Τη στιγμή που επτά στους δέκα καταναλωτές θεωρούν τα θρεπτικά συστατικά των τροφίμων το βασικότερο στοιχείο για την αγορά τους, οι παρασκευαστές κρουασάν, επιδορπίων γιαουρτιού και άλλων αρτοσκευασμάτων (π.χ. κριτσίνια, κουλουράκια) «αποφεύγουν» τις διατροφικές ετικέτες, προφανώς γιατί αν γνωρίζαμε το περιεχόμενό τους σε ενέργεια, λιπαρά (πολλά από τα οποία κορεσμένα) και ζάχαρη, δεν θα τα αγοράζαμε. Με στόχο ο καταναλωτής να έχει βέλτιστη εικόνα για τα προϊόντα που αποφασίζει να βάλει στο πιάτο του, ο επόμενος κανονισμός για τις πληροφορίες στα τρόφιμα, που συζητιέται ήδη στην Ευρώπη, θα καθιστά υποχρεωτική την αναγραφή, στο πρόσθιο μέρος της συσκευασίας, της ενεργειακής αξίας, των λιπαρών, των κορεσμένων λιπών, των υδατανθράκων, των σακχάρων και του αλατιού που περιέχει κάθε τρόφιμο. «Η αναγραφή είναι σημαντική, όχι μόνο για να γνωρίζει ο καταναλωτής τι τρώει, αλλά και για να μπορεί να συγκρίνει μεταξύ προϊόντων της ίδιας κατηγορίας», σημειώνει ο επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Επιστήμης Διαιτολογίας – Διατροφής του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου κ. Γεώργιος Μπόσκου.
Μία ενδιαφέρουσα κίνηση έχει ήδη γίνει στη Μεγάλη Βρετανία. Η Βρετανική Αρχή Ελέγχου Τροφίμων πρότεινε - και πολλές εταιρείες εφάρμοσαν - ένα σύστημα σήμανσης με τα «χρώματα φωτεινού σηματοδότη», που χρησιμοποιεί στο μπροστινό μέρος της συσκευασίας, το κόκκινο, το πορτοκαλί και το πράσινο χρώμα, για να δείξει αν η περιεκτικότητα του τροφίμου σε λιπαρά, κορεσμένα λίπη, ζάχαρη και αλάτι είναι υψηλή, μέτρια ή χαμηλή. Πρακτικά, με τη σήμανση αυτή, όσο περισσότερα πράσινα σημεία έχει ένα τρόφιμο, τόσο πιο υγιεινό είναι. Ο Αναπληρωτής Καθηγητής της Μονάδας Διατροφής του Ανθρώπου στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και Πρόεδρος του ΕΦΕΤ κ. Αντώνης Ζαμπέλας ωστόσο, θεωρεί πως «το συγκεκριμένο σύστημα έχει αδυναμίες, επειδή κινείται στη λογική του ‘άσπρο-μαύρο’. Από το σύστημα έχουν εξαιρεθεί ήδη τα φρούτα και τα λαχανικά, επειδή είναι πλούσια σε σάκχαρα. Όσο μπαίνουν εξαιρέσεις σ’ ένα σύστημα, σημαίνει ότι το σύστημα μάλλον δεν είναι γενικώς αποδεκτό».
Ζητώντας την παρέμβαση του ΕΦΕΤ, ο κ. Μπόσκου χαρακτηρίζει «μεγάλη παραπλάνηση» τον …πολυδιαφημισμένο ισχυρισμό «χωρίς συντηρητικά. «Τα συντηρητικά είναι μία μόνο από τις 26 κατηγορίες των προσθέτων τροφίμων (των γνωστών μας ως Ε). Το ότι ένα τρόφιμο δεν περιέχει συντηρητικά, δεν σημαίνει ότι δεν περιέχει πρόσθετα. Τα συνητρητικά είναι 10 αριθμοί σε σύνολο 1.200 εγκεκριμένων κωδικών», εξηγεί.
Για λόγους marketing μάλιστα, κι επειδή δεν παύουν να προκαλούν το φόβο των καταναλωτών, τα πρόσθετα των τροφίμων, δεν αναφέρονται πλέον με τον κωδικό τους, αλλά με το πλήρες όνομά τους. Είναι πολύ πιθανό λοιπόν να διαβάσετε στη συσκευασία για γαλακτοματοποιητές και ρυθμιστές οξύτητας και αντιοξειδωτικά, αλλά …κουβέντα για Ε. Κι όμως, Όπου καραμελόχρωμα είναι Ε151 κι όπου ασκορβικό οξύ Ε300 … «Γιατί» όπως διευκρινίζει ο κ. Μπόσκου «η αναφορά του κωδικού δεν είναι υποχρεωτική, αρκεί να αναφέρεται το όνομα».
Δευτέρα, 31 Αύγουστος 2009
Γράφει η Νεκταρία Καρακώστα, Δημοσιογράφος
Σημείωση:
Θεώρησα πολυ μεγάλης σημασίας αυτό το άρθρο και γι' αυττό το αναδημοσιεύω εδώ.Ελπίζω να τύχω της έγκρισης της έγκριτης δημοσιογράφου που το δημοσιευσε.
http://www.mednutrition.gr/content/view/3391/243/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου