (συγκοινωνούντα δοχεία)- τούτο θεωρείται πολύ δύσκολον ως ανέφικτον. Το πολιτικό σύστημα λειτουργεί κατά το μάλλον και ήττον με την φιλοσοφίαν των Αλκμεωνιδών –της τότε αριστοκρατικής οικογενείας των Αθηναίων. Την ιερόσυλον οικογένειαν των Αλκμεωνιδών εξεδίωξε (μάλιστα δια νόμου) ο σοφός Σόλων.

Δυστυχώς, σήμερον η Ελλάς υποφέρει από ένα δίκτυο Αλκμεωνιδών: Μνημόνιο, πεζοδρόμιο, διαπλεκόμενοι, νεόπλουτοι (Αριστοκράτες), πολιτικοί (κουρασμένοι και αδύναμοι να προσφέρουν), θεσμοί βαλλόμενοι, πνευματική ηγεσία (καχεκτική), Εκκλησία (κατά το μείζον ανύπαρκτη) κ.λ.π.

Ο Σόλων –ορθώς- θεωρείται ως ο πρώτος μέγας νομοθέτης της ανθρωπότητος. Ωνομάσθη πατήρ του Αττικού Δικαίου και θεωρείται ο θεμελιωτής της Αθηναϊκής Δημοκρατίας (αποφεύγουμε οιασδήποτε μορφής σύγκρισιν με “θεμελιωτάς”! της μεταπολιτευτικής Δημοκρατίας της Ελλάδος: Έκαστος κρίνεται εκ του αποτελέσματος.

Όλη η πολιτική ηγεσία και γενικώς οι πολιτικοί της μεταπολιτευτικής περιόδου εκρίθησαν ως οι πλέον “αποτυχημένοι” με επιστέγασμα το “επαίσχυντον Μνημόνιον”. Ιστορικό document προς αποφυγήν από τας επιγενομένας γενεάς).

Αξ. κ. Πρωθυπουργέ,

Το “ΜΝΗΜΟΝΙΟΝ”, δεν αποτελεί λύσιν –ανεξαρτήτως οιασδήποτε φθηνής επικοινωνιακής πολιτικής- δια τον λαόν και εν ουδεμιά περιπτώσει περιποεί τιμήν δι’ υμάς και την Κυβέρνησίν σας, διότι:

(Ι) Καλλιεργεί ναι μεν πρόσκαιρον ενθουσιασμόν, αλλά εν τη ουσία είναι “μνημόνιον” μίσους, απεχθείας και πλήρους απορρίψεως από τον “ευαίσθητον” οικονομικώς ενεργόν πληθυσμόν, αλλά και τα “υπερήφανα” γηρατειά!!

(ΙΙ) Επιβάλλει πνεύμα πειθαρχίας, υπακοής και τυφλής εφαρμογής χωρίς αντιρρήσεις και κριτική, αλλά και πνεύμα μέθης και δυσφημίσεως και μεγίστης προσβολής της ιερότητος της προσωπικότητος του Έλληνος και της Ελληνίδος.

(ΙΙΙ) Απαγοητεύει από την ζωήν, εις την οποίαν “τίποτε δεν αξίζει” –διότι προφανώς αποτελεί αδιέξοδον. Δεν μένει τίποτε άλλο (εις τον εργαζόμενον και τον συνταξιούχον) από το “γκρέμισμα” ο,τιδήποτε ευρίσκεται ενώπιόν τους.

(IV) Είναι ανικανοποίητον από τας “προσπαθείας” που απαιτεί ίνα “βοηθηθώμεν” δια να εξέλθωμεν της κρίσεως. Το “αίσθημα”, το οποίον δημιουργείται είναι ότι “δεν θα προφθάσει” να επιτύχη...

(V) Ενέχει “πλουσίαν αντικοινωνικότητα”, το οποίον εκδηλώνεται ως θανάσιμος εχθρός της εναντίον όλων των αντικειμενικών αξιών του κοινωνικού οικοδομήματος. Είναι το “coup de grâce” δια τους πτωχοτέρους και ισοπεδωτικόν δι’ όλην την μικρομεσαίαν τάξιν. Δεικνύει την βαρβαρότητά του με την κυνική αφαίρεσιν ό,τι με ευλογία έκτισε έκαστος εργαζόμενος ή συνταξιούχος. Φυσικά δεν αναφερόμεθα εις τους “εργαζομένους”-λαμόγια από της δεκαετίας του 1980!

(VΙ) Είναι καθ’ εαυτό “Άρνησις”: Είναι άρνησις δια το παρόν, αλλά και δια το μέλλον και συνεπώς άρνησις δια το παρελθόν. Καλεί τον πολίτην να θυσιάσει το παρόν, να διαγράψει το παρελθόν και να μη ασχολείται δια το μέλλον και φυσικά μέλλον χωρίς παρελθόν δεν υπάρχει!!

(VΙΙ) Αποκαλύπτει την υμετέραν (και των συνεργατών σας) έλλειψιν αυτοπεποιθήσεως δι’ ένα νικηφόρο αγώνα ζωής, διότι “σύρει” όλο το έθνος εις μίαν μακράν υποτέλειαν και εγκαταλείπει έναν υπερήφανον λαόν ως “γυμνό Βασιλέα”! Αυτή η έλλειψις –εις την πραγματικότητα- αυτοπεποιθήσεως εκ μέρους σας δυνατόν να οδηγήσει εις μαζικήν αντίδρασιν μίσους και εκδικήσεως –φεύ εάν τούτο λάβει χώραν.

(VΙΙΙ) Καταδεικνύει την επιπολαιότητα των αποφάσεών σας. Είναι μία πολιτική απόφασις, μία κυβερνητική πολιτική, μία ιδέα χωρίς φως και προοπτική και κανείς δεν δύναται να διακρίνει το καλό από το κακό, το συμφέρον από την αθεράπευτον ζημίαν. Αυταί αι αντιθέσεις αποκόπτουν έναν έκαστον από την πραγματικότητα και οδηγεί έναν ολόκληρον λαόν εις την αγκάλην δημαγωγών και ευκόλως τους καθιστά τυφλά όργανα ξένων προς το συμφέρον του επιδιώξεων.

(ΙΧ) Αναδεικνύει την ανευθυνότητα των “υπευθύνων”, οι οποίοι με περισσήν “ταχύτηταν” ωδήγησαν ένα έθνος εις την δουλικότητα και υποτακτικότητα. Ο “ελεύθερος” Έλλην γίγνεται με σφραγίδα “σκλάβος”, δούλος, βάρβαρος, άθεος, χωρίς σκέψη και όνειρα δι’ ένα καλύτερο μέλλον.

(Χ) Επισφραγίζει την ματαιοδοξία του Κράτους-διαιτητού και εξουσιαστού, χωρίς οιασδήποτε μορφής συναίνεσι δια την ευτυχία και ευημερία των “υπηκόων” πολιτών. Κυνικώς, εφαρμόζεται το άμετρον, το πληθωρικόν εντυπώσεων, το υστερικόν, ο στόμφος, η υπερβολή, το δογματικό, το αυταρχικό, το βαρύ και χονδροκομμένο, το ασεβές και αγενές –όλα όσα είναι εκ διαμέτρου αντίθετα του μέτρου και της αρμονίας, της ποιότητος, της προκοπής και της ανθρωπιάς.

(ΧΙ) Καταρρίπτει τους συνεχώς επαναλαμβανομένους λόγους περί “μονοδρόμου” ίνα μη πτωχεύση το ελληνικό έθνος:

(α) Το έθνος εις την ουσίαν έχει πτωχεύσει από την “πειραματικήν” χωρίς φρόνησιν, αλλά ηθελημένην “ανωριμότητα” των πολιτικών των τελευταίων 34 ετών! Απλώς η “φούσκα” είχε σχεδιασθεί ούτως ώστε να έχει πολλήν αντοχήν δια να πλουτίσει μία “κάστα” επικινδύνων “συμπολιτών” μας με πολιτική σφραγίδα και ταυτόχρονον φροντίδα των “καλώς κρατούντων” διαπλεκομένων...

(β) Η εμμονή σας ότι το “μνημόνιον” ήτο μονόδρομος υποτιμά την “κοινήν λογικήν”. Η λύσις ήτο φαεινοτέρα ηλίου ενώπιόν σας από της επομένης της 4ης Οκτωβρίου έως τέλος Νοεμβρίου 2009. Είναι το “μνημόνιον” αποτέλεσμα παραμορφωτικών φακών –κάτι που δεν γνωρίζουμε ποίοι τους συνέστησαν ίνα “στηθή” η αγχόνη. Η άποψις-θέσις αποφυγής του “χειρίστου” είναι –τηρουμένων των αναλογιών- εις κάθε εποχήν της ιδίας φιλοσοφίας, της ιδίας ψυχολογίας και σχεδόν της ιδίας κοινωνιολογίας! Συνεπώς κομίζετε “γλαύκαν εις Αθήνας”.

Εν τοις πράγμασι “εδέσατε” έναν λαόν τουλάχιστον δια περισσότερα από δεκαπέντε έτη –εκτός εάν το φως λάμψει ενωρίς από τα “σπλάχνα” του ιδίου του λαού. Και τούτο (προς αποφυγήν παρεξηγήσεων), ουχί με “πεζοδρομιακάς-ισοπεδωτικάς” διεκδικήσεις και έτερα φαιδρότερα, τα οποία δημιουργούν μεγαλυτέραν αλγεινήν εντύπωσιν και προκαλούν μεγαλύτερον κακόν ακόμη και αυτού του “ιστορικού” μνημονίου! Φαίνεται ότι ο ασκός του Αιόλου (καταστροφής της χώρας) ήνοιξε ποικιλοτρόπως, όπως π.χ. με το επαίσχυντον “μνημόνιον”, τας κατευθυνομένας συγκεντρώσεις-διαδηλώσεις (και δεν εννοούμεν τας συγκεντρώσεις της δικαίας κραυγής των απελπισμένων εργαζομένων και συνταξιούχων), το κλείσιμο των λιμανιών και γενικώς ό,τι καταστρέφει τον ιστό της Εθνικής οικονομίας.

Είσθε, συνεπώς, υπερήφανος κ. Πρωθυπουργέ, διότι η χώρα έπαψε να κυβερνάται; Εκτός εάν είσθε ευχαριστημένος, επειδή οι τοκογλύφοι (του προσκηνίου, αλλά και του παρασκηνίου) εκφράζουν κατά περιόδους την ευχαρίστησίν των δια τον στραγγαλισμόν των Ελλήνων, αλλά και υπέρτερον τούτου τον ευτελισμόν της φυλής των Ελλήνων...

(γ) Το Ελληνικόν Έθνος –“grosso mondo”- της 31ην/12/2010 θα ευρεθεί με το πρωτοφανές -ακόμη και δια μεγάλα έθνη- χρέος των 440-470 δισ. Ευρώ!! Η πραγματική οικονομία ευρίσκεται εις πλήρη καχεξία. Από ποίας πηγάς θα εκταμιεύσουμε χρήματα; Από την αγορά των κερδοσκόπων;

Πως και τίνι τρόπω θα υπάρξει ταχεία αναθέρμανσις της οικονομίας; Μήπως κ. Πρωθυπουργέ (πολλά σενάρια συζητούνται) θα προχωρήσουμε εις διαπραγμάτευσιν του εθνικού μας πλούτου; Π.χ. Τα πετρέλαια του Αιγαίου; Φρονούμε ότι δεν θα υπάρξει Έλλην πολιτικός (ουχί Ελληνόφων-Ευρωπαίος) ο οποίος θα προχωρήσει εις διαπραγμάτευσιν των πετρελαίων του Αιγαίου με partner (ένα εκ των τριών) την Τουρκία!!

Απορούμε διατί δεν ανακοινούται –δι’ υμετέρου διαγγέλματος- το βραχυπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο πρόγραμμα της Κυβερνήσεώς σας, τόσον επί του οικονομικού, όσον και επί των εν εκκρεμότητι εθνικών θεμάτων (π.χ. FYROM, Αιγαίον, Κύπρος και το κυοφορούμενον από ξένας μυστικάς υπηρεσίας, το λεγόμενον “Θράκη”);

Ή μήπως έχετε κατά νουν να ανακοινώσητε έναν νέον “μονόδρομον” -όπως εκτίσατε (με όλους τους γνωστούς και “αγνώστους”) τον “μονόδρομον” του επαισχύντου μνημονίου; Προσωπικώς αρνούμεθα ότι εν επιγνώσει σας θα “αμαυρώσητε” διαχρονικώς την πολιτικήν σας και δη ως “Κυβερνήτης-Πρωθυπουργός”. Δεν θα υπάρξει προηγούμενον εις την ιστορίαν της Ελλάδος.

Θα είναι το μεγαλύτερο και αποκρουστικώτερο “coup d’ état”. Κύριε Πρωθυπουργέ, δεν υπάρχει “cul-de-sac”. Υπάρχει –προς τούτοις- πρόβλημα: Είναι η άνευρος και εις το μείζον αναποτελεσματική Κυβέρνησις, την οποίαν όμως σεις προσωπικώς έχετε διορίσει.

Υστερόγραφον: (i) Υπάρχουν –ευτυχώς- επιστημονικαί μέθοδοι (πολλαί μάλιστα βασιζόμεναι σε δεδομένα (data)), τας οποίας θα έπρεπε να έχητε χρησιμοποιήσει, αντί να “τρέξητε” να ανακοινώσητε ένα “επαίσχυντο μνημόνιο”, το οποίο δύο-τρεις καλοί απόφοιτοι Λυκείου θα ηδύναντο να το συντάξουν –ίσως και σε πιό κατανοητή γλώσσα...

(ii) Θα ήτο σεβασμός προς τους Έλληνες πολίτες (ειδικώτερον τους στραγγαλισθέντες εργαζομένους της μικρομεσαίας τάξεως και τους συνταξιούχους) να ανακοινώσητε το ύψος των δισεκατομμυρίων που οφείλουν τα ΜΜΕ και ποίοι στηρίζουν προκλητικώς την ασυδοσίαν των (π.χ. υπάρχουν ψίθυροι(;) δια 2-2.5 δισεκατομμύρια Ευρώ, άλλοι ψίθυροι(;) δια τον “χορόν” των εκατομμυρίων εις τας Εθνικάς εκλογάς κ.λ.π.).

(iii) Είσθε αποφασισμένος να εφαρμόσητε το υπάρχον Σύνταγμα της Ελλάδος προς πάσαν κατεύθυνσιν, ούτως ώστε να παύση αυτή η δια των παραθύρων γελοιοποίησις του Ελληνικού Συντάγματος; Είναι –φρονούμεν- πρώτης προτεραιότητος δια τον Κυβερνήτην μίας χώρας.
Ευχαριστούμεν δια την κατανόησιν.



Αθήναι, Ιούλιος 2010



Καθηγητής Ιωάννης Γ. Γεωργούλας