Πόσο θλιβερό, να ονομάζεσαι κάτι, το οποίο ποτέ δεν ήσουν, ποτέ δεν πρόκειται να είσαι, και κυρίως, ποτέ δεν επιθύμησες να είσαι, αλλά ο ίδιος σου ο εαυτός σε ανάγκασε να γίνεις...και τότε αισθάνεσαι ανεπαρκής..
Ανεπαρκής, επειδή απλά δεν μπορείς να σπάσεις τα δεσμά που ο ίδιος έθεσες, σε μια ζωή που ποτέ δεν επέλεξες..
Και τότε ακριβώς, μπαίνεις σε σχέσεις ανάγκης, γιατί αφελώς νομίζεις ότι εκεί θα σου δοθεί ένα χεράκι βοηθείας, για να ψάξεις στην άβυσσο των σκέψεων σου, να βρεις το κλειδί των δεσμών σου..το οποίο θέλει να παραμένει κρυφό, και χαμένο από εσένα...
Δ.Σ. 26-03-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου